ΛΕΛΕ από την πρώτη μέρα λοιπόν... Γράμμα αποχαιρετισμός φαντάρου - κάλεσμα αγώνα στις νέες σειρούλες
2012-06-26 10:26:05
Επιτέλους ο στρατός για την σειρά μας τελείωσε. Για άλλους βέβαια συνεχίζεται ενώ για ακόμα περισσότερους έρχεται. Το ζήτημα είναι να μπορείς να πεις στο τέλος ότι ήσουν ο εαυτός σου, βγήκες ο εαυτός σου με αξιοπρέπεια και το κεφάλι ψηλά.
Γι' αυτό σου λέμε και σένα, τον «καινούργιο» και το «ψάρι» όπως θα θελήσουν να σε βαφτίσουν, βάστα γερά και το κεφάλι ψηλά. Στο στρατό θα πρέπει να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις την ωμότητα της κοινωνίας μας, την μικρογραφία της αυτή και να βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα για αυτήν. Θα αναγνωρίσεις με την μια τις δύο όψεις του στρατού (κράτους) που από την μία θα υποβαθμίζει το βιοτικό σου επίπεδο και θα σε εκμεταλλεύεται σαν «κολλήγο» στο μεγάλο του φέουδο και από την άλλη θα προσπαθεί με κάθε τρόπο να καλλιεργήσει μέσα σου τον ατομικό και συνάμα εθνικιστικό δρόμο που μόνος αυτός θα μπορέσει να τιμήσει τη μνήμη και τα ιερά των ενδόξων ημών προγόνων.
Μην υποτάσσεσαι σε αυτές τις λογικές, και ειδικά σε αυτούς που θα σου πουν κουνώντας συμπονετικά το κεφάλι ότι έτσι είναι ο στρατός και δεν αλλάζει. Να απαντάς πάντα ότι εμείς δεν είμαστε έτσι, και δεν θα μας κάνουν σαν τα μούτρα τους.
Απ' την στιγμή που στρατευόμαστε γινόμαστε οικονομικά βαρίδια για την οικογένεια μας που όχι απλά στερούνται την παραγωγική μας δύναμη, αλλά μας συντηρούν και επιπλέον αναγκάζονται να χρηματοδοτούν οι ίδιοι τις ανάγκες μετακίνησής μας, τις ανάγκες ρουχισμού, εξοπλισμού κτλ μιας και ο στρατός δεν παρέχει ούτε τα αναγκαία. Ο μισθός που λαμβάνουμε είναι εξευτελιστικός και μόνο σαν αστείο μπορεί να ακουστεί αυτό το μηνιαίο 8,62? που στην ουσία δεν καλύπτει ούτε τις καθημερινές μας ανάγκες για νερό. Απεναντίας, το κράτος μας χρησιμοποιεί σα περιφερόμενο θίασο καταναλωτών με τους δημαρχαίους και τους προεστούς του κάθε χωριού και κωμόπολης να τσακώνονται για το που θα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί το κάθε άχρηστο στρατόπεδο ή το που ορίζεται η έξοδος μας ώστε να κινούμε τις κατά τόπους οικονομίες. Μόνα αποτελέσματα όλων αυτών είναι η οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών μας και τα διάσπαρτα, μισοάδεια και εντελώς άχρηστα στρατόπεδα που τρέχουμε να καλύψουμε λειτουργικά.
Όταν καταταγείς θα δεις τις συνθήκες διαβίωσης να υποβαθμίζουν καθημερινά την ζωή σου. Όλοι είχαμε ακούσει πολλά και συχνά τα πέρναμε σαν πλάκα αλλά πλέον θα τα ζήσεις και μόνο σαν πλάκα δεν θα πρέπει να το δεις μίας και με ζητήματα υγείας δεν μπορείς να παίζεις. Χωρίς τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, χωρίς τα εμβόλια, θα μας στοιβάξουν στους θαλάμους τον έναν είκοσι εκατοστά από τον άλλον. Για να πεισθούν για την αναγκαιότητα των εμβολίων θα πρέπει να συνάδελφοί μας να αρρωστήσουν. Οι τουαλέτες-ντουζιέρες στην καλύτερη των περιπτώσεων πλησιάζει την αναλογία 1 προς 15 οπλίτες, ενώ η καθαριότητα των χώρων είναι παντελώς ανεπαρκής. Τα καθαριστικά δίδονται πάντα πλην εξαιρέσεων (δηλαδή το διάστημα μετά από καταγγελίες στον τύπο) με το σταγονόμετρο, ενώ το να καθαρίζεις ή να μαζεύεις σκουπίδια με γάντια, το ελάχιστο μέτρο προφύλαξης απ' τα μικρόβια είναι κάτι που για τους καραβανάδες ακουμπάει τα όρια της τραγικότητας και της επιστημονικής φαντασίας.
