ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Τι σημαίνει εκείνη η ‘‘περίεργη’’ ρήση του Χριστού ‘εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού’

 Τι σημαίνει εκείνη η ‘‘περίεργη’’ ρήση του Χριστού ‘εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού’ (Ματθ.10.36); Γιατί να’ναι εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί του; Η οικογένειά του; Οι συγγενείς του; Οι κοντινοί του άνθρωποι; Οι ομοεθνείς του;

 Είναι εχθροί επειδή σε θέλουν ‘δικό τους’. Έχουν δεν έχουν δίκιο σε θέλουν υποστηρικτή τους. Έτσι και επισημάνεις ότι έχουν άδικο -σε οτιδήποτε- και αρνηθείς να τους υποστηρίξεις, σε θεωρούν ‘εχθρό’ και ‘προδότη’. Και η ψυχική βία που ασκούν επάνω σου με τον εκβιασμό αυτό είναι εκτάκτως σοβαρή. Γι’αυτό και είναι εχθροί σου. Από τους μεγαλύτερους μάλιστα. Διότι αποτελούν τον κατ’εξοχήν κύκλο ανθρώπων που ρέπουν στο να σε εμποδίσουν να σταθείς αμερόληπτα και δίκαια στην ζωή. Σε θέλουν υποταγμένο στο συμφέρον της ‘φατρίας’, της ‘αγέλης’.

 Ο άνθρωπος του Θεού, όμως, δεν μπορεί να έχει ‘δικούς του’ και ‘ξένους’. Ο άνθρωπος του Θεού είναι με το δίκαιο. Ανεξαρτήτως του ποιος το’χει στην εκάστοτε περίσταση ζωής. Ακόμη και αν η ίδια, η μητέρα που τον γέννησε, αδικεί κάποιον, αυτός θα σταθεί με τον αδικούμενο. Αν ο αλλόθρησκος λέει κάτι σωστό και ο ομόθρησκος λέει κάτι λάθος, αυτός θα συνταχθεί -όσον αφορά το λεγόμενο- με τον αλλόθρησκο. Αν ο αλλοεθνής έχει δίκιο σε κάτι και ομοεθνής έχει άδικο, αυτός θα σταθεί -σε αυτό το κάτι- με τον αλλοεθνή. Γι’αυτό και είναι αναπόφευκτο να στιγματιστεί, αργά ή γρήγορα, ως ‘προδότης’ και να υποστεί εξοστρακισμό.

Αλλά και πέραν του 'ξένου' (του οποιασδήποτε μορφής ξένου), ακόμη και ένας βαρύς εγκληματίας αν εκστομίζει κάτι το σωστό, οφείλουμε να το δεχόμαστε. Τι και αν όλος ο βίος του ανθρώπου αυτού έχει υπάρξει προβληματικός.*

 Ο νεποτισμός, πχ, είναι κατ’εξοχήν χαρακτηριστικό ίδιον του κατειλημμένου από το πνεύμα του κολεκτιβισμού ανθρώπου. Όλη αυτή η τόσο συνήθης τάση ‘να βολέψουμε τους ημετέρους’, ανεξαρτήτως του αν είναι κατάλληλοι ή όχι για κάποια θέση, αποτελεί μια φυσιολογικοποίηση του κολεκτιβισμού, του πνεύματος της αγέλης. Και όποιος στέκει κριτικά απέναντι στο πνεύμα αυτό στιγματίζεται ως ‘εχθρός’ και ‘προδότης’ από την αγέλη.

Και είναι τα ίδια τα γεγονότα της ζωής του που δικαιώνουν τον λόγο του Χριστού: Στιγματίζεται ως ‘εχθρός’ και ‘προδότης’ του έθνους του και είναι οι ομοεθνείς του που πρωτοστατούν στο να καταδικαστεί στην φρικτή σταυρική θανάτωση. Και είναι τόσο το μένος των ομοεθνών του εναντίον του που απορούν με αυτό ακόμη και οι σκληροί, ‘εθνικοί’ Ρωμαίοι!

Το να σταθείς δίκαιος σε ετούτο τον ‘πτωτικό’ κόσμο δεν είναι διόλου εύκολη υπόθεση. Είναι δρόμος σταυρικός. Διότι ο έξω της Εδέμ κόσμος είναι ένας αναποδογυρισμένος κόσμος. Εκεί το ‘δίκαιο’ θεωρείται ‘άδικο’ και αντίστροφα. Οπότε... αν επιμένεις στο δίκαιο θα χαρακτηριστείς άδικος. Και θα υποστείς συνέπειες.

Αλλά εκεί ακριβώς κρίνεται και το αν θα τύχεις ‘Αναστάσεως’... στο αν θα αποδεχθείς την ‘Σταύρωση’.

Το έχω πει και άλλες φορές, η Καινή Διαθήκη αποτελεί συν τοις άλλοις και το πλέον ριζοσπαστικό αντι-κολεκτιβιστικό, αντι-σεκταριστικό μανιφέστο του συνόλου της ανθρώπινης ιστορίας. Είναι ένα ίδιον της που περνάει σχεδόν απαρατήρητο ως συνήθως. Ενώ είναι τόσο καίρια σημαντικό.

*Πρόκειται για μια πραγματικότητα που την εκφράζει πολύ εύστοχα και μια δική μας εδώ, ελληνική παροιμία: ‘Να λέγεται και του στραβού το δίκιο’ λέει η παροιμία. Τι και αν κάποιος είχε -ή έχει- έναν προβληματικό τρόπο ζωής, αν κάτι που λέει είναι σωστό, είναι σωστό. Όπως επίσης, τι και αν κάποιος είχε -και έχει- έναν ενάρετο, σε γενικές γραμμές, βίο... αν αυτό που λέει είναι λάθος, είναι λάθος. Τελεία και παύλα!

Το να μην είμαστε εις θέση να διακρίνουμε και αποδίδουμε και ‘του στραβού το δίκιο’ είναι ένδειξη του ότι δεν είμαστε εις θέση να πορευθούμε ισορροπημένα στην ζωή. Εις θέση να πορευθούμε, δηλαδή, την οδό της δικαιοσύνης του Θεού.

Dimitri Lalushi
proskynitis