2023-04-22 12:54:03
ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ἰσχυρόν, τὸν ζῶντα·
πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; (Ψαλμός 41:2).
Όταν στην καρδιά του ανθρώπου λάμπει έστω και μια μόνο σπίθα αγάπης για τον Θεό, δεν πρέπει να τη σβήσει αλλά να την αφήσει να καίει, και τότε θα δει ένα θαύμα.
Η μικρή αυτή σπίθα θα φουντώσει σε μια δάδα με απερίγραπτη λάμψη και το φως και η ζεστασιά της θα είναι πολύ μεγάλη. Στο φως της αγάπης του για τον Θεό ο άνθρωπος θα νιώθει τη ζωή του σε αυτόν τον κόσμο σαν σκοτάδι· και από τη ζεστασιά της αγάπης του για τον Θεό, θα νιώθει μια άσβεστη δίψα για Αυτόν, δίψα να είναι πιο κοντά στον Θεό, δίψα να δει τον Θεό.
Ο Δαβίδ, ο εραστής του Θεού, συγκρίνει αυτή τη δίψα με τη δίψα ενός ελαφιού που τρέχει προς τις πηγές του νερού. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ἰσχυρόν, τὸν ζῶντα·. Μήπως δεν είναι όλα γύρω μας αδύναμα; Μήπως δεν φθείρονται τα πάντα γύρω μας γρήγορα; Αρπάζουμε τις σκιές, αγκαλιάζουμε πτώματα. Πληρώνουμε σήμερα για τη δυσωδία του αύριο – πληρώνουμε με χρυσό και ασήμι, άλλοτε με την τιμή και τη συνείδησή μας, και μερικές φορές ακόμη και με τη ζωή μας – για τη δυσωδία της αυριανής φθοράς! Αυτό δεν είναι αγάπη, αλλά ζωώδης λαγνεία.
Μια μεγάλη ψυχή αναζητά κάτι αληθινά άξιο αγάπης, αναζητά αυτό που δεν υπόκειται στην καταστροφή, στη φθορά, την αποσύνθεση και τη δυσωδία των παροδικών σωμάτων. Γι’ αυτό ο Βασιλιάς Δαβίδ, ο οποίος αγάπησε βαθιά τον Θεό, τονίζει τον Ζώντα Θεό.
Γιατί, αλήθεια, ποιος άλλος είναι ισχυρός και ζωντανός εκτός από τον Θεό; Ο Θεός ενέδυσε τους αγγέλους και τους αγίους Του με δύναμη και ζωή, αλλά όλα είναι δικά Του και από Αυτόν.
Πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; Εδώ βρίσκεται η ακαταμάχητη λαχτάρα της αληθινής αγάπης για τον Θεό. Ντροπή για όλους όσοι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και αγαπούν τον Θεό, αλλά η σκέψη και μόνο του θανάτου -της αναχώρησης απ’ αυτόν τον κόσμο- τους τρελαίνει από φόβο.
Κύριε Θεέ μας, Άγιε, Παντοδύναμε και Ζωντανέ Θεέ – η Πηγή της αγιότητας, η Πηγή της δύναμης, η Πηγή της ζωής – φώτισέ μας και θάλψε μας με αγάπη προς Εσένα.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Οκτωβριος)/ prologue
paraklisi
πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; (Ψαλμός 41:2).
Όταν στην καρδιά του ανθρώπου λάμπει έστω και μια μόνο σπίθα αγάπης για τον Θεό, δεν πρέπει να τη σβήσει αλλά να την αφήσει να καίει, και τότε θα δει ένα θαύμα.
Η μικρή αυτή σπίθα θα φουντώσει σε μια δάδα με απερίγραπτη λάμψη και το φως και η ζεστασιά της θα είναι πολύ μεγάλη. Στο φως της αγάπης του για τον Θεό ο άνθρωπος θα νιώθει τη ζωή του σε αυτόν τον κόσμο σαν σκοτάδι· και από τη ζεστασιά της αγάπης του για τον Θεό, θα νιώθει μια άσβεστη δίψα για Αυτόν, δίψα να είναι πιο κοντά στον Θεό, δίψα να δει τον Θεό.
Ο Δαβίδ, ο εραστής του Θεού, συγκρίνει αυτή τη δίψα με τη δίψα ενός ελαφιού που τρέχει προς τις πηγές του νερού. ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρὸς τὸν Θεόν, τὸν ἰσχυρόν, τὸν ζῶντα·. Μήπως δεν είναι όλα γύρω μας αδύναμα; Μήπως δεν φθείρονται τα πάντα γύρω μας γρήγορα; Αρπάζουμε τις σκιές, αγκαλιάζουμε πτώματα. Πληρώνουμε σήμερα για τη δυσωδία του αύριο – πληρώνουμε με χρυσό και ασήμι, άλλοτε με την τιμή και τη συνείδησή μας, και μερικές φορές ακόμη και με τη ζωή μας – για τη δυσωδία της αυριανής φθοράς! Αυτό δεν είναι αγάπη, αλλά ζωώδης λαγνεία.
Μια μεγάλη ψυχή αναζητά κάτι αληθινά άξιο αγάπης, αναζητά αυτό που δεν υπόκειται στην καταστροφή, στη φθορά, την αποσύνθεση και τη δυσωδία των παροδικών σωμάτων. Γι’ αυτό ο Βασιλιάς Δαβίδ, ο οποίος αγάπησε βαθιά τον Θεό, τονίζει τον Ζώντα Θεό.
Γιατί, αλήθεια, ποιος άλλος είναι ισχυρός και ζωντανός εκτός από τον Θεό; Ο Θεός ενέδυσε τους αγγέλους και τους αγίους Του με δύναμη και ζωή, αλλά όλα είναι δικά Του και από Αυτόν.
Πότε ἥξω καὶ ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ; Εδώ βρίσκεται η ακαταμάχητη λαχτάρα της αληθινής αγάπης για τον Θεό. Ντροπή για όλους όσοι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και αγαπούν τον Θεό, αλλά η σκέψη και μόνο του θανάτου -της αναχώρησης απ’ αυτόν τον κόσμο- τους τρελαίνει από φόβο.
Κύριε Θεέ μας, Άγιε, Παντοδύναμε και Ζωντανέ Θεέ – η Πηγή της αγιότητας, η Πηγή της δύναμης, η Πηγή της ζωής – φώτισέ μας και θάλψε μας με αγάπη προς Εσένα.
Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Οκτωβριος)/ prologue
paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
