2021-01-27 07:57:42
Διάλεξη:Πλανητική φυσική μέσω μαγνητοσφαιρικών μετρήσεων από τον δρ. Η. Ρούσσος Max Planck στις 27 Ιανουαρίου στις 8 το βράδυ
Δρ Ηλίας Ρούσσος,
Αστροφυσικός και ερευνητής στο Ινστιτούτο Max Planck Institute for Solar System Research, Göttingen της Γερμανίας.
O Ηλίας Ρούσσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αφού αποφοίτησε από το τμήμα Φυσικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2003, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Διαστημικής (International Space University) του Στρασβούργου στη Γαλλία, προτού μεταβεί στη Γοτίγγη (Goettingen) της Γερμανίας και στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για έρευνες στο Ηλιακό Σύστημα (Max Planck Institute for Solar System Research - MPS) για να εκπονήσει τη διδακτορική του διατριβή σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Μπραουνσβάιγκ (Braunschweig) (2005 - 2008). Κατά τη διάρκεια της διατριβής του, Δρ. Ρούσσος εντάχθηκε στις πειραματικές ομάδες ASPERA-3 (Mars Express) και Magnetosphere Imaging Instrument/MIMI (Cassini), με δεδομένα των οποίων μελέτησε τις αλληλεπιδράσεις πλάσματος και σωματιδιακής ακτινοβολίας με ελαφρώς μαγνητισμένα ή μη μαγνητισμένα σώματα στο ηλιακό μας σύστημα.
Μετά το πέρας των διδακτορικών του σπουδών παρέμεινε MPS όπου και συνέχισε την έρευνα του με την ομάδα του MIMI έως και το 2019. Πέραν του Cassini και του Mars Express, συμμετέχει ως μέλος ερευνητικών ομάδων σε πληθώρα διαστημικών προγραμμάτων τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως οι αποστολές JUICE (Jupiter Icy Moons Explorer) και Europa Clipper, ή και ως σύμβουλος για τη διαμόρφωση πειραμάτων στον μελλοντικό διαστημικό σταθμό Gateway. Το ερευνητικό και διδακτικό έργο του Ηλία Ρούσσου αριθμεί πάνω από 120 δημοσιεύσεις, την επίβλεψη υποψηφίων διδακτόρων, τη διοργάνωση επιστημονικών ημερίδων και συνεδρίων κ.α. Δραστηριοποιείται επίσης και ως συντάκτης του ευρωπαϊκού περιοδικού Annales Geophysicae, όπου έχει διαχειριστεί πάνω από 100 άρθρα, αλλά και ως κριτής επιστημονικών δημοσιεύσεων και ερευνητικών προτάσεων. Για το ερευνητικό του έργο και προσφορά στην επιστήμη έχει βραβευτεί από την Ευρωπαϊκή και Αμερικανική Ένωση Γεωφυσικής καθώς και από την κοινότητα Μαξ Πλανκ.
Το Δεκέμβριο του 1998, το επιστημονικό περιοδικό Nature δημοσίευσε τη μελέτη μιας ομάδας ερευνητών που συμμετείχαν στην αποστολή Galileo, η οποία ήταν ήδη 3 χρόνια σε τροχιά γύρω από το Δία. Οι μετρήσεις που το διαστημόπλοιο είχε συλλέξει περιείχαν ισχυρές ενδείξεις πώς κάτω από την παγωμένη επιφάνεια δύο δορυφόρων του Διά, της Ευρώπης και της Καλλιστώς, υπήρχαν ωκεανοί νερού. Μέχρι και το τέλος της αποστολής το 2003, οι αρχικές αυτές ενδείξεις έχουν μετατραπεί σε αποδείξεις, όχι μόνο για τα δύο αυτά φεγγάρια, αλλά και για ένα ακόμα, τον Γανυμήδη, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος. Ένας τέταρτος δορυφόρος, η Ιώ, εικάζεται πως φιλοξενεί υπόγειους ωκεανούς πλάσματος. Όσον αφορά τον ωκεανό της Ευρώπης, θεωρείται πλέον ως μία από τις βασικότερες δομές στο ηλιακό μας σύστημα που θα μπορούσε να φιλοξενεί κάποια μορφή ζωής, εκτός της Γης. Πως προκύπτουν όμως όλα αυτά τα συμπεράσματα; Στην ομιλία αυτή θα εστιάσουμε στο κυρίαρχο ρόλο της μαγνητοσφαιρικής φυσικής για τη διεκπεραίωση αυτών των ανακαλύψεων, στο ρόλο των μαγνητοσφαιρικών μετρήσεων ως βασικό εργαλείο έρευνας στην πλανητική φυσική και θα αναφερθούμε συνοπτικά και στα μελλοντικά σχέδια για τη μελέτη αυτών των ωκεάνιων κόσμων μέσω των αποστολών JUICE και Europa Clipper.
