2022-01-11 20:42:00
Παλιά, για νά κάνη κάτι κανείς, αν ήταν κοσμικός άνθρωπος, θα σκεφτόταν. Αν ήταν πνευματικός άνθρωπος, θά σκεφτόταν και θά προσευχόταν.
Στην εποχή μας ακόμη και «πνευματικοί» άνθρωποι όχι μόνο δέν προσεύχονται, αλλά οΰτε σκέφτονται.
Καί μάλιστα, συχνά πρόκειται γιά σοβαρά θέματα, καί αυτοί κάνουν πρόβες μέ τον κόσμο. Σε όλες τις περιπτώσεις, πριν ενεργήσουμε, νά λέμε: «Σκέφθηκα γι’ αυτό; Προσευχήθηκα γι' αυτό;». Όταν κανείς ενεργή, χωρίς νά σκεφθή καί χωρίς νά προσευχηθη, ενεργεί σατανικά. Καί βλέπεις, συχνά πολλοί Χριστιανοί μέ τον τρόπο πού ενεργούν, δέν αφήνουν τον Θεό νά έπέμβη.
Νομίζουν ότι αυτοί θά τά καταφέρουν όλα μόνοι τους. Ενώ ακόμη καί ό άπιστος λέει «έχει ό Θεός», αυτοί δέν το λένε.
Τά βάζει λ.χ. κάποιος μέ τον καρνάβαλο, ενώ μπορεί νά κάνη προσευχή καί νά ρίξη ό Θεός τέτοιο χαλάζι, πού νά σκορπίσουν όλοι καί νά ματαιωθη κάθε εκδήλωση. Ή, ας υποθέσουμε, μερικοί κατηγορούν έναν δεσπότη καί οι άλλοι καταφεύγουν στό Συμβούλιο Επικρατείας.
Άλλα ούτε εκεί σταματούν. Διαδηλώσεις, φασαρίες, άρθρα στις εφημερίδες... Συνέχεια ανθρώπινες προσπάθειες και δέν αφήνουν τόν Θεό νά ένεργήση.
Δέν καταφεύγουν στην προσευχή, ώστε νά απάντηση ό Θεός δια της προσευχής. Με τήν ταπείνωση και την προσευχή διορθώνονται όλα τά αδιόρθωτα.
Σήμερα ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως. Δέν χρειάζεται νά είναι κανείς Προφήτης γιά νά το καταλάβη. Τά πράγματα προχωρούν τάκ-τάκ. Τί μας περιμένει δέν ξέρουμε.
Όλη αυτή ή κατάσταση πού επικρατεί, το δείχνει. Γι' αυτό, γιά έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει νά
στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και νά πολεμήσουμε το κακό μέ τήν προσευχή.
Ή μόνη λύση αυτή είναι. Νά παρακαλούμε τόν Θεό νά λυπηθή τά πλάσματα Του - αν και δέν είμαστε γιά νά μας λυπηθή. Δέν θά βρεθή άκρη.
Καθένας ό,τι τού λέει ό λογισμός θά κάνη. Θά γίνη αυτό πού λέει ό Άγιος Κοσμάς: «Θά περπατάς ώρα, γιά νά βρής άνθρωπο· καί όσοι ζήσουν, θά τρώνε μέ χρυσά κουτάλια». Μερικοί βέβαια έχουν τόν λογισμό: «Αφού οι προφητείες θά εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θά ώφελήση ή προσευχή;». Ό Θεός βλέπει ότι έτσι θά εξελιχθούν τά πράγματα, άλλα εμείς κάνουμε προσευχή, γιά νά είναι πιο ανώδυνο ένα κακό καί νά μήν πάρη έκταση.
Γι' αυτό λέει καί στο Ευαγγέλιο ότι γιά τους εκλεκτούς θά κολοβωθούν οι ημέρες[1]. Σέ έναν πόλεμο λ.χ. μέ τήν δύναμη τής προσευχής γίνεται ένα θαύμα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύματα, οπότε βοηθιούνται πνευματικά οι άνθρωποι, πιστεύουν καί αλλοιώνονται μέ τήν καλή έννοια.
Τά πράγματα είναι σοβαρά.
