2012-07-06 12:17:01
“Επιστολή-μανιφέστο” που “υπογράφει”, “αυστηρά ολιγομελή διακλαδική ομάδα”,σπουδαστών της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) ,αποκαλύπτει το Onalert.
Στην ΑΔΙΣΠΟ ,υπηρετούν στελέχη με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη και του συνταγματάρχη και γι΄ αυτό η “επιστολή-μανιφέστο” και τα όσα αναφέρονται σ΄ αυτή αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα.
Το γεγονός ότι πρόκειται για
ανώνυμη επιστολή ασφαλώς και προβληματίζει και θέτει ερωτήματα για την αξιοπιστία της.Ωστόσο από το κείμενο προκύπτει ότι οι συντάκτες της γνωρίζουν πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα. Το Onalert δημοσιεύει σήμερα ένα μέρος της επιστολής το οποίο επικεντρώνεται στις στρατιωτικές σχολές και στη λειτουργία τους
Η “ολιγομελή ομάδα” των αξιωματικών ξεκινά το κείμενό της αναφέροντας:
“Τώρα που τα πάθη ένθεν κακείθεν στην ΑΔΙΣΠΟ έχουν καταλαγιάσει, ήρθε η ώρα να τοποθετηθούμε δημόσια και εμείς. Πρόκειται για μία αυστηρά ολιγομελή διακλαδική ομάδα σπουδαστών της Σχολής (δεν χρειάζεται να ανησυχεί η Ηγεσία, δεν πρόκειται για επίορκους), που δεν κοιτάμε το δένδρο για να χάσουμε το δάσος, ούτε περιμένουμε την έκβαση του αγώνα για να ταχθούμε με το μέρος του νικητή.
Η σύσταση της ομάδας εξυπηρετεί αποκλειστικά την ανταλλαγή απόψεων και γόνιμων προβληματισμών μεταξύ των μελών της, προκειμένου να καταστούμε επαρκείς, ώστε αρχικά να κατέλθουμε στο βάθος της συνειδήσεώς μας και να λαξεύσουμε τον ακατέργαστο λίθο που έχουμε μέσα μας, και στη συνέχεια, εφόσον πετύχουμε στη δύσκολη αυτή ψυχοπνευματική ατραπό που συνιστά μία μυητική διαδικασία – λάξευση, να καταστούμε ικανοί να μεταφέρουμε στους συνανθρώπους της αμύητης κοινωνίας (συναδέλφους και μη), μηνύματα αγάπης, ελπίδας, αδελφοσύνης, καλοσύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης. Άλλωστε, κατά τον Mackey, το φως αποτελούσε τον τελικό σκοπό όλων των αρχαίων μυστηρίων. Πνευματικός πατέρας και ιδεολογική πυξίδα μας ο Νίκος Καζαντζάκης, Ευαγγέλιο και Βίβλος μας η «Ασκητική» του”.
Αφού εξηγούν ότι αφορμή για τη σύνταξη αυτού του κειμένου αποτέλεσε η “χωρίς αιδώ” επίθεση κατά της διοίκησης της Σχολής την οποία αποδίδουν στην προσπάθεια διατήρησης της “καθεστηκυίας τάξης” για την οποία αναφέρουν:
“Η καθεστηκυία αυτή τάξη, χρόνια τώρα, αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση και κυρίαρχο χαρακτηριστικό λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεών μας, η οποία δημιουργώντας ανελευθερίες, φαυλοκρατία, αισθήματα αδικίας και κραυγές αγωνίας, μάλλον αντιστρατεύεται παρά υποβοηθά την αποστολή μας που πρωτίστως σχετίζεται με σκοπούς επιχειρησιακούς. Το κοινό στοιχείο που έχουν τα δύο ως άνω αναφερόμενα ανοσιουργήματα, σε τακτικό επίπεδο είναι η παραπληροφόρηση και ο κιτρινισμός, ενώ στο αντίστοιχο στρατηγικό, παρατηρείται προδήλως μία εναγώνια φωτοσβεστική εμμονή”.
