2012-06-25 11:52:49
Από το : euro2day.gr
Χρειάστηκαν λιγότερο από τρία χρόνια για να περάσουμε από την υπόθεση Βουλγαράκη και το ερώτημα «αν το νόμιμο είναι και ηθικό» στην -πολύ σοβαρότερη- περίπτωση της υπόθεσης Βερνίκου. Μόνο που αυτήν τη φορά η υπόθεση που ανέδειξε την...
Πέμπτη το Euro2day.gr αφορά «εκλεκτό» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου και όχι της Ν.Δ.
Κι αφορά εν τέλει το αν η εκκρεμοδικία για σημαντικό παράπτωμα, που έχει βεβαιωθεί από την ανεξάρτητη αρχή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς με την επιβολή υψηλού προστίμου, είναι πλέον στη χώρα μας «υπουργικό προσόν» ώστε να προωθηθεί η έννοια της «κάθαρσης» από το αμαρτωλό παρελθόν!
Επειδή λοιπόν στη χώρα μας ο περισσότερος κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος με την έννοια των προστίμων της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ούτε με τους λόγους για τους οποίους επιβάλλονται, σε σχέση πάντα με τη νομοθεσία προστασίας των επενδυτών.
Κι επειδή ο ίδιος ο κ. Βερνίκος -υφυπουργός πλέον Ναυτιλίας- επιχείρησε με δηλώσεις του να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι του επεβλήθη «κάποιο πρόστιμο»(!) κι ότι στο πλαίσιο της δραστηριότητάς του μπορεί να υπάρξουν και ορισμένα… αρνητικά περιστατικά, το Euro2day.gr οφείλει να δώσει συνέχεια στην υπόθεση, εξηγώντας τι έγινε με την εισηγμένη εταιρία και γιατί επιβλήθηκε το υψηλό πρόστιμο.
Μοιραστείτε
το άρθρο Σχόλια 5 Το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω
Διότι αυτό που συνέβη στην υπόθεση Βερνίκου-Λεβεντάκη δεν είναι έτσι απλά κάποια μικροπαράβαση χωροταξικής διατάξεως ούτε αγορανομικό πρόστιμο, στο πλαίσιο «συνήθους» επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Θα παρουσιάσουμε λοιπόν πώς μια επιτυχημένη εισηγμένη εταιρία σκαφών αναψυχής εξελίχθηκε με πρωτοβουλία του κ. Βερνίκου σε «σαπάκι» της κλωστοϋφαντουργίας, ενώ η «ναυτική δραστηριότητά» της περνούσε σε δικά του συμφέροντα.
Υπόθεση που εκτυλίχθηκε μέσα από περίεργες συναλλαγές, οι οποίες έγιναν με μυθώδεις αποτιμήσεις και με συστηματική -από το 2003 έως το 2005- διασπορά ανακριβών πληροφοριών, μέσω των επίσημων ανακοινώσεων της εταιρίας (όπως επισημαίνει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς στην επίσημη ανακοίνωση επιβολής των προστίμων).
Υπόθεση που είχε ως τελικό αποτέλεσμα να παραπλανηθούν και να χάσουν εντελώς τα χρήματα που είχαν επενδύσει πολυάριθμοι μικρομέτοχοι της εταιρίας.
Η υπόθεση σε… τέσσερις πράξεις
Εμείς θα σας παρουσιάσουμε τη χρηματιστηριακή υπόθεση Βερνίκος-Λεβεντάκης όσο το δυνατόν πιο απλά γίνεται και -προσέξτε- βασιζόμενοι μόνο στις δικές τους δηλώσεις και μόνο στις (δικές τους επίσης) χρηματιστηριακές ανακοινώσεις Πράξη πρώτη: Ο σημερινός υφυπουργός Ναυτιλίας κ. Γιώργος Βερνίκος έλεγχε πάνω από το 50% της ομώνυμης εταιρίας συμμετοχών, η οποία δραστηριοποιείτο αρχικά στην ενοικίαση σκαφών αναψυχής και στη συνέχεια στον ευρύτερο κλάδο του τουρισμού και των μεταφορών, εξαγοράζοντας (κατά την περίοδο της χρηματιστηριακής τρέλας) μια σειρά εταιριών και περιουσιακών στοιχείων.
