2023-09-10 19:55:28
Όταν ρωτήθηκε ο Άγιος Παΐσιος για την αντιμετώπιση, ὅταν προκύπτουν δύσκολα ἐκκλησιαστικά θέματα, ἀπάντησε μέ ἕναν ὡραῖο, ἰσορροπημένο καί πατερικό τρόπο.
Εἶπε:
«Νά ἀποφεύγωνται τά ἄκρα∙ μέ τά ἄκρα δέν λύνονται τά θέματα. Βλέπαμε παλιά, ὁ μπακάλης ἔβαζε λίγο-λίγο μέ τήν σέσουλα στήν ζυγαριά. Δηλαδή δέν ἔβαζε ἀπότομα πολύ οὔτε ἀφαιροῦσε ἀπότομα πολύ. Τά δύο ἄκρα πάντα ταλαιπωροῦν τήν Μητέρα Ἐκκλησία καί οἱ ἴδιοι πού τά κρατοῦν ταλαιπωροῦνται, γιατί τά δύο ἄκρα συνήθως καρφώνουν... Εἶναι σάν νά κρατάη τό ἕνα ἄκρο δαιμονισμένος, ὅταν ἔχη ἀναίδεια πνευματική (περιφρόνηση γιά ὅλα), καί τό ἄλλο ἄκρο σάν νά τό κρατάη τρελλός, ὅταν ἔχη μωρό ζῆλο μέ στενοκεφαλιά.
Ἕνας πνευματικά ἀναιδής δηλαδή μέ ἕναν ζηλωτή, πού ἔχει μωρό ζῆλο, ποτέ δέν συμφωνοῦν, ἀλλά τρώγονται καί χτυπιοῦνται, γιατί καί οἱ δύο στεροῦνται τήν θεία Χάρη. Τότε –Θεός φυλάξοι!– μπορεῖ νά χτυπιοῦνται συνέχεια τά δύο ἄκρα καί "ἄκρη νά μήν τούς βρίσκη" κανείς.
Ἐκεῖνοι πού θά μπορέσουν νά λυγίσουν τά δύο αὐτά ἄκρα, γιά νά ἑνωθοῦν –νά ὁμονοήσουν–, θά στεφανωθοῦν ἀπό τόν Χριστό μέ δύο ἀμάραντα στεφάνια.
Νά προσέχουμε νά μή δημιουργοῦμε θέματα στήν Ἐκκλησία οὔτε νά μεγαλοποιοῦμε τίς μικρές ἀνθρώπινες ἀταξίες πού γίνονται, γιά νά μή δημιουργοῦμε μεγαλύτερο κακό καί χαίρεται ὁ πονηρός.
Ὅποιος γιά μικρή ἀταξία ταράσσεται καί ὁρμάει ἀπότομα μέ ὀργή, δῆθεν νά τήν διορθώση, μοιάζει μέ ἐλαφρόμυαλο νεωκόρο πού βλέπει νά στάζη ἕνα κερί καί ὁρμάει ἀπότομα, μέ φόρα, γιά νά τό διορθώση δῆθεν, ἀλλά παίρνει σβάρνα ἀνθρώπους καί μανουάλια, καί δημιουργεῖ μεγαλύτερη ἀταξία τήν ὥρα τῆς λατρείας.
Δυστυχῶς στήν ἐποχή μας ἔχουμε πολλούς πού ταράσσουν τήν Μητέρα Ἐκκλησία.
Ὅσοι ἀπό αὐτούς εἶναι μορφωμένοι ἔπιασαν τό δόγμα μέ τό μυαλό καί ὄχι μέ τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων.