Για τον στρατό, όπως θα διαπιστώσεις, είμαστε κάτι σαν τα υπόλοιπα άψυχα υλικά που διαχειρίζεται. Είμαστε ένα τεμάχιο, μια μονάδα, ένας αριθμός. Υπάρχει όμως μια διαφορά με τα υπόλοιπα υλικά, απ' την φύση μας είμαστε σε θέση να παράξουμε υπεραξία και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται περισσότερο. Θα είμαστε λοιπόν χαμάληδες μια θητεία. Στις λέσχες αξιωματικών για να μπορούν να τρώνε τα στελέχη με το ελάχιστο κόστος, στα γραφεία για να μπορούν να λειτουργούν με το λιγότερο εργατικό κόστος, στις συντηρήσεις των στρατοπέδων και των μηχανημάτων και όπου αλλού μπορούν να φανταστούν. Μια θητεία λοιπόν την περνάμε σκληρά εργαζόμενοι όλο το πρωί ο καθένας στο «πόστο» του και το βράδυ άυπνοι στις σκοπιές. Κι όλα αυτά για 8,62? και τους δικούς μας να στέλνουν το υστέρημά τους μόνο και μόνο γιατί κάποιοι μας έπεισαν ότι εθνική υπερηφάνεια είναι να υπηρετείς στον Ελληνικό Στρατό της Αγγαρείας και της Ανέχειας.
Θα διαμαρτυρηθούν κάποιοι και θα προβάλουν γρήγορα το αντεπιχείρημα του κόστους που θα είχε η συντήρηση των μονάδων, το κόστος του επιπλέον πολιτικού προσωπικού που θα κάλυπτε τις ανάγκες κτλ, αλλά πριν το ξεστομίσουν να καλό θα είναι να σκεφτούν πρώτα πώς λειτουργεί ο στρατός απ' τον πιο μεγάλο, βλέπε υπουργούς Άμυνας τύπου Τσοχατζόπουλου και συμφωνίες τύπου Siemens και Γερμανικών υποβρυχίων, έως τον λοχαγό του τελευταίου στρατοπέδου που διαχειριζόμενος το ταμείο αγοράζει εν γνώσει του ή αδιαφορώντας απλά αναλώσιμα σε πενταπλάσια τιμή. Τα λεφτά υπάρχουν όπως δήλωσε και ο μεγαλύτερος απατεώνας που όντως μόνο σε αυτό δεν είπε ψέματα. Απλά τα χρησιμοποιούν για άχρηστους και χρυσοπληρωμένους εξοπλισμούς, κλίκες και τραπεζίτες.
Αλλά όχι. Εσύ, εγώ, εμείς δεν ξέρουμε. Πάντα υπάρχει μια αυθεντία που σου λέει ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Πρέπει να αποτινάξουμε από πάνω μας αυτή την μιζέρια πριν μας ενσωματώσει. Στην μονάδα δεν είσαι το ΑΣΜ σου, είσαι αυτός που ήσουν και εκτός. Μια σκεπτόμενη προσωπικότητα με τις ιδιαιτερότητές της, με απόψεις που κανείς δεν μπορεί να της πει σώπασε. Θα συναντήσεις συμπεριφορές που αρμόζουν σε ζώα, καψώνια χωρίς καμία λογική, θα προσπαθήσουν να σε φτάσουν στα όρια σου. Ξέροντας όμως τα δικαιώματά σου θέτεις εσύ τα όρια, γι 'αυτό μην ανέχεσαι τίποτα που σε μειώνει και βγες παραπονούμενος κάθε φορά που συμβαίνει αυτό.