Ο κ. Γ. Λεβεντάκης αποκτά μονοψήφιο ποσοστό στην εισηγμένη του κ. Βερνίκου, ασκώντας το δικαίωμα που έχει κάθε άνθρωπος να αγοράσει μετοχές μιας εταιρίας που είναι διαπραγματεύσιμες στο χρηματιστήριο.
Πράξη δεύτερη: Μέσα στο 2004, οι δύο άνδρες (ο σημερινός υφυπουργός και ο κ. Γ. Λεβεντάκης) συναντώνται και τα βρίσκουν. Η κοινή λογική λέει πως, αν δεν τον γνώριζε ήδη από παλιά, ο κ. Βερνίκος θα έψαξε, θα ρώτησε, θα έμαθε, θα κίνησε τέλος πάντων γη, ουρανό και θάλασσα για να μάθει για το παρελθόν του κ. Λεβεντάκη. Σύμφωνα πάλι με την κοινή λογική, οι δύο άνδρες και τα επιτελεία τους θα είχαν μια μακρά σειρά συναντήσεων με ανταλλαγές στοιχείων, με αναλύσεις, με προτάσεις και επιχειρήματα, πριν καταλήξουν να ακολουθήσουν κοινή πορεία. Γιατί δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να μοιραστείς την εταιρία που με χίλιους κόπους και επί τόσα χρόνια δημιουργούσες…
Έτσι, λοιπόν, καταλήξαμε στη δήλωση του κ. Βερνίκου: «Μαζί θα σχεδιάσουμε μελλοντικές κινήσεις της εταιρίας, την περαιτέρω ανάπτυξη των εργασιών της και σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς και θα εισηγηθούμε σχετικά στο διοικητικό συμβούλιο και στη γενική συνέλευση» (προσέξτε τις δηλώσεις με την έντονη γραφή, γιατί από αυτές δεν τηρήθηκε ούτε μία…).
Κατόπιν αυτών, μετά από λίγους μήνες, ακολουθεί η απόφαση για στροφή στη γεωργία, προκειμένου η εταιρία «να επωφεληθεί των νέων ευκαιριών και να επενδύσει στον μεγάλο χώρο της γεωργικής βιομηχανίας, όπου υπάρχουν δυνατότητες σημαντικής και άμεσης κερδοφορίας» (εκ του αποτελέσματος, όπως θα διαπιστώσετε και παρακάτω, οι εκτιμήσεις του κ. Βερνίνου κατευθύνθηκαν στον… γάμο του καραγκιόζη).
Πράξη τρίτη: Όσα ακολούθησαν ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με τις προηγούμενες δηλώσεις του κ. Βερνίκου.
Πρώτα απ’ όλα, γιατί ο ο ίδιος πούλησε τις μετοχές τους στο χρηματιστήριο και από περίπου 50% που έλεγχε βρέθηκε με ποσοστό χαμηλότερο του 5%. Σε αντίθεση δηλαδή με το «μαζί θα προχωρήσουμε», που είχε δηλώσει, την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, εισπράττοντας έναν σκασμό λεφτά από όσους αγόραζαν (από αυτόν…) μετοχές με την προοπτική της κοινής παρουσίας Βερνίκου-Λεβεντάκη και με την προοπτική της ανάπτυξης των υπαρχουσών και των νέων δραστηριοτήτων της εταιρίας!
