2021-07-12 21:40:23
Μοναχή Παρακλήτη, Ιερά Σκήτη Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής
Χριστός Ανέστη!
Το μέγα Σάββατο! Η αγία ημέρα της ιεράς σιωπής… Ο Κύριος δεν είναι ούτε στον σταυρό Του, ούτε και στο τάφο Του! Δίνει την εντύπωση ότι εξαφανίστηκε! Καθόταν στο τάφο η Μαρία η Μαγδαληνή έκλαιγε, όπως λέει η Γραφή: «Μαρία δὲ εἱστήκει πρὸς τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω. ὡς οὖν ἔκλαιε, παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον…» (Ιω 20, 11-12) αναζητώντας Τον∗!
Πόσες φορές και εμείς καθόμαστε να Τον αναζητήσουμε;! Πόσες φορές και σε εμάς φαίνεται ότι δεν υπάρχει πουθενά;!
Πόσες φορές τελούμε σε σύγχυση και ξεχνάμε τον Λόγο Του; Είχε πει καθαρά ότι θα αναστηθεί! Όμως με την πίεση των γεγονότων και την κούραση των ημερών, με την ταχύτητα των καταστάσεων δεν έχουμε πάντα την δυνατότητα να συγκεντρωθούμε σταθερά στα βήματά Του, στο λόγο Του και στην οδό Του!
Στο δρόμο προς το Γολγοθά, υπήρχαν φωνές, φασαρίες, διαφορετικές γνώμες πολιτικές, και θρησκευτικές. Θεολογικές θα λέγαμε και άλλες φωνές των παθών του ανθρώπου. Δηλαδή μόνο φωνή, κενή όμως από οικοδομητικό περιεχόμενο!
Απέναντι από το μυστήριου του Σταυρού οι μαθητές ήταν γεμάτοι απορίες και αμφισβητήσεις! Μέσα σε πόνο άγνωστο, μπροστά σε μέλλον άγνωστο, κατακλυσμένοι από απογοήτευση ότι τελικά θα χάσουν τον Κύριο και διδάσκαλό τους; Κάτι σαν αυτό που ζούμε και τώρα ως ανθρωπότητα!
Κάποια πρόσωπα συγκεντρώθηκαν στον λόγο Του, Τον ακολούθησαν με σταθερά μάτια. Χωρίς να ακούν καμία άλλη γνώμη, λόγο ή φωνή! «Λέγει αὐτῷ Θωμᾶς· Κύριε, οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις· καὶ πῶς δυνάμεθα τὴν ὁδὸν εἰδέναι; λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή·» (Ιω 14, 5). Τον ρώτησε ο Θωμάς, κύριε πού πηγαίνεις; Αποκρίθηκε ο Χριστός, εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή! Σαν να λέει, μην ρωτάτε πού θα πάω, να ενδιαφέρεστε να είστε με μένα και εγώ είμαι η οδός, η αρχή και το τέλος της! Η ανθρώπινη λογική θέλει να καταλάβει. Ο Θωμάς πάντα ήθελε αποδείξεις. Μετά την Ανάσταση του Χριστού ωρίμασε η πίστη μέσα του. Και το μυστήριο του Σταυρού χρειάστηκε καρδία συντετριμμένη και συγκεντρωμένη βιωματικά στο πρόσωπο του Χριστού!
Μέσα στον πολύ θόρυβο, ανάμεσα στις πολλές φωνές, υπήρχε εκεί μία ψυχή που ήξερε από βάσανα, ήξερε από πόνους, ήξερε από συκοφαντίες, κρίσεις και αδικίες της υποκριτικής θρησκείας και κοινωνίας. Μέσα στον χαμό του όχλου στεκόταν η Βερονίκη! Η Βερονίκη η αιμορροούσα, την οποία συναντήσαμε ως υπόδειγμα ισχυρής πίστεως στην Καινή Διαθήκη για πρώτη φορά στο γνωστό θαύμα όπου ο Χριστός δηλώνει ότι αισθάνθηκε την θαυματουργική του δύναμη να εξέρχεται από μέσα Του. ( Λουκ. 8, 41-56).