Ὅσοι πάλι εἶναι ἀγράμματοι ἔπιασαν καί αὐτοί τό δόγμα μέ τά δόντια, γι’ αὐτό καί τρίζουν τά δόντια, ὅταν συζητοῦν ἐκκλησιαστικά θέματα, καί ἔτσι δημιουργεῖται μεγαλύτερη ζημία στήν Ἐκκλησία ἀπό αὐτούς παρά ἀπό τούς πολέμιους τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
Καλά εἶναι τό ποτάμι νά μήν εἶναι πολύ ὁρμητικό, γιατί παίρνει σβάρνα κούτσουρα, πέτρες, ἀνθρώπους, ἀλλά οὔτε βέβαια πολύ ρηχό, γιατί θά κάθωνται κουνούπια Εἶναι μερικοί πάλι πού ἀσχολοῦνται μέ τήν κριτική ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου καί ὄχι μέ τό γενικώτερο καλό. Παρακολουθεῖ ὁ ἕνας τόν ἄλλο περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του. Κοιτάζει τί θά πῆ ἤ τί θά γράψη ὁ ἄλλος, γιά νά τόν χτυπήση κατόπιν ἀλύπητα, ἐνῶ ὁ ἴδιος, ἐάν ἔλεγε ἤ ἔγραφε τό ἴδιο πράγμα, θά τό ὑποστήριζε καί μέ πολλές μαρτυρίες ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες.
Τό κακό πού κάνει εἶναι μεγάλο, γιατί ἀφ’ ἑνός μέν ἀδικεῖ τόν πλησίον του, ἀφ’ ἑτέρου δέ τόν γκρεμίζει μπροστά στά μάτια τῶν πιστῶν.
Πολλές φορές μάλιστα σπέρνει καί τήν ἀπιστία στίς ψυχές τῶν ἀδυνάτων, γιατί τούς σκανδαλίζει.
Ὅσοι δικαιολογοῦν τήν κακία τους μέ τόν δῆθεν ἔλεγχο τῶν ἄλλων καί ὄχι τοῦ ἑαυτοῦ τους ἤ μέ τό νά δημοσιεύουν στόν κόσμο ἐκκλησιαστικές καταστάσεις –ἀκόμη καί πράγματα πού δέν λέγονται– προφασιζόμενοι τό "εἰπέ τῇ Ἐκκλησία", ἄς κάνουν πρῶτα ἀρχή ἀπό τήν μικρή τους ἐκκλησία, τήν οἰκογένειά τους ἤ τήν Ἀδελφότητά τους καί, ἐάν τούς φανῆ καλό, τότε ἄς ρεζιλέψουν καί τήν Μητέρα Ἐκκλησία.
Τά καλά παιδιά, νομίζω, δέν κατηγοροῦν τήν μάνα τους.
Ὅλοι χρειάζονται στήν Ἐκκλησία. Ὅλοι προσφέρουν τίς ὑπηρεσίες τους σ’ αὐτήν∙ καί οἱ ἤπιοι χαρακτῆρες καί οἱ αὐστηροί.
Ὅπως στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπαραίτητα καί τά γλυκά καί τά ξινά, ἀκόμη καί τά πικρά ραδίκια, γιατί τό καθένα ἔχει τίς δικές του οὐσίες καί βιταμίνες, ἔτσι καί στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὅλοι εἶναι ἀπαραίτητοι.
Ὁ ἕνας συμπληρώνει τόν χαρακτήρα τοῦ ἄλλου καί ὅλοι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀνεχώμαστε ὄχι μόνον τόν πνευματικό χαρακτήρα τοῦ ἄλλου ἀλλά ἀκόμη καί τίς ἀδυναμίες πού ἔχει σάν ἄνθρωπος.
Δυστυχῶς μερικοί ἔχουν παράλογες ἀπαιτήσεις ἀπό τούς ἄλλους. Θέλουν νά ἔχουν ὅλοι ἴδιο πνευματικό χαρακτήρα μέ τόν δικό τους, καί ὅταν κάποιος δέν συμφωνῆ μέ τόν χαρακτήρα τους, δηλαδή ἤ εἶναι λίγο ἐπιεικής ἤ λίγο ὀξύς, ἀμέσως βγάζουν τό συμπέρασμα ὅτι δέν εἶναι πνευματικός ἄνθρωπος»
(Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, τόμος Α΄, σελ. 322-324).
