2012-07-05 13:42:07
Η Ε. Αρβανιτάκη σχολιάζει το αποτέλεσμα των εκλογών και τα περιστατικά βίας... Εύθραυστη, αισθαντική, μοναδική ερμηνεύτρια, αλλά και βαθιά πολιτικοποιημένη γυναίκα! Η Ελευθερία Αρβανιτάκη,παραμένει πολίτης με κεφαλαίο «Π» και διαχρονική ψηφοφόρος της Αριστεράς.
Πιστεύει βαθιά ότι το Μνημόνιο «στραγγαλίζει» τον κόσμο και δεν οδηγεί πουθενά, χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «ελπίδα όπως κάποτε το ΠΑΣΟΚ», και εκφράζει την ευχή να τη σκαπουλάρουμε από τη χρεοκοπία με τη συνδρομή του Φρανσουά Ολάντ και του Μάριο Μόντι.
- Ποιος φταίει, όμως, για όλα αυτά;
«Όλοι μας», απαντά! Μας βόλευε να κάνουμε πως δεν βλέπουμε! Και τώρα η «μπόχα» βγαίνει από παντού και διαπερνά τα πάντα!
- Μετά από μια ψυχοφθόρα προεκλογική περίοδο αποκτήσαμε κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων. Πόσο ικανοποιημένη είστε από τη σύνθεσή της; Πιστεύετε ότι μπορεί να ανταπεξέλθει;
Κατ’ αρχήν θα σας έλεγα ότι δεν ξέρω. Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι σοβαροί, οι οποίοι θα επιδιώξουν να φέρουν ένα αποτέλεσμα. Δεν ξέρω κατά πόσο εξαρτάται απ’ αυτούς όλη η εξέλιξη, διότι απ’ ό,τι βλέπουμε υπάρχει κρίση στην Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα. Πάντα μιλάω με τον άξονα ότι δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα. Είναι σχεδόν του «δυτικού μπλοκ» και, κυρίως, της Ευρώπης. Σήμερα που μιλάμε, η Ευρωπαϊκή Ένωση περνάει μέσα της μια κρίση, και σε αυτήν τουλάχιστον την περίοδο βλέπω το πρόβλημα γενικότερα στην Ευρώπη – όχι μόνο στην Ελλάδα.
- Θεωρείτε εφικτή την πρόταση των κομμάτων περί επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου;
Ναι, μπορεί να έχουμε κάποιες ελπίδες, επειδή δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα. Και επειδή Ολάντ- Ραχόι και άλλοι προσπαθούν να «ωθήσουν» το κεντρικό «πρόσωπο» του προβλήματος, τη Γερμανία, η οποία δεν δείχνει μέχρι τώρα να ανοίγει τον δρόμο (που προτείνουν όλοι) για μια ηπιότερη εξέλιξη και λύση των προβλημάτων της Ευρωζώνης. Με την υποστήριξη των εταίρων, από Μόντι, Ολάντ κ.λ.π.. Ωστόσο, συζητιέται πολύ ότι η Ευρώπη δεν θα «αντέξει» μέχρι το Φθινόπωρο με αυτή τη λογική.
- Πιστεύετε στο μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη; Έχει θέση, τελικά, στην Ευρώπη;
Βεβαίως έχει θέση και πρέπει να επιδιώξει να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων της Ευρώπης. Τόσα χρόνια δεν το έχει καταφέρει, (λειτουργεί και αποκαλύπτεται αυτή τη στιγμή μια απίστευτη «μπόχα» σε όλη τη διοίκηση), γι’ αυτό και ένα απ’ τα πρώτα πράγματα που πρέπει να γίνουν είναι «κάθαρση», ώστε να αρχίσει η χώρα να δουλεύει σωστά και όχι με εξαπάτηση των πολιτών της. Διότι αυτό συμβαίνει. Κι όλα όσα ανακαλύπτονται, ότι υπάρχει λ.χ. «ρεμούλα», στην ουσία είναι ότι π.χ. εγώ εξαπατώ εσάς και εσείς εμένα. Αυτό διογκώνει τις ανάγκες του Δημοσίου, διότι τα λεφτά δεν πάνε εκεί που πρέπει .
