2012-07-06 10:16:58
…Προβληματίζομαι ακόμα και ανησυχώ για το ενδεχόμενο κάποιες σκοτεινές παραπολιτικές δυνάμεις που ζουν στις παρυφές της δημοκρατίας, μήπως θελήσουν να πάρουν στα χέρια τους αυτό που ονομάζουν Nόμο και Δίκαιο και θελήσουν να υποκαταστήσουν την πολιτεία. Σενάριο επικίνδυνο και καταστροφικό, αλλά πολύ πιθανό, όπως τουλάχιστον τα αποτελέσματα των εκλογών προοιωνίζουν…
Κάνοντας μια πρόχειρη εκτίμηση των αποτελεσμάτων των εκλογών της 17-6-2012 όσον αφορά την κίνηση της ψήφου της μουσουλμανικής μειονότητας και μάλιστα όπως αυτή εκδηλώθηκε σε αμιγείς μουσουλμανικούς οικισμούς, γίνεται ολοφάνερη και στη μεγαλοπρέπειά της η εντολή «Τούρκος ψηφίζει Τούρκο», που σημαίνει ότι όλοι οι μουσουλμάνοι πρέπει να θεωρούνται Τούρκοι πρώτον και δεύτερον όσοι δεν ψηφίζουν Τούρκο, «γκιαουρτζήδες», τουτέστιν ελληνίζοντες, όχι Έλληνες, που με τη σειρά του σημαίνει προδότες, και κατ΄ επέκταση απόβλητοι, απορρίμματα, μιάσματα, καθάρματα, κ.ά.
Καταφαίνεται ακόμα ότι στη χώρα αυτή, όπου πολλοί και δίκαια, υπεραμύνονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως και αυτών των συμπολιτών μας της μουσουλμανικής μειονότητας, είναι μόνο όσοι ανήκουν στην πλειονότητα, τη μη μουσουλμανική. Γιατί αν κάποιοι καταπατούν βάναυσα αυτά τα δικαιώματα είναι οι ίδιοι οι ομόθρησκοί τους που ψάχνουν να βρουν κάθε φορά την ευκαιρία για να εκδηλώσουν κατά τρόπο βίαιο, ωμό και απροκάλυπτο την τρομοκρατία τους με μεθόδους γκεμπελικές ή μάλλον νεοτουρκικές που θα τις ζήλευε ακόμα και ο Γκέμπελ.
Κατανοώ το γεγονός ότι οι μειονότητες βασίζουν την ύπαρξή τους σε μια σειρά άγραφων κανόνων και εντολών. Μεταξύ αυτών και στην υπακοή στις αποφάσεις των ηγετών τους, όταν μάλιστα αυτοί οι ηγέτες αναδεικνύονται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, είναι δηλαδή λαοπρόβλητοι.
Υπάρχει όμως ο μεγάλος μαέστρος, «το μεγάλο μαγαζί» και από πίσω μια σειρά «συλλογικών» και φυσικών προσώπων στο ρόλο των υπάτων, ανθυπάτων, λεγεωνάριων, πρακτόρων υποπρακτόρων, ρουφιάνων ακόμα και τουρκοδίαιτων συνεργατών οι οποίοι εκπονούν σχεδιασμούς, τους κοστολογούν, εξευρίσκουν τα αναγκαία κεφάλαια και τους προωθούν για υλοποίηση.
Επίσης διαπιστώνεται ότι μια πολύ μικρή μειοψηφία που θα την ονόμαζα «θύλακες διαφωνούντων μουσουλμάνων» σπάζει αυτήν την άνευ όρων υποταγή και λειτουργώντας είτε σε επίπεδο συμφέροντος, είτε σε επίπεδο συμπάθειας, φιλίας, υποχρέωσης, είτε ακόμα και σε επίπεδο ιδεολογικό –πολιτικό, διαχώρισε τη θέση της. Οι πολίτες αυτής της μειοψηφίας έχουν και χώρο, προέλευση και ονόματα. Δεν μπορώ να υποψιαστώ το πόσο τους αναζητούν και όταν τους βρουν πως τους μεταχειρίζονται οι γείτονές τους, οι αντίπαλοί τους, οι φίλοι και οι εχθροί τους; Άραγε σε ποιας μαύρης λίστας τις σελίδες τσεκάρονται τα ονόματά τους; Ποιες συνέπειες τους περιμένουν και ποιο θα είναι το τίμημα της ελεύθερης ψήφου τους;
Αυτό όμως που σίγουρα με προβληματίζει και πολύ έντονα μάλιστα είναι η στάση αυτής της πολιτείας, που θέλει να λέγεται προστάτης της ελευθερίας της σκέψης, του λόγου, της εκδήλωσης του κάθε πολίτη της, το ποια μέτρα παίρνει προκειμένου να εξασφαλίσει μέσα στα όρια της δημοκρατίας όσα από τα παραπάνω επαγγέλλεται.
