2021-06-03 21:47:30
Θεόφιλος Παπαδόπουλος
Σε έναν κόσμο που η πλεονεξία, ο φθόνος και η κατάκριση έχουν καταστεί «νόμοι» και εξαιτίας της εγκατάλειψης της πνευματικότητας του ανθρώπου δεν υπάρχει εύκολα διάκριση μεταξύ καλού και κακού.
Υπάρχει μια διαρκής σύγχυση, μια ταλαιπωρία του κόσμου να διακρίνει τους καλούς καρπούς από τους κακούς. Οι νέοι άνθρωποι αδειάζουν τις Εκκλησίες, όταν δεν βλέπουν αληθινούς καρπούς, όταν ελλείψεως καθοδηγητών το κοπάδι οδεύει προς τον γκρεμό, όταν οι ποιμένες μας έχουν ξύλινο λόγο και δεν αγγίζουν τις ταλαιπωρημένες καρδιές μας.
Είναι καιρός που όλοι μας κατά την ευθύνη μας θα πρέπει να ζητήσουμε από τον Θεό , τη φώτιση ώστε σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο και το αδιέξοδο να μπορούμε να διακρίνουμε την ήρα από το στάρι. Να εξετάσουμε πρώτα τους εαυτούς μας και ύστερα να αναζητήσουμε τα δένδρα που καρποφορούν καρπούς Ευαγγελίου.
Στην Εκκλησία μας όπως και σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού υπάρχουν ακόμα φωτεινά παραδείγματα, δένδρα που καρποφορούν την Αλήθεια του Χριστού. Υπάρχουν βέβαια και ξεραμένα δένδρα που σταμάτησαν να προσφέρουν στον συνάνθρωπο, ωστόσο είναι χρέος όλων μας να αναζητήσουμε τα δένδρα εκείνα τα οποία στέκουν ταπεινά και με πραγματικό έργο και θυσία για την Πατρίδα μας, το Έθνος και την Ορθοδοξία.
Όπως έλεγε ο Γέρων Παΐσιος «κοσκινίζεται ο κόσμος». Όλοι δίνουμε τις εξετάσεις μας στις κρίσιμες αυτές ώρες για την Πατρίδα, για το πού τοποθετήσαμε τον εαυτό μας. Ποιος είναι ο αγώνας που κάναμε να υπερασπιστούμε την Πίστη μας, την Εκκλησία, την Πατρίδα μας και πρωτίστως τον συνάνθρωπο. Γιατί όταν υποφέρει ο αδελφός και δεν υποφέρω και εγώ, αν δεν κατανοήσω το πρόβλημά του δεν θα μπορώ και να βοηθήσω. Το ίδιο συμβαίνει και με την Πατρίδα μας, ενώ δεν μπορούμε έτσι απλά να αγαπήσουμε τον αδελφό μας πώς θα φτάσουμε σε σημείο να αγαπήσουμε όλον τον κόσμο και κατ‘ επέκταση την Ελλάδα μας;
Πολίτες, πολιτικοί, εκκλησιαστικοί ηγέτες και άπαντες που κόπτονται για το μέλλον του τόπου θα πρέπει να δείξουν τους καρπούς τους.
Να εξετάσει ο καθένας μας τι είναι, όπως έλεγε ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης:
«Την αγία αυτή ημέρα ας εξετάσουμε καθένας τον εαυτό του ως άτομο. Τι είμεθα; Ας εξετάσουμε. Τι είμεθα και ως οικογένεια; Τι είμεθα ως κοινωνία; Τι είμεθα ως κράτος; Μήπως είμεθα άγρια δέντρα; Εάν είμεθα άγρια δέντρα, πρέπει να μεταβληθούμε. Ό άνθρωπος είναι μεταβλητό ον, μπορεί να μεταβληθεί. Και με τη δύναμη του Θεού μεταβάλλεται από άγριο σε ήμερο, από ληστή σε προφήτη και διδάσκαλο του ευαγγελίου.
Ψυχή, πού ποτίζεται από τα νάματα του Παναγίου Πνεύματος, ανθεί και καρποφορεί. και το δέντρο, είπε ό Χριστός, γνωρίζεται από τους καρπούς του (βλ. Λουκ 6,43′ Ματθ. 7,16). Η μηλιά από τα μήλα, η αχλαδιά από τ’ αχλάδια, η πορτοκαλιά από τα πορτοκάλια• και ο Χριστιανός; από τους καρπούς του αγίου Πνεύματος.