Καί μέχρι τώρα πού δέν τινάχθηκε ό κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι. Ό Θεός νά βάλη το χέρι Του, γιατί όλος ό κόσμος εξαρτάται άπό τρία-τέσσερα άτομα.
Κρέμεται ή τύχη τού κόσμου στά χέρια μερικών παλαβών. Λέει μιά παροιμία: «Τά άλογα κλωτσούν καί τά κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι.
Τά μεγάλα κράτη οταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τά μεγάλα και καταστρέφονται τά μικρά.
Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για νά φωτίση ό Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν νά καταστρέψουν τον κόσμο. Ξέρει ό Θεός πολύ εύκολα και σ' αυτούς νά δώση λίγη φώτιση. Αν ό Θεός φωτίση, βγάζει ένας μιά διαταγή και αλλάζουν όλα.
«Αιτήματα στην προσευχή»
- Γέροντα, αν είναι ευλογημένο, νά μας λέγατε μερικά θέματα, γιά τά όποια ιδιαίτερα πρέπει νά προσευχώμαστε.
- Νά παρακαλούμε κατ' αρχάς ή προσευχή μας νά εχη ως αποτέλεσμα νά έρθουν σε θεοσέβεια όσοι ζουν και όσοι θά ζήσουν.
Έγώ στην προσευχή μου λέω «Παράτεινον το έλεος Σου τοις γινώσκουσί Σε» και προσθέτω «και τοϊς μή γινώσκονσί Σε». Ακόμη λέω «Κύριε, σωσον τους ασεβείς». (Βέβαια ή Εκκλησία καλά κανόνισε νά λέη «Κύριε, σωσον τους ευσεβείς...», γιατί μπορεί νά βρίζουν οι ασεβείς, επειδή προσεύχονται γι' αυτούς).
Όταν πάλι ό ιερεύς λέη «Υπέρ των έντειλαμένων ημίν τοις άναξίοις εύχεσθαι υπέρ αυτών», προσθέτω καί «υπέρ των μή έντειλαμένων». Γιατί πρέπει νά προσευχώμαστε καί γι' αυτούς πού μας ζήτησαν νά προσευχηθούμε, αλλά καί γι' αυτούς πού δεν μάς ζήτησαν, καί γιά τους γνωστούς καί γιά τους άγνωστους.
Τόσες χιλιάδες άνθρωποι υπάρχουν πού έχουν μεγαλύτερη ανάγκη καί σοβαρώτερα προβλήματα άπό αυτούς πού μάς ζήτησαν νά προσευχηθούμε. Νά κάνουμε προσευχή καί γιά όσους έχουν άδικηθή, νά φανή το δίκαιο· νά δοθή χάρη στους φυλακισμένους, νά πιάση τόπο ή ταλαιπωρία πού πέρασαν καί νά βοηθηθούν.
΄Οταν βάζω ξύλα στην φωτιά, δοξολογώ τον Θεό και λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, όσους δεν έχουν ζεστασιά». Οταν πάλι καίω τα γράμματα πού μου στέλνουν - τα διαβάζω και μετά τά καίω, γιατί έχουν και θέματα απόρρητα και εξομολογήσεις -, λέω: «Να τους κάψη ό Θεός όλα τά κουσούρια. Νά τους βοηθάη νά ζουν πνευματικά και νά τους άγιάζη».
Ακόμη συνηθίζω νά ζητώ άπό τους Αγίους νά προστατεύουν τους ανθρώπους πού φέρουν το όνομα τους και άπό τους Αγίους Πάντες νά προστατεύουν αυτούς πού δεν έχουν προστάτη Άγιο.
- Γέροντα, τί είναι καλύτερα, νά ζητώ το έλεος του Θεού γενικά ή νά αναφέρω και συγκεκριμένα αιτήματα σύμφωνα με το «Αιτείτε καί δοθήσεται υμίν»[2];
- Νά προσεύχεσαι γενικά και νά λες «Κύριε Ίησού Χριστέ, έλέησον τους πάσχοντας σωματικά καί ψυχικά». Σ' αυτήν τήν ευχή περιλαμβάνονται καί οι κεκοιμημένοι.
