2023-10-13 17:36:06
Γράφει ο Κωνσταντίνος Παπακασόλας
Δικηγόρος
Όπως είναι γνωστό εδώ και 30 χρόνια έχει παγιωθεί μία γενικευμένη αντίληψη ότι τα hot spot σημεία της χώρας είναι και πρέπει να παραμείνουν η Αθήνα μαζί με τους δορυφόρους της δηλαδή τις περιοχές μεγάλης επισκεψιμότητας όπως τα νησιά των Κυκλάδων και η Κρήτη (τους καλοκαιρινούς μήνες) και οι προορισμοί των τριήμερων των Αθηναίων (τη χειμερινή περίοδο) όπως η Εύβοια και η Αράχωβα.
Με τη δικαιολογία-ρεκλάμα ότι «απέχουν μόλις μία ώρα από την Αθήνα», τη γνωστή φράση κλισέ πού βολεύει τους μισθωτούς κατοίκους των Αθηνών.
Αυτό το μοντέλο ζωής έχουν βαλθεί όλοι -μεταξύ άλλων και ο μεσιτικός κλάδος- να το επιβάλλει ως modus vivendi ακόμα και για τους επισκέπτες της χώρας μας είτε πρόκειται για απλούς τουρίστες είτε για επενδυτές με συνέπεια να έχουν δημιουργήσει μία νέα γενιά αθηνομανών, όχι μόνο με την έννοια ότι τους εξαναγκάζουν να αγοράσουν καταρχήν στην Αττική αλλά και να επενδύσουν αποκλειστικά γύρω από αυτή.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πολλά χρόνια πριν η παραλιακή ζώνη της Αθήνας αναπτυχθεί στην περιοχή της Γλυφάδας ξεκίνησε και αγόρασε οικόπεδα η πρώτη γενιά αστών όταν ακόμα εκεί υπήρχαν άγριες ερημιές και αλεπούδες να τριγυρνάνε.
Λίγα χρόνια πριν από την εποχή αυτή δηλαδή στα τέλη του 60 άρχισαν επίσης ξένοι τουρίστες να αγοράζουν κατοικίες και οικόπεδα στην περιοχή της Μυκόνου στην οποία τότε έβλεπε κανείς όλα τα χαρακτηριστικά ενός παραδοσιακού νησιωτικού χώρου όπως γριές με μαύρα στα μπαλκόνια, γαϊδουράκια και λοιπά.
Σύμφωνα με την λογική που επικρατεί σήμερα οι άνθρωποι αυτοί που κάνουν αυτές τις επενδύσεις τότε πρέπει να ήταν τουλάχιστον ηλίθιοι για να επενδύσουν σε αυτά τα φρικώδη μέρη όπως τότε ήταν η Γλυφάδα και η Μύκονος. Μόνο που όλοι γνωρίζουμε πλέον ότι κάθε άλλο παρά τέτοιοι ήταν.
Φτάνουμε απευθείας χωρίς περαιτέρω ανάλυση στο συμπέρασμα ότι στη χώρα μας σήμερα τόσο το κράτος όσο και οι αρμόδιοι ιδιώτες σε επιμέρους τομείς όπως οι μεσίτες στον τομέα της οικιστικής ανάπτυξης έχουν ξεχάσει εντελώς την ικανότητα να δημιουργήσουν νέες αξίες και απλά μεταπωλούν τις ήδη υπάρχουσες. Επιμένουν να αναμοχλεύουν και να επιβιώνουν πάνω στις παλιές.
Ατελείωτη επιμονή πάνω στην μεταπώληση ήδη μεταπουλημένων κατοικιών και οικοπέδων στην Αθήνα και τους δορυφόρους της, ατέλειωτο αλισβερίσι πάνω στις ίδιες και ίδιες περιουσίες της Μυκόνου και Σαντορίνης.
Το σκεπτικό αυτό έχει γίνει η μόνη και έχει μεταφερθεί στους τουρίστες και τους επενδυτές οι οποίοι αδυνατούν από μόνοι τους να επιλέξουν χωρίς δεύτερες σκέψεις ένα μέρος για να επενδύσουν στην Ελλάδα και πάντα ακούν τη συμβουλή κατά κανόνα του μεσίτη μιας και η ελεύθερη αγοραπωλησία ανήκει στο παρελθόν.
Πιεσμένες οι ελληνικές κυβερνήσεις από την οικονομική κρίση νομοθέτησαν την golden visa ώστε να εισέλθουν χρήματα στη χώρα και μέχρι ενός σημείου έχει καλώς.