Λεπτομερές βιογραφικό: https://www.mps.mpg.de/6750198
tinanantsou.blogspot.gr
Δρ Ηλίας Ρούσσος,
Αστροφυσικός και ερευνητής στο Ινστιτούτο Max Planck Institute for Solar System Research, Göttingen της Γερμανίας.
O Ηλίας Ρούσσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αφού αποφοίτησε από το τμήμα Φυσικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 2003, συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Διαστημικής (International Space University) του Στρασβούργου στη Γαλλία, προτού μεταβεί στη Γοτίγγη (Goettingen) της Γερμανίας και στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για έρευνες στο Ηλιακό Σύστημα (Max Planck Institute for Solar System Research - MPS) για να εκπονήσει τη διδακτορική του διατριβή σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Μπραουνσβάιγκ (Braunschweig) (2005 - 2008). Κατά τη διάρκεια της διατριβής του, Δρ. Ρούσσος εντάχθηκε στις πειραματικές ομάδες ASPERA-3 (Mars Express) και Magnetosphere Imaging Instrument/MIMI (Cassini), με δεδομένα των οποίων μελέτησε τις αλληλεπιδράσεις πλάσματος και σωματιδιακής ακτινοβολίας με ελαφρώς μαγνητισμένα ή μη μαγνητισμένα σώματα στο ηλιακό μας σύστημα.
Μετά το πέρας των διδακτορικών του σπουδών παρέμεινε MPS όπου και συνέχισε την έρευνα του με την ομάδα του MIMI έως και το 2019. Πέραν του Cassini και του Mars Express, συμμετέχει ως μέλος ερευνητικών ομάδων σε πληθώρα διαστημικών προγραμμάτων τα οποία βρίσκονται σε εξέλιξη, όπως οι αποστολές JUICE (Jupiter Icy Moons Explorer) και Europa Clipper, ή και ως σύμβουλος για τη διαμόρφωση πειραμάτων στον μελλοντικό διαστημικό σταθμό Gateway. Το ερευνητικό και διδακτικό έργο του Ηλία Ρούσσου αριθμεί πάνω από 120 δημοσιεύσεις, την επίβλεψη υποψηφίων διδακτόρων, τη διοργάνωση επιστημονικών ημερίδων και συνεδρίων κ.α. Δραστηριοποιείται επίσης και ως συντάκτης του ευρωπαϊκού περιοδικού Annales Geophysicae, όπου έχει διαχειριστεί πάνω από 100 άρθρα, αλλά και ως κριτής επιστημονικών δημοσιεύσεων και ερευνητικών προτάσεων. Για το ερευνητικό του έργο και προσφορά στην επιστήμη έχει βραβευτεί από την Ευρωπαϊκή και Αμερικανική Ένωση Γεωφυσικής καθώς και από την κοινότητα Μαξ Πλανκ.
Το Δεκέμβριο του 1998, το επιστημονικό περιοδικό Nature δημοσίευσε τη μελέτη μιας ομάδας ερευνητών που συμμετείχαν στην αποστολή Galileo, η οποία ήταν ήδη 3 χρόνια σε τροχιά γύρω από το Δία. Οι μετρήσεις που το διαστημόπλοιο είχε συλλέξει περιείχαν ισχυρές ενδείξεις πώς κάτω από την παγωμένη επιφάνεια δύο δορυφόρων του Διά, της Ευρώπης και της Καλλιστώς, υπήρχαν ωκεανοί νερού. Μέχρι και το τέλος της αποστολής το 2003, οι αρχικές αυτές ενδείξεις έχουν μετατραπεί σε αποδείξεις, όχι μόνο για τα δύο αυτά φεγγάρια, αλλά και για ένα ακόμα, τον Γανυμήδη, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του ηλιακού μας συστήματος. Ένας τέταρτος δορυφόρος, η Ιώ, εικάζεται πως φιλοξενεί υπόγειους ωκεανούς πλάσματος. Όσον αφορά τον ωκεανό της Ευρώπης, θεωρείται πλέον ως μία από τις βασικότερες δομές στο ηλιακό μας σύστημα που θα μπορούσε να φιλοξενεί κάποια μορφή ζωής, εκτός της Γης. Πως προκύπτουν όμως όλα αυτά τα συμπεράσματα; Στην ομιλία αυτή θα εστιάσουμε στο κυρίαρχο ρόλο της μαγνητοσφαιρικής φυσικής για τη διεκπεραίωση αυτών των ανακαλύψεων, στο ρόλο των μαγνητοσφαιρικών μετρήσεων ως βασικό εργαλείο έρευνας στην πλανητική φυσική και θα αναφερθούμε συνοπτικά και στα μελλοντικά σχέδια για τη μελέτη αυτών των ωκεάνιων κόσμων μέσω των αποστολών JUICE και Europa Clipper.
Λεπτομερές βιογραφικό: https://www.mps.mpg.de/6750198
tinanantsou.blogspot.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