Ο στρατός θέλει να μας πείσει ότι υπάρχουν διαφορές τεράστιες μεταξύ μας και θα μιλήσει για θρησκεία, για εθνικότητα, για καταγωγή, για παλιός-νέος. Όλα αυτά μόνο σκοπό έχουν την ατομική διαπραγμάτευση και το μπλοκάρισμα της δημιουργίας συλλογικοτήτων που θα μπορέσουν να θέσουν κάποια αναχώματα στην πίεση που μας ασκούν. Οι ανάγκες μας είναι ίδιες, τα προβλήματα μας κοινά και απαιτούν την συμπαράσταση και την υποστήριξη όλων μας για να επιλυθούν. Μην αποδέχεσαι λοιπόν διακρίσεις σαν αυτές που σε χωρίζουν από το συνάδελφό σου. Όλοι οι φαντάροι είμαστε το ίδιο και γι' αυτό το λόγο αρνούμαστε «ρόλους» που μας δίνουν και δεν δεχόμαστε να διατάζουμε εμείς κανέναν συνάδελφο.
Θα μας μιλήσουν για διαχωρισμούς ανάμεσα στους λαούς, για σύνορα, για τους κακούς «απέναντι» που κοιμούνται και ξυπνούν με μόνο καημό πώς θα σκοτώσουν τις μανάδες μας και θα βιάσουν τις αδερφές μας. Μας ενημερώνουν για το πόσο βάρβαροι και απολίτιστοι είναι οι «απέναντι» και πόσο έξυπνοι και γεννήτορες του πολιτισμού παγκοσμίως είμαστε εμείς που απλά περιμένουμε να ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος Κωστής και να κάνουμε γιούργια στην Πόλη. Έτσι ανάκατα μυθολογία, φαντασία και μπουρδολογία μας πλασάρουν με σκοπό να μας πείσουν ότι όταν έρθει η ώρα να μοιράσουν τα κέρδη τους οι δικοί μας επιχειρηματίες και οι επιχειρηματίες των «απέναντί» θα πρέπει εμείς να τρέξουμε να σκοτωθούμε για τα ιδανικά και τον Κωστή. Τα ιδανικά των κερδών και μαρμάρων.
Μας αποκρύπτουν ότι ο μόνος διαχωρισμός ανάμεσα μας είναι ο ταξικός διαχωρισμός. Αυτός δηλαδή που καθορίζει ότι ο γιός του εφοπλιστή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν θα υπηρετήσει ή θα υπηρετήσει δίπλα στο σπίτι του, ενώ το παιδί του εργάτη θα υπηρετήσει στα σύνορα. Και είναι ακριβώς αυτό που εκμεταλλεύονται οι αχρείοι, την αγωνία των οικογενειών μας να μειώσουν τα έξοδα, να φέρουν το παιδί τους κοντά στο σπίτι του και έτσι γίνεται δέσμιος του βύσματος και ψηφίζει μεν αυτόν που του έφερε το παιδί πιο κοντά αλλά ταυτόχρονα και αυτόν που του κόντυνε τον μισθό, αυτόν που του κόντυνε την σύνταξη, αυτόν που κόντυνε τα νοσοκομεία, την παιδεία το μέλλον του παιδιού του. Απέναντι λοιπόν σε λογικές υποδούλωσης και υστερίας όπου και για το πιο αυτονόητο υποτίθεται ότι θα πρέπει να μεσολαβήσει κάποιος θα πρέπει να υψώσουμε πύργο ατίθασο την αξιοπρέπειά μας, να ενημερωθούμε γι' αυτά που δικαιούμαστε και δεν μπορούν να μας τα στερήσουν και να τα διεκδικήσουμε με πείσμα και αγώνα συλλογικά ώστε να καταφέρουμε να μην γίνουμε και εμείς δέσμιοι του αυριανού μας δήμιου. Θάβουμε μαζί με τις λογικές αυτές και τα άλλοτε μεγάλα (και τα θραύσματα τους) αστικά κόμματα που εκπροσωπούν μόνο τους τραπεζίτες, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τους βιομήχανους.
Για να αντέξουμε αυτούς τους εννέα μήνες χρειαστήκαμε ο ένας τον άλλον. Χωρίς διακρίσεις και με όπλα την ενότητά μας και την συλλογική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας μέσα από συζητήσεις, βγήκαμε παραπονούμενοι, δημοσιοποιήσαμε τα προβλήματά μας και κάναμε βήματα εμπρός για μια καλύτερη θητεία. Οι καραβανάδες βιάστηκαν να μας κατηγορήσουν ότι είμαστε ανέντιμοι, ότι εκθέτουμε τον στρατό και κυρίως ειπείν τις καριέρες τους. Αχ αυτές οι καριέρες. Αυτοί όμως ούτε για ένα λεπτό δεν σκέφτονται πως εκθέτουν εμάς σε ανθυγιεινές εγκαταστάσεις και συνθήκες, πως μας εκμεταλλεύονται με βαριά και απλήρωτη εργασία, πώς μας εκθέτουν στο κρύο του χειμώνα χωρίς θέρμανση ή στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού με τον εξοπλισμό μας απλά να στεκόμαστε μες την μέση του πουθενά για το τίποτα, πώς μας εκθέτουν όταν μας στέλνουν σε μονάδες χωρίς γιατρό κτλ. Αχ αυτή η καριέρα.
