Ευχαριστώ. H Βόνιτσα, η πόλη των 18 εθνοτήτων, σας ευχαριστεί. Δεκαοκτώ έθνη την κυβέρνησαν, δεν την λεηλάτησαν, άφησαν μέρος από τα έθιμά τους.
Έτσι , ένα βράδυ, παραμονή του Λαζάρου, με μια Βόνιτσα να πλημμυρίζει από τις αρχέγονες εαρινές ευχές της Λαζάρας, μια πρόσφατα χαροκαμένη μάνα παίρνει την απόφαση να παραμερίσει τα έθιμα για χάρη του κοιλάρφανου εγγονού της.
Άνθρωποι, μορφές, καταστάσεις, γεγονότα και η μοναδική- υπέροχη κοινωνία της παλιάς Βόνιτσας αφήνουν το αποτύπωμά τους στην νουβέλα «Ο Ύμνος της άνοιξης».
Οι πρωταγωνιστές απλοί, αλλά κυρίως Άνθρωποι. Η «Γκίκω», ο Κότσαλος (Αυγουστής), η Νάτσω (Χατζηβασιλείου) , , Ο Αμερικάνος (Γεννίτσαρης), ο γιός της Παπαδιάς (Διαμάντης), ο Λουριώτης, ο Ζανδραβέλης κ.α.
Μια Νουβέλα που άρχισε να γράφεται το ίδιο βράδυ της ημέρας, που με επισκέφτηκε στο γραφείο μου, και απλά την θώρησα, η τελευταία που μου έχει μείνει από την Λάμπρα της Βόνιτσας. Η θειά Βάσω Παρθένη.
Δικαιωματικά η αφιέρωση σε αυτήν.
Επιμέλεια ορθογραφικής και συντακτικής διόρθωσης: Γεράσιμος Αραβανής
Επιμέλεια εξώφυλλου: Μαρία Φερεντίνου-Γούδα
Η βραδιά της βράβευσης είχε πολλές πτυχές. Νοιώσε με. Η καλύτερη από όλες ήταν που βρέθηκα με την οικογένειά μου, με τους φίλους μου, εσένα, (Γάκιας Τσέλιος) τον Νίκο, την Νοέλ, την Ελένη, την Ντομένικα και με τους συγγενείς μου από την άξια φάρα των Ζερβαίων. Είναι η ανάγκη της επαφής, της αίσθησης ότι σε αγαπούν, ότι είσαι ένα κομμάτι από τη ζωή τους. Είναι η σφραγίδα που ο καθένας σας , έβαλε πάνω στο διαβατήριο της ζωής μου, για να παραμείνω εδώ με τις ίδιες αξίες, με τα ίδια πιστεύω. Το είχα ανάγκη. Σας ευχαριστώ.
ximeronews
