2022-01-10 09:56:34
Ή μακαριστή μοναχή Φιλοθέη ήταν απ’ τούς άμεσους συνεργάτες του Αγίου Γέροντος Πορφυρίου, τον όποιο υπηρέτησε με πλήρη αφοσίωσή από το 1965, αρχικά ως νεωκόρος (και λαϊκή) στον Ίερό Ναό του
Άγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών, στον οποίο ως γνωστόν ό Άγιος ήταν εφημέριος, κι υστέρα ως μοναχή της μοναστικής του αδελφότητας, οπότε και αξιώθηκε να είναι από τούς ιδρυτές της εν λόγο Ί. Μονής.
- Ήταν άνθρωπος βαθιάς πίστεως, μεγάλης πνευματικότητας και προσευχής, με την οποία αντιμετώπιζε τα πάντα, όχι μόνο τα δικά της άλλα και των άλλων. Είχε το χάρισμα να επικοινωνεί με άριστο τρόπο με τούς ανθρώπους όλων των ηλικιών, γι’ αυτό και όποιος ερχόταν σ’ επαφή μαζί της, έβγαινε πάντοτε ωφελημένος.
Όποιος καθόταν για λίγο δίπλα της, έβλεπε τούς προσκυνητές της Ί. Μονής να έρχονται άλλοι για να πάρουν απλά την ευχή της, άλλοι για να την συμβουλευτούν σέ κάτι, άλλοι για να ζητήσουν την προσευχή της στα ποικίλα προβλήματά τους. Κι εκείνη τούς φρόντιζε όλους και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά.
Οι συμβουλές της ήταν ουσιαστικά αυτές τού Αγίου Πορφυρίου, τον όποιο και ευλαβείτο πάρα πολύ. Οι συνήθεις της φράσεις, και μάλιστα από τότε τού την γνωρίσαμε (τέλη της δεκαετίας τού ’90) ήταν: «Να επικαλείστε τον Γέροντα, όπως τούς Αγίους», «Ό Γέροντας Πορφύριος έλεγε ...», «Να έχεις την ευχή του Γέροντά μας». Και τί δικαίωση!
Προ ολίγων μηνών ό Γέροντας Πορφύριος αναγνωρίστηκε 'Άγιος από την Εκκλησία μας, όπως ήταν στη συνείδηση ιδιαίτερα εκείνων πού τον έζησαν, και μάλιστα της μοναχής Φιλοθέης πού τόσα χρόνια υπήρξε στενός συνεργάτης του.
Μάλιστα ή ίδια μάς έλεγε, πώς προηγουμένως ζούσε κοσμικά, ώσπου άκουσε ένα από τα κηρύγματα του μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου. Τότε τού ζήτησε να της συστήσει κάποιον πνευματικό, για να εξομολογηθεί. Κι εκείνος της σύστησε τον Γέροντα Πορφύριο. Στη συνέχεια τόσο πολύ θαύμασε τη ζωή και τα χαρίσματά του πού, όταν κοιμήθηκε ό σύζυγός της, τα άφησε όλα και τον ακολούθησε ως μοναχή.
Ήταν πάρα πολύ συμπονετική. Αν της έλεγες κάποιο πρόβλημά σου έμπαινε σε ... συναγερμό! Κατ’ αρχήν προσευχόταν ή ίδια πάρα παρά πολύ κυριολεκτικά ξενυχτούσε προσευχόμενη, έπειτα έδινε το όνομά σου στην ιερά Πρόθεση, για να μνημονεύεται άτι τούς ιερείς πού λειτουργούσαν στην ί. Μονή κι ύστερα έκανε το ίδιο, και ανάλογα με το πρόβλημα, και προς άλλους ιερείς πού γνώριζε, όπου κι αν ήταν αυτοί. Τούς τηλεφωνούσε, τούς έστελνε επιστολές κλπ Στη συνέχεια παρακολουθούσε μέχρι τέλους την εξέλιξη των πραγμάτων συνεχίζοντας τις προσπάθειές της.