Πηγή: FB Γεώργιος Καλογήρου paraklisi
Εἶπε:
«Νά ἀποφεύγωνται τά ἄκρα∙ μέ τά ἄκρα δέν λύνονται τά θέματα. Βλέπαμε παλιά, ὁ μπακάλης ἔβαζε λίγο-λίγο μέ τήν σέσουλα στήν ζυγαριά. Δηλαδή δέν ἔβαζε ἀπότομα πολύ οὔτε ἀφαιροῦσε ἀπότομα πολύ. Τά δύο ἄκρα πάντα ταλαιπωροῦν τήν Μητέρα Ἐκκλησία καί οἱ ἴδιοι πού τά κρατοῦν ταλαιπωροῦνται, γιατί τά δύο ἄκρα συνήθως καρφώνουν... Εἶναι σάν νά κρατάη τό ἕνα ἄκρο δαιμονισμένος, ὅταν ἔχη ἀναίδεια πνευματική (περιφρόνηση γιά ὅλα), καί τό ἄλλο ἄκρο σάν νά τό κρατάη τρελλός, ὅταν ἔχη μωρό ζῆλο μέ στενοκεφαλιά.
Ἕνας πνευματικά ἀναιδής δηλαδή μέ ἕναν ζηλωτή, πού ἔχει μωρό ζῆλο, ποτέ δέν συμφωνοῦν, ἀλλά τρώγονται καί χτυπιοῦνται, γιατί καί οἱ δύο στεροῦνται τήν θεία Χάρη. Τότε –Θεός φυλάξοι!– μπορεῖ νά χτυπιοῦνται συνέχεια τά δύο ἄκρα καί "ἄκρη νά μήν τούς βρίσκη" κανείς.
Ἐκεῖνοι πού θά μπορέσουν νά λυγίσουν τά δύο αὐτά ἄκρα, γιά νά ἑνωθοῦν –νά ὁμονοήσουν–, θά στεφανωθοῦν ἀπό τόν Χριστό μέ δύο ἀμάραντα στεφάνια.
Νά προσέχουμε νά μή δημιουργοῦμε θέματα στήν Ἐκκλησία οὔτε νά μεγαλοποιοῦμε τίς μικρές ἀνθρώπινες ἀταξίες πού γίνονται, γιά νά μή δημιουργοῦμε μεγαλύτερο κακό καί χαίρεται ὁ πονηρός.
Ὅποιος γιά μικρή ἀταξία ταράσσεται καί ὁρμάει ἀπότομα μέ ὀργή, δῆθεν νά τήν διορθώση, μοιάζει μέ ἐλαφρόμυαλο νεωκόρο πού βλέπει νά στάζη ἕνα κερί καί ὁρμάει ἀπότομα, μέ φόρα, γιά νά τό διορθώση δῆθεν, ἀλλά παίρνει σβάρνα ἀνθρώπους καί μανουάλια, καί δημιουργεῖ μεγαλύτερη ἀταξία τήν ὥρα τῆς λατρείας.
Δυστυχῶς στήν ἐποχή μας ἔχουμε πολλούς πού ταράσσουν τήν Μητέρα Ἐκκλησία.
Ὅσοι ἀπό αὐτούς εἶναι μορφωμένοι ἔπιασαν τό δόγμα μέ τό μυαλό καί ὄχι μέ τό πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων.
Ὅσοι πάλι εἶναι ἀγράμματοι ἔπιασαν καί αὐτοί τό δόγμα μέ τά δόντια, γι’ αὐτό καί τρίζουν τά δόντια, ὅταν συζητοῦν ἐκκλησιαστικά θέματα, καί ἔτσι δημιουργεῖται μεγαλύτερη ζημία στήν Ἐκκλησία ἀπό αὐτούς παρά ἀπό τούς πολέμιους τῆς Ὀρθοδοξίας μας.
