2012-07-05 22:04:14
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Υποθέτω ότι συμφωνούμε όλοι πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις.
Υποθέτω ότι συμφωνούμε επίσης πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αυξήσεως ή επιβολής φόρων - μάλλον θα έπρεπε να μειωθούν οι υπάρχοντες όπως υποσχέθηκε προεκλογικά η ΝΔ Αν συμφωνήσουμε σε αυτά τα δύο, τότε δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για τη χώρα από το κυνήγι της φοροδιαφυγής (ως προς τα έσοδα) και από τον δραστικό περιορισμό του κράτους (ως προς τις δαπάνες). Συνεχίζουμε.
Το κυνήγι της φοροδιαφυγής είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση αλλά ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει πότε και πόσο θα αποδώσει. Μακάρι αλλά...
Ο περιορισμός του κράτους, αντιθέτως, είναι πολιτική άμεσης απόδοσης. Υπό την προϋπόθεση προφανώς ότι κάποιος θα αποφασίσει να το περιορίσει.
Περιορισμός του κράτους σημαίνει τρία πράγματα.
Πρώτον, περιορισμός των οργανισμών και φορέων που αποτελούν το κράτος - με συγχωνεύσεις, καταργήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις, αδιάφορο...
Δεύτερον, μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων - αφού συμφωνήσαμε ότι δεν θέλουμε άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων...
Τρίτον, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας για να μαζέψουμε κανένα φράγκο - χρησιμοποιώ εσκεμμένα τον όρο «εκποίηση» αντί του πολιτικά ορθού «αξιοποίηση» διότι ο χρεοκοπημένος εκποιεί για να πληρώσει τα χρέη του, δεν αξιοποιεί...
Και πάμε τώρα στο ζουμί της ιστορίας.
Μόλις πάμε να βάλουμε χέρι στο κράτος, όλοι οι καραγκιόζηδες που προηγουμένως έχουν συμφωνήσει ότι δεν μπορούν να αυξηθούν άλλο οι φόροι, ούτε να μειωθούν άλλο οι μισθοί, φωνάζουν για «ξεπούλημα».
Μιλάμε για την επιτομή της βλακείας, αν δεν ήταν ο ορισμός της υποκρισίας.
Ποια είναι δηλαδή η τιμή του ΟΣΕ ή της ΔΕΗ κάτω από την οποία η πώλησή τους αποτελεί ξεπούλημα; Ποιος την ορίζει αυτή την τιμή; Ο Στρατούλης μόνος του ή παρέα με τον Φωτόπουλο;
Αν αυτές οι επιχειρήσεις είναι τόσο χρήσιμες και τόσο παραγωγικές όσο υποστηρίζουν οι συνδικαλιστές τους, τι τους πειράζει να ιδιωτικοποιηθούν; Τι θα πάθουν; Εκτός και αν θεωρούν ότι όλοι εμείς που δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα είμαστε κορόιδα και μόνο αυτοί βρήκαν τον μήνα που τρέφει τους έντεκα.
Από πού προκύπτει άραγε ότι η φέτα ή η ζάχαρη ή ο τζόγος ή τα λαχεία ή οι μαρίνες αποτελούν ύψιστα κοινωνικά αγαθά, τα οποία πρέπει ανυπερθέτως να διαχειρίζεται το Δημόσιο;
Προφανώς όλα αυτά δεν είναι παρά προφάσεις και κουτοπονηριές. Το ζητούμενο είναι να μην αλλάξει τίποτα, να μην προχωρήσει τίποτα, να μη γίνει τίποτα.
Για να νέμονται το κράτος οι ίδιοι που το νέμονταν ώς τώρα. Και οι οποίοι το έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους!
πηγη:tanea.gr
Υποθέτω ότι συμφωνούμε όλοι πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις.
Υποθέτω ότι συμφωνούμε επίσης πως δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αυξήσεως ή επιβολής φόρων - μάλλον θα έπρεπε να μειωθούν οι υπάρχοντες όπως υποσχέθηκε προεκλογικά η ΝΔ Αν συμφωνήσουμε σε αυτά τα δύο, τότε δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για τη χώρα από το κυνήγι της φοροδιαφυγής (ως προς τα έσοδα) και από τον δραστικό περιορισμό του κράτους (ως προς τις δαπάνες). Συνεχίζουμε.
Το κυνήγι της φοροδιαφυγής είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση αλλά ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει πότε και πόσο θα αποδώσει. Μακάρι αλλά...
Ο περιορισμός του κράτους, αντιθέτως, είναι πολιτική άμεσης απόδοσης. Υπό την προϋπόθεση προφανώς ότι κάποιος θα αποφασίσει να το περιορίσει.
Περιορισμός του κράτους σημαίνει τρία πράγματα.
Πρώτον, περιορισμός των οργανισμών και φορέων που αποτελούν το κράτος - με συγχωνεύσεις, καταργήσεις ή ιδιωτικοποιήσεις, αδιάφορο...
Δεύτερον, μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων - αφού συμφωνήσαμε ότι δεν θέλουμε άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων...
Τρίτον, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας για να μαζέψουμε κανένα φράγκο - χρησιμοποιώ εσκεμμένα τον όρο «εκποίηση» αντί του πολιτικά ορθού «αξιοποίηση» διότι ο χρεοκοπημένος εκποιεί για να πληρώσει τα χρέη του, δεν αξιοποιεί...
Και πάμε τώρα στο ζουμί της ιστορίας.
Μόλις πάμε να βάλουμε χέρι στο κράτος, όλοι οι καραγκιόζηδες που προηγουμένως έχουν συμφωνήσει ότι δεν μπορούν να αυξηθούν άλλο οι φόροι, ούτε να μειωθούν άλλο οι μισθοί, φωνάζουν για «ξεπούλημα».
Μιλάμε για την επιτομή της βλακείας, αν δεν ήταν ο ορισμός της υποκρισίας.
Ποια είναι δηλαδή η τιμή του ΟΣΕ ή της ΔΕΗ κάτω από την οποία η πώλησή τους αποτελεί ξεπούλημα; Ποιος την ορίζει αυτή την τιμή; Ο Στρατούλης μόνος του ή παρέα με τον Φωτόπουλο;
Αν αυτές οι επιχειρήσεις είναι τόσο χρήσιμες και τόσο παραγωγικές όσο υποστηρίζουν οι συνδικαλιστές τους, τι τους πειράζει να ιδιωτικοποιηθούν; Τι θα πάθουν; Εκτός και αν θεωρούν ότι όλοι εμείς που δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα είμαστε κορόιδα και μόνο αυτοί βρήκαν τον μήνα που τρέφει τους έντεκα.
Από πού προκύπτει άραγε ότι η φέτα ή η ζάχαρη ή ο τζόγος ή τα λαχεία ή οι μαρίνες αποτελούν ύψιστα κοινωνικά αγαθά, τα οποία πρέπει ανυπερθέτως να διαχειρίζεται το Δημόσιο;
Προφανώς όλα αυτά δεν είναι παρά προφάσεις και κουτοπονηριές. Το ζητούμενο είναι να μην αλλάξει τίποτα, να μην προχωρήσει τίποτα, να μη γίνει τίποτα.
Για να νέμονται το κράτος οι ίδιοι που το νέμονταν ώς τώρα. Και οι οποίοι το έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους!
πηγη:tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μηχανική βλάβη του Superferry II
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δεν πάει στη συνδιάσκεψη ο Γιώργος
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
