2012-06-28 11:20:03
Τα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή αλλά και την καριέρα του, αναλύει στην αυτοβιογραφία του ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο οποίος μεταξύ άλλων προσθέτει μια διαφορετική διάσταση στα γεγονότα της Ριζούπολης, που "εξυπηρετούσε τη διοίκηση του Παναθηναϊκού για να... ξηλώσει μια ομάδα που και στην Ευρώπη είχε διακριθεί και χρήματα έφερνε στο σύλλογο".
Αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του "Ο αγώνας της ζωής μου", από τις εκδόσεις "MVPublications":
"Στον Παναθηναϊκό η πιο σοβαρή ανισορροπία ήταν εκείνη που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα σε Ελληνες και ξένους. Μια αντιπαλότητα που ξεκίνησε με τον Αγγελο Αναστασιάδη, που χώριζε τους ποδοσφαιριστές σε "δικούς" του και τους "άλλους", με κάποια δικά του κριτήρια που ποτέ δεν κατάλαβα.
Οι Ελληνες παίκτες που φορτώνονταν το μεγαλύτερο αγωνιστικό βάρος, έπαιρναν ψίχουλα και δέχονταν και τις επικρίσεις όταν κάτι δεν πήγαινε καλά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ο Καραγκούνης, ο Μπασινάς, ο Γκούμας, παιδιά που είχαν έρθει από την ακαδημία, έπαιζαν με συμβόλαιο ενός εκατομμυρίου δραχμών το χρόνο; Μιλάω για τις εποχές που γίνονταν συμβόλαια 60-70 εκατομμυρίων, πριν το μεγάλο "μπαμ" από το 1998-99 και μετά.
Ο Ολυμπιακός δεν υπήρχε καν στο νου μου, για πολλούς λόγους. Ο πρώτος ήταν η παρουσία του Ελευθερόπουλου. Δεν θα πήγαινα κάπου για να είμαι δεύτερος. Μετά, δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει αποδεκτός ένας παίκτης προερχόμενος από τον Παναθηναϊκό, εκείνη την εποχή.
Ο κρίκος που με συνέδεε με τον Παναθηναϊκό είχε σπάσει. Από την εποχή του Αναστασιάδη, όταν κάποιος άνθρωπος της ΠΑΕ είπε στον μάνατζέρ μου: αν φέρετε ένα ποσό προσφορά από την ομάδα, ο Αντώνης μπορεί να φύγει. Η πρόταση ήρθε από τη Μπόλτον. Μου έδινε τα τριπλά χρήματα από όσα έπαιρνα από τον Παναθηναϊκό. Πήγα στο σπίτι του Φιλιππίδη και του ζήτησα να φύγω, αλλά εκείνος μου το αρνήθηκε, χωρίς να με πείσει ότι η ομάδα με χρειάζεται.
Μια εβδομάδα μετά το ματς της Ριζούπολης, η διοίκηση άρχισε να βγάζει μέσα από δημοσιογράφους που τους χρησιμοποιούσε για να περνάει την άποψή της στον κόσμο, τον χαρακτηρισμό losers. Περισσότερο για να καλύψει τις δικές τις αδυναμίες.
Η Ριζούπολη έχει αγορευθεί στην πιο μαύρη σελίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου από πλευράς γεγονότων βίας, από εκείνους στον Παναθηναϊκό τους οποίους εξυπηρετούσε στις επιδιώξεις τους και γι' αυτό το άφησαν να συμβεί. Οι επιδιώξεις τους ήταν διπλής κατεύθυνσης. Μια με στόχο το εσωτερικό της ομάδας και η άλλη τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Η διοίκηση μάς άφησε απροστάτευτους. Θα μπορούσε να αρνηθεί να αγωνιστούμε με αυτές τις συνθήκες. Μου έκανε εντύπωση που η αστυνομία μας άφησε τελείως απροστάτευτους και πιστεύω ότι την επόμενη ημέρας στα επεισόδια στην Παιανία εσκεμμένα άργησε. Δεχθήκαμε επίθεση από κάποιους που ορισμένοι τους είχαν παρακινήσει να έρθουν εκεί και ντράπηκα όταν έμαθα ότι βρέθηκε "άνθρωπος" να χαστουκίσει τον Βαζέχα, την ζωντανή ιστορία της ομάδας.