Παραδίδοντας την σκυτάλη αυτού του αγώνα τώρα σε εσένα θα θέλαμε να ξέρεις ότι η θητεία μας μπορεί να τελείωσε αλλά όχι και ο αγώνας που ξεκινήσαμε. Αλλάξαμε απλά πόστο και θα συνεχίσουμε από έξω να ανοίγουμε τα ζητήματα αυτά και να στηρίζουμε όλους εσάς που παλεύετε από μέσα. Αφορά εμάς, αφορά τον αυριανό φαντάρο, αφορά όμως και εσένα γονιέ, εσένα εργάτη, εσένα αναγνώστη. Στην προσπάθεια που κάνουμε σε θέλουμε δίπλα μας. Πάρε θέση και εσύ και μην επιτρέπεις να εξευτελίζουν την νεολαία σου, να διαχειρίζονται και να κατακλέβουν έτσι τα χρήματα σου. Χρήματα που με τόσο κόπο δούλεψες και τόσο άδικα στα αποσπούν με το φορολογικό σύστημα της ντροπής. Μην επιτρέπεις το μίσος τους να σε ποτίσει και να σε διαχωρίζει από τους υπόλοιπους εργάτες.
Κλείνοντας θα θέλαμε να σταθούμε σε αυτό το περιβόητο ΛΕΛΕ. Δηλαδή το «Λόγια Ελεύθερα Λέω Επιτέλους». Οφείλουμε να είμαστε ΛΕΛΕ από την πρώτη μέρα, ώστε να μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να αγωνιζόμαστε ελεύθερα, να ζούμε ελεύθερα.
ΛΕΛΕ από την πρώτη μέρα λοιπόν..
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Diktiospartakos.blogspot.com
Γι' αυτό σου λέμε και σένα, τον «καινούργιο» και το «ψάρι» όπως θα θελήσουν να σε βαφτίσουν, βάστα γερά και το κεφάλι ψηλά. Στο στρατό θα πρέπει να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις την ωμότητα της κοινωνίας μας, την μικρογραφία της αυτή και να βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα για αυτήν. Θα αναγνωρίσεις με την μια τις δύο όψεις του στρατού (κράτους) που από την μία θα υποβαθμίζει το βιοτικό σου επίπεδο και θα σε εκμεταλλεύεται σαν «κολλήγο» στο μεγάλο του φέουδο και από την άλλη θα προσπαθεί με κάθε τρόπο να καλλιεργήσει μέσα σου τον ατομικό και συνάμα εθνικιστικό δρόμο που μόνος αυτός θα μπορέσει να τιμήσει τη μνήμη και τα ιερά των ενδόξων ημών προγόνων.
Μην υποτάσσεσαι σε αυτές τις λογικές, και ειδικά σε αυτούς που θα σου πουν κουνώντας συμπονετικά το κεφάλι ότι έτσι είναι ο στρατός και δεν αλλάζει. Να απαντάς πάντα ότι εμείς δεν είμαστε έτσι, και δεν θα μας κάνουν σαν τα μούτρα τους.
Απ' την στιγμή που στρατευόμαστε γινόμαστε οικονομικά βαρίδια για την οικογένεια μας που όχι απλά στερούνται την παραγωγική μας δύναμη, αλλά μας συντηρούν και επιπλέον αναγκάζονται να χρηματοδοτούν οι ίδιοι τις ανάγκες μετακίνησής μας, τις ανάγκες ρουχισμού, εξοπλισμού κτλ μιας και ο στρατός δεν παρέχει ούτε τα αναγκαία. Ο μισθός που λαμβάνουμε είναι εξευτελιστικός και μόνο σαν αστείο μπορεί να ακουστεί αυτό το μηνιαίο 8,62? που στην ουσία δεν καλύπτει ούτε τις καθημερινές μας ανάγκες για νερό. Απεναντίας, το κράτος μας χρησιμοποιεί σα περιφερόμενο θίασο καταναλωτών με τους δημαρχαίους και τους προεστούς του κάθε χωριού και κωμόπολης να τσακώνονται για το που θα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί το κάθε άχρηστο στρατόπεδο ή το που ορίζεται η έξοδος μας ώστε να κινούμε τις κατά τόπους οικονομίες. Μόνα αποτελέσματα όλων αυτών είναι η οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών μας και τα διάσπαρτα, μισοάδεια και εντελώς άχρηστα στρατόπεδα που τρέχουμε να καλύψουμε λειτουργικά.