Η Βερονίκη στο δρόμο προς το Γολγοθά του θεραπευτή της ήθελε να Του ανταποδώσει ένα ευχαριστώ μετά την θεραπεία της. Με σιωπή, με πόνο, χωρίς να σκεφτεί τι θα πούνε οι στρατιώτες, τι θα πουν οι άλλοι. Έτσι στα δυο γεγονότα που την συναντάμε, έκανε κινήσεις μυστικές χωρίς να σκεφτεί πως θα την κρίνουν οι άλλοι. Στην προσέγγισή της στον Χριστό δεν την εμποδίζει τίποτα. Εκείνη την στιγμή, μέσα στο μαρτύριο της εξάντλησής Του, ήρθε κοντά Του και σκούπισε το Άγιο πρόσωπο Του με το μαντήλι της.
Πόσο μπορούμε να πούμε ότι είμαστε κοντά στο παράδειγμα της Βερονίκης; Συγκεντρωμένοι και ευγνώμονες στον Χριστό; Σε ποιό βαθμό έχουμε το θάρρος της Βερονίκης να συμπορευθούμε στον Γολγοθά; Πόσο μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με διακριτική πράξη τον σταυρό των αγαπημένων άλλων προσώπων γύρω μας, όπως έκανε εκείνη με τον Χριστό;
Η Βερονίκη μετά από προσωπική λύτρωση που έζησε, μετά από απελευθέρωση, ήταν έτοιμη να ακολουθήσει τον Σταυρωμένο. Στο δρόμο προς τον Γολγοθά, η Βερονίκη έβαλε τις φοβίες της στην άκρη, πιστεύοντας ότι ο Χριστός τις κουβαλάει πάνω στο σταυρό Του, έβαλε τις κρίσεις των άλλων στην άκρη, πιστεύοντας ότι δεν ανήκουν στην βασιλεία του Σταυρωμένου. Η Βερονίκη έκανε μία πράξη αγάπης με διάκριση. Είναι μία πράξη υποδείγματος για το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς τον διπλανό μας τον πονεμένο. Εκείνη ήδη είχε σηκώσει ένα σταυρό για πολλά χρόνια. Ήξερε από ταλαιπωρίες. Ήξερε από βάσανα! Πώς να αφήσει τον Χριστό μόνο; Μερικές φορές μήπως αυτό χρειάζεται ο άλλος, να του πούμε είμαι εδώ κοντά σου χωρίς πολλές κουβέντες και κρίσεις!
Πώς να μην ακολουθήσει τον Κύριο και τον ιατρό που την θεράπευσε; Στα πάθη του Χριστού η Βερονίκη δεν είχε λόγια, είχε μία στάση να ξεκουράσει τον Χριστό. Είχε μία ανθρώπινη στάση με μία δύναμη που πηγάζει από την προσωπική σχέση με τον Χριστό. Μάλλον είχε κουραστεί από τις φωνές των Ιουδαίων και των Αρχιερέων. Σαν να έλεγε: Φτάνει! Τι κάνατε τόσα χρόνια; Τι μας προσφέρατε; Ήξερε ότι τα πάθη τους οδήγησαν στα πάθη του Κυρίου. Είδε το μέγεθος του φθόνου! Ο Σταυρός του Χριστού καθρεφτίζει την κατάσταση στην οποία έφθασε η ανθρωπότητα!
Η ψυχή η αδούλευτη και γεμάτη από πάθη, είναι σκληρή. Ό,τι και να ακούσει δεν θα καταλάβει ούτε θα αλλάξει στάση. Δεν έχει χώρο μέσα της. Πώς θα μιλούσε ο Χριστός σε τέτοιες ψυχές; Σε ανθρώπους που ήθελαν να μιλούν παρά να Τον ακούν; Μια ψυχή που είναι εγκλωβισμένη στις φοβίες της επίσης, πώς μπορεί να αφουγκραστεί; Όλες τις καταστάσεις αυτές των ψυχών τις γνώρισε πολύ καλά ο Χριστός! Δεν υπήρχε άλλη λύση, ούτε άλλο φάρμακο. Μόνο το ποτήρι του Σταυρού θα θεραπεύσει όλους μας!
