Χρονογράφημα: Η Θειά Δημήτρω από τη Βόνιτσα. -Στο «χέρεμ (ανάθεμα) του Βενιζέλου»

     Μπούχτσα (βαρέθηκα)  μέσα στο κονάκι μ’ κι είπα να ροβολήσω κατά τ’ θάλασσα. Εκραξα (φώναξα) τ’ Γκίκου κι μέσα σε ένα λεπτό ξεκάμπσε (εμφανίστηκε)  η παλαμονίδα (χαϊδευτικά η νερόκοτα).

-Δμήτρω μ’, μ’ κρένει (μου μιλάει), το πήρες απόφαση; Θα στείλεις μήνυμα για έξοδο;. Θα βάλεις το 6;

-Μωρή Γκίκω, βγάλε το λάγανο (ηρέμισε) γιατί παρασόλσες (έχασες το λογικό). Με τι κινητό θα στείλω το 6 για χαμπέρι. Θα πάμε από πίσω απ’ το δρόμο τσ’ Δημοκρατίας κι όταν κοντέψουμε στο μπακάλικο τ’ Πανάκια, θα τ’ χαλέψουμε(θα ζητήσουμε)  να μας γράψει σε ένα στρατσόχαρτο ένα μεγάλο 6να το τεντώνουμε ψηλά, σαν εκειές τσ’ ξεβράκωτες που κουνιώντε περά δώθε στο διάλλειμα τσ’ αγώνες τ’ μπάσκετ.