Ο Παντελής Δεντάκης είπε «ναι» στις «Άγριες μέλισσες» και ταυτίστηκε με το διεφθαρμένο πρόσωπο της χούντας, υποδυόμενος τον συνταγματάρχη της ΚΥΠ Μαρίνο Ξανθό.
Ο ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για τον ρόλο του και για το τέλος του ήρωα του.
Τι είναι για εσάς οι «Άγριες μέλισσες»;
Μια άκρως ευαίσθητη και .συναρπαστική σειρά. Γνωρίζοντας τον Λευτέρη Χαρίτο και όλους τους ανθρώπους που δουλεύουν για τις «Μέλισσες», νιώθω ευγνώμων που είμαι κομμάτι τους. Έβλεπα τη σειρά όποτε μπορούσα, καθώς λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων στο θέατρο, ήταν λίγο δύσκολο με τις ώρες προβολής και τις παραστάσεις. Χάρηκα όμως πάρα πολύ που η casting director Μιράντα Ρωσταντή με πήρε τηλέφωνο και μου πρότεινε το ρόλο του Μαρίνου, γιατί στη σειρά παίζουν σημαντικοί ηθοποιοί, που έχουν δουλέψει σκληρά στο θεατρικό σανίδι. Εκτιμώ, δε, πολύ και το σενάριο της Μελίνας Τσαμπάνη και του Πέτρου Καλκόβαλη. Ο ήρωας που υποδύομαι, ο Μαρίνος Ξανθός, είναι ένας διεφθαρμένος στρατιωτικός της ΚΥΠ, ένα κάθαρμα περιωπής, ένας χαμαιλέοντας που ξέρει να ελίσσεται και να προσαρμόζεται σε κάθε συνθήκη και περιβάλλον!
Πώς «δουλέψατε» αυτό τον αδίστακτο στρατιωτικό, που δρα σαν πράκτορας;
Ο Μαρίνος Ξανθός θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο, αφού υπάρχουν αναφορές για αυτήν τη μαύρη εποχή και το πώς δρούσαν οι στρατιωτικοί που εργάζονταν στην Μυστική Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών. Πολύ απλά, έστελναν σε φυλακές και βασάνιζαν ανθρώπους που είχαν άλλη πολιτική ιδεολογία από αυτήν των πραξικοπηματιών συνταγματαρχών οι οποίοι ευθύνονται για τη χούντα στην Ελλάδα. Υπάρχουν δηλαδή καταγεγραμμένες μαρτυρίες για τη δράση αυτών των ανθρώπων, από εκείνους που έχουν υποστεί στο σώμα και στην ψυχή τους ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια προκειμένου να ομολογήσουν ότι είναι εχθροί του καθεστώτος ή να δηλώσουν ότι πλέον συντάσσονται με αυτό. Το ρόλο μου όμως δεν τον «έχτισα» μόνος μου. Τον δούλεψα με το σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο, αλλά και σε συνεργασία με όλους τους ηθοποιούς με τους οποίους μοιραζόμαστε σκηνές και λήψεις. Στο γύρισμα παίρνεις από αυτούς τις αντιδράσεις και την ενέργεια τους. Μια ερμηνεία, δηλαδή, δεν είναι ένα πράγμα, είναι πολλά μαζί. Το όλο κλίμα σε μια σκηνή το δημιουργούν οι συνάδελφοι και ο σκηνοθέτης. Ο Μαρίνος δρα σαν παρακράτος, ενώ είναι στην ΚΥΠ και αντιμετωπίσει όλους τους αριστερούς ως εχθρούς, γιατί έχει συμφέροντα να εδραιωθεί η δικτατορία στην Ελλάδα. Εύχομαι να τιμωρηθεί αναλόγως για όσα ειδεχθή και αποτρόπαια έχει κάνει. Και αυτήν τη δικαίωση δεν την οραματίζομαι μόνο στην τέχνη, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, αλλά και στην ίδια τη ζωή. Είναι μια προσωπική στάση ζωής να επιθυμώ η αδικία και το κακό να τιμωρούνται και να υπάρχει θεία δίκη και κάθαρση.
