Η Χίλντα Ηλιοπούλου σε συνέντευξή της μίλησε για τους λόγους που άφησε το θέατρο.
Η αγαπημένη ηθοποιός σχολίασε επίσης πώς νιώθει βλέποντας ταινίες του πατέρα της Ντίνου Ηλιόπουλου.
Πώς νιώθετε βλέποντας ταινίες του πατέρα σας, Ντίνου Ηλιόπουλου, στην τηλεόραση;
Σίγουρα, θα κάτσω και θα τις χαζέψω για μισή ώρα, αν και τις έχω δει χιλιάδες φορές. Τον πατέρα μου τον λάτρευα και τα πιο ωραία κομπλιμέντα για την καλλιτεχνική μου υπόσταση τα άκουσα από εκείνον. Στην παιδική μου ηλικία δεν τον χόρτασα, γιατί έτρεχε με τη δουλειά του, αλλά μετά, όταν μεγάλωσα, ήταν το στήριγμά μου. Με τη μητέρα μου δεθήκαμε πιο πολύ γιατί με φρόντισε και τη φρόντισα, υπήρχε χρόνος. Τον πατέρα μου δεν τον πρόλαβα στην εποχή του ασπρόμαυρου κινηματογράφου, αλλά έζησα τη διαδρομή του στον έγχρωμο. Όταν βλέπω τις ταινίες του, συγκινούμαι, ειδικά όταν ακούω τη φωνή του. Ήταν μεγάλη ψυχή και ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος. Μου αρέσει ιδιαίτερα στην ταινία «Ζητείται ψεύτης», γελάω πολύ. Νιώθω τυχερή που ήταν πατέρας μου και, όταν πέφτω τυχαία πάνω σε ταινία του, δεν μπορώ να μην τη δω.
Μια πολύ καλή ηθοποιός, όπως εσείς, γιατί άφησε το θέατρο;
Ήταν μια συνειδητή επιλογή. Ήθελα να είμαι δίπλα στα παιδιά μου και αφού έδωσα όλη την προσοχή μου σε αυτά τα τελευταία 15 χρόνια, τώρα που πλέον δεν με έχουν ανάγκη, επέστρεψα στην τέχνη μου. Με έναν τρόπο, βέβαια, ποτέ δεν την είχα παρατήσει, γιατί έκανα μεταγλωττίσεις για την τηλεόραση που είναι επίσης υποκριτική, ένας μαγικός κόσμος. Πολλά παιδιά έχουν μεγαλώσει με τη φωνή μου και πλέον με αναγνωρίζουν μόνο από αυτήν. Ήταν, λοιπόν, δική μου επιθυμία να αφοσιωθώ στην οικογένεια και ήταν όνειρό μου να γίνω μια καλή μαμά. Πραγματικά, θαυμάζω τις γυναίκες που μπορούν να εργάζονται και να είναι παράλληλα καλές μητέρες. Απαιτεί πολλή ενέργεια. Εγώ, με το θέατρο, τα γυρίσματα και τα παιδιά μαζί, δεν μπορούσα να αντεπεξέλθω. Άλλοι τα κάνουν όλα καταφέρνοντας να είναι σωστοί και ως επαγγελματίες και ως γονείς ταυτόχρονα - κι εγώ δεν έχω παρά να βγάλω το καπέλο σε αυτούς τους ανθρώπους, να νιώσω υπερηφάνεια για τις ικανότητές τους. Θα μπορούσα, βέβαια, να εργαζόμουν κι εγώ και να είχαμε περισσότερα χρήματα στο σπίτι. Τελικά, είχαμε λιγότερα, αλλά δεν μας έλειψε τίποτα, ούτε μέσα στην οικοδομική κρίση ούτε μέσα στην πανδημία. Ελπίζω, λοιπόν, τα παιδιά μου να πήραν αυτά που ήθελα να τους δώσω ως μάνα. Ήρθε \ όμως και πάλι η στιγμή με ηρεμία να επιστρέφω στη δουλειά μου, με ελευθερία και ευτυχία και όλο αυτό πλέον να είναι μαθηματικά ωφέλιμο. Νιώθω τρομερή ασφάλεια στις «Άγριες μέλισσες», μου αρέσει ο ρόλος της μάνας, έχω χρόνο να τον δουλέψω, κι όλο αυτό το συναίσθημα είναι τόσο παραγωγικό! Ειδικά μέσα σε όλα τα δυστοπικά που ζούμε τώρα, και με τον πόλεμο στην Ουκρανία, η συμμετοχή μου σε αυτήν τη σειρά είναι ένα δώρο. Είναι άλλωστε ένα σίριαλ που το έβλεπα και ως τηλεθεατής και ζήλευα μέσα μου, με την καλή έννοια, ως ηθοποιός. Και τώρα, στον τρίτο κύκλο, αποτελώ μέρος τους! Οι «Άγριες μέλισσες» έχουν στηρίξει ψυχολογικά τους Έλληνες σε πολύ άσχημες στιγμές με την πανδημία.
Τι εύχεστε βλέποντας τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, εύχομαι να νικήσει η ειρήνη, να αναθεωρήσουν όλοι, να κάτσουν να διαπραγματευτούν και να επικρατήσει η ομόνοια και η αγάπη μεταξύ των λαών. Η ανθρώπινη ζωή έχει αξία ανεκτίμητη για να χάνεται για οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα ή για την αλαζονεία της εξουσίας και των ηγετών. Δεν μπορούμε να βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται τραγικά στη γειτονιά μας. Τα σημάδια στην Ουκρανία ήταν εμφανή εδώ και καιρό και τώρα αντικρίζουμε πάλι εικόνες με νεκρούς, μάχες, ξεριζωμό, παιδάκια να κλαίνε. Για μένα, όλα τα κράτη και όλοι οι άνθρωποι είναι ένα!
Πηγή:7ΜέρεςTV
Πηγή: TVNEA.COM
tvnea