- Δεν φταίμε και εμείς οι πολίτες που δείξαμε ανοχή τόσα χρόνια σε όσα βλέπαμε αλλά αγνοούσαμε, ίσως γιατί, μας βόλευαν;
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Μήπως δεν ξέραμε ή δεν συζητιόταν τι συνέβαινε γύρω μας; Όχι σε τέτοιο βαθμό βέβαια. Π.χ. σε ολόκληρα νησιά, στο ΙΚΑ, όπου υπήρχε παράβαση πολλών κλάδων μαζί, από γιατρούς μέχρι εφοριακούς -για παράδειγμα. Θεωρώ ότι, ναι, όλοι «κλείναμε λίγο τα μάτια» και θέλαμε να περάσουμε καλά, ενώ όσοι μιλούσαν για κάποια πράγματα με επιφύλαξη γίνονταν και γραφικοί, την εποχή της «δήθεν ευμάρειας».
- Σήμερα ο κόσμος είναι πολύ οργισμένος. Είδατε και την επίθεση στον Γιώργο Νταλάρα.
Δεν μπορώ να καταλάβω την όλη αντίδραση στον Γιώργο Νταλάρα. Ζούμε σε μια εποχή που… δεν την ξέρουμε! Οι αντιδράσεις όλων μας είναι άλλες από αυτές που ξέραμε. Είναι μια εποχή κατά την οποία, αν με ρωτήσετε τι την χαρακτηρίζει, θα σας πω ότι πατάμε σε «κινούμενη άμμο». Δεν ξέρουμε τι ξημερώνει την άλλη μέρα. Δεν το έχουμε βιώσει ως γενιά, δεν καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που μπορεί να συμβεί από το σήμερα στο αύριο. Ο κόσμος είναι σε απόλυτη απόγνωση και ένδεια, αντιδρά με τρόπους που ούτε ο ίδιος αναγνωρίζει τον εαυτό του, μερικές έως πολλές φορές. Πρέπει σε αυτές τις εποχές να είμαστε με τα αυτιά ανοιχτά και να αφουγκραζόμαστε τις δυσκολίες του διπλανού. Όλη η αντίδραση διοχετεύθηκε στον Γιώργο Νταλάρα γιατί «βγήκε» λίγο «φιλομνημονιακός», σε ένα Μνημόνιο που το μόνο που κάνει είναι να «στραγγαλίζει» τον κόσμο, μη αφήνοντάς τον να πάρει ανάσα από πουθενά. Δεν του δίνει κανένα περιθώριο, δεν του δίνει «φως» για το άμεσο μέλλον, δεν βγάζει πουθενά, επειδή απλά δεν βγάζουν τα νούμερα πουθενά, κάτι που ξέρουμε από την αρχή. Είναι κάποια χρήματα που μας δίνουν, κυρίως για να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας και όχι για να μπορέσουμε να συντηρηθούμε. Βεβαίως, κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν, το κράτος πρέπει να καθαρίσει από αυτό που έχει συγκεντρώσει τόσα χρόνια, αυτό και που κρατάει την Ελλάδα πίσω… Από την άλλη, όμως, αυτό το πράγμα, δεν βιώνεται.
- Σχολιάσατε πρόσφατα τα θλιβερά περιστατικά βίας μπρος και πίσω από τις κάμερες, με πρωταγωνιστές Χρυσαυγίτες. Το αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών δείχνει ότι συνεχίζει ο κόσμος να είναι οργισμένος ή ότι τελικά αρκετοί απλώς «εκδηλώθηκαν» πολιτικά;
Δεν μπορώ να το πω αυτό. Λογικά μάλλον κοινωνιολόγοι πρέπει να το αναλύσουν. Δεν μπορεί, όμως, ξαφνικά η «Χρυσή Αυγή» να φτάνει το 7% από το μηδέν και κάτι. Σίγουρα υπάρχει οργή, βαθιά απογοήτευση και βία, που βγαίνει στον πολιτικό κόσμο. Μην ξεχνάτε, επίσης, πως στην «πλατεία», ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (που ήταν μπροστά στη Βουλή) μούντζωνε και έβριζε.Υπάρχει αυτό το βαθύ αίσθημα της εξαπάτησης, που δυστυχώς, χωρίς λογική, οδηγεί σε τέτοια ψήφο. Επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων αυτού το κόμματος είναι νέοι. Η Παιδεία μας; Εδώ μπαίνουμε στο κυρίως θέμα μας. Ποια είναι η δική μας Παιδεία; Ποια είναι η ιστορική μας μνήμη; Πού είναι αυτά; Πού διδάσκονται; Πού προετοιμάζουν τη νεολαία να σκεφτεί και να πάρει θέση; Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα. Η Παιδεία. Από κει μπορούμε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για οτιδήποτε συμβαίνει τώρα πια.