Η Ριζούπολη εξυπηρέτησε την επιδίωξη να μας αποδώσουν τον χαρακτηρισμό losers, έναν βολικό χαρακτηρισμό που αρκετοί επαναλαμβάνουν μέχρι και σήμερα. Παράλληλα βρήκαν μια αρκετά καλή αφορμή να "ξηλώσουν" μια ομάδα που και στην Ευρώπη είχε διακριθεί και χρήματα έφερνε στο σύλλογο.
Ο μόνος που εμφανίστηκε στα αποδυτήρια από τη διοίκηση ήταν ο κ. Φιλιππίδης, ο οποίος μας "στόλισε" κανονικά, μας χαρακτήρισε κότες και μας είπε ότι ήμασταν αποκλειστικά υπεύθυνοι για την απώλεια του τίτλου. Ναι, εκείνο το πρωτάθλημα το έχασαν οι παίκτες, αλλά η διοίκηση με την αδιαφορία της, βοήθησε αποφασιστικά.
Μπορεί και να αναζητούσαν αφορμή να τελειώσουν εκείνη την ομάδα, γι' αυτό και διαμόρφωναν κλίμα πίεσης στους ίδιους τους παίκτες. Δεν είναι λίγες οι φορές που μου πέρασε από το μυαλό πως δεν είναι καθόλου απίθανο το ενδεχόμενο να παρακολουθούσαν τα τηλέφωνά μας, σε μια ομάδα τόσο φοβική. Εκ των υστέρων, βέβαια, ανακάλυψαν στον Παναθηναϊκό την πολλαπλή "χρησιμότητα" της Ριζούπολης.
Δεν ήταν μόνο το παιχνίδι της Ριζούπολης, που δημιουργούσε ένα άσχημο κλίμα, αλλά και μια μιζέρια που άπλωνε καθημερινά ο φιλικός Τύπος της διοίκησης, για μια ομάδα η οποία διαρκώς αδικείται και αυτό που συνέβαινε κάποιες φορές, έγινε η απόλυτη δικαιολογία απέναντι σε κάθε αποτυχία".
olympiacos-blog
Αποσπάσματα από την αυτοβιογραφία του "Ο αγώνας της ζωής μου", από τις εκδόσεις "MVPublications":
"Στον Παναθηναϊκό η πιο σοβαρή ανισορροπία ήταν εκείνη που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα σε Ελληνες και ξένους. Μια αντιπαλότητα που ξεκίνησε με τον Αγγελο Αναστασιάδη, που χώριζε τους ποδοσφαιριστές σε "δικούς" του και τους "άλλους", με κάποια δικά του κριτήρια που ποτέ δεν κατάλαβα.
Οι Ελληνες παίκτες που φορτώνονταν το μεγαλύτερο αγωνιστικό βάρος, έπαιρναν ψίχουλα και δέχονταν και τις επικρίσεις όταν κάτι δεν πήγαινε καλά. Ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι ο Καραγκούνης, ο Μπασινάς, ο Γκούμας, παιδιά που είχαν έρθει από την ακαδημία, έπαιζαν με συμβόλαιο ενός εκατομμυρίου δραχμών το χρόνο; Μιλάω για τις εποχές που γίνονταν συμβόλαια 60-70 εκατομμυρίων, πριν το μεγάλο "μπαμ" από το 1998-99 και μετά.
Ο Ολυμπιακός δεν υπήρχε καν στο νου μου, για πολλούς λόγους. Ο πρώτος ήταν η παρουσία του Ελευθερόπουλου. Δεν θα πήγαινα κάπου για να είμαι δεύτερος. Μετά, δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει αποδεκτός ένας παίκτης προερχόμενος από τον Παναθηναϊκό, εκείνη την εποχή.
