Θα είναι παντοτινά ευγνώμων στον Γιώργο Καλαφάτη που είχε την ιδέα και αυτή η ιδέα είναι πλέον κορυφαίος ελληνικός σύλλογος, με όνομα που όσο κι αν έχει «θολώσει» τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, όλοι ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει Panathinaikos...
113 χρόνια, λοιπόν, με το gazzettta.gr να στέκεται σε 13 ματς που μεταξύ άλλων γιγάντωσαν το κλαμπ και του πρόσφεραν δόξα Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 8-2 (1/6/1930)
Ιστορική στιγμή, παιχνίδι που έχει μείνει στα χρονικά και αποτελεί αναμφίβολα σημείο αναφοράς για τον Παναθηναϊκό. Μια τόσο μεγάλη νίκη απέναντι στον μεγαλύτερο αντίπαλό του στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου
Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 0-1 (24/5/1964)
Ο Ολυμπιακός είχε την μεγάλη ευκαιρία να βάλει stop στον Παναθηναϊκό, όμως, το «τριφύλλι» έγραψε μοναδική ιστορία κατακτώντας δίχως ήττα το πρωτάθλημα εκείνης της αγωνιστικής περιόδου. Οι «πράσινοι» είχαν εξασφαλίσει και μαθηματικά τον τίτλο λίγο καιρό νωρίτερα με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ στην Λεωφόρο, όμως, στο τελευταίο ματς με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, το πρρωτάθλημα τελείωσε με θρίαμβο. Γκολ ο Πανάκης, τελικός σκορ 1-0 και ο Πιτυχούτης να υψώνει την πράσινη σημαία...
Παναθηναϊκός – Ερυθρός Αστέρας 3-0 (28/4/1971)
Στο δρόμο προς την επική παρουσία ελληνικής ομάδας – την μοναδική μέχρι στιγμής – στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Παναθηναϊκός είχε πετύχει απίθανη νίκη απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα στον επαναληπτικό ημιτελικό στο γήπεδο της Λεωφόρου. Με το «κλουβί» να... βράζει από πάθος για την μεγάλη επιτυχία, η αρμάδα του αείμνηστου Φέρεντς Πούσκας κατάφερε να φέρει τούμπα το εις βάρος της 4-1 από το πρώτο ματς και τα δυο γκολ του Αντωνιάδη μαζί με το ένα από τον Αριστείδη Καμάρα έκαναν μαγική εκείνη τη μέρα για τον σύλλογο...
Παναθηναϊκός – Άγιαξ 0-2 (2/6/1971)
Ημερομηνία σταθμός. Τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Γουέμπλεϊ. Η ομάδα με την πράσινη φανέλα και το τριφύλλι στο στήθος διεκδικεί τον μεγαλύτερο διασυλλογικό τίτλο, έχοντας καταφέρει να πραγματοποιήσει αξιοθαύμαστη πορεία στο τουρνουά. Ο Άγιαξ εκείνης της εποχής δεν μπορούσε να συγκριθεί. Δεν μπορούσε να κοντραριστεί. Ο Παναθηναϊκός όμως το έζησε το όνειρο και παρά την ήττα, εκείνο το παιχνίδι θα υπάρχει για πάντα ώστε η ιστορία του κλαμπ να γίνεται γνωστή από γενιά σε γενιά...
Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 4-0 (28/5/1986)
Ζάετς και Σαραβάκος σε μεγάλα κέφια εκείνη την ημέρα στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο ΟΑΚΑ και μια από τις πιο άνετες νίκες στα χρονικά απέναντι στους «ερυθρόλευκους» με φόντο το τρόπαιο. Ο Παναθηναϊκός στέφθηκε Κυπελλούχος φτάνοντας στο τελικό 4-0, με τον «μεγάλο μικρό» του ελληνικού ποδοσφαίρου να σκοράρει δυο φορές στο 56' και το 73' και τους Βαγγέλη Βλάχο και Χρήστο Δημόπουλο να έχουν επίσης βρει δίχτυα.