Η Ανάσταση και ο Σταυρός τόσο πολύ συνδέονται! Και τόσο είναι κοντά! Σαν να λέει ο Χριστός από την στιγμή που σηκώνεις τον σταυρό σου και με ακολουθείς σίγουρα θα πάμε σε Ανάσταση! Είτε είναι μακρύς ο δρόμος είτε είναι σύντομος, η ουσία είναι να με ακολουθείς! Μετά την Ανάσταση του Κυρίου ξεκίνησε ο σταυρός των μαθητών! Ο δικός μας ο σταυρός αν ήδη έχει ξεκινήσει, ας αποφασίσουμε πώς θέλουμε να το σηκώσουμε. Ο σταυρός φέρνει την μοναξιά, όμως φέρνει και την κοινωνία με τον Σταυρωμένο. Κοινωνία που είναι σταθερή αιώνια συντροφιά και Αναστάσιμη. Πάντα ο Χριστός είναι πρώτος, πρώτος στο δρόμο στο Γολγοθά και πρώτος στην Ανάσταση.
Ευχόμαστε από την Σκήτη της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής να μας συνοδεύει πάντα ο Αναστάς Χριστός στο δρόμο μας προς τον Γολγοθά και την Ανάσταση! Η Αγία μας η Μαγδαληνή που ήταν η πρώτη μάρτυρας στην Ανάσταση του Χριστού, ας μας συνοδεύει και να μας πρεσβεύει να έχουμε το θάρρος της και την λαχτάρα της καρδιάς της για να αναζητήσουμε τον Αναστάντα Χριστό! Ανεβάζοντας τις φοβίες μας, τις αγωνίες μας και τις αμφιβολίες μας στο σταυρό του Διδασκάλου μας!
Ευχόμαστε να έχουμε το φως, την ειρήνη, την πνευματική ασφάλεια της Αναστάσεως και την βιωματική προσωπική Αναστάσιμη σχέση με τον Χριστό με προσμονή να αποδεχτούμε τον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας!
Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!
Οι εικονιζόμενες πυρογραφίες προέρχονται από το εργαστήριο της Ιεράς Σκήτης Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής στην Λητή Λαγκαδά.
Πηγή: pemptousia
paraklisi
Χριστός Ανέστη!
Το μέγα Σάββατο! Η αγία ημέρα της ιεράς σιωπής… Ο Κύριος δεν είναι ούτε στον σταυρό Του, ούτε και στο τάφο Του! Δίνει την εντύπωση ότι εξαφανίστηκε! Καθόταν στο τάφο η Μαρία η Μαγδαληνή έκλαιγε, όπως λέει η Γραφή: «Μαρία δὲ εἱστήκει πρὸς τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω. ὡς οὖν ἔκλαιε, παρέκυψεν εἰς τὸ μνημεῖον…» (Ιω 20, 11-12) αναζητώντας Τον∗!
Πόσες φορές και εμείς καθόμαστε να Τον αναζητήσουμε;! Πόσες φορές και σε εμάς φαίνεται ότι δεν υπάρχει πουθενά;!
Πόσες φορές τελούμε σε σύγχυση και ξεχνάμε τον Λόγο Του; Είχε πει καθαρά ότι θα αναστηθεί! Όμως με την πίεση των γεγονότων και την κούραση των ημερών, με την ταχύτητα των καταστάσεων δεν έχουμε πάντα την δυνατότητα να συγκεντρωθούμε σταθερά στα βήματά Του, στο λόγο Του και στην οδό Του!
Στο δρόμο προς το Γολγοθά, υπήρχαν φωνές, φασαρίες, διαφορετικές γνώμες πολιτικές, και θρησκευτικές. Θεολογικές θα λέγαμε και άλλες φωνές των παθών του ανθρώπου. Δηλαδή μόνο φωνή, κενή όμως από οικοδομητικό περιεχόμενο!
Απέναντι από το μυστήριου του Σταυρού οι μαθητές ήταν γεμάτοι απορίες και αμφισβητήσεις! Μέσα σε πόνο άγνωστο, μπροστά σε μέλλον άγνωστο, κατακλυσμένοι από απογοήτευση ότι τελικά θα χάσουν τον Κύριο και διδάσκαλό τους; Κάτι σαν αυτό που ζούμε και τώρα ως ανθρωπότητα!
