2012-07-04 08:58:30
By Chris Giles(Λονδίνο)
Φανταστείτε δύο νέους άνδρες που μεγάλωσαν στην ίδια πόλη, είχαν πανομοιότυπο υπόβαθρο και κατάρτιση και αποφοιτησαν από το ίδιο σχολείο το 2009, όταν η οικονομική κρίση βρισκόταν στο ζενίθ.
Ο Bob ήταν τυχερός: Βρήκε δουλειά γρήγορα και παραμένει ενεργός στην αγορά εργασίας έκτοτε. Ο John όμως ήταν δύο χρόνια άνεργος μέχρι να βρει δουλειά.
Είναι λογικό ο Bob να πληρώνεται με περισσότερα από τον Johnσήμερα. Όμως η ιστορία δείχνει ότι, ακόμη κι αν συνεχίσουν και οι δύο να εργάζονται συνέχεια μέχρι το 2020, ο John θα συνεχίζει να κουβαλάει τις πληγές από το καθυστερημένο ξεκίνημά του. Αν συνεχίσουν να ζουν στην Βρετανία, ο John θα πληρώνεται 16% λιγότερο απ’όσο ο Bob.
Η ανεργία των νέων έχει τεράστια σημασία. Σε όλες της ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες, οι νέοι έχουν μείνει τόσο πίσω, όσο ποτέ στο παρελθόν. Και, όταν δημιουργηθεί η ψαλίδα, συνήθως είναι επίμονη και δύσκολα κλείνει.
Οι ρυθμιστές αρχίζουν να δίνουν μεγάλη σημασία στο θέμα. Η υποστήριξη των νεαρών ανέργων ήταν βασικό ζήτημα στην επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία του François Hollande για την γαλλική προεδρία και οι κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη ασχολούνται με την αναθεώρηση των εργασιακών πρακτικών.
Πολλοί όμως φοβούνται ότι οι πολιτικές που θα προκύψουν, δεν θα είναι επαρκείς ώστε να αποτρέψουν την ύπαρξη της «χαμένης γενιάς» με δεδομένη την μεγάλη κλιμακα της κρίσης. Και η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας θα επιδεινώσει το πρόβλημα.
Τα στατιστικά στοιχεία είναι ανησυχητικά. Στην Ευρώπη της κρίσης, τα ποσοστά της ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών είναι τα υψηλότερα από τότε που άρχισε να τα καταγράφει ο ΟΟΣΑ. Ένας στους δύο νέους Έλληνες και Ισπανούς είναι χωρίς δουλειά, και η ανεργία των νέων στην Σαουδική Αραβία και την Ιταλία είναι τετραπλάσια από την ανεργία των μεγαλύτερων σε ηλικία.
Ο ΟΟΣΑ προειδοποιεί ότι «ένα μεγάλο και αυξανόμενο ποσοστό νεαρών, μεταξύ των οποίων και εκείνοι που θα έβρισκαν δουλειά σε καλές εποχές, κινδυνεύουν σοβαρά από παρατεταμένη ανεργία ή αδράνεια. Και αυτό θα πλήξει το σύνολο της καριέρας και της ζωής τους.»
Είναι γεγονός ότι ορισμένες χώρες έχουν κάνει πρόοδο στην μείωση της ανεργίας των νέων. ΣτηνΓερμανία για παράδειγμα, το ποσοστό έχει μειωθεί από 11% και πλέον το 2007 σε 7,9% τον Μάιο, λίγο υψηλότερα από τον εθνικό μέσο όρο του 5,6%. Οι μελέτες για τις πληγές που αφήνει η ανεργία των νέων στην Γαλλία, δεν δείχνουν την επιμονή που σε γενικές γραμμές απαντάται στην Βρετανία και πολλές άλλες χώρες. Και στην Ιαπωνία, ορισμένοι από την «χαμένη γενιά» που δεν κατάφεραν να βρουν έμμισθη εργασία στην δεκαετία του 1990, έγιναν οι δραστήριοι επιχειρηματίες του νέου αιώνα.
Επίσης τα επίσημα στοιχεία μπορεί να παραπλανήσουν. Είναι πολλοί λιγότεροι από τους μισούς οι Ισπανοί κάτω των 25 ετών που δεν έχουν δουλειά. Το ποσοστό της ανεργίας απλώς προσμετρά τους συντελεστές όσων είναι εκτός αγοράς εργασίας σε σχέση με όσους είναι ενεργοί. Δεν υπολογίζονται οι φοιτητές και ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς που υπολογίζονται στα επίσημα στοιχεία είναι σπουδαστές.