Όμως, ο κ. Βερνίκος δεν… έφυγε μόνος, αλλά πήρε μαζί του και το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της εταιρίας. Τα εξαγόρασε έναντι 8,72 εκατ. ευρώ, έναντι ποσού δηλαδή που ήταν χαμηλότερο από την τότε τρέχουσα αποτίμηση της εισηγμένης στο Χ.Α., με αποτέλεσμα να αποκτήσει στην πράξη το 100% -και όχι το 50% που διέθετε πριν- των βασικών στοιχείων ενεργητικού της εταιρίας του με αξιοσημείωτο discount (έκπτωση).
Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος ότι οι μέτοχοι μειοψηφίας της εισηγμένης έμειναν τουλάχιστον με τα 8,72 εκατ. ευρώ που κατέβαλε ο κ. Βερνίκος. Αμ δε!
Οι κ. Βερνίκος και Λεβεντάκης συμφώνησαν το εξής απίθανο: Από το ταμείο της εισηγμένης (που δεν είχε κανένα από τα παλιά περιουσιακά της στοιχεία και δεν είχε μέτοχο τον κ. Βερνίκο) να πάνε 10,3 εκατ. ευρώ (τα 8,72 εκατ. του κ. Βερνίκου και κάποια ακόμη της εταιρίας) στην τσέπη του κ. Λεβεντάκη, μέσω της εξαγοράς του 19,8% των μετοχών της εταιρίας (συμφερόντων Γ. Λεβεντάκη) Ελληνικά Εκκοκκιστήρια!
Σε μια περίοδο όπου οι επενδυτές έφευγαν άρον-άρον από τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας, οι κ. Βερνίκος-Λεβεντάκης διέβλεπαν… ευκαιρίες!
Οι… υποσχόμενες νέες δραστηριότητές τους δεν ήταν τελικά τίποτε περισσότερο από ένα άσημο, χιλιοφορτωμένο με δάνεια εκκοκκιστήριο, το οποίο αποτιμήθηκε έναντι του αστρονομικού ποσού των… 52,025 εκατ. ευρώ, όταν την ίδια περίοδο οι μεγάλοι (και πολύ πιο υγιείς) κλωστοϋφαντουργικοί όμιλοι της χώρας διαπραγματεύονταν στο Χ.Α. με πολύ χαμηλότερες αποτιμήσεις!
Πράξη τέταρτη: Στο σημείο αυτό, το… παιχνίδι είχε λήξει για τους μετόχους μειοψηφίας της εισηγμένης (the game was over) και όσα ακολούθησαν δεν ήταν τίποτε άλλο από το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Στις αρχές του 2005, για παράδειγμα, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς κάνει έλεγχο στην εισηγμένη εταιρία και διαπιστώνει ότι δεν διέθετε εσωτερικό έλεγχο λειτουργίας, εσωτερικό ελεγκτή και οικονομικό διευθυντή, ούτε είχε διασφαλίσει τις δομές και τους μηχανισμούς λειτουργίας που είναι απαραίτητοι για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μετόχων και του επενδυτικού κοινού (Νόμπελ στην οργάνωση ο κ. Λεβεντάκης, ο νέος βασικός μέτοχος της εταιρίας, που τον είχε επιλέξει προσωπικά ο σημερινός υφυπουργός Ναυτιλίας…).
Στο επιχειρηματικό πεδίο, τα χειρότερα ήρθαν και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ. Η… μεγαλεπήβολη σύλληψη των κ. Βερνίκου-Λεβεντάκη άρχισε όταν «με το καλημέρα» εμφανίστηκε να υπάρχουν προβλήματα με τις τράπεζες (τον Οκτώβριο το 2005 η ΑΤΕ αρνείται να δώσει εγγυητική επιστολή και προφανώς καμιά άλλη τράπεζα δεν έδινε), ενώ η μετοχή βγήκε εκτός ταμπλό από το 2005 και διαγράφηκε οριστικά το 2007.