- Πώς εξηγείτε την τόσο μεγάλη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές;
Μέσω αυτής της ψήφου εκφράζεται η ελπίδα για ένα νέο κόμμα, αντίστοιχης με την περίοδο του ΠΑΣΟΚ, τότε που αυτό έφερε την ελπίδα, έφερε την αλλαγή, ίσως όχι με την ίδια δύναμη & ελπίδα τότε, αλλά με την ίδια πίστη ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Και πολλά, βέβαια, θα μείνουν ίδια. Εδώ είναι το ζήτημα - Η πολιτική, μήπως χρειάζεται περισσότερους εκπροσώπους του Πολιτισμού στον «μηχανισμό» της;
Δεν είμαι σίγουρη. Είναι εντελώς άλλη η ψυχολογία του πολιτικού από αυτήν του καλλιτέχνη. Είναι διαφορετικές ομάδες ανθρώπων. Δεν υπάρχει, νομίζω, καμία ψυχική σχέση του καλλιτέχνη με έναν πολιτικό. Καμία. Ο πολιτικός έχει δική του ψυχοσύνθεση. Είναι πολύ λίγοι οι πολιτικοί που νομίζω ότι μπορεί να είναι βαθιά ισορροπημένοι. Εννοώ, ότι η εξουσία έχει και μια βαθιά ανισορροπία μέσα της. Είναι δύσκολο να «τη φέρεις βόλτα».
- Σας έχει γίνει πρόταση να πολιτευτείτε; Θα σας ενδιέφερε;
Μου έχει γίνει πρόταση –πριν από χρόνια- αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Θα προτιμούσα να μην μπω σε μια τέτοια συζήτηση. Είμαι ψηφοφόρος της Αριστεράς και είναι δηλωμένο αυτό, χρόνια τώρα.
aixmi.gr
Πιστεύει βαθιά ότι το Μνημόνιο «στραγγαλίζει» τον κόσμο και δεν οδηγεί πουθενά, χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «ελπίδα όπως κάποτε το ΠΑΣΟΚ», και εκφράζει την ευχή να τη σκαπουλάρουμε από τη χρεοκοπία με τη συνδρομή του Φρανσουά Ολάντ και του Μάριο Μόντι.
- Ποιος φταίει, όμως, για όλα αυτά;
«Όλοι μας», απαντά! Μας βόλευε να κάνουμε πως δεν βλέπουμε! Και τώρα η «μπόχα» βγαίνει από παντού και διαπερνά τα πάντα!
- Μετά από μια ψυχοφθόρα προεκλογική περίοδο αποκτήσαμε κυβέρνηση συνεργασίας τριών κομμάτων. Πόσο ικανοποιημένη είστε από τη σύνθεσή της; Πιστεύετε ότι μπορεί να ανταπεξέλθει;
Κατ’ αρχήν θα σας έλεγα ότι δεν ξέρω. Ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι σοβαροί, οι οποίοι θα επιδιώξουν να φέρουν ένα αποτέλεσμα. Δεν ξέρω κατά πόσο εξαρτάται απ’ αυτούς όλη η εξέλιξη, διότι απ’ ό,τι βλέπουμε υπάρχει κρίση στην Ευρώπη και όχι μόνο στην Ελλάδα. Πάντα μιλάω με τον άξονα ότι δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα. Είναι σχεδόν του «δυτικού μπλοκ» και, κυρίως, της Ευρώπης. Σήμερα που μιλάμε, η Ευρωπαϊκή Ένωση περνάει μέσα της μια κρίση, και σε αυτήν τουλάχιστον την περίοδο βλέπω το πρόβλημα γενικότερα στην Ευρώπη – όχι μόνο στην Ελλάδα.
