Άφωνο και σοκαρισμένο έμεινε το πανελλήνιο από την εγκατάλειψη, μερικές δεκάδες χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, στα βαγόνια και στη συνέχεια στο κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού της Οινόης, εκατοντάδων επιβατών συρμού από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη, λόγω αδυναμίας εκτέλεσης του δρομολογίου εξαιτίας σφοδρής χιονόπτωσης που επέφερε η κακοκαιρία «Ελπίδα».
Τότε όλοι γίναμε μάρτυρες της ανταλλαγής επίρριψης των ευθυνών μεταξύ της εταιρίας εκμετάλλευσης των επιβατικών δρομολογίων Τρενοσέ και της εταιρίας διαχείρισης της υποδομής Οσέ για το ποιος σε τελική ανάλυση ήταν επιφορτισμένος με τον καθαρισμό και τη φροντίδα του σιδ/κού δικτύου σε περίπτωση χιονόπτωσης αλλά και για ποιος έπρεπε τελικώς να μεριμνήσει, αναλαμβάνοντας φυσικά και το κόστος μίσθωσης των λεωφορείων, για τη μετακίνηση των επιβατών, αφού όπως αποδείχτηκε το σιδ/κό δίκτυο βγήκε πολύ γρήγορα «νοκ άουτ».
Τα παλαιότερα χρόνια θυμόμασταν ότι όταν χιόνιζε η ασφαλέστερη μετακίνηση ήταν εκείνη με το τρένο ακόμα και αν η χιονόπτωση μετριόταν σε… μέτρα! Αυτό όμως γινόταν όταν ο ΟΣΕ ήταν ενιαίος, κρατικός και… κραταιός! Τότε είχε περίσσεια προσωπικού και μηχανών έλξης και θέτοντας έναν χιονοδιώκτη σε κάποια μηχανή αυτή στέλνονταν στο δίκτυο σε ειδική δρομολόγηση για να καθαρίσει το χιόνι από τις γραμμές και να κρατήσει το δίκτυο λειτουργικό.
Σήμερα όμως οι μηχανές έλξης ανήκουν στη διαχειρίστρια του τροχαίου υλικού «Γαιαοσέ». Από εκεί τις μισθώνουν οι διάφορες εταιρίες εκμετάλλευσης των επιβατικών ή εμπορευματικών μεταφορών και εκτελούν τα δρομολόγια που έχουν δηλώσει ότι θέλουν να πραγματοποιήσουν. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που το δίκτυο καλυφθεί από χιόνι; Διαχειριστής του δικτύου είναι μεν ο Οσέ, ο οποίος όμως δεν διαθέτει πλέον τροχαίο υλικό. Πιθανόν να μην διαθέτει και μηχανοδηγούς! Πως λοιπόν να καθαρίσει τις γραμμές; Βέβαια υπάρχουν τα «Ούνιμογκ» τροχοφόρα οχήματα έργων τα οποία μπορούν να κινηθούν πάνω στις γραμμές και πιθανόν με την προσαρμογή κάποιου χιονοδιώκτη να μπορούν να διώξουν το χιόνι από τις γραμμές! Όμως προβλέφθηκε αυτό; Μπορούσε η Γαιαοσέ ή η… Εργοσέ να αναλάβει αυτό το έργο; Προβλέπουν οι σχετικοί κανονισμοί κάτι τέτοιο; Υπάρχει κονδύλι για την πρόσθετη αυτή δαπάνη;
Έτσι λοιπόν στη θολούρα και την ασάφεια το ποιος πράττει τι έχουμε χαμένο μόνο τον σιδηροδρομικό επιβάτη, ο οποίος δεν είναι ότι ταλαιπωρείται μόνον, αλλά πλέον αρχίζει να κινδυνεύει αφού μένει στην κυριολεξία αβοήθητος στη μέση του πουθενά, χωρίς να νοιάζεται για αυτόν κανείς, ενώ η μετακύλιση ευθυνών λαμβάνει τη μορφή αγώνα πιγκ – πογκ, με τους εγκαταλελειμμένους στην τύχη τους επιβάτες να βρίσκονται στη θέση που καταλαμβάνει το δίκτυ στο τραπέζι του δημοφιλούς αυτού αθλήματος!
Το γεγονός αυτό μαρτυρείται άριστα και από τη διαχείριση του σιδηροδρομικού σταθμού Αγίου Διονυσίου Πειραιά (Λαρισαϊκού), ο οποίος από πολλά χρόνια έχει περιπέσει σε κακή απραξία, καθώς θεωρήθηκε ότι ο σιδ/κός σταθμός του προαστιακού (Πελοποννήσου) Πειραιά θα είναι σε θέση να ανταποκριθεί, εξυπηρετώντας τα πάσης φύσεως δρομολόγια (προαστιακά και υπεραστικά). Βέβαια το γεγονός ότι οι αποβάθρες του έχουν μικρό μήκος αλλά και ότι μόνο δύο γραμμές συνδέονται με διαγώνιο προκειμένου να μπορεί να μανουβράρει μια μηχανή (λ.χ. μια ρυμούλκα), η οποία θα έφερνε τον αρτηριακό συρμό στον σταθμό του Πειραιά, έβαλαν σε σοβαρές σκέψεις (και όχι άδικα) την επαναδραστηριοποίηση του σιδ/κού σταθμού του Αγίου Διονυσίου Πειραιά.
