ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Ντουμπάι: «Των Ελλήνων οι κοινότητες» χτίζουν τον πιο πολυτελή γαλαξία

Σχεδόν 8.000 συμπατριώτες μας είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στο χρυσό Εμιράτο, όπου οι μισθοί για επιστήμονες και μεγάλα στελέχη είναι τριπλάσιοι και με σχεδόν μηδενική φορολογία - Πιλότοι, ιπτάμενοι συνοδοί, οικονομικοί αναλυτές, μάνατζερ, γιατροί, εκπαιδευτικοί, σεφ, νοσηλευτές και επιχειρηματίες απαρτίζουν την ελληνική παροικία

Πριν από 12 χρόνια πολλοί Ελληνες δεν συζητούσαν καν το ενδεχόμενο να αφήσουν την πατρίδα τους για το Ντουμπάι, στο οποίο αυτοί που αποφάσιζαν να μεταναστεύσουν εξασφάλιζαν τριπλάσιους μισθούς και ουκ ολίγες παροχές. Τότε το «όχι» που έλεγαν στις επαγγελματικές προτάσεις από το «Λας Βέγκας της Ανατολής» -χωρίς τα καζίνο- νέοι επιστήμονες, οικονομολόγοι, γιατροί, σεφ, πιλότοι, ιπτάμενοι συνοδοί κ.ά. ήταν η πιο συνηθισμένη απάντηση. Κι ύστερα ήρθε η κρίση και ο Γιάννης, η Δήμητρα, ο Γιώργος, ο Μιχάλης, η Αννα, ο Κώστας (σ.σ.: τα ονόματα είναι τυχαία) μαζί με άλλους 8.000 Ελληνες άρχισαν να φεύγουν από τη χώρα μας. Προτίμησαν τους 50 βαθμούς Κελσίου και τους μουσουλμανικούς περιορισμούς στην καθημερινότητά τους, αμειβόμενοι όμως με μισθούς που στην Ελλάδα φάνταζαν άπιαστο όνειρο, ζώντας σε όμορφα σπίτια και κυκλοφορώντας σε μια τεχνητή μεν, υπερσύγχρονη δε πόλη.

Ο Παναγιώτης Αζμάνης (κάτω) είναι αποκλειστικός κτηνίατρος γερακιών και άγριων ζώων στο Βασιλικό Νοσοκομείο Γερακιών του Ντουμπάι και ζει στο Εμιράτο τα τελευταία έξι χρόνια

Μια πόλη που τους παρείχε όλες τις ανέσεις, χωρίς γραφειοκρατία και ουρές σε οποιαδήποτε υπηρεσία, όπου μπορούσαν να βρουν τα πάντα, με τους εργοδότες τους να έχουν φροντίσει να μην τους βαρύνει οποιαδήποτε έννοια. Οταν ένας από τους παραπάνω έφυγε πριν από πέντε χρόνια για το Εμιράτο, είχε πει σε συγγενείς και φίλους του ότι το πολύ σε έναν χρόνο θα έχει γυρίσει.

Πλέον, όμως, ζει μόνιμα σε ένα εκπληκτικό διαμέρισμα 300 τ.μ. σε έναν από τους δεκάδες μοντέρνους ουρανοξύστες της πόλης, μαζί με τη γυναίκα του και τα παιδιά τους. Με σπουδές στα Οικονομικά, δουλεύει σε μεγάλο επενδυτικό όμιλο και αμείβεται με 20.000 ευρώ τον μήνα, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη για όλη την οικογένεια, αυτοκίνητο με οδηγό και εισιτήρια, ως bonus, για να έρχεται στην Ελλάδα όποτε τη νοσταλγεί. Δεν έχει κανέναν λόγο να φύγει, λοιπόν, όπως και χιλιάδες άλλοι Ελληνες που ζουν και εργάζονται στο Εμιράτο της υπερβολής την τελευταία δεκαετία, έχοντας αφήσει πίσω την πληγωμένη από την κρίση χώρα μας.

Η Γη της Επαγγελίας

Περίπου 500 άτομα από την Ελλάδα δουλεύουν στην Emirates, μία από τις καλύτερες αεροπορικές εταιρείες του κόσμου, η οποία πληρώνει πολύ καλά, ειδικά τους πιλότους των αεροσκαφών της. Ενας κυβερνήτης αμείβεται με 14.000 ευρώ τον μήνα, ενώ ένας συγκυβερνήτης πέφτει στα 12.000, εκτός από τις έξτρα παροχές που δίνει απλόχερα η συγκριμένη εταιρεία. Αυτές αφορούν πλήρη ασφάλεια υγείας, πληρωμένη κατοικία, αυτοκίνητο και φυσικά δωρεάν εισιτήρια για Ελλάδα, όταν μπορούν να πάρουν άδεια. Σαφώς χαμηλότερες είναι οι αμοιβές των Ελληνίδων αεροσυνοδών και φροντιστών που εργάζονται σε αεροπορικές εταιρείες του Κόλπου, αφού κυμαίνονται από περίπου 3.000 έως 4.000 ευρώ.