Ή προσευχή της είχε πολύ μεγάλη παρρησία στον Θεό. Λέγεται ότι, τότε πού ήταν με τον Άγιο Πορφύριο στα Καλλίσια, την είδε κάποια στιγμή να μαζεύει χόρτα. Όταν την ρώτησε τί κάνει, εκείνη απάντησε πώς μαζεύει χόρτα για τον Θωμά πού ήταν άρρωστος. Τότε ό 'Άγιος Γέροντας, γνωρίζοντας τη δύναμη της προσευχής της, της είπε πώς αντί να κάνει αυτό, για να τον βοηθήσει, καλύτερα είναι να διαβάσει την
Παράκληση προς την Παναγία ή οποία και θα τον θεραπεύσει. Ή μοναχή Φιλοθέη πήρε το μήνυμα κι έκτοτε αυτό ήταν το φάρμακο πού παρασκεύαζε και έστελνε για κάθε πονεμένο!
Κάποτε πού ευρισκόμουν στο ζενίθ της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, τηλεφώνησε ξαφνικά στη γυναίκα μου, και της είπε να μου πει να προσέχω πολύ στη δουλειά μου, γιατί κάτι πολύ άσχημο θα μου συμβεί.
Μεθυσμένος τότε από την επαγγελματική μου ευτυχία, δεν έδωσα καμιά σημασία στα λόγια της, και τα θεώρησα πώς προέρχονται από την μεγάλη της αγάπη προς εμάς. Δεν συμπληρώθηκαν 15 ημέρες και χωρίς να το καταλάβω, έχασα τη θέση μου! Όταν μετά από καιρό την παρακάλεσα πολύ να μου πει πώς το κατάλαβε αυτό, μου είπε: «Να, την ώρα πού έκανα κομποσκοίνι για σένα, μου ήρθε από τον Θεό αύτη ή σκέψη...»
Όταν της λέγαμε ότι είχαμε κάποιους πού μάς φθονούν και μάς εχθρεύονται, τότε ζητούσε να της πούμε τα ονόματα τους. Και τί έκανε με αυτά; Τούς έβαζε στην προσευχή της και τούς έγραφε στα δίπτυχα της ί. Πρόθεσης, για να μνημονεύονται και από τούς ιερείς. «Δεν φταίνε αυτοί, τούς πειράζει ό διάβολος...», μάς έλεγε. Το ίδιο αναφέρει και ό Άγιος Γέροντας Πορφύριος, αλλά και ό ί. Χρυσόστομος. Και ώ τού θαύματος! Βλέπαμε να αλλάζει ή συμπεριφορά τους απέναντι μας!
Εκείνο πού την διέκρινε πάλι, ήταν το ενδιαφέρον τις για την πνευματική προκοπή των ανθρώπων. Πάντοτε έλεγε να φροντίζουμε για την σωτηρία μας, περισσότερο άτι οτιδήποτε άλλο, Ρωτούσε αν έχουμε πνευματικό. Κι αν της λέγαμε πώς δεν έχουμε, τότε είχαμε... άλλο συναγερμό. Να μάς στείλει αμέσως σέ πνευματικό!
Πρώτη της επιλογή, και μάλιστα για τις πολύ δύσκολες περιπτώσεις, ήταν ο αείμνηστος Γέροντας πατήρ Μάρκος Μανώλης, τον όποιο γνώριζε από τότε πού, νέος ακόμη, πήγαινε στον Άγιο Γέροντα Πορφύριο. Τον πατέρα Μάρκο τον σεβόταν παρά πολύ, την λύπησε ή κοίμησή του, είχε δε έκτοτε ακριβώς πάνω απ’ το κρεβάτι της την φωτογραφία του, μαζί με τούς άγιους.
Και δεν έκανε απλώς την σύσταση. Παρακολουθούσε μ’ ένα πολύ ωραίο τρόπο αν πήγαμε πάλι, κι αν πηγαίνουμε τακτικά στους πνευματικούς πού μάς έστελνε. Επιπλέον μάς καθοδηγούσε και στο πώς να εξομολογούμαστε και να μη παραλείπουμε να πούμε ακόμη και τις σκέψεις μας.
