«Τα παιδιά μας σήμερα έχουν μετατραπεί σε θεριά ανήμερα. Σήμερα οι σχολικές αίθουσες πολλές φορές είναι εκτροφεία βίας. Έχει χαθεί ο σεβασμός στον καθηγητή από την ψυχολογική βία που ασκούν πολλές φορές κακομαθημένοι γονείς».
Την εικόνα αυτή μετέφερε σήμερα στη Βουλή ο πρόεδρος (εκπαιδευτικός) της Κοινοβουλευτικής Ομάδας «ΝΙΚΗ», αναφερόμενος στα μέτρα κατά της Σχολικής Βίας και εκφοβισμού τα οποία ανακοίνωσε χθες ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, και τόνισε τα εξής:
Τιμωρητικά μέτρα: Διαβάζουμε ότι το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη προέβη το τελευταίο δίμηνο σε πεντακόσιες συλλήψεις ανηλίκων. Ανήκουστα πράγματα! Και πώς αντιδρά το Υπουργείο; Αντιδρά με τιμωρητικά μέτρα, όπως πενθήμερες αποβολές για τους παραβάτες, να πληρώνει η οικογένεια τους βανδαλισμούς στο σχολείο όταν γίνονται από τους μαθητές, με αυστηρά μέτρα για τα κινητά που έχουν καταντήσει μάστιγα.
Βαθύτερες οι αιτίες : Δεν τίθεται, όμως, εις τον τύπον των ήλων ο δάκτυλος. Μένετε στα επιφαινόμενα και δεν υπεισέρχεστε στις βαθύτερες αιτίες του σπουδαίου και του τρομακτικό αυτού προβλήματος.
Γιατί αγρίεψαν τα παιδιά μας σήμερα; Το ερώτημα το κρίσιμο, αγαπητοί μου, είναι γιατί αγρίεψαν τα παιδιά μας σήμερα. Παραθέτω πολύ σύντομα κάποιες απλές σκέψεις. Πρώτον, οι νέοι κάνουν διάλογο, επικοινωνούν, αλλά με λόγια του αέρα. Τους δώσαμε τον λόγο χωρίς να τους δώσουμε τις λέξεις, όπως διάβασα κείμενο ενός σοφού καθηγητή. Όταν δεν συνομιλείς, όταν δεν συζητάς, ιδίως όταν είσαι νέος, φτάνεις στην εξαλλοσύνη. Καταφεύγουν οι νέοι σε πράξεις βίας, οι οποίες θα είχαν αποφευχθεί με τον λόγο. Δεν έχουν τον λόγο, τις λέξεις. Η γλωσσική τους φαρέτρα είναι άδεια, γι’ αυτό και αναλαμβάνει η βία να λύσει τα προβλήματά τους.
Επικίνδυνα βιβλία: Σ’ αυτό, λοιπόν, οφείλονται πολλά πράγματα. Αναφέρομαι σε ένα στο οποίο έχω αναφερθεί πολλές φορές, στα επικίνδυνα βιβλία γλώσσας όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Σας διαβάζω ένα κείμενο πέμπτης δημοτικού, αγαπητοί μου, το οποίο παρακαλώ να το προσέξετε και να μου πείτε αν αυτό είναι κείμενο το οποίο προάγει την παιδεία στην Ελλάδα. Είναι στο βιβλίο γλώσσας πέμπτης δημοτικού, στη σελίδα 67, με τίτλο «Και τα παιδιά αθλούνται».
Ακούστε κάποιες παραγράφους για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα παιδιών: «Για τον διαιτητή ήταν πολύ εύκολο. Διαλέξαμε τον Ανιάν. Ο Ανιάν είναι ο πρώτος μαθητής στην τάξη, δεν τον αγαπάμε και τόσο, αλλά μια και φοράει γυαλιά, δεν μπορούμε να τον δέρνουμε συχνά, πράγμα που είναι ό,τι πρέπει για έναν διαιτητή».
Μετά απορούμε που εισάγουμε διαιτητές σε ποδοσφαιρικούς αγώνες!
Παρακάτω: «Στην ομάδα του Γκοφρουά τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, γιατί ο Εντ μοίρασε ένα σωρό γροθιές στις μύτες και οι παίκτες πήραν τις θέσεις τους χωρίς πολλές διαμαρτυρίες, τρίβοντας τις μύτες τους».