- Θεωρείτε εφικτή την πρόταση των κομμάτων περί επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου;
Ναι, μπορεί να έχουμε κάποιες ελπίδες, επειδή δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα. Και επειδή Ολάντ- Ραχόι και άλλοι προσπαθούν να «ωθήσουν» το κεντρικό «πρόσωπο» του προβλήματος, τη Γερμανία, η οποία δεν δείχνει μέχρι τώρα να ανοίγει τον δρόμο (που προτείνουν όλοι) για μια ηπιότερη εξέλιξη και λύση των προβλημάτων της Ευρωζώνης. Με την υποστήριξη των εταίρων, από Μόντι, Ολάντ κ.λ.π.. Ωστόσο, συζητιέται πολύ ότι η Ευρώπη δεν θα «αντέξει» μέχρι το Φθινόπωρο με αυτή τη λογική.
- Πιστεύετε στο μέλλον της Ελλάδας στην Ευρώπη; Έχει θέση, τελικά, στην Ευρώπη;
Βεβαίως έχει θέση και πρέπει να επιδιώξει να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων της Ευρώπης. Τόσα χρόνια δεν το έχει καταφέρει, (λειτουργεί και αποκαλύπτεται αυτή τη στιγμή μια απίστευτη «μπόχα» σε όλη τη διοίκηση), γι’ αυτό και ένα απ’ τα πρώτα πράγματα που πρέπει να γίνουν είναι «κάθαρση», ώστε να αρχίσει η χώρα να δουλεύει σωστά και όχι με εξαπάτηση των πολιτών της. Διότι αυτό συμβαίνει. Κι όλα όσα ανακαλύπτονται, ότι υπάρχει λ.χ. «ρεμούλα», στην ουσία είναι ότι π.χ. εγώ εξαπατώ εσάς και εσείς εμένα. Αυτό διογκώνει τις ανάγκες του Δημοσίου, διότι τα λεφτά δεν πάνε εκεί που πρέπει .
- Δεν φταίμε και εμείς οι πολίτες που δείξαμε ανοχή τόσα χρόνια σε όσα βλέπαμε αλλά αγνοούσαμε, ίσως γιατί, μας βόλευαν;
Είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Μήπως δεν ξέραμε ή δεν συζητιόταν τι συνέβαινε γύρω μας; Όχι σε τέτοιο βαθμό βέβαια. Π.χ. σε ολόκληρα νησιά, στο ΙΚΑ, όπου υπήρχε παράβαση πολλών κλάδων μαζί, από γιατρούς μέχρι εφοριακούς -για παράδειγμα. Θεωρώ ότι, ναι, όλοι «κλείναμε λίγο τα μάτια» και θέλαμε να περάσουμε καλά, ενώ όσοι μιλούσαν για κάποια πράγματα με επιφύλαξη γίνονταν και γραφικοί, την εποχή της «δήθεν ευμάρειας».
- Σήμερα ο κόσμος είναι πολύ οργισμένος. Είδατε και την επίθεση στον Γιώργο Νταλάρα.
Δεν μπορώ να καταλάβω την όλη αντίδραση στον Γιώργο Νταλάρα. Ζούμε σε μια εποχή που… δεν την ξέρουμε! Οι αντιδράσεις όλων μας είναι άλλες από αυτές που ξέραμε. Είναι μια εποχή κατά την οποία, αν με ρωτήσετε τι την χαρακτηρίζει, θα σας πω ότι πατάμε σε «κινούμενη άμμο». Δεν ξέρουμε τι ξημερώνει την άλλη μέρα. Δεν το έχουμε βιώσει ως γενιά, δεν καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που μπορεί να συμβεί από το σήμερα στο αύριο. Ο κόσμος είναι σε απόλυτη απόγνωση και ένδεια, αντιδρά με τρόπους που ούτε ο ίδιος αναγνωρίζει τον εαυτό του, μερικές έως πολλές φορές. Πρέπει σε αυτές τις εποχές να είμαστε με τα αυτιά ανοιχτά και να αφουγκραζόμαστε τις δυσκολίες του διπλανού. Όλη η αντίδραση διοχετεύθηκε στον Γιώργο Νταλάρα γιατί «βγήκε» λίγο «φιλομνημονιακός», σε ένα Μνημόνιο που το μόνο που κάνει είναι να «στραγγαλίζει» τον κόσμο, μη αφήνοντάς τον να πάρει ανάσα από πουθενά. Δεν του δίνει κανένα περιθώριο, δεν του δίνει «φως» για το άμεσο μέλλον, δεν βγάζει πουθενά, επειδή απλά δεν βγάζουν τα νούμερα πουθενά, κάτι που ξέρουμε από την αρχή. Είναι κάποια χρήματα που μας δίνουν, κυρίως για να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας και όχι για να μπορέσουμε να συντηρηθούμε. Βεβαίως, κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν, το κράτος πρέπει να καθαρίσει από αυτό που έχει συγκεντρώσει τόσα χρόνια, αυτό και που κρατάει την Ελλάδα πίσω… Από την άλλη, όμως, αυτό το πράγμα, δεν βιώνεται.