Τί πραγματική πνευματική μητέρα!
Ή ίδια ζούσε πολύ ασκητικά και μόνο με τα λίαν απαραίτητα. Παρά τα βαθιά γεράματά της (90 ετών) και τα μεγάλα προβλήματα υγείας πού αντιμετώπιζε, δεν δεχόταν κάτι από μας, παρά σέ πολύ μεγάλη ανάγκη το ελάχιστο δυνατό. Κάθε ενδιαφέρον μας γι’ αυτήν, ακόμη κι ένα τηλεφώνημά μας, ήταν κι ένας τρόπος για να μάς πει κάτι πνευματικό, να μάς τονίσει να μη μάς συνεπαίρνουν οι μέριμνες της ζωής, να είμαστε πάντοτε κοντά στον Θεό, να εξομολογούμαστε και να κοινωνούμε επάξια. Αυτή δέ ήταν και ή χαρά της, να μάς δίνει συνέχεια Αδελφή Φιλοθέη, όπως σέ αποκαλούσαμε σέ τούτη τη ζωή, θα εξομολογηθώ τούτη τη στιγμή αυτό πού νοιώθω. Τα τρία αυτά χρόνια πού μάς λείπεις, αισθάνομαι πολύ δυνατή την παρουσία σου. 'Ήδη με έχεις προφυλάξει από πολλούς κινδύνους, όπως και την οικογένεια μου πού υπεραγαπούσες. Νοιώθουμε ήδη την παρρησία σου στον Κύριο! Σάς έχουμε με τον π Μάρκο κι εμείς στην προσευχή μας, σάς επικαλούμαστε. Δεν ξεχάσαμε τίποτα από εκείνα πού μάς συμβουλεύατε. Να δώσει ό Θεός να συναντηθούμε να έρθουμε κι εμείς κοντά σας.
Αιωνία σας ή μνήμη, να έχουμε την ευχή σας...
Κ. Γ. Π.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
paraklisi
Άγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών, στον οποίο ως γνωστόν ό Άγιος ήταν εφημέριος, κι υστέρα ως μοναχή της μοναστικής του αδελφότητας, οπότε και αξιώθηκε να είναι από τούς ιδρυτές της εν λόγο Ί. Μονής.
- Ήταν άνθρωπος βαθιάς πίστεως, μεγάλης πνευματικότητας και προσευχής, με την οποία αντιμετώπιζε τα πάντα, όχι μόνο τα δικά της άλλα και των άλλων. Είχε το χάρισμα να επικοινωνεί με άριστο τρόπο με τούς ανθρώπους όλων των ηλικιών, γι’ αυτό και όποιος ερχόταν σ’ επαφή μαζί της, έβγαινε πάντοτε ωφελημένος.
Όποιος καθόταν για λίγο δίπλα της, έβλεπε τούς προσκυνητές της Ί. Μονής να έρχονται άλλοι για να πάρουν απλά την ευχή της, άλλοι για να την συμβουλευτούν σέ κάτι, άλλοι για να ζητήσουν την προσευχή της στα ποικίλα προβλήματά τους. Κι εκείνη τούς φρόντιζε όλους και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά.
Οι συμβουλές της ήταν ουσιαστικά αυτές τού Αγίου Πορφυρίου, τον όποιο και ευλαβείτο πάρα πολύ. Οι συνήθεις της φράσεις, και μάλιστα από τότε τού την γνωρίσαμε (τέλη της δεκαετίας τού ’90) ήταν: «Να επικαλείστε τον Γέροντα, όπως τούς Αγίους», «Ό Γέροντας Πορφύριος έλεγε ...», «Να έχεις την ευχή του Γέροντά μας». Και τί δικαίωση!
