2025-03-23 00:28:02
Το πιο αγαπημένο γλυκάκι όλων των εποχών σε πολλές περιοχές της Πελοποννήσου, ήταν οι πρόχειρες τηγανίτες οι λεγόμενες "κουταλίδες".
Ήταν αρκετό να υπάρχει στο σπίτι το πολύτιμο λάδι - δεν έλειπε ποτέ το ελαιόλαδο από τις περισσότερες περιοχές της Πελοποννήσου, όπου η φύση το έχει χαρίσει πλουσιοπάροχα,
αλεύρι,
αλάτι,
πετιμέζι ή μέλι - δύο γλυκαντικά που υπήρχαν από πάντα στις αγροτικές και όχι μόνο, περιοχές της Ελληνικής επικράτειας, μέχρι που στη διάρκεια του μεσοπολέμου, τότε που κυριαρχούσε η φτώχια στην Ελλάδα, αντικαταστάθηκαν από τη ζάχαρη
Εδώ θα σας περιγράψω τις τηγανίτες που έκανε η δική μου γιαγιά, όπως ακριβώς τις θυμάμαι!
-. σε μια γαβάθα ανακατεύω αλεύρι,
νερό και λίγο αλάτι, μέχρι να έχω έναν χυλό πηκτό (που να στέκεται στο κουτάλι)
-. δίπλα μου έχω ένα μπολάκι με νερό και
-. στο μάτι της κουζίνας το τηγάνι με μπόλικο, μπόλικο ελαιόλαδο
-. βουτώ το κουτάλι της σούπας στο νερό ((για να γλιστράει πιο εύκολα ο χυλός) και
-. παίρνω μια κουταλιά που την αφήνω να γλιστρήσει απαλά, απαλά στο καυτό λάδι
-. σε ελάχιστα λεπτά τις γυρίζω και από την άλλη πλευρά να ροδίσουν και να φουσκώσουν
και
τις σερβίρω περιχυμένες με πετιμέζι ή με μέλι!
-. κάποιες φορές τις σερβίρω μόνο με τυρί φέτα (όταν έχω αρίστης ποιότητας φέτα))
ή
-. περιχυμένες με μέλι και συνοδευόμενες με ανθότυρο, μια εκλεπτυσμένη γεύση υψηλής θρεπτικής αξίας, ειδικά για τα παιδιά!
Εκείνα λοιπόν τα χρόνια, με την εύκολη και γρήγορη αυτή συνταγή, σχεδόν όλες οι νοικοκυρές έβρισκαν λύση στο πρόβλημα της γαστρονομικής ανάγκης για γλύκισμα σε εποχές που δεν υπήρχε ποικιλία υλικών και μαγειρικών σκευών.
Εμείς σήμερα, καλό είναι να μην αφήνουμε να ξεχαστούν οι θησαυροί του γαστρονομικού μας πολιτισμού, ότι θυμάται ο κάθε ένας μας από την ιδιαίτερη πατρίδα του, και ας θυμόμαστε πως το απλό δεν είναι απαραίτητα και απλοϊκό και όντως, πολλές συνταγές που μας έρχονται από πολύ παλιά είναι θησαυροί!
κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia
botanologia
Ήταν αρκετό να υπάρχει στο σπίτι το πολύτιμο λάδι - δεν έλειπε ποτέ το ελαιόλαδο από τις περισσότερες περιοχές της Πελοποννήσου, όπου η φύση το έχει χαρίσει πλουσιοπάροχα,
αλεύρι,
αλάτι,
πετιμέζι ή μέλι - δύο γλυκαντικά που υπήρχαν από πάντα στις αγροτικές και όχι μόνο, περιοχές της Ελληνικής επικράτειας, μέχρι που στη διάρκεια του μεσοπολέμου, τότε που κυριαρχούσε η φτώχια στην Ελλάδα, αντικαταστάθηκαν από τη ζάχαρη
Εδώ θα σας περιγράψω τις τηγανίτες που έκανε η δική μου γιαγιά, όπως ακριβώς τις θυμάμαι!
-. σε μια γαβάθα ανακατεύω αλεύρι,
νερό και λίγο αλάτι, μέχρι να έχω έναν χυλό πηκτό (που να στέκεται στο κουτάλι)
-. δίπλα μου έχω ένα μπολάκι με νερό και
-. στο μάτι της κουζίνας το τηγάνι με μπόλικο, μπόλικο ελαιόλαδο
-. βουτώ το κουτάλι της σούπας στο νερό ((για να γλιστράει πιο εύκολα ο χυλός) και
-. παίρνω μια κουταλιά που την αφήνω να γλιστρήσει απαλά, απαλά στο καυτό λάδι
-. σε ελάχιστα λεπτά τις γυρίζω και από την άλλη πλευρά να ροδίσουν και να φουσκώσουν
και
τις σερβίρω περιχυμένες με πετιμέζι ή με μέλι!
-. κάποιες φορές τις σερβίρω μόνο με τυρί φέτα (όταν έχω αρίστης ποιότητας φέτα))
ή
-. περιχυμένες με μέλι και συνοδευόμενες με ανθότυρο, μια εκλεπτυσμένη γεύση υψηλής θρεπτικής αξίας, ειδικά για τα παιδιά!
Εκείνα λοιπόν τα χρόνια, με την εύκολη και γρήγορη αυτή συνταγή, σχεδόν όλες οι νοικοκυρές έβρισκαν λύση στο πρόβλημα της γαστρονομικής ανάγκης για γλύκισμα σε εποχές που δεν υπήρχε ποικιλία υλικών και μαγειρικών σκευών.
Εμείς σήμερα, καλό είναι να μην αφήνουμε να ξεχαστούν οι θησαυροί του γαστρονομικού μας πολιτισμού, ότι θυμάται ο κάθε ένας μας από την ιδιαίτερη πατρίδα του, και ας θυμόμαστε πως το απλό δεν είναι απαραίτητα και απλοϊκό και όντως, πολλές συνταγές που μας έρχονται από πολύ παλιά είναι θησαυροί!
κείμενο και επιμέλεια κειμένου:ntina/thalia
botanologia
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