Στη συνέχεια αφού υπερασπίζονται τη διοίκηση της ΑΔΙΣΠΟ έναντι παραπόνων που εκφράστηκαν εναντίον της κάνοντας σύγκριση με τις συνθήκες που όπως υποστηρίζουν επικρατούν στις στρατιωτικές σχολές:
“Αλήθεια, αγαπητοί συνάδελφοι και συσπουδαστές, σας ενόχλησαν τόσο οι καθυστερήσεις στα θέματα Διοικητικής Μέριμνας που αναφέρατε; Εγείρετε επίσης θέμα αξιοπρέπειας; Δεν θα διαφωνήσουμε μαζί σας, με τη διαφορά ότι βλέπετε το δένδρο και χάνετε το δάσος. Πόση άραγε αξιοπρέπεια είχατε τόσο εσείς, όσο και εμείς, που ανεχθήκαμε επί 4ετία στα «στρατιωτικά αναμορφωτήρια – άσυλα» να μας ποδοπατάνε τις προσωπικότητές μας, να μας βιάζουνε τις συνειδήσεις μας, να μας ισοπεδώνουν τις διαφορετικότητές μας φτιάχνοντας έναν και ενιαίο πολτό;
Μας προσέδωσαν άραγε αυτά τα «ολοπαγή ιδρύματα» - ως όφειλαν – ταυτότητα ή αφαίρεσαν τις ταυτότητές μας; Ανοικοδόμησαν ή ήρθαν σαν πύρινη λαίλαπα να ισοπεδώσουν ότι υγιές στοιχείο με μόχθο και αγώνες είχαμε δομήσει, υποβοηθούμενοι από τους αγωνιστές της ζωής γονείς και δασκάλους μας; Ξεχάσατε φίλτατοι αδελφοί, το μέγεθος του παραλογισμού που ζήσαμε, την ταγματασφαλίτικη νοοτροπία, τον άκρατο καθεστωτισμό και απολυταρχισμό, την βάναυση καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδιωτικής σφαίρας, τους πατερναλισμούς, τα προσκλητήρια τιμωρημένων με τις σκοροφαγωμένες υπό μάλης κουβέρτες, τα άθλια κελιά του πειθαρχείου, τον αποκρουστικό θόρυβο – γρύλισμα - του σύρτη όταν ο δεσμοφύλακας του πειθαρχείου κλείδωνε τα κελία μας; Ξεχάσατε τις απειλές για ξεκούμπωτα κομβία, για σκονισμένους φλογοκρύπτες, για αγυάλιστες πόρπες και για μη προβλεπόμενες φαβορίτες; Ξεχάσατε τη δαμόκλειο σπάθη του Αξιωματικού Επιτηρητή, του Λοχία Υπηρεσίας, ακόμη και των ιδιωτών καθηγητών που μας επέβαλαν ποινές παίζοντας με τις ατομικές ελευθερίες μας και με τα συναισθήματά μας;
Δεν ανησυχείτε καθόλου που αυτός ο ανορθολογισμός διαιωνίζεται, και προπάντων ούτε το ηθικό, το φρόνημα και την αυτοπεποίθηση των στελεχών ενδυναμώνει, ούτε δρα καταλυτικά σε επιχειρησιακό επίπεδο. Αντίθετα μάλιστα, καλλιεργεί αισθήματα μίσους αλλά και ήσσονος προσπάθειας”.
Και συνεχίζουν στον ίδιο τόνο:
“Στρατιωτικές σχολές: ένας παραδοσιακός μυθικός λαβύρινθος, σε κάθε γωνία του οποίου καιροφυλακτεί ένας Μινώταυρος έτοιμος να κατασπαράξει τους νεαρούς απροστάτευτους σπουδαστές, με το σύνολο των Μινώταυρων να απαρτίζουν μία σαθρή και κυνική συντεχνιακή νομενκλατούρα η οποία απολαμβάνει κάποια ιδιαίτερα προνόμια που οικοδομήθηκαν και άπλετα προσφέρθηκαν κάτω από την καπνομίχλη μίας φαιάς ταπεινής συναλλαγής. Οι δοσίλογοι, οι αυλικοί, οι γυρολόγοι, τα φερέφωνα του συστήματος και οι αιμοσταγείς ροβεσπιέροι, αποτελούν αναπόσπαστα γρανάζια του αλλοτριωτικού μηχανισμού επανακοινωνικοποίησης των σπουδαστών των παραγωγικών σχολών. Όλοι αυτοί ως σύγχρονοι μισθοφόροι του Δαρείου και συναισθανόμενοι τη μικρότητά τους, αναζητούν από τους μπολσεβίκους του συστήματος προστάτιδες δυνάμεις”.
On Alert
.
Eglimatikotita
Στην ΑΔΙΣΠΟ ,υπηρετούν στελέχη με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη και του συνταγματάρχη και γι΄ αυτό η “επιστολή-μανιφέστο” και τα όσα αναφέρονται σ΄ αυτή αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα.
Το γεγονός ότι πρόκειται για
ανώνυμη επιστολή ασφαλώς και προβληματίζει και θέτει ερωτήματα για την αξιοπιστία της.Ωστόσο από το κείμενο προκύπτει ότι οι συντάκτες της γνωρίζουν πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα. Το Onalert δημοσιεύει σήμερα ένα μέρος της επιστολής το οποίο επικεντρώνεται στις στρατιωτικές σχολές και στη λειτουργία τους
Η “ολιγομελή ομάδα” των αξιωματικών ξεκινά το κείμενό της αναφέροντας:
“Τώρα που τα πάθη ένθεν κακείθεν στην ΑΔΙΣΠΟ έχουν καταλαγιάσει, ήρθε η ώρα να τοποθετηθούμε δημόσια και εμείς. Πρόκειται για μία αυστηρά ολιγομελή διακλαδική ομάδα σπουδαστών της Σχολής (δεν χρειάζεται να ανησυχεί η Ηγεσία, δεν πρόκειται για επίορκους), που δεν κοιτάμε το δένδρο για να χάσουμε το δάσος, ούτε περιμένουμε την έκβαση του αγώνα για να ταχθούμε με το μέρος του νικητή.