Προ ολίγων μηνών ό Γέροντας Πορφύριος αναγνωρίστηκε 'Άγιος από την Εκκλησία μας, όπως ήταν στη συνείδηση ιδιαίτερα εκείνων πού τον έζησαν, και μάλιστα της μοναχής Φιλοθέης πού τόσα χρόνια υπήρξε στενός συνεργάτης του.
Μάλιστα ή ίδια μάς έλεγε, πώς προηγουμένως ζούσε κοσμικά, ώσπου άκουσε ένα από τα κηρύγματα του μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου. Τότε τού ζήτησε να της συστήσει κάποιον πνευματικό, για να εξομολογηθεί. Κι εκείνος της σύστησε τον Γέροντα Πορφύριο. Στη συνέχεια τόσο πολύ θαύμασε τη ζωή και τα χαρίσματά του πού, όταν κοιμήθηκε ό σύζυγός της, τα άφησε όλα και τον ακολούθησε ως μοναχή.
Ήταν πάρα πολύ συμπονετική. Αν της έλεγες κάποιο πρόβλημά σου έμπαινε σε ... συναγερμό! Κατ’ αρχήν προσευχόταν ή ίδια πάρα παρά πολύ κυριολεκτικά ξενυχτούσε προσευχόμενη, έπειτα έδινε το όνομά σου στην ιερά Πρόθεση, για να μνημονεύεται άτι τούς ιερείς πού λειτουργούσαν στην ί. Μονή κι ύστερα έκανε το ίδιο, και ανάλογα με το πρόβλημα, και προς άλλους ιερείς πού γνώριζε, όπου κι αν ήταν αυτοί. Τούς τηλεφωνούσε, τούς έστελνε επιστολές κλπ Στη συνέχεια παρακολουθούσε μέχρι τέλους την εξέλιξη των πραγμάτων συνεχίζοντας τις προσπάθειές της.
Ή προσευχή της είχε πολύ μεγάλη παρρησία στον Θεό. Λέγεται ότι, τότε πού ήταν με τον Άγιο Πορφύριο στα Καλλίσια, την είδε κάποια στιγμή να μαζεύει χόρτα. Όταν την ρώτησε τί κάνει, εκείνη απάντησε πώς μαζεύει χόρτα για τον Θωμά πού ήταν άρρωστος. Τότε ό 'Άγιος Γέροντας, γνωρίζοντας τη δύναμη της προσευχής της, της είπε πώς αντί να κάνει αυτό, για να τον βοηθήσει, καλύτερα είναι να διαβάσει την
Παράκληση προς την Παναγία ή οποία και θα τον θεραπεύσει. Ή μοναχή Φιλοθέη πήρε το μήνυμα κι έκτοτε αυτό ήταν το φάρμακο πού παρασκεύαζε και έστελνε για κάθε πονεμένο!
Κάποτε πού ευρισκόμουν στο ζενίθ της επαγγελματικής μου σταδιοδρομίας, τηλεφώνησε ξαφνικά στη γυναίκα μου, και της είπε να μου πει να προσέχω πολύ στη δουλειά μου, γιατί κάτι πολύ άσχημο θα μου συμβεί.
Μεθυσμένος τότε από την επαγγελματική μου ευτυχία, δεν έδωσα καμιά σημασία στα λόγια της, και τα θεώρησα πώς προέρχονται από την μεγάλη της αγάπη προς εμάς. Δεν συμπληρώθηκαν 15 ημέρες και χωρίς να το καταλάβω, έχασα τη θέση μου! Όταν μετά από καιρό την παρακάλεσα πολύ να μου πει πώς το κατάλαβε αυτό, μου είπε: «Να, την ώρα πού έκανα κομποσκοίνι για σένα, μου ήρθε από τον Θεό αύτη ή σκέψη...»