Οι Έλληνες βέβαια αναγκάστηκαν να πουλήσουν επειδή οικονομικά είχαν πέσει έξω λόγω της οικονομικής κρίσης ειδάλλως ελάχιστοι από αυτούς της golden visa θα εύρισκαν κάτι να αγοράσουν στην Ελλάδα.
Αυτό το φαινόμενο δημιούργησε μαζί με το airbnb ένα τεράστιο πρόβλημα στην αγορά ακινήτων της Αθήνας μιας και η κυβέρνηση και οι μεσίτες ωθούσαν τους ξένους να αγοράσουν σε αυτή με συνέπεια τις πανάκριβες τιμές ενοικίων που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια και πολλά άλλα προβλήματα ακόμη.
Με πολύ μεγάλη καθυστέρηση η κυβέρνηση αύξησε το ποσό που χρειάζεται σε δυσθεώρητα ύψη για να επενδύσει κάνεις στην Αθήνα με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα πολύ μικρό ρεύμα το οποίο έχει μικρότερο μπάτζετ και επιχειρεί να στραφεί εκτός Αθηνών για να αγοράσει όπου οι τιμές είναι πιο χαμηλές.
Πάλι όμως εδώ αυτή η εξαναγκαστική τάση να ωθούν κυρίως οι μεσίτες που είναι οι κυρίαρχοι του κλάδου τους ενδιαφερόμενους αγοραστές μόνο στα πολύ γνωστά μέρη της Ελλάδας δημιουργεί τεράστια προβλήματα.
Κάπως έτσι φτάσαμε η Μύκονος να έχει πολύ σοβαρά αποχετευτικά και άλλα προβλήματα που ανάγκασαν την κυβέρνηση να παγώσει για ένα διάστημα τις οικοδομικές άδειες.
Ποιος φταίει όμως για αυτό?
Δεν μπορεί όλοι είτε έχουν λεφτά είτε όχι να έχουν την απαίτηση να είναι «με τους καλύτερους στα καλύτερα» που φυσικά είναι απλά ένα σχήμα λόγου μιας και στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Καταρχήν είναι η ελληνική Πολιτεία που έπεισε τους πάντες ότι μπορούν να γίνουν κάτοχοι διαμερισμάτων και περιουσιών στην Αθήνα.
Αν πάμε το ερώτημα σε άλλη χώρα θα μπορούσαν άραγε οι Γερμανοί και όσοι επισκέπτονται τη Γερμανία να αγοράσουν διαμερίσματα αποκλειστικά σε μία πόλη όπως για παράδειγμα το Μόναχο η Νυρεμβέργη;
Είναι γνωστό ότι κάθε άλλο παρά μπορεί να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο μιας και σε πολλές πόλεις απαγορεύεται η επιπλέον δόμηση εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
«Θέλετε κύριε ένα εξοχικό σε μεγαλούπολη; Δεν μπορείτε, απαγορεύεται θα χτίσετε μερικά χιλιόμετρα πιο έξω πού είναι μία άλλη κωμόπολη και μία χαρά θα κάνετε τη δουλειά σας».
Φταίει λοιπόν το ελληνικό κράτος που έχει πείσει τους πάντες καταρχήν ότι δικαιούνται να αγοράσουν όπου γουστάρουν μέσα στην Ελληνική επικράτεια και κατά δεύτερον λόγω ότι αυτή τους η επιλογή θα τους προσδώσει και αμέτρητα πλεονεκτήματα.
Έχουμε φτάσει στο σημείο οι ξένοι επενδυτές να έχουν απαίτηση και να αγοράσουν σε μέρη που δεν χωράνε και δεύτερον αυτή τους η επένδυση να τους αποδίδει ντε και καλά χρήμα.
Με άλλα λόγια έχουν μία διαφοροποίηση όπου ενώ οι ξένοι παλιότερα αγόραζαν για ιδιοκατοίκηση τώρα να αγοράζουν για επένδυση.
Η μικρή κατάρρευση που υπέστη όμως φέτος η Μύκονος και Σαντορίνη θα έπρεπε να αποτελέσουν ένα δίδαγμα για αυτούς αλλά και για όλους μας ότι όλοι μαζί σε μία μεριά δεν είναι αναπτυξιακή μέθοδος.
Αυτό δημιουργεί και μία πίεση στους μεσίτες να εξασφαλίσουν την αξιοπιστία τους με το να υπαγορεύουν και να συμβουλεύουν τα ίδια και τα ίδια μέρη στους επενδυτές με συνέπεια η υπόλοιπη Ελλάδα να μείνει στα αζήτητα.