Είναι όμως πολύ καλύτερες από τους εν Ελλάδι μισθούς των συναδέλφων τους, οι οποίοι δεν απολαμβάνουν δωρεάν κατοικία και ιδιωτική ασφάλιση καλυμμένη από τον εργοδότη. Ενας συμπατριώτης μας διευθυντής ξενοδοχείου στο Ντουμπάι πληρώνεται με 10.000 ευρώ τον μήνα, ένας γιατρός μπορεί να ξεπεράσει τα 11.000 ευρώ, ενώ ένας πλαστικός χειρουργός σε ιδιωτική κλινική μπορεί να φτάσει τα 20.000 ευρώ τον μήνα. Το επίπεδο ζωής είναι πολύ καλό για την ελληνική παροικία στο Ντουμπάι. Μπορείς να βρεις τα πάντα, η βενζίνη είναι σχεδόν δωρεάν, ενώ για να νοικιάσεις ένα καλό αυτοκίνητο, όπως μια Mercedes A-Class, δεν δίνεις παραπάνω από 20 ευρώ την ημέρα. Οπως έλεγε σε φίλους του Ελληνας μηχανικός που είναι μόνιμα εγκατεστημένος στο Ντουμπάι, για να πάει με ταξί από το κέντρο της πόλης στο Αμπού Ντάμπι, μια απόσταση 130 χιλιομέτρων, πλήρωσε 13 ευρώ!

Στα σούπερ μάρκετ μπορείς να βρεις τα πάντα σε πολύ καλές τιμές, ακόμη και χοιρινό το οποίο οι μουσουλμάνοι δεν τρώνε, ενώ ακριβά είναι κάποια ιδιαίτερα προϊόντα.

Το εστιατόριο «Labbys» (αριστερά) στο Jumeirah Lake Towers, που σερβίρει ελληνικές γεύσεις

Ο Παναγιώτης Αζμάνης είναι αποκλειστικός κτηνίατρος γερακιών και άγριων ζώων στο Βασιλικό Νοσοκομείο Γερακιών του Ντουμπάι που ανήκει στον σεΐχη Χαμντάν μπιν Μοχάμεντ μπιν Ράσιντ αλ Μακτούμ. Είναι εγκατεστημένος μόνιμα στο Εμιράτο τα τελευταία έξι χρόνια και οι οικονομικές απολαβές του ξεπερνούν κατά πολύ αυτές ενός συναδέλφου του στην Ελλάδα.

Ευ ζην με μέτρο

Οι περίπου 8.000 συμπατριώτες μας που μετανάστευσαν τα χρόνια της κρίσης στο Ντουμπάι το έκαναν αρχικά επιλέγοντας να εργαστούν με καλές απολαβές από το να κυνηγάνε μια θέση μαζί με χιλιάδες άλλους ή να είναι άνεργοι, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μπορεί στην αρχή να δυσκολεύτηκαν ως προς την προσαρμογή σε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, σταδιακά, όμως, έμαθαν να ζουν σε μια «διαστημική» πόλη κάτω από τον καυτό ήλιο. Υπάρχουν ημέρες τον Ιούλιο και τον Αύγουστο όπου οι θερμοκρασίες αγγίζουν τους 50 βαθμούς Κελσίου και το να βγεις στον δρόμο είναι ένα μαρτύριο. Το συνήθισαν όμως κι αυτό σε μια πόλη με μηδενική εγκληματικότητα, όπου κυκλοφορούν παντού με ασφάλεια. Στα Eμιράτα ο μισθός εξαρτάται από το διαβατήριο και το ελληνικό βρίσκεται πολύ ψηλά, με εκατοντάδες γιατρούς, πολιτικούς μηχανικούς, οικονομολόγους, brokers και στελέχη ναυτιλιακών εταιρειών να απολαμβάνουν ένα άλλο επίπεδο ζωής. Κι όλα αυτά σε μια πόλη που χτίστηκε πριν από μερικές μόλις δεκαετίες κυριολεκτικά πάνω στην άμμο, ακόμη και τα παλάτια της, διαψεύδοντας το γνωστό ελληνικό τραγούδι που υποστηρίζει ότι «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια». Σίγουρα, με εξαίρεση κάποιες βραδιές, δεν υπάρχει ο ελληνικός τρόπος διασκέδασης, όμως αυτό δεν είναι και τόσο τρομερό για έναν σεφ που έφυγε άνεργος από την Ελλάδα και αμείβεται με 5.000 ευρώ τον μήνα στο Ντουμπάι. Το αλκοόλ, πάντως, που σερβίρεται μέσα σε μπαρ και εστιατόρια τα οποία λειτουργούν μέσα ή κάτω από την ομπρέλα μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων είναι πολύ ακριβό. Μια μπίρα κοστίζει γύρω στα 15 ευρώ, ενώ οι τιμές για ένα μπουκάλι είναι σχεδόν τριπλάσιες ή τετραπλάσιες από την Ελλάδα, η οποία σε αυτή την περίπτωση… πρωτοπορεί.

