ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Γιατροσόφια από διάφορα μέρη της Ελλάδας

Το γιατροσόφι είναι το πρακτικό φάρμακο που χρησιμοποιούσε ο κόσμος παλιότερα, πάρα πολλά άτομα βέβαια τα χρησιμοποιούν και σήμερα, προκειμένου να αντιμετωπίσει μικρά ή και μεγαλύτερα προβλήματα υγείας.

Υπάρχουν πολλών ειδών γιατροσόφια, και είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο κάθε άνθρωπος τα έχει χρησιμοποιήσει σε κάποια στιγμή της ζωής του, συνήθως με την προτροπή κάποιου μεγαλύτερου σε ηλικία μέλους της οικογένειας. 

Τα περισσότερα γιατροσόφια βασίζονται στη χρήση των φαρμακευτικών βοτάνων, ενώ σε πολλά μέρη της Ελλάδας αποτελούν αξιόλογο μέρος της λαογραφικής παράδοσης του τόπου. Αν και η χρήση τους έχει αμφισβητηθεί από τους οπαδούς της κλασικής ιατρικής, τα περισσότερα γιατροσόφια δεν παύουν να έχουν στέρεη επιστημονική τεκμηρίωση και να αποτελούν τον "πρόδρομο" των δημοφιλών βοτανικών καλλυντικών και φαρμακευτικών σκευασμάτων που κυκλοφορούν στο εμπόριο και στα φαρμακεία στις μέρες μας.

Ας θυμηθούμε την ασπιρίνη - Η ασπιρίνη και η ιστορία της στο διάβα των αιώνων

και όχι μόνο - ζώα/φαρμακοποιοί, μιά μικρή ιστορία με μεγάλο ενδιαφέρον

Παρά το γεγονός ότι τα γιατροσόφια συνήθως βασίζονται σε σχετικά "αγνές" και "ακίνδυνες" πρώτες ύλες, οι ειδικοί συνιστούν προσοχή στη χρήση τους, ειδικά αν το άτομο που πρόκειται να τα χρησιμοποιήσει έχει ιστορικό αλλεργικών αντιδράσεων.

Ας δούμε κάποια πολύ γνωστά γιατροσόφια που έχουν φτάσει μέχρι εμάς σήμερα - είναι μαρτυρίες γηραιών κατοίκων από διάφορες περιοχές της Ελλάδας!

-. Ο ζεστός φιδές με λεμόνι ήταν, αλλά και είναι γιατροσόφι για το κρυολόγημα

τσίμπημα κουνουπιού: κοπανισμένα φύλλα λεβάντας ή λίγο ξίδι για να μειωθεί η κοκκινίλα και η φαγούρα.

κρυολόγημα και πυρετός: σούπα φιδές με πολύ λεμόνι,

ροφήματα με χαμομήλι,

φασκόμηλο,

ρίγανη,

υδρατμοί ρίγανης ή θυμαριού!

κάψιμο: κατάπλασμα με φύλλα λεβάντα, πολτοποιημένα με τα δάχτυλά, ώστε να αρχίσουν να βγάζουν τους χυμούς τους!

τσίμπημα εντόμου: λάδι λεβάντας πάνω στο πονεμένο σημείο ή κοπανισμένα φύλλα λεβάντας 

τσίμπημα σφήκας ή μέλισσας: απομάκρυνση του κεντριού και εντριβή με φύλλα μολόχας ή επάληψη με λάδι βάλσαμου!

πιο παλιές μαρτυρίες αναφέρουν πως το τσίμπημα μέλισσας ή τσίμπημα σφήκας, το αντιμετώπιζαν με κατάπλασμα από την κοινή μολόχα, 

με κατάπλασμα κριθάλευρου ανακατεμένου με ξύδι και αν δεν είχαν κάτι από αυτά έσταζαν λίγες σταγόνες από το γάλα της συκιάς μόνο και αποκλειστικά στο πονεμένο σημείο!

αν δεν είχαν ούτε αυτό έκαναν επιθέματα με άλμη ή θαλασσόνερο στο πάσχον σημείο!

τσίμπημα μέλισσα: κατάπλασμα στο σημείο από πολτοποιημένα φύλλα δυόσμου!

τσίμπημα σφήκα: κατάπλασμα στο σημείο από πολτοποιημένα φύλλα δυόσμου ή πολτοποιημένο σκόρδο στο σημείο του τσιμπήματος.

τσίμπημα αράχνης: κατάπλασμα στο σημείο από πολτοποιημένο φύλλο λάχανου

τσίμπημα σκορπιού: πολτοποιημένο σκόρδο κατάπλασμα στην πληγή.

στραμπουλήγματα, 

πρηξίματα, 

χτυπήματα: καταπλάσματα από μπόλικο, μπόλικο κοπανισμένο κρεμμύδι και μετά δέσιμο  με καθαρό πανί! 

μελανιάσματα: μια χούφτα από πολτοποιημένα φύλλα μαϊντανού επίθεμα πάνω στην μελανιά.

κοιλόπονος: ροφήματα χαμομηλιού, φασκόμηλου ή βράζανε τσίπουρο με νερό και ζάχαρη και το έπιναν

πονοδοντος: ούζο ή γαρύφαλλο στο δόντι που πονάει ή δάγκωναν μια φρέσκια σκελίδα σκόρδου με το πονεμένο δόντι, ώστε ο χυμός του να εισχωρήσει σε αυτό ή

άπλωναν ένα πολτοποιημένο σκόρδο πάνω στο πονεμένο δόντι ή έκαναν μπουκώματα με ρόφημα χαμομηλιού

στομαχόπονος: έπιναν λικέρ από κράνα.

πόνος αυτιού: σταγόνες από ζωμό ψημένου πράσου!

πόνος λαιμού: τσάι με κονιάκ και λίγο μαυροπίπερο ή ρόφημα χαμομηλιού, φασκόμηλου ή τσάι του βουνού

κολικός: ρόφημα από τριβόλια, 

αγριάδα, μαζί με τη ρίζα της και από τη φούντα του καλαμποκιού- έπιναν το ρόφημα!

αμυγδαλες: έβραζαν σπόρια ροδιού με λίγο νερό,

στράγγιζαν και το χυμό και τον φύλαγαν σε ένα βάζο και κάθε φορά που πονούσε ο λαιμός έκαναν γαργάρες, τα αποτελέσματα ήταν άμεσα.

πόδια που πονάνε: έκαναν εντριβές με χλιαρό ούζο

συνεχίζεται κείμενο και επιμέλεια κειμένου:thalia -botanologia.gr