Παναθηναϊκός – Χόνβεντ 5-1 (9/12/1987)
Ακόμα μια σπουδαία ευρωπαϊκή στιγμή του Παναθηναϊκού και τεράστια ανατροπή έπειτα από βαριά ήττα με σκορ 5-2 στην Βουδαπέστη. Αναμφίβολα ένα come-back που αποκτά ιδιαίτερη σημασία στα βιβλία της ιστορίας του «τριφυλλιού». Μπροστά σε 75.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ παρά τα πέντε γκολ που είχε δεχθεί η ομάδα στο πρώτο ματς, ο Παναθηναϊκός κατάφερε με δυο γκολ του Βαγγέλη Βλάχου κι από ένα των Αντωνίου, Σαραβάκου και Μπατσινίλα να φτάσει στο τελικό 5-1 και να περάσει στα προημιτελικά του τότε Κυπέλλου UEFA.
Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 4-3 πεν. (1-1 κ.α., 2-2 παρ., 8/5/1988)
Αλησμόνητος τελικός Κυπέλλου ανάμεσα στους «αιώνιους» αντιπάλους, με το παιχνίδι να είναι συνταρακτικό και να κρατάει σε αγωνία μέχρι τέλους τους οπαδούς, για να στεφθεί τελικά ο Παναθηναϊκός Κυπελλούχος με την επιτυχία στη διαδικασία από την άσπρη βούλα. Μεγάλος πρωταγωνιστής για τους «πράσινους» ο Νίκος Σαργκάνης που ανέλαβε δράση στα πέναλτι, στέλνοντας το «τριφύλλι» σε ευρωπαϊκή διοργάνωση την αμέσως επόμενη σεζόν, αφού το Κύπελλο τότε, για τον κατακτητή, είχε μεγάλη επιβράβευση. Από το 79' με δέκα παίκτες ο Παναθηναϊκός λόγω αποβολής του Μπατσινίλα, ματς – κόντρα για τους τότε ιδιοκτήτες των δυο συλλόγων, Γιώργο Βαρδινογιάννη και Γιώργο Κοσκωτά.
Άγιαξ – Παναθηναϊκός 0-1 (3/4/1996)
Ξανά ο Panathinaikos με βλέψεις για ευρωπαϊκό τελικό. Ξανά να έχει κάνει πασίγνωστο το όνομα και το έμβλημά του σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ένα παιχνίδι όπου σημειώθηκε πραγματική... αποκαθήλωση του «βασιλιά» χάρη στο σπριντ του Γιώργου Δώνη και το άψογο τελείωμα του Κριστόφ Βαζέχα που δεν είχε δύναμη ούτε να πανηγυρίσει έξαλλα. Αυτό, σε αντίθεση με τον κόσμο των «πράσινων» στο Άμστερνταμ αλλά και πίσω στην Ελλάδα. Μια βραδιά λαμπρής ιστορίας. Ένα αποτέλεσμα που δεν ξεχνάει κανείς. Μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία για παρουσία στον τελικό, αφού ο «Αίαντας» στον επαναληπτικό ημιτελικό του ΟΑΚΑ έκανε επίδειξη δύναμης...
Παναθηναϊκός – Γιουβέντους 3-1 (8/11/2000)
Η υπόκλιση της «Γηραιάς Κυρίας» στον ευρω-Παναθηναϊκό. Ένα βράδυ που το ΟΑΚΑ... πήρε φωτιά. Μια ευρωπαϊκή στιγμή που δεν θα ξεχάσει κανείς «πράσινος». Μια νίκη απέναντι στην Γιουβέντους με επιβλητικό τρόπο. Με μια σπουδαία ομάδα. Με... πασούλες στην άμυνα στα τελευταία λεπτά, με την απόλυτη αποθέωση. Με το μαγικό φάουλ του Πάουλο Σόουζα, την αδιανόητη ντρίμπλα του Λυμπερόπουλου πριν το κερδισμένο πέναλτι και το τρομερό κοντρόλ του πριν από την πάσα για το διαγώνιο σουτ του Βαζέχα. Νύχτα μαγική κι ονειρεμένη για το Champions League...