Αν σου έρχεται στον νου ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πες καί μιά ευχή γι' αυτό, «... έλέησον τον δουλόν Σου τάδε», καί πέρασε αμέσως στην γενική ευχή γιά ολον τον κόσμο, «... έλέησον τόν κόσμον Σου άπαντα». Μπορείς νά φέρνης στον νου σου έναν συγκεκριμένο άνθρωπο πού έχει ανάγκη, νά προσεύχεσαι λίγο γι' αυτόν καί μετά νά λες «Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, έλέησον ημάς» καί νά πονάς γιά όλους, γιά νά μή φεύγη ή... αμαξοστοιχία με έναν επιβάτη.
Νά μή σκαλώνουμε σε ένα πρόσωπο καί μετά δέν μπορούμε νά βοηθήσουμε μέ τήν προσευχή ούτε τόν εαυτό μας ούτε τους άλλους. Οταν προσεύχεσαι λ.χ. γιά έναν καρκινοπαθή, νά προσεύχεσαι γιά όλους τους καρκινοπαθείς καί νά λές καί μιά ευχή γιά τους κεκοιμημένους.
Ή βλέπεις έναν δυστυχισμένο· νά πηγαίνη αμέσως ό νους σου σε όλους τους δυστυχισμένους καί νά προσεύχεσαι γι' αυτούς.
Νά, θυμάμαι, μικρός είχα δει έναν ζητιάνο πού πέθανε έξω από ένα τούρκικο σπίτι, δέκα μέτρα μακριά από το δικό μας. Πέτρο τον έλεγαν. Τον βρήκε τό πρωί ή Τουρκάλα πεσμένον έξω από τό σπίτι της και τον σκουντούσε νά σηκωθή· τότε κατάλαβε ότι είχε πεθάνει. Ακόμη τόν μνημονεύω. Πόσοι τέτοιοι «Πέτροι» υπάρχουν στον κόσμο!
Οταν πηγαίνη κανείς σέ ειδικά θέματα και σκέφτεται ότι υποφέρουν οί συνάνθρωποι μας, βοηθιέται, γιατί κεντιέται ή καρδιά. Έτσι, μέ πονεμένη καρδιά από τά ειδικά θέματα πηγαίνει και στά γενικά, και βοηθάει περισσότερο μέ τήν καρδιακή προσευχή.
Καλά είναι ό μοναχός νά μοιράζη τήν προσευχή του σέ τρία μέρη: γιά τόν εαυτό του, γιά όλο τόν κόσμο και γιά τους κεκοιμημένους. Αν καί μέ αυτόν τόν τρόπο, παρόλο πού φαίνεται δίκαιη ή μοιρασιά, πάλι γιά τόν εαυτό του φροντίζει περισσότερο, γιατί ό εαυτός του είναι ένας, ενώ οί ζώντες καί οί κεκοιμημένοι είναι δισεκατομμύρια.
- Γέροντα, στο διακόνημα εύχομαι συνήθως μόνο γιά τόν εαυτό μου.
- Δέν είναι σωστό αυτό. Οταν στό κελλί εύχεσαι γιά τόν εαυτό σου καί έξω από τό κελλί πάλι γιά τόν εαυτό σου, τότε πώς θά κεντηθή ή καρδιά;
Οταν μπή ή αγάπη, ό πόνος, ή θυσία, μπαίνει ένα ανώτερο ενδιαφέρον καί ή καρδιά γλυκαίνεται. Έτσι δέν ξεχνάει κανείς τήν ευχή τήν ώρα τής εργασίας.
Βοηθιέται τότε καί ό κόσμος θετικά, βοηθιέται καί ό ίδιος πού προσεύχεται καί νιώθει πνευματική χαρά. Νά κάνης τό διακόνημα σου καί νά λές «Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, έλέησον ημάς», γιά νά βοηθιούνται όλοι οί άνθρωποι. Στό «έλέησον ημάς» συμπεριλαμβάνονται όλοι. Ακόμη καί οί πέντε-έξι μεγάλοι - πόσοι είναι αυτοί - από τους οποίους κρέμεται ή τύχη όλου τού κόσμου. Νά δουλεύης καί νά εύχεσαι γι' αυτούς πού δουλεύουν.
Αυτή ή ευχή πιάνει καί αυτούς πού εργάζονται σωματικά καί αυτούς πού εργάζονται πνευματικά. Γιατί είναι πολλοί αυτοί πού δουλεύουν, και μάλιστα δουλεύουν πολύ. Άλλοι εργάζονται γιά τό καλό της Εκκλησίας και τής Πολιτείας.
