Η Κατερίνα Γερονικολού μίλησε στο "ΟΚ" για την συνεργασία της στην υπερπαραγωγή «Σμύρνη μου αγαπημένη» και για τη σκηνή που τη δυσκόλεψε περισσότερο.
Έχεις παίξει σε πολλές ταινίες μέχρι τώρα, αλλά όχι σε μια τόσο μεγάλη παραγωγή.
Η αλήθεια είναι ότι τέτοια, παραγωγή στην Ελλάδα δεν έχει ξαναγίνει. Μακάρι να γίνουν και στο μέλλον τέτοιες και να ανοίξει ένα καινούριο κεφάλαιο στην ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου. Το να αναβιώνει η Σμύρνη της περιόδου 1916-1922 είναι έτσι κι αλλιώς συγκινητικό. Όταν περπάτησα στη μαρινάτου κατασκευάστηκε στο Φάληρο και έβλεπα απέναντι μου τα μαγαζιά που υπήρχαν τότε στη Σμύρνη, ένιωσα πραγματικά ότι βρίσκομαι στην προκυμαία. Όταν ήμασταν στην Αγιάσο, στη Μυτιλήνη, και έβλεπα έναν ολόκληρο δρόμο να έχει μετατραπεί σε παζάρι, με τούρκικη, ελληνική και αρμένικη συνοικία, και από τη μία πλευρά να πουλάνε μπαχάρια και από την άλλη οπωροκηπευτικά, ένιωσα πραγματικά ότι έχω ταξιδέψει στον χωροχρόνο
Ποια σκηνή σε δυσκόλεψε περισσότερο;
Ήταν οι σκηνές της καταστροφής που γυρίστηκαν στην Αθήνα τον Αύγουστο. Ήμασταν σε συνθήκες καύσωνα, με χειμωνιάτικα ρούχα, γιατί αυτοί που προσπάθησαν να σωθούν φορούσαν το ένα ρούχο πάνω στο άλλο, για να βάλουν στις τσέπες ότι μπορούσαν να πάρουν από τα σπίτια τους. Με αφόρητη ζέστη και πάνω από 100 άτομα βοηθητικούς ηθοποιούς, ήταν λογικό να υπάρξουν λιποθυμίες. Εγώ δεν έχασα τις αισθήσεις μου, αλλά είναι ένα γύρισμα που θα θυμάμαι.
Έχεις συνηθίσει να δουλεύεις πολύ σε θέατρο και τηλεόραση. Πέρσι που όλα ανατράπηκαν λόγω της πανδημίας πώς το βίωσες;
Περίμενα ότι θα μου κακοφανεί. Αλλά έκανα πολύ ωραία πράγματα κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Ασχολήθηκα με το σπίτι, κοιμήθηκα, έκανα γυμναστική. Για να σου δώσω να καταλάβεις, πέρσι λίγο πριν από το lockdown είχα την ευκαιρία να πάω εκδρομή σε χειμερινό προορισμό, κάτι που δεν μπορούσα ούτε να διανοηθώ τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό το διάστημα, που ήταν σίγουρα πολύ δύσκολο όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για όλο τον πλανήτη, με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι περνάω καλά με τον σύντροφο μου, πατάω γερά στα πόδια μου και δεν χρειάζομαι τη δουλειά μου για να με επιβεβαιώνει. Σίγουρα είναι πηγή έμπνευσης και με κάνει να αισθάνομαι δημιουργική, αλλά μπορώ και χωρίς αυτήν. Και μόνο που δεν έβαζα ξυπνητήρι ήταν πολύ σημαντικό.
Πηγή: TVNEA.COM
tvnea