Κάποια πρόσωπα συγκεντρώθηκαν στον λόγο Του, Τον ακολούθησαν με σταθερά μάτια. Χωρίς να ακούν καμία άλλη γνώμη, λόγο ή φωνή! «Λέγει αὐτῷ Θωμᾶς· Κύριε, οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις· καὶ πῶς δυνάμεθα τὴν ὁδὸν εἰδέναι; λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή·» (Ιω 14, 5). Τον ρώτησε ο Θωμάς, κύριε πού πηγαίνεις; Αποκρίθηκε ο Χριστός, εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή! Σαν να λέει, μην ρωτάτε πού θα πάω, να ενδιαφέρεστε να είστε με μένα και εγώ είμαι η οδός, η αρχή και το τέλος της! Η ανθρώπινη λογική θέλει να καταλάβει. Ο Θωμάς πάντα ήθελε αποδείξεις. Μετά την Ανάσταση του Χριστού ωρίμασε η πίστη μέσα του. Και το μυστήριο του Σταυρού χρειάστηκε καρδία συντετριμμένη και συγκεντρωμένη βιωματικά στο πρόσωπο του Χριστού!
Μέσα στον πολύ θόρυβο, ανάμεσα στις πολλές φωνές, υπήρχε εκεί μία ψυχή που ήξερε από βάσανα, ήξερε από πόνους, ήξερε από συκοφαντίες, κρίσεις και αδικίες της υποκριτικής θρησκείας και κοινωνίας. Μέσα στον χαμό του όχλου στεκόταν η Βερονίκη! Η Βερονίκη η αιμορροούσα, την οποία συναντήσαμε ως υπόδειγμα ισχυρής πίστεως στην Καινή Διαθήκη για πρώτη φορά στο γνωστό θαύμα όπου ο Χριστός δηλώνει ότι αισθάνθηκε την θαυματουργική του δύναμη να εξέρχεται από μέσα Του. ( Λουκ. 8, 41-56).
Η Βερονίκη στο δρόμο προς το Γολγοθά του θεραπευτή της ήθελε να Του ανταποδώσει ένα ευχαριστώ μετά την θεραπεία της. Με σιωπή, με πόνο, χωρίς να σκεφτεί τι θα πούνε οι στρατιώτες, τι θα πουν οι άλλοι. Έτσι στα δυο γεγονότα που την συναντάμε, έκανε κινήσεις μυστικές χωρίς να σκεφτεί πως θα την κρίνουν οι άλλοι. Στην προσέγγισή της στον Χριστό δεν την εμποδίζει τίποτα. Εκείνη την στιγμή, μέσα στο μαρτύριο της εξάντλησής Του, ήρθε κοντά Του και σκούπισε το Άγιο πρόσωπο Του με το μαντήλι της.
Πόσο μπορούμε να πούμε ότι είμαστε κοντά στο παράδειγμα της Βερονίκης; Συγκεντρωμένοι και ευγνώμονες στον Χριστό; Σε ποιό βαθμό έχουμε το θάρρος της Βερονίκης να συμπορευθούμε στον Γολγοθά; Πόσο μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με διακριτική πράξη τον σταυρό των αγαπημένων άλλων προσώπων γύρω μας, όπως έκανε εκείνη με τον Χριστό;
Η Βερονίκη μετά από προσωπική λύτρωση που έζησε, μετά από απελευθέρωση, ήταν έτοιμη να ακολουθήσει τον Σταυρωμένο. Στο δρόμο προς τον Γολγοθά, η Βερονίκη έβαλε τις φοβίες της στην άκρη, πιστεύοντας ότι ο Χριστός τις κουβαλάει πάνω στο σταυρό Του, έβαλε τις κρίσεις των άλλων στην άκρη, πιστεύοντας ότι δεν ανήκουν στην βασιλεία του Σταυρωμένου. Η Βερονίκη έκανε μία πράξη αγάπης με διάκριση. Είναι μία πράξη υποδείγματος για το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς τον διπλανό μας τον πονεμένο. Εκείνη ήδη είχε σηκώσει ένα σταυρό για πολλά χρόνια. Ήξερε από ταλαιπωρίες. Ήξερε από βάσανα! Πώς να αφήσει τον Χριστό μόνο; Μερικές φορές μήπως αυτό χρειάζεται ο άλλος, να του πούμε είμαι εδώ κοντά σου χωρίς πολλές κουβέντες και κρίσεις!