Και πραγματικά τίθεται το ερώτημα εάν δηλαδή απουσίαζε από το γεωγραφικό χάρτη της χώρας το νησί της Μυκόνου, οι Κυκλάδες η Αθηνά με την Ακρόπολη και η Κρήτη τότε δεν θα υπήρχε καθόλου Ελλάδα; Χωρίς αυτά τα μέρη θα έπρεπε να μην περιμένουμε κανέναν τουρίστα και κανέναν επενδυτή στην υπόλοιπη επικράτεια;
Για να μη μασάμε τα λόγια μας είναι γελοία η τακτική που ακολουθείται εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Τα μεγάλα μεσιτικά γραφεία πρέπει να πάψουν να συμπεριφέρονται στον κάθε μικρομεσαίο ξένο επενδυτή λες και είναι ο μεσσίας και να του υπαγορεύουν ρεαλιστικές προτάσεις οι οποίες θα είναι σε μέρη που βρίσκονται αυτή τη στιγμή υπό ανάπτυξη ή ακόμα παρθένα και οι ανεξερεύνητα.
Υπάρχουν αυτά στην Ελλάδα απλά κάποιοι προτιμούν να κρατούν τα αυτιά τους κλειστά και να μην ακούν.
Είχαμε πρόσφατα και το παράδειγμα της Θεσσαλίας όπου οι εγγυήσεις ευημερίας η ασφάλεια του ελληνικού κράτους υποχώρησαν εν μια νυκτί.
Με αφορμή λοιπόν τη δυνατότητα που δίνεται μέσω της εκτόξευσης του κόστους επένδυσης στην Αθήνα για golden visa αλλά και με κάθε άλλη αφορμή πρέπει ο μεσιτικός κόσμος να στείλει σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία το επενδυτικό κοινό σε περιοχές της Ελλάδας που βρίσκονται σε καλό δρόμο ανάπτυξης είτε σε γειτονικές των ήδη αναπτυγμένων.
Όλοι θυμόμαστε πώς ξεκίνησε το airbnb και η golden visa αρχικά μόνο στην Αττική δίνοντας διέξοδο σε πολλούς ιδιοκτήτες ακινήτων και ένα σεβαστό εισόδημα μέχρι που κατάντησαν να μπλοκάρουν ολικά την αγορά ακινήτων με συνέπεια την εκτόξευση των ενοικίων και την ακραία χειροτέρευση του επιπέδου ζωής των κατοίκων της Αττικής.
Το ελληνικό κράτος έπρεπε όμως ήδη από τον τρίτο χρόνο λειτουργίας των θεσμών αυτών να επιβάλλει τους περιορισμούς που με καθυστέρηση τώρα επιβάλλει δηλαδή να καταστήσει πανάκριβη την Αθήνα για όσους θέλουν να αποκτήσουν golden visa με οικονομικό όριο πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ και να περιορίσει το airbnb σε πολύ λίγα ακίνητα μέσα στην Αθήνα.
Μεταφερόμενοι τώρα στην επαρχία θα παρατηρήσουμε ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει καμία πρόβλεψη για αυτήν. Όσο σχεδιασμό έκανε στη Θεσσαλία που την κατέστρεψε έτσι πάει να καταστρέψει και τις υπόλοιπες περιοχές της χώρας με την ανυπαρξία πλάνου βοήθειας της.
Ας πάρουμε πάλι το πολύ ξεχωριστό παράδειγμα της Δυτικής Ελλάδας όπου βασιλεύει το νησί της Λευκάδας. Λόγω του τουρισμού φυσικά.
Η Λευκάδα έχει μία γεωγραφική θέση που πράγματι την καθιστά εξαιρετικά ωφελημένη καθώς όλος ο γεωγραφικός όγκος της ορεινής Δυτικής Ελλάδας οδηγεί ουσιαστικά σε αυτήν αφότου φυσικά έγινε τουριστικός προορισμός.
Τι συμβαίνει όμως γύρω από τη Λευκάδα;
Τα Ιωάννινα μαραζώνουν, τα υπόλοιπα χωριά και κωμοπόλεις της Ηπείρου ερημώνουν, η Πρέβεζα είναι στάσιμη και οι κωμοπόλεις της διπλανής Αιτωλοακαρνανίας αντιμετωπίζουν την ερήμωση στον άξονα πενταετίας.