Όταν καταταγείς θα δεις τις συνθήκες διαβίωσης να υποβαθμίζουν καθημερινά την ζωή σου. Όλοι είχαμε ακούσει πολλά και συχνά τα πέρναμε σαν πλάκα αλλά πλέον θα τα ζήσεις και μόνο σαν πλάκα δεν θα πρέπει να το δεις μίας και με ζητήματα υγείας δεν μπορείς να παίζεις. Χωρίς τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, χωρίς τα εμβόλια, θα μας στοιβάξουν στους θαλάμους τον έναν είκοσι εκατοστά από τον άλλον. Για να πεισθούν για την αναγκαιότητα των εμβολίων θα πρέπει να συνάδελφοί μας να αρρωστήσουν. Οι τουαλέτες-ντουζιέρες στην καλύτερη των περιπτώσεων πλησιάζει την αναλογία 1 προς 15 οπλίτες, ενώ η καθαριότητα των χώρων είναι παντελώς ανεπαρκής. Τα καθαριστικά δίδονται πάντα πλην εξαιρέσεων (δηλαδή το διάστημα μετά από καταγγελίες στον τύπο) με το σταγονόμετρο, ενώ το να καθαρίζεις ή να μαζεύεις σκουπίδια με γάντια, το ελάχιστο μέτρο προφύλαξης απ' τα μικρόβια είναι κάτι που για τους καραβανάδες ακουμπάει τα όρια της τραγικότητας και της επιστημονικής φαντασίας.
Για τον στρατό, όπως θα διαπιστώσεις, είμαστε κάτι σαν τα υπόλοιπα άψυχα υλικά που διαχειρίζεται. Είμαστε ένα τεμάχιο, μια μονάδα, ένας αριθμός. Υπάρχει όμως μια διαφορά με τα υπόλοιπα υλικά, απ' την φύση μας είμαστε σε θέση να παράξουμε υπεραξία και αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται περισσότερο. Θα είμαστε λοιπόν χαμάληδες μια θητεία. Στις λέσχες αξιωματικών για να μπορούν να τρώνε τα στελέχη με το ελάχιστο κόστος, στα γραφεία για να μπορούν να λειτουργούν με το λιγότερο εργατικό κόστος, στις συντηρήσεις των στρατοπέδων και των μηχανημάτων και όπου αλλού μπορούν να φανταστούν. Μια θητεία λοιπόν την περνάμε σκληρά εργαζόμενοι όλο το πρωί ο καθένας στο «πόστο» του και το βράδυ άυπνοι στις σκοπιές. Κι όλα αυτά για 8,62? και τους δικούς μας να στέλνουν το υστέρημά τους μόνο και μόνο γιατί κάποιοι μας έπεισαν ότι εθνική υπερηφάνεια είναι να υπηρετείς στον Ελληνικό Στρατό της Αγγαρείας και της Ανέχειας.
Θα διαμαρτυρηθούν κάποιοι και θα προβάλουν γρήγορα το αντεπιχείρημα του κόστους που θα είχε η συντήρηση των μονάδων, το κόστος του επιπλέον πολιτικού προσωπικού που θα κάλυπτε τις ανάγκες κτλ, αλλά πριν το ξεστομίσουν να καλό θα είναι να σκεφτούν πρώτα πώς λειτουργεί ο στρατός απ' τον πιο μεγάλο, βλέπε υπουργούς Άμυνας τύπου Τσοχατζόπουλου και συμφωνίες τύπου Siemens και Γερμανικών υποβρυχίων, έως τον λοχαγό του τελευταίου στρατοπέδου που διαχειριζόμενος το ταμείο αγοράζει εν γνώσει του ή αδιαφορώντας απλά αναλώσιμα σε πενταπλάσια τιμή. Τα λεφτά υπάρχουν όπως δήλωσε και ο μεγαλύτερος απατεώνας που όντως μόνο σε αυτό δεν είπε ψέματα. Απλά τα χρησιμοποιούν για άχρηστους και χρυσοπληρωμένους εξοπλισμούς, κλίκες και τραπεζίτες.