Άλλοι εργάζονται γιά τό κακό· ξενυχτούν μελετώντας πώς να καταστρέψουν τόν κόσμο. Άλλοι κάνουν συνέδρια και προσπαθούν νά βρουν τρόπο να εμποδίσουν τους προηγούμενους νά κάνουν κακό. Άλλοι πάλι δουλεύουν μερόνυχτα, ξενυχτούν, γιά νά βρουν λύσεις στά γενικά προβλήματα. Νά εύχεσαι ό Θεός νά φωτίση και τους κακούς νά κάνουν λιγώτερο κακό ή νά άποτρέψη τελείως τό κακό. Νά φωτίση και τους καλούς, γιά νά βοηθούν τόν κόσμο.
Νά εύχεσαι καί γιά εκείνους πού θέλουν νά δουλέψουν καί δεν μπορούν νά δουλέψουν, γιατί είναι άρρωστοι. Καί γιά τους υγιείς πού δεν βρίσκουν δουλειά, ενώ έχουν ανάγκη. Νά σκέφτεσαι διάφορες περιπτώσεις καί νά προσεύχεσαι γι' αυτές.
Όταν ό νους πάη σέ όλους αυτούς, κεντιέται ή καρδιά άπό τόν πόνο καί ή ευχή γίνεται καρδιακή. Τόσοι άνθρωποι έχουν ανάγκη στην διάρκεια όλης τής ημέρας! Νά μή γίνεται σπατάλη στον χρόνο. Άπό εκείνον πού δεν έχει μεγάλη ανάγκη γιά προσευχή - άσχετα αν αυτός νομίζη ότι έχει - προχωρεί κανείς καί σκέφτεται όλους εκείνους πού έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Τότε βοηθιέται καί αυτός πού νόμιζε ότι έχει ανάγκη, γιατί έγινε αφορμή νά προσευχηθή ό άλλος γιά πολλούς.
1. Βλ. Ματθ. 24,22 καί Μάρκ. 13,20.
2. Ματθ. 7, 7.
Απόσπασμα από τις σελίδες 295 -302 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
paraklisi
Στην εποχή μας ακόμη και «πνευματικοί» άνθρωποι όχι μόνο δέν προσεύχονται, αλλά οΰτε σκέφτονται.
Καί μάλιστα, συχνά πρόκειται γιά σοβαρά θέματα, καί αυτοί κάνουν πρόβες μέ τον κόσμο. Σε όλες τις περιπτώσεις, πριν ενεργήσουμε, νά λέμε: «Σκέφθηκα γι’ αυτό; Προσευχήθηκα γι' αυτό;». Όταν κανείς ενεργή, χωρίς νά σκεφθή καί χωρίς νά προσευχηθη, ενεργεί σατανικά. Καί βλέπεις, συχνά πολλοί Χριστιανοί μέ τον τρόπο πού ενεργούν, δέν αφήνουν τον Θεό νά έπέμβη.
Νομίζουν ότι αυτοί θά τά καταφέρουν όλα μόνοι τους. Ενώ ακόμη καί ό άπιστος λέει «έχει ό Θεός», αυτοί δέν το λένε.
Τά βάζει λ.χ. κάποιος μέ τον καρνάβαλο, ενώ μπορεί νά κάνη προσευχή καί νά ρίξη ό Θεός τέτοιο χαλάζι, πού νά σκορπίσουν όλοι καί νά ματαιωθη κάθε εκδήλωση. Ή, ας υποθέσουμε, μερικοί κατηγορούν έναν δεσπότη καί οι άλλοι καταφεύγουν στό Συμβούλιο Επικρατείας.
Άλλα ούτε εκεί σταματούν. Διαδηλώσεις, φασαρίες, άρθρα στις εφημερίδες... Συνέχεια ανθρώπινες προσπάθειες και δέν αφήνουν τόν Θεό νά ένεργήση.
Δέν καταφεύγουν στην προσευχή, ώστε νά απάντηση ό Θεός δια της προσευχής. Με τήν ταπείνωση και την προσευχή διορθώνονται όλα τά αδιόρθωτα.
