Ἔλεγχος: ἔργον ἀναγκαῖον

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Μερικοὶ κληρικοὶ δὲν συναισθάνονται τὴ μεγάλη ἀποστολὴ ποὺ τοὺς δόθηκε, γιὰ αὐτὸ καὶ δὲν ἐπηρεάζουν τοὺς κοσμικοὺς μὲ τὴν παρουσία τους, τὴν ἐμφάνισή τους καὶ γενικὰ τὴν ὑποκριτική τους συμπεριφορά. Κάτι ποὺ μᾶς ἐνοχλεῖ, μᾶς ἐρεθίζει καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ὀργισμένη ἀντίδραση. Αὐτοὺς τοὺς ἐπαγγελματίες καὶ ἀνάξιους κληρικοὺς ἐλέγχουμε, χωρὶς νὰ τοὺς κατονομάσουμε, γιὰ νὰ μὴ πέφτουμε στὴν ἁμαρτωλὴ κατάκριση. Ὅταν βλέπουμε τὴν πνευματικὴ καταστροφὴ ποὺ κάνουν στὸ ποίμνιό τους, ἀλλὰ καὶ στὸ δικό μας ποίμνιο καὶ σὲ ἄλλα, δὲν μποροῦμε νὰ μένουμε ἀδιάφοροι οὔτε νὰ ἀνεχόμαστε τὸ λύκο ἀνάμεσα στὰ πρόβατα.

  Πολλοὶ μᾶς ρωτοῦν ποιὸν ἢ ποιοὺς ἐννοοῦμε στὰ διάφορα κείμενα ποὺ γράφουμε καὶ ἀναφέρονται στὴ σημερινὴ ἐκκλησιαστικὴ πραγματικότητα. Δὲν τοὺς ἀπαντοῦμε. Μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας γείτονας μας ἀδελφός, μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνας μακρινὸς ἡγούμενος, ἕνας μοναχὸς μὲ φήμη μεγάλου γέροντα, ἕνας Ἀρχιμανδρίτης ἄλλης περιοχῆς, ἕνας ἄγνωστος Μητροπολίτης, ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος, ἀκόμα καὶ ἕνας Πατριάρχης. Κανένας δὲν βρίσκεται στὸ ἀπυρόβλητο, ὅταν σκανδαλίζει, ὅταν δὲν ἀγαπάει τὴν Ἐκκλησία, δὲν ὀρθοτομεῖ τὸν λόγο τῆς ἀλήθειας τοῦ Εὐαγγελίου, ὅταν εἶναι οἰκουμενιστὴς καὶ δὲν σέβεται τὴν παράδοση τῶν Ἁγίων. Καὶ ἂς μὴ νομίζει κανεὶς ὅτι δὲν ὑπάρχουν τέτοιοι κληρικοί. Τοὺς διαβεβαιώνουμε ὅτι ὑπάρχουν καὶ μάλιστα ἀρκετοί.

   Ποιὸς ὅμως μᾶς ἔδωσε αὐτὸ τὸ δικαίωμα; Ὑπάρχει κάποιος πίσω ἀπὸ ἐμᾶς; Αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα τὰ διατυπώνουν ἄνθρωποι ποὺ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὶς περιγραφὲς τῶν κειμένων, γιατί βλέπουν τὸν πραγματικό τους ἑαυτό. Συνήθως εἶναι ὑπερήφανοι καὶ θεωροῦν τὸ ράσο, ποὺ φοροῦν, ἔνδυμα ὑπεροχῆς! Δὲν κάνουμε ὅμως τὸ λόγο μας περιφραστικό, γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τὴν εὐθεῖα καὶ εἰλικρινῆ ἀπάντηση. Λέμε λοιπόν. Κινούμαστε ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὴ βαλλόμενη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἡ γλώσσα μας μάλιστα σκληραίνει, ὅταν οἱ ἐχθροὶ εἶναι ἐντὸς τῶν τειχῶν, ἀσκοῦν ποιμαντικὸ ἔργο, διακονοῦν αὐθαιρέτως καὶ θεωροῦν τὸν ἱερὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἰδιοκτησία τους, γιὰ αὐτὸ σκανδαλίζουν τὸ λαὸ χωρὶς νὰ νοιάζονται καὶ ἀνέχονται τοὺς ἄλλους σκανδαλοποιούς. Αὐτούς, ἀλήθεια, γιατί νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσουμε μὲ ἀδιαφορία καὶ ἀνοχή; γιὰ νὰ διασύρεται ἡ Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀπογοητεύεται ὁ κόσμος, ὅταν μάλιστα δὲν ἀκούει τὸν ἐλεγκτικὸ καὶ ἀποκαλυπτικὸ λόγο ἀπὸ πρόσωπα ποὺ διαφωνοῦν καὶ δὲν συμβιβάζονται μὲ τοὺς ἀνάξιους κληρικούς;

   Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε πρόχειρη τὴν καταδικαστικὴ κρίση γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σχολιάζουν πράξεις προσώπων (πάντα ἀνώνυμα) καὶ καταστάσεις. Ἀντίθετα, πρέπει νὰ μιμούμαστε τὸ παράδειγμά τους καὶ ἰδιαίτερα νὰ ἐκτιμοῦμε τὴν παρρησία τους, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀγάπη τους πρὸς τὴν Ἐκκλησία. Τὸ ἔργο τους δὲν εἶναι οὔτε εὔκολο οὔτε εὐχάριστο. Ἔχει καὶ κόστος, ποὺ ὀφείλεται στοὺς ἐλεγχόμενους, οἱ ὁποῖοι ἐνῷ εἶναι ἠθικὰ ἐρείπια ἐξεγείρονται μὲ τρόπο ἀναιδῆ, γιὰ νὰ πείσουν τοὺς γνωστούς τους ὅτι εἶναι θύματα συκοφαντῶν, προκειμένου νὰ σπιλωθεῖ τὸ σπουδαῖο τους ἔργο. Τελικὰ τὰ πράγματα ἐξελίσσονται ἐπὶ τὰ χείρω καὶ ἀποδεικνύεται ἡ ὀρθότητα τῶν ἐλέγχων καὶ οἱ ὑπεύθυνοι δὲν βρίσκουν τόπο νὰ κρυφτοῦν.

   Ὁ σκανδαλισμὸς τῶν πιστῶν ἀπὸ τὶς ἐνέργειες κάποιου κληρικοῦ δὲν ξεπερνιέται εὔκολα. Διατηρεῖται γιὰ πολὺ χρόνο στὴ μνήμη τους. Καὶ νὰ φύγει ἀπὸ τὴ ζωή ὁ σκανδαλοποιὸς κληρικός, τὸ σκάνδαλο διατηρεῖται καὶ εἶναι θέμα ἀδιάκοπων συζητήσεων. Καὶ μόνο, ἂν ἐργαστεῖ στὴ θέση του ἕνας ἄξιος κληρικός, θὰ ἀρχίσει νὰ ξεθωριάζει, γιατί οἱ ἄνθρωποι θὰ ἐπαινοῦν τὸν ἐνάρετο διάδοχό του.

   Τὸ ἀποτελεσματικότερο μέσο νὰ ὠφελήσεις πνευματικὰ τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἡ συνέπεια στὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν καὶ ὁ κατὰ Χριστὸν ἀγώνας σου. Ὅταν ὑπάρχουν αὐτά, κάθε ἐνδεχόμενη ἀντίδραση- πάντα ὑπάρχουν ἀντιδράσεις, ἀκόμα καὶ γιὰ τὰ καλὰ ἔργα- θὰ εἶναι ἐπιπόλαιη καὶ γρήγορα θὰ σβήνει. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ παραμένει σταθερὸς στὶς ἠθικὲς ἀρχές του καὶ μένει ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὴ ζήλια καὶ τὴν ἐμπάθεια κάποιων ποὺ ἀνήκουν σὲ χώρους μὴ χριστιανικούς.

   Μακάρι κάποτε νὰ φτάσουμε στὸ σημεῖο, ποὺ κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ θὰ στέκονται στὸ πνευματικό τους ὕψος καὶ μὲ ταπείνωση θὰ διακονοῦν στὴν Ἐκκλησία καὶ θὰ φωτίζουν τοὺς ἐν ἀγνοίᾳ καλοπροαίρετους, γιὰ νὰ ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τῆς πίστεως.

Ορθόδοξος Τύπος