Το «μοίρασμα του ταμείου»
Αν σε αυτήν την υπόθεση, κάθε εμπλεκόμενη πλευρά έκανε το δικό της ταμείο, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο εξής:
Ο σημερινός υφυπουργός Ναυτιλίας απέκτησε κοψοχρονιά τα «χρήσιμα» περιουσιακά στοιχεία που του ανήκαν (με βάση τη μετοχική σύνθεση της εταιρίας) μόνο κατά περίπου 50%.
Ο κ. Λεβεντάκης εισέπραξε πάνω από 10 εκατ. ευρώ για να πουλήσει το 20% μιας εταιρίας χιλίων προβλημάτων, ενώ δεν ξέρουμε πόσα κέρδισε ή έχασε από τις αγοραπωλησίες μετοχών της εισηγμένης.
Όσο για τους μετόχους μειοψηφίας της εισηγμένης εταιρίας που λεγόταν Βερνίκος και μετά Λεβεντάκης, αυτοί «τα έδωσαν όλα και έμειναν στον άσο»…
Υ.Γ. : Όλα αυτά έγιναν με νομότυπες διαδικασίες, ή περίπου... νομότυπες, καθώς -έστω και με πολυετή καθυστέρηση- η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επέβαλε πρόστιμο 200.000 ευρώ στον σημερινό υφυπουργό Ναυτιλίας αλλά και ισόποσο στον κ. Λεβεντάκη διότι «με εταιρικές ανακοινώσεις κατά το χρονικό διάστημα από το 2003 έως το 2005 διέδιδαν ανακριβείς πληροφορίες σχετικά με την απόκτηση του ελέγχου της εταιρίας από τον κ. Γ. Λεβεντάκη και την αποχώρηση του κ. Βερνίκου από αυτήν, καθώς και τη μεταβίβαση από την εταιρία προς τον τελευταίο του συνόλου των περιουσιακών της στοιχείων».
Αύριο η συνέχεια *To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.
communenews
Χρειάστηκαν λιγότερο από τρία χρόνια για να περάσουμε από την υπόθεση Βουλγαράκη και το ερώτημα «αν το νόμιμο είναι και ηθικό» στην -πολύ σοβαρότερη- περίπτωση της υπόθεσης Βερνίκου. Μόνο που αυτήν τη φορά η υπόθεση που ανέδειξε την...
Πέμπτη το Euro2day.gr αφορά «εκλεκτό» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου και όχι της Ν.Δ.
Κι αφορά εν τέλει το αν η εκκρεμοδικία για σημαντικό παράπτωμα, που έχει βεβαιωθεί από την ανεξάρτητη αρχή της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς με την επιβολή υψηλού προστίμου, είναι πλέον στη χώρα μας «υπουργικό προσόν» ώστε να προωθηθεί η έννοια της «κάθαρσης» από το αμαρτωλό παρελθόν!
Επειδή λοιπόν στη χώρα μας ο περισσότερος κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος με την έννοια των προστίμων της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ούτε με τους λόγους για τους οποίους επιβάλλονται, σε σχέση πάντα με τη νομοθεσία προστασίας των επενδυτών.
Κι επειδή ο ίδιος ο κ. Βερνίκος -υφυπουργός πλέον Ναυτιλίας- επιχείρησε με δηλώσεις του να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι του επεβλήθη «κάποιο πρόστιμο»(!) κι ότι στο πλαίσιο της δραστηριότητάς του μπορεί να υπάρξουν και ορισμένα… αρνητικά περιστατικά, το Euro2day.gr οφείλει να δώσει συνέχεια στην υπόθεση, εξηγώντας τι έγινε με την εισηγμένη εταιρία και γιατί επιβλήθηκε το υψηλό πρόστιμο.