Επί του προκειμένου αναρωτιέμαι και με την πρακτική των πολιτικών κομμάτων, για το φθηνό τρόπο με τον οποίο διαγκωνίζονται κάθε φορά για το ποιο θα πάρει τελικά το μεγαλύτερο κομμάτι από τα τριάκοντα αργύρια σε ψήφους που τους τα προσφέρουν πακεταρισμένα το καθένα με το όνομα απέξω του υποψηφίου, του εντολοδόχου ανθυπάτου.
Όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες έτσι οι μουσουλμάνοι μειονοτικοί έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, ισόνομα και ισοβαρώς. «Τούρκος» όμως για την Βουλή των Ελλήνων κανένας. Με ποια προσόντα λοιπόν επιλέγουν και με ποια κριτήρια συμπεριλαμβάνουν στα ψηφοδέλτια τους μειονοτικούς υποψηφίους, όταν στόχος των ιδίων είναι να καταλάβουν όλες τις βουλευτικές έδρες που αναλογούν στους νομούς της Θράκης, προκαλώντας βάναυσα το πολιτικό αίσθημα της πλειονότητας, που αγωνίζεται μέσα από τις επιλογές της τούτους τους δύσκολους καιρούς να αντιμετωπίσει τη φοβερή οικονομική κρίση. Και αυτοί υπερηφανεύονται για τους τρεις βουλευτές που εξέλεξαν και δυσανασχετούν που δεν εξέλεξαν και τον τέταρτο, γιατί το κόμμα του για λίγους ψήφους δεν μπήκε στη βουλή.
Προβληματίζομαι ακόμα και ανησυχώ για το ενδεχόμενο κάποιες σκοτεινές παραπολιτικές δυνάμεις που ζουν στις παρυφές της δημοκρατίας, μήπως θελήσουν να πάρουν στα χέρια τους αυτό που ονομάζουν Nόμο και Δίκαιο και θελήσουν να υποκαταστήσουν την πολιτεία. Σενάριο επικίνδυνο και καταστροφικό, αλλά πολύ πιθανό, όπως τουλάχιστον τα αποτελέσματα των εκλογών προοιωνίζουν. Ο λαός σαν το πνιγμένο δεν ξέρει από πού να πιαστεί. Μια σπίθα χρειάζεται και το μειονοτικό θα εξελιχθεί σε θέμα χειρότερο από την κρίση.
Τι μένει λοιπόν; Πρώτον οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες να σκύψουν με επιμέλεια πάνω στο θέμα και να το αντιμετωπίσουν σε βάθος και με τη μέγιστη σοβαρότητα. Να συγκροτήσουν ειδικές επιτροπές με εξειδίκευση πάνω στα προβλήματα που υπάρχουν αναλυτικά. Να εξαγάγουν συμπεράσματα και να καταθέσουν προτάσεις. Να γίνει σχεδιασμός για την αντιμετώπιση και την επίλυσή τους.
Δεύτερον ο πολιτικός κόσμος, τα πολιτικά κόμματα, ας αρθούν επιτέλους για το θέμα αυτό στο ύψος των περιστάσεων. Ποτέ δεν το έκαναν. Ας το κάνουν τώρα. Ας πάψουν να εθελοτυφλούν και να παριστάνουν τις …μωρές παρθένες. Μπορούν να βρουν μέσα από διακομματικές συζητήσεις τρόπους πρακτικούς, νόμιμους, ηθικούς, τίμιους για να αντιμετωπίσουν το θέμα και να απορρίψουν τα τριάκοντα αργύρια. Οι καιροί ου μενετοί.