- Σχολιάσατε πρόσφατα τα θλιβερά περιστατικά βίας μπρος και πίσω από τις κάμερες, με πρωταγωνιστές Χρυσαυγίτες. Το αποτέλεσμα των δεύτερων εκλογών δείχνει ότι συνεχίζει ο κόσμος να είναι οργισμένος ή ότι τελικά αρκετοί απλώς «εκδηλώθηκαν» πολιτικά;
Δεν μπορώ να το πω αυτό. Λογικά μάλλον κοινωνιολόγοι πρέπει να το αναλύσουν. Δεν μπορεί, όμως, ξαφνικά η «Χρυσή Αυγή» να φτάνει το 7% από το μηδέν και κάτι. Σίγουρα υπάρχει οργή, βαθιά απογοήτευση και βία, που βγαίνει στον πολιτικό κόσμο. Μην ξεχνάτε, επίσης, πως στην «πλατεία», ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (που ήταν μπροστά στη Βουλή) μούντζωνε και έβριζε.Υπάρχει αυτό το βαθύ αίσθημα της εξαπάτησης, που δυστυχώς, χωρίς λογική, οδηγεί σε τέτοια ψήφο. Επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό των ψηφοφόρων αυτού το κόμματος είναι νέοι. Η Παιδεία μας; Εδώ μπαίνουμε στο κυρίως θέμα μας. Ποια είναι η δική μας Παιδεία; Ποια είναι η ιστορική μας μνήμη; Πού είναι αυτά; Πού διδάσκονται; Πού προετοιμάζουν τη νεολαία να σκεφτεί και να πάρει θέση; Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα. Η Παιδεία. Από κει μπορούμε να ξεκινήσουμε τη συζήτηση για οτιδήποτε συμβαίνει τώρα πια.
- Πώς εξηγείτε την τόσο μεγάλη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές;
Μέσω αυτής της ψήφου εκφράζεται η ελπίδα για ένα νέο κόμμα, αντίστοιχης με την περίοδο του ΠΑΣΟΚ, τότε που αυτό έφερε την ελπίδα, έφερε την αλλαγή, ίσως όχι με την ίδια δύναμη & ελπίδα τότε, αλλά με την ίδια πίστη ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Και πολλά, βέβαια, θα μείνουν ίδια. Εδώ είναι το ζήτημα - Η πολιτική, μήπως χρειάζεται περισσότερους εκπροσώπους του Πολιτισμού στον «μηχανισμό» της;
Δεν είμαι σίγουρη. Είναι εντελώς άλλη η ψυχολογία του πολιτικού από αυτήν του καλλιτέχνη. Είναι διαφορετικές ομάδες ανθρώπων. Δεν υπάρχει, νομίζω, καμία ψυχική σχέση του καλλιτέχνη με έναν πολιτικό. Καμία. Ο πολιτικός έχει δική του ψυχοσύνθεση. Είναι πολύ λίγοι οι πολιτικοί που νομίζω ότι μπορεί να είναι βαθιά ισορροπημένοι. Εννοώ, ότι η εξουσία έχει και μια βαθιά ανισορροπία μέσα της. Είναι δύσκολο να «τη φέρεις βόλτα».
- Σας έχει γίνει πρόταση να πολιτευτείτε; Θα σας ενδιέφερε;
Μου έχει γίνει πρόταση –πριν από χρόνια- αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Θα προτιμούσα να μην μπω σε μια τέτοια συζήτηση. Είμαι ψηφοφόρος της Αριστεράς και είναι δηλωμένο αυτό, χρόνια τώρα.
aixmi.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Το νέο εμετικό παραλήρημα ενός φασίστα τουρκοπράκτορα!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