Πράγματι εάν γινόταν εργασίες στο σταθμό αυτόν (ήτοι κατασκευή νέων αποβάθρων, εγκατάσταση ηλεκτροκίνησης, σηματοδότησης, τηλεδιοίκησης και ανακατασκευή του κτηρίου) θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία για αρτηριακά υπεραστικά δρομολόγια, αφού και ικανό μήκος διαθέτει και με το λιμάνι γειτνιάζει. Πόσα πολλά δρομολόγια πλήρη επιβατών θα μπορούσαν να αναχωρήσουν από τον σταθμό του Αγίου Διονυσίου προς τα Μετέωρα, προς τον Βόλο, προς τη Θεσσαλονίκη ή μελλοντικά προς την Αμφίπολη ή την Αρχαία Πέλλα μεταφέροντας με ναυλωμένα / charter ή μη τρένα εκατοντάδες ή χιλιάδες τουρίστες κρουαζιέρας ή μη, σε γνωστούς τουριστικούς προορισμούς παγκόσμιας εμβέλειας ανά την Ελλάδα; «Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο η ΤΡΑΙΝΟΣΕ είχε ειδοποιήσει τον Δήμο Πειραιά ότι το ιστορικό κτίριο του Σταθμού των πρώην ΣΕΚ θα έπρεπε να της επιστραφεί γιατί η ιταλική εταιρεία που έχει εξαγοράσει τη λειτουργία του εμπορικού δικτύου σκόπευε να δρομολογήσει τρένο από τον Πειραιά για την κεντρική και βόρεια Ευρώπη (!) μέσω Θεσσαλονίκης. Οι Ιταλοί τελικά εγκατέλειψαν την ιδέα κ.λπ., κ.λπ.» μας πληροφορεί η σχετική ανάρτηση των Σιδηροδρομικών Νέων (https://sidirodromikanea.blogspot.com/2022/01/blog-post_679.html)
Αυτή είναι και η πιστότερη μαρτυρία για το πιγκ – πογκ που παίζεται μεταξύ του διαχειριστή του σιδ/κού δικτύου Οσέ και της εταιρίας εκμετάλλευσης Τρενοσέ. Τι δουλειά είχε η Τρενοσέ να «μιλήσει» για έναν σταθμό. Αυτή δεν ήταν δικιά της αρμοδιότητα, αλλά αρμοδιότητα της Γαιαοσέ και του Οσέ. Μήπως και να ήθελε η Τρενοσέ να δρομολογήσει δρομολόγια από τον σταθμό του Αγίου Διονυσίου θα μπορούσε να το κάνει; Η μεν Τρενοσέ δείχνει… «πρόθυμη» αλλά η… «σάρκα» της Γαιαοσέ και του Οσέ είναι… αδρανής! Στο διάστημα που η Τρενοσέ εκδήλωνε (αληθινό ή πλασματικό) ενδιαφέρον για τον σταθμό του Αγίου Διονυσίου, όχι μόνο δεν προέβη σε εργασίες αναβάθμισης και εκσυγχρονισμού αλλά δεν μετακίνησε ούτε καν ένα χαλικάκι από το έρμα των γραμμών. Και να ήθελε λοιπόν η Τρενοσέ δεν θέλουν οι άλλες, η Γαιαοσέ και ο Οσέ και όταν «θέλουν» αυτές δεν θέλει η Τρενοσέ, οπότε αφού δεν θέλει αυτή γιατί να θέλουν οι άλλες κ.ο.κ.
Το κακό είναι ότι από πολύ καιρό έχει εντοπιστεί αυτό το «μπαλάκι του πιγκ – πογκ»: μια ιδιωτική και ξένη εταιρία ήρθε να βγάλει «κέρδη» αδιάφορη για το που ήρθε και τι προϋπήρχε εκεί που πήγε. Κρατικές εταιρίες υπό την ασφυκτική πίεση να μην παράγουν ελλείματα δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτό που χρειάζεται όχι μόνο μια δήθεν «απαιτητική» Τρενοσέ, αλλά οποιαδήποτε νορμάλ σιδηροδρομική εταιρία στον κόσμο! Η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία της μεταπολίτευσης θέλει «δουλικές» τις διοικήσεις των κρατικών εταιρικών τις οποίες περιχαρακώνει και ποδηγετεί σε ασφυκτικό βαθμό. Ο λαός κουρασμένος από τη μακρά οικονομική περιδίνηση, απορροφημένος μεταξύ του αγώνα επιβίωσης αλλά και της νάρκωσης που προκαλεί η έκθεσή του σε μια πολύ χαμηλού επιπέδου ενημέρωση και οι μοιραίες επιλογές του σε μια πολύ φτηνή διασκέδαση, του προκαλεί αναπόφευκτα αθυμία και αδυναμία να αντιδράσει και να εκφραστεί, μένοντας ως ένας αποσβολωμένος «θεατής» ενός ατελέσφορου και ατέρμονου αγώνα πιγκ – πογκ που βρίσκει πάντα χαμένο τον ίδιο και νικητή τον οποιοδήποτε έχει στοχοθετήσει τον προσπορισμό κέρδους και οφέλους με θεμιτά η αθέμιτα μέση στην πλάτη του…
Με εκτίμηση,
Σ. Βενέτης
sidirodromikanea.blogspot.com