Δ.Μ.
Τα στοιχεία του αρθρογράφου είναι στην διάθεση της εφημερίδας μας
http://xronos.gr/detail.php?ID=82631
Κάνοντας μια πρόχειρη εκτίμηση των αποτελεσμάτων των εκλογών της 17-6-2012 όσον αφορά την κίνηση της ψήφου της μουσουλμανικής μειονότητας και μάλιστα όπως αυτή εκδηλώθηκε σε αμιγείς μουσουλμανικούς οικισμούς, γίνεται ολοφάνερη και στη μεγαλοπρέπειά της η εντολή «Τούρκος ψηφίζει Τούρκο», που σημαίνει ότι όλοι οι μουσουλμάνοι πρέπει να θεωρούνται Τούρκοι πρώτον και δεύτερον όσοι δεν ψηφίζουν Τούρκο, «γκιαουρτζήδες», τουτέστιν ελληνίζοντες, όχι Έλληνες, που με τη σειρά του σημαίνει προδότες, και κατ΄ επέκταση απόβλητοι, απορρίμματα, μιάσματα, καθάρματα, κ.ά.
Καταφαίνεται ακόμα ότι στη χώρα αυτή, όπου πολλοί και δίκαια, υπεραμύνονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως και αυτών των συμπολιτών μας της μουσουλμανικής μειονότητας, είναι μόνο όσοι ανήκουν στην πλειονότητα, τη μη μουσουλμανική. Γιατί αν κάποιοι καταπατούν βάναυσα αυτά τα δικαιώματα είναι οι ίδιοι οι ομόθρησκοί τους που ψάχνουν να βρουν κάθε φορά την ευκαιρία για να εκδηλώσουν κατά τρόπο βίαιο, ωμό και απροκάλυπτο την τρομοκρατία τους με μεθόδους γκεμπελικές ή μάλλον νεοτουρκικές που θα τις ζήλευε ακόμα και ο Γκέμπελ.
Κατανοώ το γεγονός ότι οι μειονότητες βασίζουν την ύπαρξή τους σε μια σειρά άγραφων κανόνων και εντολών. Μεταξύ αυτών και στην υπακοή στις αποφάσεις των ηγετών τους, όταν μάλιστα αυτοί οι ηγέτες αναδεικνύονται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, είναι δηλαδή λαοπρόβλητοι.
Υπάρχει όμως ο μεγάλος μαέστρος, «το μεγάλο μαγαζί» και από πίσω μια σειρά «συλλογικών» και φυσικών προσώπων στο ρόλο των υπάτων, ανθυπάτων, λεγεωνάριων, πρακτόρων υποπρακτόρων, ρουφιάνων ακόμα και τουρκοδίαιτων συνεργατών οι οποίοι εκπονούν σχεδιασμούς, τους κοστολογούν, εξευρίσκουν τα αναγκαία κεφάλαια και τους προωθούν για υλοποίηση.
Επίσης διαπιστώνεται ότι μια πολύ μικρή μειοψηφία που θα την ονόμαζα «θύλακες διαφωνούντων μουσουλμάνων» σπάζει αυτήν την άνευ όρων υποταγή και λειτουργώντας είτε σε επίπεδο συμφέροντος, είτε σε επίπεδο συμπάθειας, φιλίας, υποχρέωσης, είτε ακόμα και σε επίπεδο ιδεολογικό –πολιτικό, διαχώρισε τη θέση της. Οι πολίτες αυτής της μειοψηφίας έχουν και χώρο, προέλευση και ονόματα. Δεν μπορώ να υποψιαστώ το πόσο τους αναζητούν και όταν τους βρουν πως τους μεταχειρίζονται οι γείτονές τους, οι αντίπαλοί τους, οι φίλοι και οι εχθροί τους; Άραγε σε ποιας μαύρης λίστας τις σελίδες τσεκάρονται τα ονόματά τους; Ποιες συνέπειες τους περιμένουν και ποιο θα είναι το τίμημα της ελεύθερης ψήφου τους;
Αυτό όμως που σίγουρα με προβληματίζει και πολύ έντονα μάλιστα είναι η στάση αυτής της πολιτείας, που θέλει να λέγεται προστάτης της ελευθερίας της σκέψης, του λόγου, της εκδήλωσης του κάθε πολίτη της, το ποια μέτρα παίρνει προκειμένου να εξασφαλίσει μέσα στα όρια της δημοκρατίας όσα από τα παραπάνω επαγγέλλεται.