Μοιραστείτε
το άρθρο Σχόλια 5 Το άρθρο συνεχίζεται παρακάτω
Διότι αυτό που συνέβη στην υπόθεση Βερνίκου-Λεβεντάκη δεν είναι έτσι απλά κάποια μικροπαράβαση χωροταξικής διατάξεως ούτε αγορανομικό πρόστιμο, στο πλαίσιο «συνήθους» επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Θα παρουσιάσουμε λοιπόν πώς μια επιτυχημένη εισηγμένη εταιρία σκαφών αναψυχής εξελίχθηκε με πρωτοβουλία του κ. Βερνίκου σε «σαπάκι» της κλωστοϋφαντουργίας, ενώ η «ναυτική δραστηριότητά» της περνούσε σε δικά του συμφέροντα.
Υπόθεση που εκτυλίχθηκε μέσα από περίεργες συναλλαγές, οι οποίες έγιναν με μυθώδεις αποτιμήσεις και με συστηματική -από το 2003 έως το 2005- διασπορά ανακριβών πληροφοριών, μέσω των επίσημων ανακοινώσεων της εταιρίας (όπως επισημαίνει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς στην επίσημη ανακοίνωση επιβολής των προστίμων).
Υπόθεση που είχε ως τελικό αποτέλεσμα να παραπλανηθούν και να χάσουν εντελώς τα χρήματα που είχαν επενδύσει πολυάριθμοι μικρομέτοχοι της εταιρίας.
Η υπόθεση σε… τέσσερις πράξεις
Εμείς θα σας παρουσιάσουμε τη χρηματιστηριακή υπόθεση Βερνίκος-Λεβεντάκης όσο το δυνατόν πιο απλά γίνεται και -προσέξτε- βασιζόμενοι μόνο στις δικές τους δηλώσεις και μόνο στις (δικές τους επίσης) χρηματιστηριακές ανακοινώσεις Πράξη πρώτη: Ο σημερινός υφυπουργός Ναυτιλίας κ. Γιώργος Βερνίκος έλεγχε πάνω από το 50% της ομώνυμης εταιρίας συμμετοχών, η οποία δραστηριοποιείτο αρχικά στην ενοικίαση σκαφών αναψυχής και στη συνέχεια στον ευρύτερο κλάδο του τουρισμού και των μεταφορών, εξαγοράζοντας (κατά την περίοδο της χρηματιστηριακής τρέλας) μια σειρά εταιριών και περιουσιακών στοιχείων.
Ο κ. Γ. Λεβεντάκης αποκτά μονοψήφιο ποσοστό στην εισηγμένη του κ. Βερνίκου, ασκώντας το δικαίωμα που έχει κάθε άνθρωπος να αγοράσει μετοχές μιας εταιρίας που είναι διαπραγματεύσιμες στο χρηματιστήριο.
Πράξη δεύτερη: Μέσα στο 2004, οι δύο άνδρες (ο σημερινός υφυπουργός και ο κ. Γ. Λεβεντάκης) συναντώνται και τα βρίσκουν. Η κοινή λογική λέει πως, αν δεν τον γνώριζε ήδη από παλιά, ο κ. Βερνίκος θα έψαξε, θα ρώτησε, θα έμαθε, θα κίνησε τέλος πάντων γη, ουρανό και θάλασσα για να μάθει για το παρελθόν του κ. Λεβεντάκη. Σύμφωνα πάλι με την κοινή λογική, οι δύο άνδρες και τα επιτελεία τους θα είχαν μια μακρά σειρά συναντήσεων με ανταλλαγές στοιχείων, με αναλύσεις, με προτάσεις και επιχειρήματα, πριν καταλήξουν να ακολουθήσουν κοινή πορεία. Γιατί δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να μοιραστείς την εταιρία που με χίλιους κόπους και επί τόσα χρόνια δημιουργούσες…
Έτσι, λοιπόν, καταλήξαμε στη δήλωση του κ. Βερνίκου: «Μαζί θα σχεδιάσουμε μελλοντικές κινήσεις της εταιρίας, την περαιτέρω ανάπτυξη των εργασιών της και σε άλλους επιχειρηματικούς τομείς και θα εισηγηθούμε σχετικά στο διοικητικό συμβούλιο και στη γενική συνέλευση» (προσέξτε τις δηλώσεις με την έντονη γραφή, γιατί από αυτές δεν τηρήθηκε ούτε μία…).