Σήμερα οι άνθρωποι αγρίεψαν. Χέρσες οι ψυχές, μοιάζουν με Σαχάρα γεμάτη κάκτους και αγκάθια κάθε κακίας.
Άλλα θαρσείτε, αδελφοί. Έχετε την ελπίδα στο Πνεύμα το άγιο. Πιστεύω ακράδαντα, ότι και τα πλέον άγρια δέντρα και τα πλέον σκληρά συστήματα και τα πλέον άθεα καθεστώτα μπορούν να μεταβληθούν σε κάρπιμα δέντρα. Πώς, με ποιο τρόπο; Στην γεωπονική υπάρχει ή μέθοδος που λέγεται εμβολιασμός μ’ ένα μικρό φλοιό ή κλαδάκι, που λέγεται εμβόλιο, η άγρια ελιά μεταβάλλεται σε ήμερη. Χρειάζεται λοιπόν και η άνθρωπότης εμβόλιο. Το δε πνευματικό εμβόλιο, που μεταβάλλει τον άνθρωπο, είναι η Πίστης στον Κύριο».
Το πνευματικό λοιπόν εμβόλιο που χρειάζεται ο κόσμος είναι η Πίστη στον Κύριο. Η Πίστη αυτή είναι που μας κάνει να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο έξω από ιδιοτέλειες και προσωπικά πάθη. Το «Ίνα ώσιν εν» που έψαλε ο Γέρων Πορφύριος συνοψίζεται σε δύο λέξεις.
Υποφέρεις; Υποφέρω.
Η ένωση των ανθρώπων στο Σώμα της Εκκλησίας με Κεφαλή τον Χριστό προϋποθέτει να συμπάσχουμε όλοι για τον αδελφό μας, για το Γένος ολόκληρο. Πίστη και υπομονή και ο Θεός θα δώσει τη λύση, εμείς αρκεί να του απλώσουμε το χέρι με ειλικρίνεια και αυτοθυσία και να αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοι να κουβαλήσουμε την κληρονομιά που με τόσο αγάπη μας έδωσε.
πηγή
proskynitis
Σε έναν κόσμο που η πλεονεξία, ο φθόνος και η κατάκριση έχουν καταστεί «νόμοι» και εξαιτίας της εγκατάλειψης της πνευματικότητας του ανθρώπου δεν υπάρχει εύκολα διάκριση μεταξύ καλού και κακού.
Υπάρχει μια διαρκής σύγχυση, μια ταλαιπωρία του κόσμου να διακρίνει τους καλούς καρπούς από τους κακούς. Οι νέοι άνθρωποι αδειάζουν τις Εκκλησίες, όταν δεν βλέπουν αληθινούς καρπούς, όταν ελλείψεως καθοδηγητών το κοπάδι οδεύει προς τον γκρεμό, όταν οι ποιμένες μας έχουν ξύλινο λόγο και δεν αγγίζουν τις ταλαιπωρημένες καρδιές μας.
Είναι καιρός που όλοι μας κατά την ευθύνη μας θα πρέπει να ζητήσουμε από τον Θεό , τη φώτιση ώστε σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο και το αδιέξοδο να μπορούμε να διακρίνουμε την ήρα από το στάρι. Να εξετάσουμε πρώτα τους εαυτούς μας και ύστερα να αναζητήσουμε τα δένδρα που καρποφορούν καρπούς Ευαγγελίου.
Στην Εκκλησία μας όπως και σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού υπάρχουν ακόμα φωτεινά παραδείγματα, δένδρα που καρποφορούν την Αλήθεια του Χριστού. Υπάρχουν βέβαια και ξεραμένα δένδρα που σταμάτησαν να προσφέρουν στον συνάνθρωπο, ωστόσο είναι χρέος όλων μας να αναζητήσουμε τα δένδρα εκείνα τα οποία στέκουν ταπεινά και με πραγματικό έργο και θυσία για την Πατρίδα μας, το Έθνος και την Ορθοδοξία.