Και σε άλλη παράγραφο –όλο το κείμενο έτσι κινείται- διαβάζουμε:
«Ε, παιδιά! Φώναξε ο τερματοφύλακας, αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία. Εγώ συνέχισα να παίζω ξύλο με τον Γκοφρουά, του είχα σκίσει το φανελάκι που ήταν ολοκαίνουργιο και είχε κόκκινο. Αυτός μου έδωσε μια κλωτσιά στο καλάμι. Ο Ρούφους κυνηγούσε τον Ανιάν που φώναζε «Φοράω γυαλιά, φοράω γυαλιά». Ο Εντ, που τόση ώρα είχε μείνει ήσυχος στο τέρμα του, αγανάκτησε και άρχισε να μοιράζει γροθιές στις μύτες σε όσους βρίσκονταν κοντά του, δηλαδή στους συμπαίκτες του»».
Και μάλιστα διαβάζουμε στο τέλος «Οι μπουνιές και οι κλωτσιές μεταξύ δεκάχρονων παιδιών είναι πολύ διασκεδαστικό. Περνάμε καλά, δέρνουμε και τον διαιτητή. Η βία είναι εκτονωτική διασκέδαση».
Homo homini lupus : Το μήνυμα είναι σαφές. Λατινικό είναι το ρητό: «Homo homini lupus», δηλαδή ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος.
Τηλεόραση –Διασίκτυο: Η έξαρση της βίας στους μαθητές και στα παιδιά οφείλεται και στην καταστρεπτική επίδραση της εικόνας, της τηλεόρασης, του διαδικτύου. Είναι μάστιγες της εποχής μας. Είναι γνωστό ότι το διαδίκτυο με την τεράστια αποθήκευση πληροφοριών δημιουργεί στον χρήστη του, ιδίως στις νεότερες ηλικίες, την ολέθρια ψευδαίσθηση ότι ο ίδιος κατέχει και έχει κατακτήσει αυτές τις γνώσεις. Θεωρεί το παιδί τρόπον τινά ως προέκταση το κινητό της μνήμης του, ως εξάρτημα της μνήμης του, ως προέκταση του νου του. Γι’ αυτό και η μελέτη –δάσκαλος ήμουνα μέχρι πέρυσι- θεωρείται πια χάσιμο χρόνου, γίνεται αντικείμενο χλεύης, πράγμα καταστρεπτικότατο για τη γλώσσα και τη σκέψη. Και όταν έκανα ένα πείραμα ζητώντας από παιδιά του δημοτικού για έναν μήνα να αφήσουν το κινητό στην άκρη, τάζοντάς τους ακόμη και υψηλούς βαθμούς, κανένα δεν δέχτηκε. Και οι ολέθριες συνέπειες από τις νέες τεχνολογίες και ιδίως το κινητό είναι εμφανέστατες στα παιδιά.
Ο δάσκαλος με 800 ευρώ: Αφήσατε την ψυχή του σχολείου, τον δάσκαλο, αβοήθητο, έρμαιο και θύμα πολλές φορές και ανισόρροπο γονέων. Τον διορίζετε με 800, 900 ευρώ και τον πετάτε σε ένα νησί. Πολλοί κοιμούνται στα αυτοκίνητά τους στην αρχή. Τα ενοίκια ξέρουμε πολύ καλά ότι ισοδυναμούν πολλές φορές με τον μισθό τους και αναγκάζονται να τους βοηθούν οι γονείς τους. Πολλά ακούγονται αυτήν την εποχή. Έχω ακούσει από συναδέλφους και για την τρομοκρατία που ασκούν αξιολογητές σύμβουλοι.
Προστατέψτε τους δασκάλους: Προστατέψτε, αγαπητοί μου, τους δασκάλους. Σεβαστείτε τους. Είναι σμιλευτές ψυχών. Μη λυπάστε τα χρήματα για αυτούς. Το κέρδος θα είναι πολλαπλάσιο. Είναι φιλότιμοι οι δάσκαλοι, οι εκπαιδευτικοί. Ακούστε τους. Είναι περισσότερες ώρες με τα παιδιά του λαού απ’ ό,τι οι γονείς τους. Στηρίζουν αυτά τα παιδιά, τα θυμωμένα και οργισμένα πολλές φορές, ακούν τις εξομολογήσεις τους, λύνουν τα προβλήματά τους. Να ξέρετε ότι το λειτούργημα του δασκάλου είναι το πιο κρίσιμο, γιατί το μέλλον της πατρίδας μας κρίνεται μέσα στις σχολικές αίθουσες.
esos.gr