Αυτές οι εμπλοκές, αν και είναι σημαντικές, δεν ακυρώνουν τον συναγερμό για την ανεργία των νέων. Βραχυπρόθεσμα η ανεργία των νέων προσθέτει προβλήματα στους προϋπολογισμούς των κυβερνήσεων, αυξάνει την εγκληματικότητα και απειλεί την κοινωνική σταθερότητα.
«Αν δεν επιβληθούν οι σωστές πολιτικές, υπάρχει ο κίνδυνος να εκδηλωθεί όχι μόνο μια χαμένη δεκαετία για την ανάπτυξη αλλά και μια χαμένη γενιά,» προειδοποιεί η Nemat Shafik του ΔΝΤ.
Τα μεσοπρόθεσμα προβλήματα διογκώνονται. Οι νέοι άνθρωποι με φτωχή απασχόλησηκαθυστερούν να δημιουργήσουν σταθερές οικογένειες. Οι πιο ενεργητικοί και απασχολήσιμοι συχνά μεταναστεύουν από τις πατρίδες τους, ενώ όσοι μένουν πίσω, συχνά αποδεικνύεται ότι έχουν υπερβολικά προσόντα σε σχέση με τις δουλειές που τους προσφέρονται.
Βραχυπρόθεσμα, όσοι υποφέρουν από μακρά διαστήματα ανεργίας, πιθανότατα θα συνεχίσουν να νοιώθουν τις επιπτώσεις πολλές δεκαετίες αργότερα. Στις ΗΠΑ, όπου η ιδιωτική πληρωμή στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι βαθιά ριζωμένη, το βάρος των φοιτητικών δανείων φορτώνεται σε εκείνους που έχουν τις λιγότερο θεαματικές προοπτικές καριέρας και απειλεί να υπονομεύσει την οικονομική σταθερότητα στο μέλλον, αν οι απόφοιτοι δεν μπορούν να αποπληρώσουν.
Είναι τόσο πολλά τα ζητήματα που διακυβεύονται, που η ανεργία των νέων έχει γίνει κεντρικό θέμα για τους ψηφοφόρους πολλών κρατών. Ο ΟΟΣΑ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί, δίνουνακαδημαϊκές μόνον απαντήσεις, ζητώντας επαρκή ζήτηση σε επίπεδο οικονομίας σε συνδυασμό με πολιτικές που έχουν συγκεκριμένο στόχο την απασχόληση των νέων.
Αυτές οι πολιτικές έχουν σκοπό να διασφαλίσουν ότι οι σημερινοί φοιτητές θα έχουν μια ελπίδα να ξεκινήσουν πραγματικές καριέρες όταν τελειώσουν την εκπαίδευση. Σε όλη την Ευρώπη, πολλοί νέοι άνθρωποι δηλώνουν ότι νοιώθουν παγιδευμένοι από στρατηγικές, οι οποίες αποτρέπουν τις επιχειρήσεις από την προσφορά μακροπρόθεσμων συμβάσεων.
Μεταξύ αυτών και ο Paolo, 28 ετών, που αποφοίτησε από πανεπιστήμιο στο Μιλάνο πριν δύο χρόνια και έκτοτε είχε μια διαδοχή από βραχυχρόνιες δουλειές. «Κάθε φορά που ξεκινάω μια νέα δουλειά είμαι ενθουσιασμένος, αλλά σύντομα χάνω των ενθουσιασμό μου, όταν καταλαβαίνω ότι δεν θα με κρατήσουν, για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με εμένα τον ίδιο.»
Κάτι που μοιάζει αποδοτικό σε μια κόλλα χαρτί, συχνά γίνεται πολύ πιο περίπλοκο όταν μεταφράζεται σε πρακτικό επίπεδο.
Στην Γαλλία, το «συμβόλαιο των γενεών» του κ. Hollande θα προσφέρει φορολογικά κίνητρα για εταιρίες οι οποίες προσλαμβάνουν νέους ανθρώπους σε μακροπρόθεσμη βάση. Η ύφεση στηνΠορτογαλία δημιουργία άμεση ανάγκη για μετανάστευση στους νέους. Ενώ στην Αλγερία η κυβέρνηση δηλώνει ότι οι νέοι που διαδηλώνουν κατά των περιορισμών στην αγορά εργασίας, έχουν μη ρεαλιστικές φιλοδοξίες.
Οι ποικίλες προσεγγίσεις στρατηγικής δημιουργούν ένα τεράστιο παγκόσμιο πείραμα. Για μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων, πολλά θα εξαρτηθούν από την επιτυχία του.
Το κείμενο αποτελεί το πρώτο άρθρο σε σειρά των FT για την ανεργία των νέων
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
Φανταστείτε δύο νέους άνδρες που μεγάλωσαν στην ίδια πόλη, είχαν πανομοιότυπο υπόβαθρο και κατάρτιση και αποφοιτησαν από το ίδιο σχολείο το 2009, όταν η οικονομική κρίση βρισκόταν στο ζενίθ.