Αλλά όχι. Εσύ, εγώ, εμείς δεν ξέρουμε. Πάντα υπάρχει μια αυθεντία που σου λέει ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα. Πρέπει να αποτινάξουμε από πάνω μας αυτή την μιζέρια πριν μας ενσωματώσει. Στην μονάδα δεν είσαι το ΑΣΜ σου, είσαι αυτός που ήσουν και εκτός. Μια σκεπτόμενη προσωπικότητα με τις ιδιαιτερότητές της, με απόψεις που κανείς δεν μπορεί να της πει σώπασε. Θα συναντήσεις συμπεριφορές που αρμόζουν σε ζώα, καψώνια χωρίς καμία λογική, θα προσπαθήσουν να σε φτάσουν στα όρια σου. Ξέροντας όμως τα δικαιώματά σου θέτεις εσύ τα όρια, γι 'αυτό μην ανέχεσαι τίποτα που σε μειώνει και βγες παραπονούμενος κάθε φορά που συμβαίνει αυτό.
Ο στρατός θέλει να μας πείσει ότι υπάρχουν διαφορές τεράστιες μεταξύ μας και θα μιλήσει για θρησκεία, για εθνικότητα, για καταγωγή, για παλιός-νέος. Όλα αυτά μόνο σκοπό έχουν την ατομική διαπραγμάτευση και το μπλοκάρισμα της δημιουργίας συλλογικοτήτων που θα μπορέσουν να θέσουν κάποια αναχώματα στην πίεση που μας ασκούν. Οι ανάγκες μας είναι ίδιες, τα προβλήματα μας κοινά και απαιτούν την συμπαράσταση και την υποστήριξη όλων μας για να επιλυθούν. Μην αποδέχεσαι λοιπόν διακρίσεις σαν αυτές που σε χωρίζουν από το συνάδελφό σου. Όλοι οι φαντάροι είμαστε το ίδιο και γι' αυτό το λόγο αρνούμαστε «ρόλους» που μας δίνουν και δεν δεχόμαστε να διατάζουμε εμείς κανέναν συνάδελφο.
Θα μας μιλήσουν για διαχωρισμούς ανάμεσα στους λαούς, για σύνορα, για τους κακούς «απέναντι» που κοιμούνται και ξυπνούν με μόνο καημό πώς θα σκοτώσουν τις μανάδες μας και θα βιάσουν τις αδερφές μας. Μας ενημερώνουν για το πόσο βάρβαροι και απολίτιστοι είναι οι «απέναντι» και πόσο έξυπνοι και γεννήτορες του πολιτισμού παγκοσμίως είμαστε εμείς που απλά περιμένουμε να ξυπνήσει ο μαρμαρωμένος Κωστής και να κάνουμε γιούργια στην Πόλη. Έτσι ανάκατα μυθολογία, φαντασία και μπουρδολογία μας πλασάρουν με σκοπό να μας πείσουν ότι όταν έρθει η ώρα να μοιράσουν τα κέρδη τους οι δικοί μας επιχειρηματίες και οι επιχειρηματίες των «απέναντί» θα πρέπει εμείς να τρέξουμε να σκοτωθούμε για τα ιδανικά και τον Κωστή. Τα ιδανικά των κερδών και μαρμάρων.
