Το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν "ο βασιλιάς είναι γυμνός" μας αφηγείται την ιστορία ενός βασιλιά που ήθελε να εντυπωσιάζει, τους υπηκόους του με τα πλούσια φανταχτερά του ρούχα. Ο Βασιλιάς αυτός είχε αποφασίσει ότι θα φορά τα πιο όμορφα και σπάνια ρούχα που θα μπορούσε να βρει σε όλο τον κόσμο. Με τον τρόπο αυτό θεωρούσε ότι μπορεί να διακρίνει ποιοι από το επιτελείο του ήταν οι έξυπνοι και ποιοι όχι.
Στο Βασίλειο του έφτασαν κάποτε σπουδαίοι ράφτες από την Αφρική, όπως συστήθηκαν, .. και του υποσχέθηκαν ότι μπορούν να του φτιάξουν μία ενδυμασία που θα μπορούσε άμεσα να ξεχωρίσει τους ανόητους από τους έξυπνους. Ο τρόπος ήταν ένας, οι έξυπνοι βλέπουν τα ρούχα, οι βλάκες δεν μπορούν να τα δουν. Βέβαια οι ράφτες αυτοί ήταν απατεώνες και μόνο τα χρήματα ήθελαν.
Αφού έπεισαν το Βασιλιά άρχισαν να του ετοιμάσουν τα ρούχα, ο Βασιλιάς όμως δεν τα έβλεπε και σκέφτηκε να ρωτήσει τους επιτελείς του. Όλοι οι επιτελείς και οι παρατρεχάμενοι τον διαβεβαίωναν πως τα βλέπουν, και πως είναι πανέμορφα, καταπληκτικά, μοναδικά.
Ο βασιλιάς δεν τα έβλεπε αλλά σκεφτόταν -Ε!, δεν μπορεί να λάθευε το επιτελείο. Παρόλο που και ο ίδιος δεν τα έβλεπε, ήρθε η ώρα να τα φορέσει και να βγει στους δρόμους, για να τον καμαρώσουν οι υπήκοοι του.
Στην αρχή όλοι που τον έβλεπαν στους δρόμους, προσποιούνταν ότι βλέπουν τα ρούχα και ζητωκραύγαζαν για το μεγαλείο του Βασιλιά, Ένα παιδάκι ξαφνικά άρχισε να φωνάζει την αλήθεια: «Κοιτάξτε!! Ο βασιλιάς είναι γυμνός... χα χα...» Τότε, όλοι μαζί, και ο ντροπιασμένος βασιλιάς κατάλαβαν την κοροϊδία που είχαν πέσει. Βέβαια οι ράφτες από την Αφρική είχαν κάνει φτερά με το χρυσό του βασιλιά να τους συντροφεύει.
Υφαρπαγή της συναίνεσης με κάλπικα διλήμματα.
Η ενδυμασία, τα ρούχα που ο καθένας μας φορά, αποτελούν μια απλή και πάντα σιωπηλή γλώσσα που φανερώνει πολλά. Οι πληροφορίες που μπορεί να μας δώσει ως ένα είδος "μυστικού κώδικα" επικοινωνίας, είναι πολλές για παράδειγμα το κοινωνικό, το οικονομικό και το πολιτισμικό περιβάλλον στο οποίο το άτομο ζει.
Στο παραπάνω πλαίσιο θα μπορούσαμε να "ντύσουμε" και τις λέξεις, που αποτελούν ένα κείμενο. Με σκοπό μέσα από την επικοινωνιακή μαεστρία, να μετατρέψουμε την «κοινή γνώμη», σε μία προγραμματισμένη και σκοπούμενη αντίδραση, με όφελος πάντα του δημιουργού του κειμένου και των συμφερόντων πίσω από αυτά.
Με ποιο τρόπο;
Παραθέτοντας αναφορές σε ένα κείμενο ώστε τα σχετικά αποσπάσματα να περιέχουν κάποιες από τις βασικές έννοιες της δημοκρατίας, όπως για παράδειγμα η Αρχή της ελευθερίας, η οποία σημαίνει το δικαίωμα του κάθε πολίτη να αυτοκαθορίζεται και να λαμβάνει αποφάσεις με ψηφοφορία ή δημοψηφίσματα ή ανοικτές συγκεντρώσεις.
Επίσης το δημόσιο χρήμα και η κατασπατάληση του χρησιμοποιούνται πολλές φορές με μαεστρία στην προσπάθεια να δημιουργηθούν εντυπώσεις, διαστρεβλώνοντας με τη γνωστή μέθοδο της “μονταζιέρας” των λέξεων, πετώντας λάσπη στον ανεμιστήρα, ώστε να αφήνουν το σημάδι τους, και να δημιουργήσουν αμφιβολίες, και έντονες συζητήσεις. Η πρακτική αυτή είναι και βασίζεται στο «Διαίρει και βασίλευε», Βέβαια θα πουν αρκετοί, έτσι κυβερνάται αυτός ο τόπος δεκαετίες τώρα, από την εποχή του Εμφυλίου και μετά. «Χτισμένος» πάνω σε δίπολα που απλά κάποιοι χρησιμοποιούν, και πάντα σιωπηλά προσπαθούν να δημιουργήσουν, να μαντάρουν, με σκοπό να ευπρεπίζουν την εξαπάτηση!
Το "ντύσιμο" των λέξεων και προτάσεων δεν αποτελούν παρά μόνο τμήματα μιας επιχείρησης. Στόχος της οποίας είναι η υφαρπαγή της συναίνεσης της κοινής γνώμης εναντίον των αντιπάλων. Το θέμα είναι αν θα καταφέρουν να «μεταλλάξουν» και πάλι μεγάλο μέρος των έργων και της προσπάθειας νοικοκυρέματος σε «ανώνυμες καταγγελίες» με την «κοινή γνώμη» να χωνεύει αμάσητα την επικοινωνιακή μαεστρία αυτών που τη χρησιμοποιούν.
Κλείνοντας τα παραπάνω ας σκεφθούμε τι σημαίνει αμερόληπτη, πολυφωνική, υψηλού επιπέδου ενημέρωση. Η σωστή και πραγματική ενημέρωση συνιστά µια µοναδική ευκαιρία να γίνουµε καλύτεροι και δυνατότεροι, μέσα πάντα από τις απόψεις μας και όχι με καφενειακού τύπου επικοινωνιακά τεχνάσματα.
Όχι στην προσπάθεια λάσπης προς άγραν ψήφων, αλλά με την αγνότητα και την ανιδιοτέλεια μικρού παιδιού ας βοηθήσουμε όλοι μας από τη θέση του ο καθένας για να πάει ο τόπος μπροστά και μαζί του κι εμείς όλοι.