Ο ήρωας σας δεν «σπάει». Δεν είναι σαν τον Ζάχο Λυκογιάννη, που σκέφτεται πως σε όλο αυτό στο οποίο πίστεψε, στην «απριλιανή επανάσταση» όπως τη λέει, κάτι πήγε λάθος. Ο Ξανθός παραμένει πιστός στη χούντα. Γιατί;
Γιατί ο Μαρίνος παθιάζεται με τη δύναμη και την εξουσία. Τα λατρεύει και τα δύο, θέλει να ηγείται οε καταστάσεις και ανθρώπους, ηδονίζεται. Είναι αλαζόνας και σαδιστής. Διεφθαρμένος ως το μεδούλι, οπότε από αυτόν μόνο μεγάλα δεινά πρέπει να περιμένετε. Πραγματικά, θα ήθελα ο Μαρίνος μαζί με τον Ακύλα, τον Μελέτη, τον Ντουνιά και τους Άβαντες να πληρώσουν παραδειγματικά για όσα έχουν κάνει. Ο Λυκογιάννης ήταν ιδεολόγος. Πίστευε σε αυτό που έλεγε η χούντα, στο σύνθημα «Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια». Είχε μια αθωότητα όλο αυτό, δεν έβλεπε τα τέρατα που υπήρχαν από πίσω. Όμως, ο Ζάχος δεν είδε κανένα όφελος από τη χούντα, ενώ ο Μαρίνος μεσουράνησε παρασκηνιακά. Συνήθως, όμως, έτσι συμβαίνει με τους πράκτορες· με ένα θαυματουργό τρόπο εργάζονται με όλα τα καθεστώτα και συνήθως τη σκαπουλάρουν. Συνεχίζουν τη δράση τους και αλλάζουν το δέρμα τους, προσφέροντας υπηρεσίες. Τι είναι ο Μαρίνος; Ένα εργαλείο του συστήματος για να σπάνε οι εχθρού Τον χρησιμοποιούν οι εκάστοτε εξουσίες λόγω των ικανοτήτων του, για να παλεύει αθόρυβα και εκ των έσω, με βρόμικο πάντα τρόπο, αυτούς που αντιστέκονται ή που ροκανίζουν καρέκλες.
Ποιο θα είναι το τέλος του Μαρίνου;
Έχω την αίσθηση ότι η εξέλιξη δεν θα είναι καλή. Το τέλος του θα είναι αυτό που πρέπει, αυτό που του αξίζει και δεν θα είναι καλό! Δεν πρέπει -και ως μια γενική αίσθηση δικαίου- ο Μαρίνος, ο Ντουνιάς, ο Ακύλας και οι Άβαντες να ηττηθούν; Δεν πρέπει το καλό να νικήσει; Νομοτελειακά, το κακό δεν νικά για πάντα. Όλα έρχονται στο φως και τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει. Αυτή η συμμορία έχει φάει πολλούς αθώους. Ο Ακύλας, ως τύπος ανθρώπου, είναι φοβερά επικίνδυνος. Είναι διπρόσωπος, του σαλονιού και του λιμανιού. Σαδιστής στα όρια της παράνοιας. Και ο Δούκας ήταν σκληρός, αλλά δρούσε ως τσιφλικάς. Ο Ακύλας δεν έχει κώδικα τιμής, είναι λύκος, αδίστακτος, του αρέσει να υποτιμά, να ταπεινώνει και να εξευτελίζει ανθρώπους. Ο Δούκας δρούσε με τους νόμους της Παλαιάς Διαθήκης, οφθαλμός αντί οφθαλμού. Μου σκότωσες το γιο, θα δολοφονήσω και εγώ το δικό σου. Αν και στον τρίτο κύκλο έχει μετανιώσει για πολλά και βλέπουμε να ζητά συγχώρεση. Η μετάνοια και η συγχώρεση είναι μεγάλη αλλαγή στον άνθρωπο. Βέβαια, αυτό δεν έγινε τυχαία. Εξαιτίας του χάθηκαν τα αδέλφια του και απομακρύνθηκε από τα παιδιά του.
Πηγή:7ΜέρεςTV
Πηγή: TVNEA.COM
tvnea