20 μόλις χρόνια πριν η Λευκάδα δεν ήταν πάρα μία πόλη των πέντε χιλιάδων κατοίκων περίπου ισοδύναμη με την Αμφιλοχία και τη Βόνιτσα που είναι ακριβώς δίπλα.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα με όλη αυτή την ανάπτυξη η Λευκάδα να έχει διπλασιάσει τον πληθυσμό της ενώ οι διπλανές να κοντεύουν να πέσουν στο μισό πληθυσμό.
Στη Λευκάδα διεισδύει ο τουρισμός που θα εισερχόταν υπό άλλες συνθήκες στα παράλια της Αιτωλοακαρνανίας και κλέβεται από αυτήν με συνέπεια τα παράλια της Αιτωλοακαρνανίας να έχουν μηδενικές επενδύσεις επί 20 συναπτά χρόνια. Εάν με άλλα λόγια η Λευκάδα δεν υπήρχε θα περιμέναμε τουλάχιστον 100 ξένους το χρόνο να αγοράζουν άλλοι στην Πάλαιρο και άλλοι στην Πρέβεζα. Αυτό όμως τελικά δεν συμβαίνει λογω του μονοπωλίου της Λευκάδας και από τους 100 αυτούς ξένους η Λευκάδα απορροφά τους 90 που αγοράζουν κατόπιν υποδείξεως σε αυτή.
Επομένως η Λευκάδα στην περίπτωση αυτή δρα σαν μαύρη τρύπα για την υπόλοιπη περιοχή παρά τις θέσεις εργασίας που παρέχει το καλοκαίρι.
Εδώ το ελληνικό κράτος όπως έχουμε πει έπρεπε να παρέμβει μία σειρά μέτρων από την μία να απαγορεύσει την ανοικοδόμηση για ένα συγκεκριμένο αριθμό ετών στη Λευκάδα και άλλα μέρη με τα ίδια χαρακτηριστικά όπως στη Μύκονο.
Πλην όμως σε τούτο δεν αρκεί. Θα έπρεπε σε όλα αυτά τα μέρη να απαγορευτεί η ύπαρξη και λειτουργία μεσιτικών γραφείων καθώς αυτά έχουν τη μεγαλύτερη δύναμη στην αγορά ακινήτων και μάλιστα έχουν δραστηριοποιηθεί πλέον στην επαρχία αθηναϊκά μεγάλα γραφεία τα οποία το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τον υδροκεφαλισμό των τουριστικών προορισμών αποσιωπώντας τα λιγότερο γνωστά μέρη. Προωθούν πχ ακίνητα μόνο της Λευκάδας και αποκλείουν εντελώς τις γειτονικές περιοχές. Τόσο παράλογο σαν να υπήρχαν μεσιτικά στη Γλυφάδα που απαξίωναν να ασχοληθούν με ακίνητα της Βουλιαγμένης.
Όπως δεν χρειάζεσαι οδηγίες στην ήπειρο να βρεις νερό, έτσι δεν θες και βοήθεια στα αναπτυγμένα μέρη να βρεις ακίνητο. Στα υποανάπτυκτα χρειάζεσαι διαφήμιση και βοήθεια.
Κατά δεύτερο λόγο θα έπρεπε ενδεχομένως να απαγορευτεί και η μεταπώληση ακινήτων για ένα ορισμένο διάστημα. Γιατί παρατηρείται το φαινόμενο ειδικά στα μέρη με πολυτελείς κατοικίες το ίδιο ακίνητο να πωλείται πέντε και δέκα φορές μέσα σε μερικά χρόνια με αποτέλεσμα να ασχολούνται οι μεσίτες μόνο με τέτοιες υποθέσεις που αποδίδουν υπεραξίες οι οποίες όμως δεν φέρνουν ανάπτυξη στην υπόλοιπη Ελλάδα καθώς επικεντρώνουν και εκβιάζουν το επενδυτικό ενδιαφέρον σε ένα συγκεκριμένο μέρος.
Η μεταπώληση ακινήτων αποδείχτηκε ότι ήταν το μεγάλο ατού μεσιτικών γραφείων καθώς έδωσε την ευκαιρία στους χρεοκοπημένους πλούσιους της χώρας να ορθοποδήσουν γρήγορα πουλώντας τις πανάκριβες περιουσίες τους ενώ την ίδια στιγμή το δικαίωμα της οικονομικής ανάκαμψης δεν δίνεται στους υπόλοιπους πολίτες μέσω της αξιοποίησης της απροσόδου ακίνητης περιουσίας τους. ximeronews
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Στην Πάτρα το πρώτο επιβεβαιωμένο κρούσμα του ιού του Δυτικού Νείλου
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