Μας αποκρύπτουν ότι ο μόνος διαχωρισμός ανάμεσα μας είναι ο ταξικός διαχωρισμός. Αυτός δηλαδή που καθορίζει ότι ο γιός του εφοπλιστή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν θα υπηρετήσει ή θα υπηρετήσει δίπλα στο σπίτι του, ενώ το παιδί του εργάτη θα υπηρετήσει στα σύνορα. Και είναι ακριβώς αυτό που εκμεταλλεύονται οι αχρείοι, την αγωνία των οικογενειών μας να μειώσουν τα έξοδα, να φέρουν το παιδί τους κοντά στο σπίτι του και έτσι γίνεται δέσμιος του βύσματος και ψηφίζει μεν αυτόν που του έφερε το παιδί πιο κοντά αλλά ταυτόχρονα και αυτόν που του κόντυνε τον μισθό, αυτόν που του κόντυνε την σύνταξη, αυτόν που κόντυνε τα νοσοκομεία, την παιδεία το μέλλον του παιδιού του. Απέναντι λοιπόν σε λογικές υποδούλωσης και υστερίας όπου και για το πιο αυτονόητο υποτίθεται ότι θα πρέπει να μεσολαβήσει κάποιος θα πρέπει να υψώσουμε πύργο ατίθασο την αξιοπρέπειά μας, να ενημερωθούμε γι' αυτά που δικαιούμαστε και δεν μπορούν να μας τα στερήσουν και να τα διεκδικήσουμε με πείσμα και αγώνα συλλογικά ώστε να καταφέρουμε να μην γίνουμε και εμείς δέσμιοι του αυριανού μας δήμιου. Θάβουμε μαζί με τις λογικές αυτές και τα άλλοτε μεγάλα (και τα θραύσματα τους) αστικά κόμματα που εκπροσωπούν μόνο τους τραπεζίτες, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τους βιομήχανους.
Για να αντέξουμε αυτούς τους εννέα μήνες χρειαστήκαμε ο ένας τον άλλον. Χωρίς διακρίσεις και με όπλα την ενότητά μας και την συλλογική αντιμετώπιση των προβλημάτων μας μέσα από συζητήσεις, βγήκαμε παραπονούμενοι, δημοσιοποιήσαμε τα προβλήματά μας και κάναμε βήματα εμπρός για μια καλύτερη θητεία. Οι καραβανάδες βιάστηκαν να μας κατηγορήσουν ότι είμαστε ανέντιμοι, ότι εκθέτουμε τον στρατό και κυρίως ειπείν τις καριέρες τους. Αχ αυτές οι καριέρες. Αυτοί όμως ούτε για ένα λεπτό δεν σκέφτονται πως εκθέτουν εμάς σε ανθυγιεινές εγκαταστάσεις και συνθήκες, πως μας εκμεταλλεύονται με βαριά και απλήρωτη εργασία, πώς μας εκθέτουν στο κρύο του χειμώνα χωρίς θέρμανση ή στον καυτό ήλιο του καλοκαιριού με τον εξοπλισμό μας απλά να στεκόμαστε μες την μέση του πουθενά για το τίποτα, πώς μας εκθέτουν όταν μας στέλνουν σε μονάδες χωρίς γιατρό κτλ. Αχ αυτή η καριέρα.
Παραδίδοντας την σκυτάλη αυτού του αγώνα τώρα σε εσένα θα θέλαμε να ξέρεις ότι η θητεία μας μπορεί να τελείωσε αλλά όχι και ο αγώνας που ξεκινήσαμε. Αλλάξαμε απλά πόστο και θα συνεχίσουμε από έξω να ανοίγουμε τα ζητήματα αυτά και να στηρίζουμε όλους εσάς που παλεύετε από μέσα. Αφορά εμάς, αφορά τον αυριανό φαντάρο, αφορά όμως και εσένα γονιέ, εσένα εργάτη, εσένα αναγνώστη. Στην προσπάθεια που κάνουμε σε θέλουμε δίπλα μας. Πάρε θέση και εσύ και μην επιτρέπεις να εξευτελίζουν την νεολαία σου, να διαχειρίζονται και να κατακλέβουν έτσι τα χρήματα σου. Χρήματα που με τόσο κόπο δούλεψες και τόσο άδικα στα αποσπούν με το φορολογικό σύστημα της ντροπής. Μην επιτρέπεις το μίσος τους να σε ποτίσει και να σε διαχωρίζει από τους υπόλοιπους εργάτες.
Κλείνοντας θα θέλαμε να σταθούμε σε αυτό το περιβόητο ΛΕΛΕ. Δηλαδή το «Λόγια Ελεύθερα Λέω Επιτέλους». Οφείλουμε να είμαστε ΛΕΛΕ από την πρώτη μέρα, ώστε να μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα, να αγωνιζόμαστε ελεύθερα, να ζούμε ελεύθερα.
ΛΕΛΕ από την πρώτη μέρα λοιπόν..
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
Diktiospartakos.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το κουτσομπολιό μπορεί να μας σώσει τη ζωή
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η... ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΣΑΝΟ ΣΤΟΝ ΜΠΑΛΟΤΕΛΙ! *ΒΙΝΤΕΟ*
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