Επί του προκειμένου αναρωτιέμαι και με την πρακτική των πολιτικών κομμάτων, για το φθηνό τρόπο με τον οποίο διαγκωνίζονται κάθε φορά για το ποιο θα πάρει τελικά το μεγαλύτερο κομμάτι από τα τριάκοντα αργύρια σε ψήφους που τους τα προσφέρουν πακεταρισμένα το καθένα με το όνομα απέξω του υποψηφίου, του εντολοδόχου ανθυπάτου.
Όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες έτσι οι μουσουλμάνοι μειονοτικοί έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, ισόνομα και ισοβαρώς. «Τούρκος» όμως για την Βουλή των Ελλήνων κανένας. Με ποια προσόντα λοιπόν επιλέγουν και με ποια κριτήρια συμπεριλαμβάνουν στα ψηφοδέλτια τους μειονοτικούς υποψηφίους, όταν στόχος των ιδίων είναι να καταλάβουν όλες τις βουλευτικές έδρες που αναλογούν στους νομούς της Θράκης, προκαλώντας βάναυσα το πολιτικό αίσθημα της πλειονότητας, που αγωνίζεται μέσα από τις επιλογές της τούτους τους δύσκολους καιρούς να αντιμετωπίσει τη φοβερή οικονομική κρίση. Και αυτοί υπερηφανεύονται για τους τρεις βουλευτές που εξέλεξαν και δυσανασχετούν που δεν εξέλεξαν και τον τέταρτο, γιατί το κόμμα του για λίγους ψήφους δεν μπήκε στη βουλή.
Προβληματίζομαι ακόμα και ανησυχώ για το ενδεχόμενο κάποιες σκοτεινές παραπολιτικές δυνάμεις που ζουν στις παρυφές της δημοκρατίας, μήπως θελήσουν να πάρουν στα χέρια τους αυτό που ονομάζουν Nόμο και Δίκαιο και θελήσουν να υποκαταστήσουν την πολιτεία. Σενάριο επικίνδυνο και καταστροφικό, αλλά πολύ πιθανό, όπως τουλάχιστον τα αποτελέσματα των εκλογών προοιωνίζουν. Ο λαός σαν το πνιγμένο δεν ξέρει από πού να πιαστεί. Μια σπίθα χρειάζεται και το μειονοτικό θα εξελιχθεί σε θέμα χειρότερο από την κρίση.
Τι μένει λοιπόν; Πρώτον οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες να σκύψουν με επιμέλεια πάνω στο θέμα και να το αντιμετωπίσουν σε βάθος και με τη μέγιστη σοβαρότητα. Να συγκροτήσουν ειδικές επιτροπές με εξειδίκευση πάνω στα προβλήματα που υπάρχουν αναλυτικά. Να εξαγάγουν συμπεράσματα και να καταθέσουν προτάσεις. Να γίνει σχεδιασμός για την αντιμετώπιση και την επίλυσή τους.
Δεύτερον ο πολιτικός κόσμος, τα πολιτικά κόμματα, ας αρθούν επιτέλους για το θέμα αυτό στο ύψος των περιστάσεων. Ποτέ δεν το έκαναν. Ας το κάνουν τώρα. Ας πάψουν να εθελοτυφλούν και να παριστάνουν τις …μωρές παρθένες. Μπορούν να βρουν μέσα από διακομματικές συζητήσεις τρόπους πρακτικούς, νόμιμους, ηθικούς, τίμιους για να αντιμετωπίσουν το θέμα και να απορρίψουν τα τριάκοντα αργύρια. Οι καιροί ου μενετοί.
Δ.Μ.
Τα στοιχεία του αρθρογράφου είναι στην διάθεση της εφημερίδας μας
http://xronos.gr/detail.php?ID=82631
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