Κατόπιν αυτών, μετά από λίγους μήνες, ακολουθεί η απόφαση για στροφή στη γεωργία, προκειμένου η εταιρία «να επωφεληθεί των νέων ευκαιριών και να επενδύσει στον μεγάλο χώρο της γεωργικής βιομηχανίας, όπου υπάρχουν δυνατότητες σημαντικής και άμεσης κερδοφορίας» (εκ του αποτελέσματος, όπως θα διαπιστώσετε και παρακάτω, οι εκτιμήσεις του κ. Βερνίνου κατευθύνθηκαν στον… γάμο του καραγκιόζη).
Πράξη τρίτη: Όσα ακολούθησαν ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με τις προηγούμενες δηλώσεις του κ. Βερνίκου.
Πρώτα απ’ όλα, γιατί ο ο ίδιος πούλησε τις μετοχές τους στο χρηματιστήριο και από περίπου 50% που έλεγχε βρέθηκε με ποσοστό χαμηλότερο του 5%. Σε αντίθεση δηλαδή με το «μαζί θα προχωρήσουμε», που είχε δηλώσει, την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια, εισπράττοντας έναν σκασμό λεφτά από όσους αγόραζαν (από αυτόν…) μετοχές με την προοπτική της κοινής παρουσίας Βερνίκου-Λεβεντάκη και με την προοπτική της ανάπτυξης των υπαρχουσών και των νέων δραστηριοτήτων της εταιρίας!
Όμως, ο κ. Βερνίκος δεν… έφυγε μόνος, αλλά πήρε μαζί του και το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων της εταιρίας. Τα εξαγόρασε έναντι 8,72 εκατ. ευρώ, έναντι ποσού δηλαδή που ήταν χαμηλότερο από την τότε τρέχουσα αποτίμηση της εισηγμένης στο Χ.Α., με αποτέλεσμα να αποκτήσει στην πράξη το 100% -και όχι το 50% που διέθετε πριν- των βασικών στοιχείων ενεργητικού της εταιρίας του με αξιοσημείωτο discount (έκπτωση).
Θα μπορούσε βέβαια να πει κάποιος ότι οι μέτοχοι μειοψηφίας της εισηγμένης έμειναν τουλάχιστον με τα 8,72 εκατ. ευρώ που κατέβαλε ο κ. Βερνίκος. Αμ δε!
Οι κ. Βερνίκος και Λεβεντάκης συμφώνησαν το εξής απίθανο: Από το ταμείο της εισηγμένης (που δεν είχε κανένα από τα παλιά περιουσιακά της στοιχεία και δεν είχε μέτοχο τον κ. Βερνίκο) να πάνε 10,3 εκατ. ευρώ (τα 8,72 εκατ. του κ. Βερνίκου και κάποια ακόμη της εταιρίας) στην τσέπη του κ. Λεβεντάκη, μέσω της εξαγοράς του 19,8% των μετοχών της εταιρίας (συμφερόντων Γ. Λεβεντάκη) Ελληνικά Εκκοκκιστήρια!
Σε μια περίοδο όπου οι επενδυτές έφευγαν άρον-άρον από τον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας, οι κ. Βερνίκος-Λεβεντάκης διέβλεπαν… ευκαιρίες!
Οι… υποσχόμενες νέες δραστηριότητές τους δεν ήταν τελικά τίποτε περισσότερο από ένα άσημο, χιλιοφορτωμένο με δάνεια εκκοκκιστήριο, το οποίο αποτιμήθηκε έναντι του αστρονομικού ποσού των… 52,025 εκατ. ευρώ, όταν την ίδια περίοδο οι μεγάλοι (και πολύ πιο υγιείς) κλωστοϋφαντουργικοί όμιλοι της χώρας διαπραγματεύονταν στο Χ.Α. με πολύ χαμηλότερες αποτιμήσεις!