Σήμερα ζούμε σε χρόνια Αποκαλύψεως. Δέν χρειάζεται νά είναι κανείς Προφήτης γιά νά το καταλάβη. Τά πράγματα προχωρούν τάκ-τάκ. Τί μας περιμένει δέν ξέρουμε.
Όλη αυτή ή κατάσταση πού επικρατεί, το δείχνει. Γι' αυτό, γιά έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει νά
στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και νά πολεμήσουμε το κακό μέ τήν προσευχή.
Ή μόνη λύση αυτή είναι. Νά παρακαλούμε τόν Θεό νά λυπηθή τά πλάσματα Του - αν και δέν είμαστε γιά νά μας λυπηθή. Δέν θά βρεθή άκρη.
Καθένας ό,τι τού λέει ό λογισμός θά κάνη. Θά γίνη αυτό πού λέει ό Άγιος Κοσμάς: «Θά περπατάς ώρα, γιά νά βρής άνθρωπο· καί όσοι ζήσουν, θά τρώνε μέ χρυσά κουτάλια». Μερικοί βέβαια έχουν τόν λογισμό: «Αφού οι προφητείες θά εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θά ώφελήση ή προσευχή;». Ό Θεός βλέπει ότι έτσι θά εξελιχθούν τά πράγματα, άλλα εμείς κάνουμε προσευχή, γιά νά είναι πιο ανώδυνο ένα κακό καί νά μήν πάρη έκταση.
Γι' αυτό λέει καί στο Ευαγγέλιο ότι γιά τους εκλεκτούς θά κολοβωθούν οι ημέρες[1]. Σέ έναν πόλεμο λ.χ. μέ τήν δύναμη τής προσευχής γίνεται ένα θαύμα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύματα, οπότε βοηθιούνται πνευματικά οι άνθρωποι, πιστεύουν καί αλλοιώνονται μέ τήν καλή έννοια.
Τά πράγματα είναι σοβαρά.
Καί μέχρι τώρα πού δέν τινάχθηκε ό κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι. Ό Θεός νά βάλη το χέρι Του, γιατί όλος ό κόσμος εξαρτάται άπό τρία-τέσσερα άτομα.
Κρέμεται ή τύχη τού κόσμου στά χέρια μερικών παλαβών. Λέει μιά παροιμία: «Τά άλογα κλωτσούν καί τά κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι.
Τά μεγάλα κράτη οταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τά μεγάλα και καταστρέφονται τά μικρά.
Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για νά φωτίση ό Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν νά καταστρέψουν τον κόσμο. Ξέρει ό Θεός πολύ εύκολα και σ' αυτούς νά δώση λίγη φώτιση. Αν ό Θεός φωτίση, βγάζει ένας μιά διαταγή και αλλάζουν όλα.
«Αιτήματα στην προσευχή»
- Γέροντα, αν είναι ευλογημένο, νά μας λέγατε μερικά θέματα, γιά τά όποια ιδιαίτερα πρέπει νά προσευχώμαστε.
- Νά παρακαλούμε κατ' αρχάς ή προσευχή μας νά εχη ως αποτέλεσμα νά έρθουν σε θεοσέβεια όσοι ζουν και όσοι θά ζήσουν.
Έγώ στην προσευχή μου λέω «Παράτεινον το έλεος Σου τοις γινώσκουσί Σε» και προσθέτω «και τοϊς μή γινώσκονσί Σε». Ακόμη λέω «Κύριε, σωσον τους ασεβείς». (Βέβαια ή Εκκλησία καλά κανόνισε νά λέη «Κύριε, σωσον τους ευσεβείς...», γιατί μπορεί νά βρίζουν οι ασεβείς, επειδή προσεύχονται γι' αυτούς).
Όταν πάλι ό ιερεύς λέη «Υπέρ των έντειλαμένων ημίν τοις άναξίοις εύχεσθαι υπέρ αυτών», προσθέτω καί «υπέρ των μή έντειλαμένων». Γιατί πρέπει νά προσευχώμαστε καί γι' αυτούς πού μας ζήτησαν νά προσευχηθούμε, αλλά καί γι' αυτούς πού δεν μάς ζήτησαν, καί γιά τους γνωστούς καί γιά τους άγνωστους.