Όταν της λέγαμε ότι είχαμε κάποιους πού μάς φθονούν και μάς εχθρεύονται, τότε ζητούσε να της πούμε τα ονόματα τους. Και τί έκανε με αυτά; Τούς έβαζε στην προσευχή της και τούς έγραφε στα δίπτυχα της ί. Πρόθεσης, για να μνημονεύονται και από τούς ιερείς. «Δεν φταίνε αυτοί, τούς πειράζει ό διάβολος...», μάς έλεγε. Το ίδιο αναφέρει και ό Άγιος Γέροντας Πορφύριος, αλλά και ό ί. Χρυσόστομος. Και ώ τού θαύματος! Βλέπαμε να αλλάζει ή συμπεριφορά τους απέναντι μας!
Εκείνο πού την διέκρινε πάλι, ήταν το ενδιαφέρον τις για την πνευματική προκοπή των ανθρώπων. Πάντοτε έλεγε να φροντίζουμε για την σωτηρία μας, περισσότερο άτι οτιδήποτε άλλο, Ρωτούσε αν έχουμε πνευματικό. Κι αν της λέγαμε πώς δεν έχουμε, τότε είχαμε... άλλο συναγερμό. Να μάς στείλει αμέσως σέ πνευματικό!
Πρώτη της επιλογή, και μάλιστα για τις πολύ δύσκολες περιπτώσεις, ήταν ο αείμνηστος Γέροντας πατήρ Μάρκος Μανώλης, τον όποιο γνώριζε από τότε πού, νέος ακόμη, πήγαινε στον Άγιο Γέροντα Πορφύριο. Τον πατέρα Μάρκο τον σεβόταν παρά πολύ, την λύπησε ή κοίμησή του, είχε δε έκτοτε ακριβώς πάνω απ’ το κρεβάτι της την φωτογραφία του, μαζί με τούς άγιους.
Και δεν έκανε απλώς την σύσταση. Παρακολουθούσε μ’ ένα πολύ ωραίο τρόπο αν πήγαμε πάλι, κι αν πηγαίνουμε τακτικά στους πνευματικούς πού μάς έστελνε. Επιπλέον μάς καθοδηγούσε και στο πώς να εξομολογούμαστε και να μη παραλείπουμε να πούμε ακόμη και τις σκέψεις μας.
Τί πραγματική πνευματική μητέρα!
Ή ίδια ζούσε πολύ ασκητικά και μόνο με τα λίαν απαραίτητα. Παρά τα βαθιά γεράματά της (90 ετών) και τα μεγάλα προβλήματα υγείας πού αντιμετώπιζε, δεν δεχόταν κάτι από μας, παρά σέ πολύ μεγάλη ανάγκη το ελάχιστο δυνατό. Κάθε ενδιαφέρον μας γι’ αυτήν, ακόμη κι ένα τηλεφώνημά μας, ήταν κι ένας τρόπος για να μάς πει κάτι πνευματικό, να μάς τονίσει να μη μάς συνεπαίρνουν οι μέριμνες της ζωής, να είμαστε πάντοτε κοντά στον Θεό, να εξομολογούμαστε και να κοινωνούμε επάξια. Αυτή δέ ήταν και ή χαρά της, να μάς δίνει συνέχεια Αδελφή Φιλοθέη, όπως σέ αποκαλούσαμε σέ τούτη τη ζωή, θα εξομολογηθώ τούτη τη στιγμή αυτό πού νοιώθω. Τα τρία αυτά χρόνια πού μάς λείπεις, αισθάνομαι πολύ δυνατή την παρουσία σου. 'Ήδη με έχεις προφυλάξει από πολλούς κινδύνους, όπως και την οικογένεια μου πού υπεραγαπούσες. Νοιώθουμε ήδη την παρρησία σου στον Κύριο! Σάς έχουμε με τον π Μάρκο κι εμείς στην προσευχή μας, σάς επικαλούμαστε. Δεν ξεχάσαμε τίποτα από εκείνα πού μάς συμβουλεύατε. Να δώσει ό Θεός να συναντηθούμε να έρθουμε κι εμείς κοντά σας.
Αιωνία σας ή μνήμη, να έχουμε την ευχή σας...
Κ. Γ. Π.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