Πράξη τέταρτη: Στο σημείο αυτό, το… παιχνίδι είχε λήξει για τους μετόχους μειοψηφίας της εισηγμένης (the game was over) και όσα ακολούθησαν δεν ήταν τίποτε άλλο από το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Στις αρχές του 2005, για παράδειγμα, η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς κάνει έλεγχο στην εισηγμένη εταιρία και διαπιστώνει ότι δεν διέθετε εσωτερικό έλεγχο λειτουργίας, εσωτερικό ελεγκτή και οικονομικό διευθυντή, ούτε είχε διασφαλίσει τις δομές και τους μηχανισμούς λειτουργίας που είναι απαραίτητοι για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μετόχων και του επενδυτικού κοινού (Νόμπελ στην οργάνωση ο κ. Λεβεντάκης, ο νέος βασικός μέτοχος της εταιρίας, που τον είχε επιλέξει προσωπικά ο σημερινός υφυπουργός Ναυτιλίας…).
Στο επιχειρηματικό πεδίο, τα χειρότερα ήρθαν και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ. Η… μεγαλεπήβολη σύλληψη των κ. Βερνίκου-Λεβεντάκη άρχισε όταν «με το καλημέρα» εμφανίστηκε να υπάρχουν προβλήματα με τις τράπεζες (τον Οκτώβριο το 2005 η ΑΤΕ αρνείται να δώσει εγγυητική επιστολή και προφανώς καμιά άλλη τράπεζα δεν έδινε), ενώ η μετοχή βγήκε εκτός ταμπλό από το 2005 και διαγράφηκε οριστικά το 2007.
Το «μοίρασμα του ταμείου»
Αν σε αυτήν την υπόθεση, κάθε εμπλεκόμενη πλευρά έκανε το δικό της ταμείο, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στο εξής:
Ο σημερινός υφυπουργός Ναυτιλίας απέκτησε κοψοχρονιά τα «χρήσιμα» περιουσιακά στοιχεία που του ανήκαν (με βάση τη μετοχική σύνθεση της εταιρίας) μόνο κατά περίπου 50%.
Ο κ. Λεβεντάκης εισέπραξε πάνω από 10 εκατ. ευρώ για να πουλήσει το 20% μιας εταιρίας χιλίων προβλημάτων, ενώ δεν ξέρουμε πόσα κέρδισε ή έχασε από τις αγοραπωλησίες μετοχών της εισηγμένης.
Όσο για τους μετόχους μειοψηφίας της εισηγμένης εταιρίας που λεγόταν Βερνίκος και μετά Λεβεντάκης, αυτοί «τα έδωσαν όλα και έμειναν στον άσο»…
Υ.Γ. : Όλα αυτά έγιναν με νομότυπες διαδικασίες, ή περίπου... νομότυπες, καθώς -έστω και με πολυετή καθυστέρηση- η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επέβαλε πρόστιμο 200.000 ευρώ στον σημερινό υφυπουργό Ναυτιλίας αλλά και ισόποσο στον κ. Λεβεντάκη διότι «με εταιρικές ανακοινώσεις κατά το χρονικό διάστημα από το 2003 έως το 2005 διέδιδαν ανακριβείς πληροφορίες σχετικά με την απόκτηση του ελέγχου της εταιρίας από τον κ. Γ. Λεβεντάκη και την αποχώρηση του κ. Βερνίκου από αυτήν, καθώς και τη μεταβίβαση από την εταιρία προς τον τελευταίο του συνόλου των περιουσιακών της στοιχείων».
Αύριο η συνέχεια *To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.
communenews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
"Τηρήστε τις δεσμεύσεις σας"
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