Τόσες χιλιάδες άνθρωποι υπάρχουν πού έχουν μεγαλύτερη ανάγκη καί σοβαρώτερα προβλήματα άπό αυτούς πού μάς ζήτησαν νά προσευχηθούμε. Νά κάνουμε προσευχή καί γιά όσους έχουν άδικηθή, νά φανή το δίκαιο· νά δοθή χάρη στους φυλακισμένους, νά πιάση τόπο ή ταλαιπωρία πού πέρασαν καί νά βοηθηθούν.
΄Οταν βάζω ξύλα στην φωτιά, δοξολογώ τον Θεό και λέω: «Ζέστανε, Θεέ μου, όσους δεν έχουν ζεστασιά». Οταν πάλι καίω τα γράμματα πού μου στέλνουν - τα διαβάζω και μετά τά καίω, γιατί έχουν και θέματα απόρρητα και εξομολογήσεις -, λέω: «Να τους κάψη ό Θεός όλα τά κουσούρια. Νά τους βοηθάη νά ζουν πνευματικά και νά τους άγιάζη».
Ακόμη συνηθίζω νά ζητώ άπό τους Αγίους νά προστατεύουν τους ανθρώπους πού φέρουν το όνομα τους και άπό τους Αγίους Πάντες νά προστατεύουν αυτούς πού δεν έχουν προστάτη Άγιο.
- Γέροντα, τί είναι καλύτερα, νά ζητώ το έλεος του Θεού γενικά ή νά αναφέρω και συγκεκριμένα αιτήματα σύμφωνα με το «Αιτείτε καί δοθήσεται υμίν»[2];
- Νά προσεύχεσαι γενικά και νά λες «Κύριε Ίησού Χριστέ, έλέησον τους πάσχοντας σωματικά καί ψυχικά». Σ' αυτήν τήν ευχή περιλαμβάνονται καί οι κεκοιμημένοι.
Αν σου έρχεται στον νου ένα συγγενικό σου πρόσωπο, πες καί μιά ευχή γι' αυτό, «... έλέησον τον δουλόν Σου τάδε», καί πέρασε αμέσως στην γενική ευχή γιά ολον τον κόσμο, «... έλέησον τόν κόσμον Σου άπαντα». Μπορείς νά φέρνης στον νου σου έναν συγκεκριμένο άνθρωπο πού έχει ανάγκη, νά προσεύχεσαι λίγο γι' αυτόν καί μετά νά λες «Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, έλέησον ημάς» καί νά πονάς γιά όλους, γιά νά μή φεύγη ή... αμαξοστοιχία με έναν επιβάτη.
Νά μή σκαλώνουμε σε ένα πρόσωπο καί μετά δέν μπορούμε νά βοηθήσουμε μέ τήν προσευχή ούτε τόν εαυτό μας ούτε τους άλλους. Οταν προσεύχεσαι λ.χ. γιά έναν καρκινοπαθή, νά προσεύχεσαι γιά όλους τους καρκινοπαθείς καί νά λές καί μιά ευχή γιά τους κεκοιμημένους.
Ή βλέπεις έναν δυστυχισμένο· νά πηγαίνη αμέσως ό νους σου σε όλους τους δυστυχισμένους καί νά προσεύχεσαι γι' αυτούς.
Νά, θυμάμαι, μικρός είχα δει έναν ζητιάνο πού πέθανε έξω από ένα τούρκικο σπίτι, δέκα μέτρα μακριά από το δικό μας. Πέτρο τον έλεγαν. Τον βρήκε τό πρωί ή Τουρκάλα πεσμένον έξω από τό σπίτι της και τον σκουντούσε νά σηκωθή· τότε κατάλαβε ότι είχε πεθάνει. Ακόμη τόν μνημονεύω. Πόσοι τέτοιοι «Πέτροι» υπάρχουν στον κόσμο!
Οταν πηγαίνη κανείς σέ ειδικά θέματα και σκέφτεται ότι υποφέρουν οί συνάνθρωποι μας, βοηθιέται, γιατί κεντιέται ή καρδιά. Έτσι, μέ πονεμένη καρδιά από τά ειδικά θέματα πηγαίνει και στά γενικά, και βοηθάει περισσότερο μέ τήν καρδιακή προσευχή.