Καλά εἶναι τό ποτάμι νά μήν εἶναι πολύ ὁρμητικό, γιατί παίρνει σβάρνα κούτσουρα, πέτρες, ἀνθρώπους, ἀλλά οὔτε βέβαια πολύ ρηχό, γιατί θά κάθωνται κουνούπια Εἶναι μερικοί πάλι πού ἀσχολοῦνται μέ τήν κριτική ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου καί ὄχι μέ τό γενικώτερο καλό. Παρακολουθεῖ ὁ ἕνας τόν ἄλλο περισσότερο ἀπό τόν ἑαυτό του. Κοιτάζει τί θά πῆ ἤ τί θά γράψη ὁ ἄλλος, γιά νά τόν χτυπήση κατόπιν ἀλύπητα, ἐνῶ ὁ ἴδιος, ἐάν ἔλεγε ἤ ἔγραφε τό ἴδιο πράγμα, θά τό ὑποστήριζε καί μέ πολλές μαρτυρίες ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες.
Τό κακό πού κάνει εἶναι μεγάλο, γιατί ἀφ’ ἑνός μέν ἀδικεῖ τόν πλησίον του, ἀφ’ ἑτέρου δέ τόν γκρεμίζει μπροστά στά μάτια τῶν πιστῶν.
Πολλές φορές μάλιστα σπέρνει καί τήν ἀπιστία στίς ψυχές τῶν ἀδυνάτων, γιατί τούς σκανδαλίζει.
Ὅσοι δικαιολογοῦν τήν κακία τους μέ τόν δῆθεν ἔλεγχο τῶν ἄλλων καί ὄχι τοῦ ἑαυτοῦ τους ἤ μέ τό νά δημοσιεύουν στόν κόσμο ἐκκλησιαστικές καταστάσεις –ἀκόμη καί πράγματα πού δέν λέγονται– προφασιζόμενοι τό "εἰπέ τῇ Ἐκκλησία", ἄς κάνουν πρῶτα ἀρχή ἀπό τήν μικρή τους ἐκκλησία, τήν οἰκογένειά τους ἤ τήν Ἀδελφότητά τους καί, ἐάν τούς φανῆ καλό, τότε ἄς ρεζιλέψουν καί τήν Μητέρα Ἐκκλησία.
Τά καλά παιδιά, νομίζω, δέν κατηγοροῦν τήν μάνα τους.
Ὅλοι χρειάζονται στήν Ἐκκλησία. Ὅλοι προσφέρουν τίς ὑπηρεσίες τους σ’ αὐτήν∙ καί οἱ ἤπιοι χαρακτῆρες καί οἱ αὐστηροί.
Ὅπως στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀπαραίτητα καί τά γλυκά καί τά ξινά, ἀκόμη καί τά πικρά ραδίκια, γιατί τό καθένα ἔχει τίς δικές του οὐσίες καί βιταμίνες, ἔτσι καί στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὅλοι εἶναι ἀπαραίτητοι.
Ὁ ἕνας συμπληρώνει τόν χαρακτήρα τοῦ ἄλλου καί ὅλοι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά ἀνεχώμαστε ὄχι μόνον τόν πνευματικό χαρακτήρα τοῦ ἄλλου ἀλλά ἀκόμη καί τίς ἀδυναμίες πού ἔχει σάν ἄνθρωπος.
Δυστυχῶς μερικοί ἔχουν παράλογες ἀπαιτήσεις ἀπό τούς ἄλλους. Θέλουν νά ἔχουν ὅλοι ἴδιο πνευματικό χαρακτήρα μέ τόν δικό τους, καί ὅταν κάποιος δέν συμφωνῆ μέ τόν χαρακτήρα τους, δηλαδή ἤ εἶναι λίγο ἐπιεικής ἤ λίγο ὀξύς, ἀμέσως βγάζουν τό συμπέρασμα ὅτι δέν εἶναι πνευματικός ἄνθρωπος»
(Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, Μέ πόνο καί ἀγάπη γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο, ἔκδ. Ἱερόν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης, τόμος Α΄, σελ. 322-324).
Πηγή: FB Γεώργιος Καλογήρου paraklisi
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΗΔΙΚΑ: Επανασυνταγογράφηση σε πλημμυροπαθείς
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
