2022-11-07 11:54:02
Ήταν μία ανοιξιάτικη ωραία ημέρα και η Θεογνωσία βρισκόταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι του πόνου κατά το έτος 1934 σε ηλικία μόλις έντεκα ετών. Εκεί που φαίνονταν όλα σκοτεινά, ξαφνικά φάνηκε μέσα στο δωμάτιο μία λάμψη.
Εμφανίστηκε μπροστά της ένας κατάλευκος γέροντας. Το πρόσωπο του έλαμπε και ήταν τόσο γλυκύ, ώστε από την πρώτη στιγμή προδιέθεσε την κόρη όχι μόνο να μην φοβηθεί, αλλά τουναντίον μέσα της αισθάνθηκε χαρά. Σημειωτέον ότι, κατά τους Αγίους Πατέρες, ένα σημείο ότι είναι θεϊκή μία οπτασία, είναι όταν κάποιος δει έναν Άγιον, και μέσα του αισθάνεται γαλήνη και χαρά- ενώ αν είναι δαιμονική, σύγχυση και ταραχή. Γι' αυτό και ή μικρή έλαβε αμέσως το θάρρος και τον ρώτησε:
— Παππού, γιατί είσαι λυπημένος; Μήπως θέλεις τίποτε;
— Όχι, κόρη μου, εγώ για σένα ήρθα. Πες μου που πονάς.
Κι εκείνη του έδειξε τα πόδια.
— Να, αποδώ πάνω μέχρι κάτω υποφέρω απ' τούς πόνους.
Τής λέει ό γέροντας προστακτικά.
— Σήκω πάνω στην άκρη του κρεβατιού.
Εκείνη χωρίς δισταγμό, αν και μέχρι εκείνη τη στιγμή δυσκολευόταν, παραδόξως σηκώθηκε αμέσως. Εν συνεχεία ο γέροντας επικαλέσθηκε το όνομα του Ιησού Χριστού.
— «Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού… κλπ» και έβαλε τα χέρια του πάνω στα πόδια. Εκείνη χωρίς να φοβηθεί τον άφησε να σταυρώσει και αμέσως αισθάνθηκε μία μεγάλη ζεστασιά. Κατόπιν της λέει ό παππούλης.
— Τώρα πώς αισθάνεσαι;
Του λέει,
— Τώρα αισθάνομαι ένα μούδιασμα στα πόδια.
— Καλά, καλά κόρη μου, δόξασε τον Χριστό. Τώρα έγιανες.
Πραγματικά την ίδια ώρα αισθανόταν στο σώμα της ότι δεν είχε τίποτε. Μάλιστα δεν χάνει το θάρρος η μικρή να ρωτήσει ευθέως.
— Παππού, εσύ ποιός είσαι;
Και ό παππούς της απαντά.
— Είμαι παιδί μου ο Ανδρέας, ένας από τους Αποστόλους του Χριστού. Και τώρα έλα να κάνουμε μαζί προσευχή, να ευχαριστήσουμε τον Κύριο πού σ' έκανε καλά. . Αφού ευχαρίστησαν μαζί τον Κύριο, της λέει.
— Τώρα θα φύγω, θα ξανάρθω, αλλά μην το πεις σε κανένα.
Κατόπιν ο Άγιος την ασπάστηκε στο μετωπάκι και βγήκε από την κύρια είσοδο, όπου και έγινε άφαντος. Φανταστείτε τώρα υστέρα απ' αυτήν την θαυμαστή επίσκεψη του Αποστόλου και την θαυματουργική θεραπεία τί συγκίνηση, τί χαρά είχε η μικρή Θεογνωσία. Έμεινε ώρα πολλή στο δωμάτιο και συνεχώς με δάκρυα ψέλλιζε με την αθώα φωνή της.
— Σ' ευχαριστώ παππού μου, και πάλι• παππού μου σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ.
Πηγή: iconandlight
paraklisi
Εμφανίστηκε μπροστά της ένας κατάλευκος γέροντας. Το πρόσωπο του έλαμπε και ήταν τόσο γλυκύ, ώστε από την πρώτη στιγμή προδιέθεσε την κόρη όχι μόνο να μην φοβηθεί, αλλά τουναντίον μέσα της αισθάνθηκε χαρά. Σημειωτέον ότι, κατά τους Αγίους Πατέρες, ένα σημείο ότι είναι θεϊκή μία οπτασία, είναι όταν κάποιος δει έναν Άγιον, και μέσα του αισθάνεται γαλήνη και χαρά- ενώ αν είναι δαιμονική, σύγχυση και ταραχή. Γι' αυτό και ή μικρή έλαβε αμέσως το θάρρος και τον ρώτησε:
— Παππού, γιατί είσαι λυπημένος; Μήπως θέλεις τίποτε;
— Όχι, κόρη μου, εγώ για σένα ήρθα. Πες μου που πονάς.
Κι εκείνη του έδειξε τα πόδια.
— Να, αποδώ πάνω μέχρι κάτω υποφέρω απ' τούς πόνους.
Τής λέει ό γέροντας προστακτικά.
— Σήκω πάνω στην άκρη του κρεβατιού.
Εκείνη χωρίς δισταγμό, αν και μέχρι εκείνη τη στιγμή δυσκολευόταν, παραδόξως σηκώθηκε αμέσως. Εν συνεχεία ο γέροντας επικαλέσθηκε το όνομα του Ιησού Χριστού.
— «Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού… κλπ» και έβαλε τα χέρια του πάνω στα πόδια. Εκείνη χωρίς να φοβηθεί τον άφησε να σταυρώσει και αμέσως αισθάνθηκε μία μεγάλη ζεστασιά. Κατόπιν της λέει ό παππούλης.
— Τώρα πώς αισθάνεσαι;
Του λέει,
— Τώρα αισθάνομαι ένα μούδιασμα στα πόδια.
— Καλά, καλά κόρη μου, δόξασε τον Χριστό. Τώρα έγιανες.
Πραγματικά την ίδια ώρα αισθανόταν στο σώμα της ότι δεν είχε τίποτε. Μάλιστα δεν χάνει το θάρρος η μικρή να ρωτήσει ευθέως.
— Παππού, εσύ ποιός είσαι;
Και ό παππούς της απαντά.
— Είμαι παιδί μου ο Ανδρέας, ένας από τους Αποστόλους του Χριστού. Και τώρα έλα να κάνουμε μαζί προσευχή, να ευχαριστήσουμε τον Κύριο πού σ' έκανε καλά. . Αφού ευχαρίστησαν μαζί τον Κύριο, της λέει.
— Τώρα θα φύγω, θα ξανάρθω, αλλά μην το πεις σε κανένα.
Κατόπιν ο Άγιος την ασπάστηκε στο μετωπάκι και βγήκε από την κύρια είσοδο, όπου και έγινε άφαντος. Φανταστείτε τώρα υστέρα απ' αυτήν την θαυμαστή επίσκεψη του Αποστόλου και την θαυματουργική θεραπεία τί συγκίνηση, τί χαρά είχε η μικρή Θεογνωσία. Έμεινε ώρα πολλή στο δωμάτιο και συνεχώς με δάκρυα ψέλλιζε με την αθώα φωνή της.
— Σ' ευχαριστώ παππού μου, και πάλι• παππού μου σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ.
Πηγή: iconandlight
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Γρηγόρης Θεοδωράκης : Στηρίξτε τώρα την ελληνική κτηνοτροφία
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
