Δικαιολογημένη Ἀνησυχία
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
Πολλοὶ ἁπλοὶ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ ἀνησυχοῦν γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ εἰδικότερα γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ πατρίδα μας σταδιακὰ «γεμίζει» μὲ μουσουλμάνους ἀπὸ ἄλλες χῶρες, χωρὶς νὰ τὸ πολυκαταλαβαίνουν οἱ ὑπεύθυνοι πολιτικοί. Ἐγκαθίστανται μόνιμα στὴν Πατρίδα μας, ἀποκτοῦν δικαιώματα, τὰ ὁποῖα, ἀξιοποιούμενα καταλλήλως, δημιουργοῦν ποικίλα προβλήματα.
Ἡ πραγματικότητα αὐτὴ προκαλεῖ καὶ φόβο, γιατί ἀλλοιώνει τὴ σύνθεση τῆς κοινωνίας μας κι ἐκεῖνα ποὺ θεωροῦμε δικά μας καὶ τὰ σεβόμαστε ὡς ἱερὰ καὶ ὅσια, θὰ χάσουν τὴν πνευματική τους ἀξία καὶ θὰ περιέλθουν στὴν περιφρόνηση
Οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ πρέπει νὰ γνωρίζουν δύο βασικὲς διαφορὲς ποὺ ὑπάρχουν μεταξὺ χριστιανῶν καὶ μουσουλμάνων. Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι μεταξὺ τῶν δύο θρησκειῶν δὲν ὑπάρχει καμιὰ ὁμοιότητα καὶ ποτὲ δὲν θὰ ἐπιτευχθεῖ προσέγγιση. Εἶναι ἀδύνατο νὰ συγκρίνουμε τὸ Χριστὸ μὲ τὸν Μωάμεθ, οὔτε τὸ Εὐαγγέλιο μὲ τὸ κοράνιο. Καὶ ἡ δεύτερη εἶναι ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν χρησιμοποίησε ποτὲ τὴ βία, γιὰ νὰ πείσει τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸν ἀκολουθήσουν, ἐνῷ ὁ Μωάμεθ ἔκανε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο.
Ὁ γέροντας Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἀναφερόμενος στὸ πῶς ἀντιδροῦν οἱ χριστιανοὶ καὶ πῶς οἱ μουσουλμάνοι, ὅταν θίγονται τὰ θρησκευτικά τους πιστεύω, λέει τὰ ἑξῆς: «Δὲν μποροῦμε νὰ συγκρίνουμε τὸ Χριστὸ μὲ τὸ Μωάμεθ. Ὁ Μωάμεθ ἐπεκράτησε σφάζοντας. Ὁ Κύριός μας ἐπεκράτησε καὶ κυριάρχησε θυσιαζόμενος. Ἄλλο τὸ ἕνα, ἄλλο τὸ ἄλλο. Ὅσο ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τὴ γῆ, ἀπέχει τὸ Εὐαγγέλιο ἀπὸ τὸ Κοράνιο. Ὁ Μωάμεθ εἶπε: Θὰ ἐπικρατήσουμε μὲ τὸ αἷμα τῶν ἄλλων. Ὁ Κύριος εἶπε: «ἰδοὺ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. ι΄ 16). Θὰ πᾶτε ὄχι νὰ σφάξετε, ἀλλὰ γιὰ νὰ σφαγεῖτε καὶ νὰ θυσιαστεῖτε. Ὁ Μωάμεθ ποτίζει τὸ μωαμεθανισμό του μὲ τὸ αἷμα τῶν ἀντιπάλων του. Ὁ χριστιανισμὸς ποτίζει τὸ δέντρο του μὲ τὸ αἷμα τοῦ Κυρίου, τοῦ πρώτου μάρτυρος καὶ μὲ τὸ αἷμα ὅλων τῶν ἁγίων μαρτύρων. Αὐτὴ εἶναι ἡ διαφορά. Ὁ Κύριος καὶ οἱ Ἀπόστολοι ἦσαν οἱ διωκόμενοι καὶ ὄχι οἱ διώκοντες. Οἱ λιθοβολούμενοι καὶ ὄχι οἱ λιθοβολοῦντες. Οἱ λοιδορούμενοι καὶ ὄχι οἱ λοιδοροῦντες».
Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες πρέπει νὰ εἴμαστε ἐπιφυλακτικοὶ ἀπέναντι στοὺς φανατικοὺς μουσουλμάνους καὶ νὰ ἀποφεύγουμε τὶς πολλὲς κοινωνικὲς καὶ ἐπαγγελματικὲς σχέσεις μαζί τους καὶ παράλληλα νὰ προσπαθοῦμε νὰ πείσουμε τοὺς πολιτικούς μας νὰ μὴ ἀφήνουν τὴ χώρα μας «ξέφραγο ἀμπέλι», ὅπου μποροῦν νὰ βρίσκουν καταφύγιο ἄνθρωποι, ποὺ οἱ προθέσεις τους εἶναι ἀνθελληνικὲς καὶ ἀντιχριστιανικές.
Πρέπει νὰ προστατεύουμε τὴ χώρα μας καὶ νὰ ἀγρυπνοῦμε, χωρὶς νὰ χρησιμοποιοῦμε βία.
Νὰ δείχνουμε ἐμπράκτως ὅτι οἱ χριστιανοὶ δὲν εἴμαστε «ἄπιστοι» καὶ δὲν μποροῦν οἱ ἀλλόθρησκοι νὰ μᾶς διαλύσουν.
Ορθόδοξος Τύπος
thriskeftika
