Ο Νίκος Ορφανός είναι παντρεμένος με την Αντιγόνη Παφίλη και έχουν αποκτήσει μαζί ένα παιδί. Ο Νίκος Ορφανός, σε συνέντευξή του στο περιοδικό Λοιπόν, μίλησε για τη σύζυγό του, για το αν επιθυμούν να υιοθετήσουν ένα παιδί αλλά και για το χώρο του θεάτρου που έχει δεχτεί απανωτά πλήγματα το τελευταίο διάστημα.
Είστε υπέρ της υιοθεσίας ενός παιδιού. Τελικά θα προχωρήσετε σε αυτό το βήμα;
Όχι. Αλλά είμαστε πάντα υπέρ και το συνιστούμε, είναι πράξη υψηλής ανιδιοτέλειας και αγάπης.
Τι είναι αυτό που «είδατε» στη σύζυγό σας και αποφασίσατε να προχωρήσετε τη ζωή σας μαζί της;
Έναν άνθρωπο συγκροτημένο, με αντίληψη, αίσθηση συντροφικότητας, με καρδιά γεμάτη καλοσύνη και μια ωραία γυναίκα. Δε χρειάζεται τίποτα άλλο.
Έχετε δεχτεί άσχημη συμπεριφορά από σκηνοθέτη, επειδή αργήσατε μισή ώρα σε κάποια πρόβα πριν την παράσταση. Δεν σκεφτήκατε εκείνη τη στιγμή ότι τέτοια περιστατικά πρέπει να σταματήσουν και να κάνετε κάτι γι’ αυτό;
Εννοείται ότι το σκέφτηκα. Αυτό που έκανα, ήταν να μην ξαναδουλέψω με ανθρώπους που συμπεριφέρονται έτσι. Δε μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω, εφόσον δεν εμπίπτει σε κάτι βαρύτερο. Όταν δεν ανεχόμαστε τέτοιες συμπεριφορές και ανθρώπους, μόνο τότε αυτοί εκλείπουν. Όσο σκύβουμε το κεφάλι και σιωπούμε, τόσο θα θεριεύουν αρρωστημένες καταστάσεις.
Όσον αφορά τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις, είχε φτάσει κάτι στ’ αυτιά σας;
Όχι κάτι στα όρια του ποινικού αδικήματος. Άλλωστε τέτοιες συμπεριφορές γίνονται σε όλους τους κλάδους. Και εννοώ σε όλους. Αλλά ζούμε σε μια εποχή που οι συμπεριφορές επαναπροσδιορίζονται και πράγματα που γίνονταν ανεκτά, πλέον είναι απαράδεκτα. Πρέπει όλοι να ξαναμάθουμε πώς να φερόμαστε και να σεβόμαστε. Αλλά βλέπετε να γίνεται κάτι τέτοιο, ειδικά στο διαδίκτυο;
Ο χώρος του θεάτρου έχει δεχτεί απανωτά πλήγματα (πανδημία, καταγγελίες). Πιστεύετε ξεκινάει μια νέα εποχή; Πιο ωραία; Πιο καθαρή;
Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Μακάρι, αλλά αισθάνομαι ότι θα ξαναγυρίσουμε στο βόλεμά μας και την αποδοχή των ίδιων μίζερων καταστάσεων. Μακάρι να διαψευστώ.
Ποιο ήταν το πιο συγκινητικό χειροκρότημα για εσάς μέχρι σήμερα;
Δε συγκινούμαι εύκολα στο χειροκρότημα. Αλλά θα πω για το χειροκρότημα των κρατουμένων στο σωφρονιστικό κατάστημα εξαρτημένων ατόμων στην Αυλώνα, όταν παίξαμε για εκείνους τη θεατρική παράσταση “Το τάβλι” το 2011, αλλά και το χειροκρότημα των θεατών στο θερινό θέατρο στα Σελήνια Σαλαμίνας, το μακρινό 2005, όταν παίξαμε με την ομάδα των μελών της Θεραπευτικής κοινότητας Νόστος την παράσταση που ετοιμάζαμε, υπό την καθοδήγησή μου. Ελπίζω όλα αυτά τα παιδιά να έχουν ξαναβρεί τον δρόμο τους και να είναι ευτυχισμένοι.
Πηγή: TVNEA.COM
tvnea