Ο Bob ήταν τυχερός: Βρήκε δουλειά γρήγορα και παραμένει ενεργός στην αγορά εργασίας έκτοτε. Ο John όμως ήταν δύο χρόνια άνεργος μέχρι να βρει δουλειά.
Είναι λογικό ο Bob να πληρώνεται με περισσότερα από τον Johnσήμερα. Όμως η ιστορία δείχνει ότι, ακόμη κι αν συνεχίσουν και οι δύο να εργάζονται συνέχεια μέχρι το 2020, ο John θα συνεχίζει να κουβαλάει τις πληγές από το καθυστερημένο ξεκίνημά του. Αν συνεχίσουν να ζουν στην Βρετανία, ο John θα πληρώνεται 16% λιγότερο απ’όσο ο Bob.
Η ανεργία των νέων έχει τεράστια σημασία. Σε όλες της ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες, οι νέοι έχουν μείνει τόσο πίσω, όσο ποτέ στο παρελθόν. Και, όταν δημιουργηθεί η ψαλίδα, συνήθως είναι επίμονη και δύσκολα κλείνει.
Οι ρυθμιστές αρχίζουν να δίνουν μεγάλη σημασία στο θέμα. Η υποστήριξη των νεαρών ανέργων ήταν βασικό ζήτημα στην επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία του François Hollande για την γαλλική προεδρία και οι κυβερνήσεις σε όλη την Ευρώπη ασχολούνται με την αναθεώρηση των εργασιακών πρακτικών.
Πολλοί όμως φοβούνται ότι οι πολιτικές που θα προκύψουν, δεν θα είναι επαρκείς ώστε να αποτρέψουν την ύπαρξη της «χαμένης γενιάς» με δεδομένη την μεγάλη κλιμακα της κρίσης. Και η επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας θα επιδεινώσει το πρόβλημα.
Τα στατιστικά στοιχεία είναι ανησυχητικά. Στην Ευρώπη της κρίσης, τα ποσοστά της ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών είναι τα υψηλότερα από τότε που άρχισε να τα καταγράφει ο ΟΟΣΑ. Ένας στους δύο νέους Έλληνες και Ισπανούς είναι χωρίς δουλειά, και η ανεργία των νέων στην Σαουδική Αραβία και την Ιταλία είναι τετραπλάσια από την ανεργία των μεγαλύτερων σε ηλικία.
Ο ΟΟΣΑ προειδοποιεί ότι «ένα μεγάλο και αυξανόμενο ποσοστό νεαρών, μεταξύ των οποίων και εκείνοι που θα έβρισκαν δουλειά σε καλές εποχές, κινδυνεύουν σοβαρά από παρατεταμένη ανεργία ή αδράνεια. Και αυτό θα πλήξει το σύνολο της καριέρας και της ζωής τους.»
Είναι γεγονός ότι ορισμένες χώρες έχουν κάνει πρόοδο στην μείωση της ανεργίας των νέων. ΣτηνΓερμανία για παράδειγμα, το ποσοστό έχει μειωθεί από 11% και πλέον το 2007 σε 7,9% τον Μάιο, λίγο υψηλότερα από τον εθνικό μέσο όρο του 5,6%. Οι μελέτες για τις πληγές που αφήνει η ανεργία των νέων στην Γαλλία, δεν δείχνουν την επιμονή που σε γενικές γραμμές απαντάται στην Βρετανία και πολλές άλλες χώρες. Και στην Ιαπωνία, ορισμένοι από την «χαμένη γενιά» που δεν κατάφεραν να βρουν έμμισθη εργασία στην δεκαετία του 1990, έγιναν οι δραστήριοι επιχειρηματίες του νέου αιώνα.
Επίσης τα επίσημα στοιχεία μπορεί να παραπλανήσουν. Είναι πολλοί λιγότεροι από τους μισούς οι Ισπανοί κάτω των 25 ετών που δεν έχουν δουλειά. Το ποσοστό της ανεργίας απλώς προσμετρά τους συντελεστές όσων είναι εκτός αγοράς εργασίας σε σχέση με όσους είναι ενεργοί. Δεν υπολογίζονται οι φοιτητές και ένα μεγάλο ποσοστό από αυτούς που υπολογίζονται στα επίσημα στοιχεία είναι σπουδαστές.
Αυτές οι εμπλοκές, αν και είναι σημαντικές, δεν ακυρώνουν τον συναγερμό για την ανεργία των νέων. Βραχυπρόθεσμα η ανεργία των νέων προσθέτει προβλήματα στους προϋπολογισμούς των κυβερνήσεων, αυξάνει την εγκληματικότητα και απειλεί την κοινωνική σταθερότητα.