Μπαρτσελόνα – Παναθηναϊκός 3-1 (9/4/2002)
Περισσότερο θυμάται κανείς από αυτό το ματς το τελευταίο σουτ του Γκόραν Βλάοβιτς και τους παίκτες του Παναθηναϊκού να πέφτουν κάτω και να γελούν από εκνευρισμό με την ατυχία τους παρά τα γκολ και όσα συνέβησαν... Περισσότερο θυμάται κανείς την απόκρουση του Κάρλες Πουγιόλ σε προβολή του Μιχάλη Κωνσταντίνου σε κενή εστία έπειτα από πέναλτι που δεν δόθηκε ποτέ στον Εμάνουελ Ολιζαντέμπε παρά το γεγονός πως οι Καταλανοί είχαν... τρελαθεί από το άγχος τους στα τελευταία λεπτά για να μην αποκλειστούν από το «τριφύλλι». Ο Παναθηναϊκός αποχώρησε από το Champions League μ' εκείνη την ήττα στα προημιτελικά, όμως η περηφάνια παρέμεινε ακέραιη...
Πόρτο – Παναθηναϊκός 0-1 (13/4/2003)
Μια χρονιά που το πιο εφικτό σενάριο, εκ των υστέρων, ήταν τέτοιο που θα έστελνε τον Παναθηναϊκό στον μεγάλο τελικό του Κυπέλλου UEFA. Απέναντι στην Πόρτο του Ζοσέ Μουρίνιο στα προημιτελικά, οι «πράσινοι» καταφέρνουν να σημειώσουν ακόμα ένα σπουδαίο «διπλό» χάρη σε γκολ του Ολιζαντέμπε, να φύγουν από το Οπόρτο με τεράστιο αποτέλεσμα, όμως, ο Ζοσέ Μουρίνιο ήξερε ακριβώς τι έπρεπε να κάνει στην ρεβάνς της Λεωφόρου. Μετά το πρώτο ματς περίμενε τους παίκτες του Παναθηναϊκού, τους χαιρέτησε έναν – έναν, αλλά έλεγε πως «τίποτα δεν έχει τελειώσει». Και ο Πορτογάλος έδειξε πόσο... αλεπού ήταν.
Ρόμα – Παναθηναϊκός 2-3 (25/2/2010)
Μια απίστευτη ομάδα με τα πράσινα, παίκτες υψηλοτάτου επιπέδου, ένα σύνολο που βρισκόταν στον αγωνιστικό χώρο και ενέπνεε κάτι... διαφορετικό. Κάτι που δεν θα αποδεχόταν εύκολα την ήττα ακόμα κι αν απέναντι βρισκόταν η πιο φορμαρισμένη ομάδα σε ολόκληρη την Ευρώπη εκείνη την συγκεκριμένη περίοδο. Τρομερά πράγματα από Σωτήρη Νίνη και Τζιμπρίλ Σισέ και τεράστιο αποτέλεσμα με το τελικό 3-2 στην Ρώμη για πρόκριση στους «16» του Europa League...
Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 0-3 (2/3/2014)
Ο Παναθηναϊκός του Γιάννη Αναστασίου. Κανείς δεν του έδινε ελπίδα εκείνη τη σεζόν. Με ανανεωμένο ρόστερ. Με τον Μάρκους Μπεργκ που ουδείς τότε μπορούσε να φανταστεί σε τι στράικερ θα εξελισσόταν και πόσο θα βοηθούσε το «τριφύλλι». Μια επιβλητική επικράτηση έναντι του «αιώνιου» αντιπάλου, μπροστά στον κόσμο των Πειραιωτών στο «Γ.Καραϊσκάκης». Ευρύ σκορ. Ένα ντέρμπι που έχει μείνει στην ιστορία όχι τόσο για το αποτέλεσμά του, αλλά για τον τρόπο που ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει στο Φάληρο και αυτό που χτιζόταν σταδιακά στους «πράσινους» υπό τις οδηγίες του Αναστασίου, φτάνοντας μέχρι και την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας.