Καλά είναι ό μοναχός νά μοιράζη τήν προσευχή του σέ τρία μέρη: γιά τόν εαυτό του, γιά όλο τόν κόσμο και γιά τους κεκοιμημένους. Αν καί μέ αυτόν τόν τρόπο, παρόλο πού φαίνεται δίκαιη ή μοιρασιά, πάλι γιά τόν εαυτό του φροντίζει περισσότερο, γιατί ό εαυτός του είναι ένας, ενώ οί ζώντες καί οί κεκοιμημένοι είναι δισεκατομμύρια.
- Γέροντα, στο διακόνημα εύχομαι συνήθως μόνο γιά τόν εαυτό μου.
- Δέν είναι σωστό αυτό. Οταν στό κελλί εύχεσαι γιά τόν εαυτό σου καί έξω από τό κελλί πάλι γιά τόν εαυτό σου, τότε πώς θά κεντηθή ή καρδιά;
Οταν μπή ή αγάπη, ό πόνος, ή θυσία, μπαίνει ένα ανώτερο ενδιαφέρον καί ή καρδιά γλυκαίνεται. Έτσι δέν ξεχνάει κανείς τήν ευχή τήν ώρα τής εργασίας.
Βοηθιέται τότε καί ό κόσμος θετικά, βοηθιέται καί ό ίδιος πού προσεύχεται καί νιώθει πνευματική χαρά. Νά κάνης τό διακόνημα σου καί νά λές «Κύριε Ίησοϋ Χριστέ, έλέησον ημάς», γιά νά βοηθιούνται όλοι οί άνθρωποι. Στό «έλέησον ημάς» συμπεριλαμβάνονται όλοι. Ακόμη καί οί πέντε-έξι μεγάλοι - πόσοι είναι αυτοί - από τους οποίους κρέμεται ή τύχη όλου τού κόσμου. Νά δουλεύης καί νά εύχεσαι γι' αυτούς πού δουλεύουν.
Αυτή ή ευχή πιάνει καί αυτούς πού εργάζονται σωματικά καί αυτούς πού εργάζονται πνευματικά. Γιατί είναι πολλοί αυτοί πού δουλεύουν, και μάλιστα δουλεύουν πολύ. Άλλοι εργάζονται γιά τό καλό της Εκκλησίας και τής Πολιτείας.
Άλλοι εργάζονται γιά τό κακό· ξενυχτούν μελετώντας πώς να καταστρέψουν τόν κόσμο. Άλλοι κάνουν συνέδρια και προσπαθούν νά βρουν τρόπο να εμποδίσουν τους προηγούμενους νά κάνουν κακό. Άλλοι πάλι δουλεύουν μερόνυχτα, ξενυχτούν, γιά νά βρουν λύσεις στά γενικά προβλήματα. Νά εύχεσαι ό Θεός νά φωτίση και τους κακούς νά κάνουν λιγώτερο κακό ή νά άποτρέψη τελείως τό κακό. Νά φωτίση και τους καλούς, γιά νά βοηθούν τόν κόσμο.
Νά εύχεσαι καί γιά εκείνους πού θέλουν νά δουλέψουν καί δεν μπορούν νά δουλέψουν, γιατί είναι άρρωστοι. Καί γιά τους υγιείς πού δεν βρίσκουν δουλειά, ενώ έχουν ανάγκη. Νά σκέφτεσαι διάφορες περιπτώσεις καί νά προσεύχεσαι γι' αυτές.
Όταν ό νους πάη σέ όλους αυτούς, κεντιέται ή καρδιά άπό τόν πόνο καί ή ευχή γίνεται καρδιακή. Τόσοι άνθρωποι έχουν ανάγκη στην διάρκεια όλης τής ημέρας! Νά μή γίνεται σπατάλη στον χρόνο. Άπό εκείνον πού δεν έχει μεγάλη ανάγκη γιά προσευχή - άσχετα αν αυτός νομίζη ότι έχει - προχωρεί κανείς καί σκέφτεται όλους εκείνους πού έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Τότε βοηθιέται καί αυτός πού νόμιζε ότι έχει ανάγκη, γιατί έγινε αφορμή νά προσευχηθή ό άλλος γιά πολλούς.
1. Βλ. Ματθ. 24,22 καί Μάρκ. 13,20.
2. Ματθ. 7, 7.
Απόσπασμα από τις σελίδες 295 -302 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Β΄
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
2ο Σχολείο Αστροφυσικής Κρήτης
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