«Αν δεν επιβληθούν οι σωστές πολιτικές, υπάρχει ο κίνδυνος να εκδηλωθεί όχι μόνο μια χαμένη δεκαετία για την ανάπτυξη αλλά και μια χαμένη γενιά,» προειδοποιεί η Nemat Shafik του ΔΝΤ.
Τα μεσοπρόθεσμα προβλήματα διογκώνονται. Οι νέοι άνθρωποι με φτωχή απασχόλησηκαθυστερούν να δημιουργήσουν σταθερές οικογένειες. Οι πιο ενεργητικοί και απασχολήσιμοι συχνά μεταναστεύουν από τις πατρίδες τους, ενώ όσοι μένουν πίσω, συχνά αποδεικνύεται ότι έχουν υπερβολικά προσόντα σε σχέση με τις δουλειές που τους προσφέρονται.
Βραχυπρόθεσμα, όσοι υποφέρουν από μακρά διαστήματα ανεργίας, πιθανότατα θα συνεχίσουν να νοιώθουν τις επιπτώσεις πολλές δεκαετίες αργότερα. Στις ΗΠΑ, όπου η ιδιωτική πληρωμή στο εκπαιδευτικό σύστημα είναι βαθιά ριζωμένη, το βάρος των φοιτητικών δανείων φορτώνεται σε εκείνους που έχουν τις λιγότερο θεαματικές προοπτικές καριέρας και απειλεί να υπονομεύσει την οικονομική σταθερότητα στο μέλλον, αν οι απόφοιτοι δεν μπορούν να αποπληρώσουν.
Είναι τόσο πολλά τα ζητήματα που διακυβεύονται, που η ανεργία των νέων έχει γίνει κεντρικό θέμα για τους ψηφοφόρους πολλών κρατών. Ο ΟΟΣΑ και άλλοι διεθνείς οργανισμοί, δίνουνακαδημαϊκές μόνον απαντήσεις, ζητώντας επαρκή ζήτηση σε επίπεδο οικονομίας σε συνδυασμό με πολιτικές που έχουν συγκεκριμένο στόχο την απασχόληση των νέων.
Αυτές οι πολιτικές έχουν σκοπό να διασφαλίσουν ότι οι σημερινοί φοιτητές θα έχουν μια ελπίδα να ξεκινήσουν πραγματικές καριέρες όταν τελειώσουν την εκπαίδευση. Σε όλη την Ευρώπη, πολλοί νέοι άνθρωποι δηλώνουν ότι νοιώθουν παγιδευμένοι από στρατηγικές, οι οποίες αποτρέπουν τις επιχειρήσεις από την προσφορά μακροπρόθεσμων συμβάσεων.
Μεταξύ αυτών και ο Paolo, 28 ετών, που αποφοίτησε από πανεπιστήμιο στο Μιλάνο πριν δύο χρόνια και έκτοτε είχε μια διαδοχή από βραχυχρόνιες δουλειές. «Κάθε φορά που ξεκινάω μια νέα δουλειά είμαι ενθουσιασμένος, αλλά σύντομα χάνω των ενθουσιασμό μου, όταν καταλαβαίνω ότι δεν θα με κρατήσουν, για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με εμένα τον ίδιο.»
Κάτι που μοιάζει αποδοτικό σε μια κόλλα χαρτί, συχνά γίνεται πολύ πιο περίπλοκο όταν μεταφράζεται σε πρακτικό επίπεδο.
Στην Γαλλία, το «συμβόλαιο των γενεών» του κ. Hollande θα προσφέρει φορολογικά κίνητρα για εταιρίες οι οποίες προσλαμβάνουν νέους ανθρώπους σε μακροπρόθεσμη βάση. Η ύφεση στηνΠορτογαλία δημιουργία άμεση ανάγκη για μετανάστευση στους νέους. Ενώ στην Αλγερία η κυβέρνηση δηλώνει ότι οι νέοι που διαδηλώνουν κατά των περιορισμών στην αγορά εργασίας, έχουν μη ρεαλιστικές φιλοδοξίες.
Οι ποικίλες προσεγγίσεις στρατηγικής δημιουργούν ένα τεράστιο παγκόσμιο πείραμα. Για μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων, πολλά θα εξαρτηθούν από την επιτυχία του.
Το κείμενο αποτελεί το πρώτο άρθρο σε σειρά των FT για την ανεργία των νέων
ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd. All rights reserved.
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το πρώτο «κουσούρι» του…ΣΥΡΙΖΑ!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΚΛΗΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΕΙ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ Ο ΑΒΡΑΑΜ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