Όπως έλεγε ο Γέρων Παΐσιος «κοσκινίζεται ο κόσμος». Όλοι δίνουμε τις εξετάσεις μας στις κρίσιμες αυτές ώρες για την Πατρίδα, για το πού τοποθετήσαμε τον εαυτό μας. Ποιος είναι ο αγώνας που κάναμε να υπερασπιστούμε την Πίστη μας, την Εκκλησία, την Πατρίδα μας και πρωτίστως τον συνάνθρωπο. Γιατί όταν υποφέρει ο αδελφός και δεν υποφέρω και εγώ, αν δεν κατανοήσω το πρόβλημά του δεν θα μπορώ και να βοηθήσω. Το ίδιο συμβαίνει και με την Πατρίδα μας, ενώ δεν μπορούμε έτσι απλά να αγαπήσουμε τον αδελφό μας πώς θα φτάσουμε σε σημείο να αγαπήσουμε όλον τον κόσμο και κατ‘ επέκταση την Ελλάδα μας;
Πολίτες, πολιτικοί, εκκλησιαστικοί ηγέτες και άπαντες που κόπτονται για το μέλλον του τόπου θα πρέπει να δείξουν τους καρπούς τους.
Να εξετάσει ο καθένας μας τι είναι, όπως έλεγε ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης:
«Την αγία αυτή ημέρα ας εξετάσουμε καθένας τον εαυτό του ως άτομο. Τι είμεθα; Ας εξετάσουμε. Τι είμεθα και ως οικογένεια; Τι είμεθα ως κοινωνία; Τι είμεθα ως κράτος; Μήπως είμεθα άγρια δέντρα; Εάν είμεθα άγρια δέντρα, πρέπει να μεταβληθούμε. Ό άνθρωπος είναι μεταβλητό ον, μπορεί να μεταβληθεί. Και με τη δύναμη του Θεού μεταβάλλεται από άγριο σε ήμερο, από ληστή σε προφήτη και διδάσκαλο του ευαγγελίου.
Ψυχή, πού ποτίζεται από τα νάματα του Παναγίου Πνεύματος, ανθεί και καρποφορεί. και το δέντρο, είπε ό Χριστός, γνωρίζεται από τους καρπούς του (βλ. Λουκ 6,43′ Ματθ. 7,16). Η μηλιά από τα μήλα, η αχλαδιά από τ’ αχλάδια, η πορτοκαλιά από τα πορτοκάλια• και ο Χριστιανός; από τους καρπούς του αγίου Πνεύματος.
Σήμερα οι άνθρωποι αγρίεψαν. Χέρσες οι ψυχές, μοιάζουν με Σαχάρα γεμάτη κάκτους και αγκάθια κάθε κακίας.
Άλλα θαρσείτε, αδελφοί. Έχετε την ελπίδα στο Πνεύμα το άγιο. Πιστεύω ακράδαντα, ότι και τα πλέον άγρια δέντρα και τα πλέον σκληρά συστήματα και τα πλέον άθεα καθεστώτα μπορούν να μεταβληθούν σε κάρπιμα δέντρα. Πώς, με ποιο τρόπο; Στην γεωπονική υπάρχει ή μέθοδος που λέγεται εμβολιασμός μ’ ένα μικρό φλοιό ή κλαδάκι, που λέγεται εμβόλιο, η άγρια ελιά μεταβάλλεται σε ήμερη. Χρειάζεται λοιπόν και η άνθρωπότης εμβόλιο. Το δε πνευματικό εμβόλιο, που μεταβάλλει τον άνθρωπο, είναι η Πίστης στον Κύριο».
Το πνευματικό λοιπόν εμβόλιο που χρειάζεται ο κόσμος είναι η Πίστη στον Κύριο. Η Πίστη αυτή είναι που μας κάνει να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο έξω από ιδιοτέλειες και προσωπικά πάθη. Το «Ίνα ώσιν εν» που έψαλε ο Γέρων Πορφύριος συνοψίζεται σε δύο λέξεις.
Υποφέρεις; Υποφέρω.
Η ένωση των ανθρώπων στο Σώμα της Εκκλησίας με Κεφαλή τον Χριστό προϋποθέτει να συμπάσχουμε όλοι για τον αδελφό μας, για το Γένος ολόκληρο. Πίστη και υπομονή και ο Θεός θα δώσει τη λύση, εμείς αρκεί να του απλώσουμε το χέρι με ειλικρίνεια και αυτοθυσία και να αποδείξουμε ότι είμαστε άξιοι να κουβαλήσουμε την κληρονομιά που με τόσο αγάπη μας έδωσε.
πηγή
proskynitis
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