Ο κρίκος που με συνέδεε με τον Παναθηναϊκό είχε σπάσει. Από την εποχή του Αναστασιάδη, όταν κάποιος άνθρωπος της ΠΑΕ είπε στον μάνατζέρ μου: αν φέρετε ένα ποσό προσφορά από την ομάδα, ο Αντώνης μπορεί να φύγει. Η πρόταση ήρθε από τη Μπόλτον. Μου έδινε τα τριπλά χρήματα από όσα έπαιρνα από τον Παναθηναϊκό. Πήγα στο σπίτι του Φιλιππίδη και του ζήτησα να φύγω, αλλά εκείνος μου το αρνήθηκε, χωρίς να με πείσει ότι η ομάδα με χρειάζεται.
Μια εβδομάδα μετά το ματς της Ριζούπολης, η διοίκηση άρχισε να βγάζει μέσα από δημοσιογράφους που τους χρησιμοποιούσε για να περνάει την άποψή της στον κόσμο, τον χαρακτηρισμό losers. Περισσότερο για να καλύψει τις δικές τις αδυναμίες.
Η Ριζούπολη έχει αγορευθεί στην πιο μαύρη σελίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου από πλευράς γεγονότων βίας, από εκείνους στον Παναθηναϊκό τους οποίους εξυπηρετούσε στις επιδιώξεις τους και γι' αυτό το άφησαν να συμβεί. Οι επιδιώξεις τους ήταν διπλής κατεύθυνσης. Μια με στόχο το εσωτερικό της ομάδας και η άλλη τον Σωκράτη Κόκκαλη.
Η διοίκηση μάς άφησε απροστάτευτους. Θα μπορούσε να αρνηθεί να αγωνιστούμε με αυτές τις συνθήκες. Μου έκανε εντύπωση που η αστυνομία μας άφησε τελείως απροστάτευτους και πιστεύω ότι την επόμενη ημέρας στα επεισόδια στην Παιανία εσκεμμένα άργησε. Δεχθήκαμε επίθεση από κάποιους που ορισμένοι τους είχαν παρακινήσει να έρθουν εκεί και ντράπηκα όταν έμαθα ότι βρέθηκε "άνθρωπος" να χαστουκίσει τον Βαζέχα, την ζωντανή ιστορία της ομάδας.
Η Ριζούπολη εξυπηρέτησε την επιδίωξη να μας αποδώσουν τον χαρακτηρισμό losers, έναν βολικό χαρακτηρισμό που αρκετοί επαναλαμβάνουν μέχρι και σήμερα. Παράλληλα βρήκαν μια αρκετά καλή αφορμή να "ξηλώσουν" μια ομάδα που και στην Ευρώπη είχε διακριθεί και χρήματα έφερνε στο σύλλογο.
Ο μόνος που εμφανίστηκε στα αποδυτήρια από τη διοίκηση ήταν ο κ. Φιλιππίδης, ο οποίος μας "στόλισε" κανονικά, μας χαρακτήρισε κότες και μας είπε ότι ήμασταν αποκλειστικά υπεύθυνοι για την απώλεια του τίτλου. Ναι, εκείνο το πρωτάθλημα το έχασαν οι παίκτες, αλλά η διοίκηση με την αδιαφορία της, βοήθησε αποφασιστικά.
Μπορεί και να αναζητούσαν αφορμή να τελειώσουν εκείνη την ομάδα, γι' αυτό και διαμόρφωναν κλίμα πίεσης στους ίδιους τους παίκτες. Δεν είναι λίγες οι φορές που μου πέρασε από το μυαλό πως δεν είναι καθόλου απίθανο το ενδεχόμενο να παρακολουθούσαν τα τηλέφωνά μας, σε μια ομάδα τόσο φοβική. Εκ των υστέρων, βέβαια, ανακάλυψαν στον Παναθηναϊκό την πολλαπλή "χρησιμότητα" της Ριζούπολης.
Δεν ήταν μόνο το παιχνίδι της Ριζούπολης, που δημιουργούσε ένα άσχημο κλίμα, αλλά και μια μιζέρια που άπλωνε καθημερινά ο φιλικός Τύπος της διοίκησης, για μια ομάδα η οποία διαρκώς αδικείται και αυτό που συνέβαινε κάποιες φορές, έγινε η απόλυτη δικαιολογία απέναντι σε κάθε αποτυχία".
olympiacos-blog
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
«Αισθάνθηκα ντροπή για τα συνθήματα στο Εuro κατά των Γερμανών»
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ο “θάνατός” της… οι ζωές μας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