Πώς να μην ακολουθήσει τον Κύριο και τον ιατρό που την θεράπευσε; Στα πάθη του Χριστού η Βερονίκη δεν είχε λόγια, είχε μία στάση να ξεκουράσει τον Χριστό. Είχε μία ανθρώπινη στάση με μία δύναμη που πηγάζει από την προσωπική σχέση με τον Χριστό. Μάλλον είχε κουραστεί από τις φωνές των Ιουδαίων και των Αρχιερέων. Σαν να έλεγε: Φτάνει! Τι κάνατε τόσα χρόνια; Τι μας προσφέρατε; Ήξερε ότι τα πάθη τους οδήγησαν στα πάθη του Κυρίου. Είδε το μέγεθος του φθόνου! Ο Σταυρός του Χριστού καθρεφτίζει την κατάσταση στην οποία έφθασε η ανθρωπότητα!
Η ψυχή η αδούλευτη και γεμάτη από πάθη, είναι σκληρή. Ό,τι και να ακούσει δεν θα καταλάβει ούτε θα αλλάξει στάση. Δεν έχει χώρο μέσα της. Πώς θα μιλούσε ο Χριστός σε τέτοιες ψυχές; Σε ανθρώπους που ήθελαν να μιλούν παρά να Τον ακούν; Μια ψυχή που είναι εγκλωβισμένη στις φοβίες της επίσης, πώς μπορεί να αφουγκραστεί; Όλες τις καταστάσεις αυτές των ψυχών τις γνώρισε πολύ καλά ο Χριστός! Δεν υπήρχε άλλη λύση, ούτε άλλο φάρμακο. Μόνο το ποτήρι του Σταυρού θα θεραπεύσει όλους μας!
Η Ανάσταση και ο Σταυρός τόσο πολύ συνδέονται! Και τόσο είναι κοντά! Σαν να λέει ο Χριστός από την στιγμή που σηκώνεις τον σταυρό σου και με ακολουθείς σίγουρα θα πάμε σε Ανάσταση! Είτε είναι μακρύς ο δρόμος είτε είναι σύντομος, η ουσία είναι να με ακολουθείς! Μετά την Ανάσταση του Κυρίου ξεκίνησε ο σταυρός των μαθητών! Ο δικός μας ο σταυρός αν ήδη έχει ξεκινήσει, ας αποφασίσουμε πώς θέλουμε να το σηκώσουμε. Ο σταυρός φέρνει την μοναξιά, όμως φέρνει και την κοινωνία με τον Σταυρωμένο. Κοινωνία που είναι σταθερή αιώνια συντροφιά και Αναστάσιμη. Πάντα ο Χριστός είναι πρώτος, πρώτος στο δρόμο στο Γολγοθά και πρώτος στην Ανάσταση.
Ευχόμαστε από την Σκήτη της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής να μας συνοδεύει πάντα ο Αναστάς Χριστός στο δρόμο μας προς τον Γολγοθά και την Ανάσταση! Η Αγία μας η Μαγδαληνή που ήταν η πρώτη μάρτυρας στην Ανάσταση του Χριστού, ας μας συνοδεύει και να μας πρεσβεύει να έχουμε το θάρρος της και την λαχτάρα της καρδιάς της για να αναζητήσουμε τον Αναστάντα Χριστό! Ανεβάζοντας τις φοβίες μας, τις αγωνίες μας και τις αμφιβολίες μας στο σταυρό του Διδασκάλου μας!
Ευχόμαστε να έχουμε το φως, την ειρήνη, την πνευματική ασφάλεια της Αναστάσεως και την βιωματική προσωπική Αναστάσιμη σχέση με τον Χριστό με προσμονή να αποδεχτούμε τον Παράκλητο, το Πνεύμα της Αλήθειας!
Χριστός Ανέστη!
Αληθώς Ανέστη!
Οι εικονιζόμενες πυρογραφίες προέρχονται από το εργαστήριο της Ιεράς Σκήτης Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής στην Λητή Λαγκαδά.
Πηγή: pemptousia
paraklisi
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Επίσημη ανακοίνωση για το νέο κορίτσι του «Τροχού της Τύχης»
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