Υπάρχει ακόμη και ελληνάδικο για τους νοσταλγούς των μπουζουκιών, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που Ελληνες συγκεντρώνονται μέσω συλλόγων ή ομάδων για να θυμηθούν τις παλιές εποχές στην Ελλάδα. Παρόλο που η πλειονότητα της ελληνικής παροικίας φροντίζει να έρχεται στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα και το Πάσχα, αυτοί που δεν μπορούν να φύγουν λόγω δουλειάς συναντιούνται στην ορθόδοξη εκκλησία που υπάρχει εκεί.

Ανύπαρκτη η γραφειοκρατία

Ελληνας σεφ που αμείβεται με 9.000 ευρώ τον μήνα, ο οποίος δουλεύει περί τις 14 ώρες την ημέρα, και μηχανικός σε μεγάλη εταιρεία με μισθό 7.000 ευρώ τον μήνα δεν σκέφτονται καν να γυρίσουν τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα, όπως έχουν πει σε φίλους τους. Οι εργοδότες αναγνωρίζουν και, το κυριότερο, επιβραβεύουν τη σκληρή δουλειά των συνεργατών τους, κάτι που δεν συμβαίνει παντού. Οποιαδήποτε δοσοληψία με το Δημόσιο γίνεται μέσω e-mail, ενώ αν είσαι λάτρης της ταχύτητας και παρασυρθείς, η κλήση θα σου έρθει ηλεκτρονικά, αφού παντού υπάρχουν κάμερες ελέγχου της κυκλοφορίας.

Εν αντιθέσει με άλλες χώρες, μπορείς να αφήσεις το ακριβό σου ρολόι και τα πράγματά σου σε ένα τραπέζι μαζί με τον καφέ σου μέσα στο coffee bar ενός mall, να πας να ψωνίσεις και να επιστρέψεις μετά από ένα μισάωρο. Κανείς δεν θα ακουμπήσει τα πράγματά σου σε μια πόλη όπου οι δρόμοι λάμπουν και κανείς δεν σκέφτεται να κλέψει ή να ληστέψει, για ευνόητους λόγους.

Οι Ελληνες μπορούν να φάνε φθηνά και καλά σε κάποια μαγαζιά, αλλά αυτοί που δεν το σκέφτονται πολύ θα πάνε στο «Gaia» όπου το γεύμα ή το δείπνο είναι σαφώς πιο ακριβό. Υπάρχει και το «Labbys» στο Jumeirah Lake Towers, που σερβίρει ελληνικές γεύσεις, από γίγαντες και σπανακόπιτα μέχρι κοντοσούβλι και γύρο σε καλές τιμές. Πηγαίνεις παντού εύκολα και τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι θαρρείς από άλλον πλανήτη, κάτι που οι Ελληνες εργαζόμενοι στο Ντουμπάι έχουν διαπιστώσει πολλές φορές. Σύμφωνα με όσους έχουν μεταναστεύσει εκεί, οι ρυθμοί ζωής που βιώνουν δεν μοιάζουν με αυτούς της Αθήνας, πόσο μάλλον της υπόλοιπης Ελλάδας, χαρακτηρίζοντάς τους διαστημικούς.

Το μετρό κινείται στο μεγαλύτερο μέρος του εναέρια, πάνω σε στύλους, χωρίς οδηγό, ενώ οι σταθμοί του μοιάζουν με κάψουλες, οι οποίες σφραγίζονται με αυτόματες πόρτες και δεν ανοίγουν παρά μόνο όταν έρχεται ο συρμός ή ο επιβάτης για να μπει και να κόψει εισιτήριο. Η τιμή για μια απλή διαδρομή είναι 8 ντίρχαμ (περίπου 2 ευρώ), ενώ οι κανόνες που πρέπει να τηρεί ο επιβάτης, πολλές φορές φαντάζουν υπερβολικοί. Απαγορεύεται να μασάς τσίχλα και να κάνεις φούσκες, να τρως ή να κρατάς στα χέρια σου καφέ ή αναψυκτικό, ενώ υπάρχουν και σημεία όπου επιτρέπεται να κάθονται μόνο γυναίκες και παιδιά. Μια ροζ γραμμή που αναγράφει στα αγγλικά «Only women and children» αποτελεί το όριο και κανένας άνδρας, όσος συνωστισμός και να υπάρχει, δεν τολμά να την περάσει. Οσο για το πρώτο βαγόνι, όπου στις υπόλοιπες χώρες υπάρχουν η μηχανή και ο οδηγός, είναι η λεγόμενη Golden Class, όπου ο επιβάτης πληρώνει πιο ακριβό εισιτήριο, απολαμβάνοντας μια διαδρομή με πανοραμική θέα στο τρένο που κινείται αυτόματα πάνω στις εναέριες ράγες διασχίζοντας το «Λας Βέγκας της Ανατολής» που έγινε -άγνωστο για πόσο- τόπος διαμονής χιλιάδων Ελλήνων.
anatakti