Η σύσταση της ομάδας εξυπηρετεί αποκλειστικά την ανταλλαγή απόψεων και γόνιμων προβληματισμών μεταξύ των μελών της, προκειμένου να καταστούμε επαρκείς, ώστε αρχικά να κατέλθουμε στο βάθος της συνειδήσεώς μας και να λαξεύσουμε τον ακατέργαστο λίθο που έχουμε μέσα μας, και στη συνέχεια, εφόσον πετύχουμε στη δύσκολη αυτή ψυχοπνευματική ατραπό που συνιστά μία μυητική διαδικασία – λάξευση, να καταστούμε ικανοί να μεταφέρουμε στους συνανθρώπους της αμύητης κοινωνίας (συναδέλφους και μη), μηνύματα αγάπης, ελπίδας, αδελφοσύνης, καλοσύνης και κοινωνικής αλληλεγγύης. Άλλωστε, κατά τον Mackey, το φως αποτελούσε τον τελικό σκοπό όλων των αρχαίων μυστηρίων. Πνευματικός πατέρας και ιδεολογική πυξίδα μας ο Νίκος Καζαντζάκης, Ευαγγέλιο και Βίβλος μας η «Ασκητική» του”.
Αφού εξηγούν ότι αφορμή για τη σύνταξη αυτού του κειμένου αποτέλεσε η “χωρίς αιδώ” επίθεση κατά της διοίκησης της Σχολής την οποία αποδίδουν στην προσπάθεια διατήρησης της “καθεστηκυίας τάξης” για την οποία αναφέρουν:
“Η καθεστηκυία αυτή τάξη, χρόνια τώρα, αποτελεί θεμελιακή προϋπόθεση και κυρίαρχο χαρακτηριστικό λειτουργίας των Ενόπλων Δυνάμεών μας, η οποία δημιουργώντας ανελευθερίες, φαυλοκρατία, αισθήματα αδικίας και κραυγές αγωνίας, μάλλον αντιστρατεύεται παρά υποβοηθά την αποστολή μας που πρωτίστως σχετίζεται με σκοπούς επιχειρησιακούς. Το κοινό στοιχείο που έχουν τα δύο ως άνω αναφερόμενα ανοσιουργήματα, σε τακτικό επίπεδο είναι η παραπληροφόρηση και ο κιτρινισμός, ενώ στο αντίστοιχο στρατηγικό, παρατηρείται προδήλως μία εναγώνια φωτοσβεστική εμμονή”.
Στη συνέχεια αφού υπερασπίζονται τη διοίκηση της ΑΔΙΣΠΟ έναντι παραπόνων που εκφράστηκαν εναντίον της κάνοντας σύγκριση με τις συνθήκες που όπως υποστηρίζουν επικρατούν στις στρατιωτικές σχολές:
“Αλήθεια, αγαπητοί συνάδελφοι και συσπουδαστές, σας ενόχλησαν τόσο οι καθυστερήσεις στα θέματα Διοικητικής Μέριμνας που αναφέρατε; Εγείρετε επίσης θέμα αξιοπρέπειας; Δεν θα διαφωνήσουμε μαζί σας, με τη διαφορά ότι βλέπετε το δένδρο και χάνετε το δάσος. Πόση άραγε αξιοπρέπεια είχατε τόσο εσείς, όσο και εμείς, που ανεχθήκαμε επί 4ετία στα «στρατιωτικά αναμορφωτήρια – άσυλα» να μας ποδοπατάνε τις προσωπικότητές μας, να μας βιάζουνε τις συνειδήσεις μας, να μας ισοπεδώνουν τις διαφορετικότητές μας φτιάχνοντας έναν και ενιαίο πολτό;
Μας προσέδωσαν άραγε αυτά τα «ολοπαγή ιδρύματα» - ως όφειλαν – ταυτότητα ή αφαίρεσαν τις ταυτότητές μας; Ανοικοδόμησαν ή ήρθαν σαν πύρινη λαίλαπα να ισοπεδώσουν ότι υγιές στοιχείο με μόχθο και αγώνες είχαμε δομήσει, υποβοηθούμενοι από τους αγωνιστές της ζωής γονείς και δασκάλους μας; Ξεχάσατε φίλτατοι αδελφοί, το μέγεθος του παραλογισμού που ζήσαμε, την ταγματασφαλίτικη νοοτροπία, τον άκρατο καθεστωτισμό και απολυταρχισμό, την βάναυση καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδιωτικής σφαίρας, τους πατερναλισμούς, τα προσκλητήρια τιμωρημένων με τις σκοροφαγωμένες υπό μάλης κουβέρτες, τα άθλια κελιά του πειθαρχείου, τον αποκρουστικό θόρυβο – γρύλισμα - του σύρτη όταν ο δεσμοφύλακας του πειθαρχείου κλείδωνε τα κελία μας; Ξεχάσατε τις απειλές για ξεκούμπωτα κομβία, για σκονισμένους φλογοκρύπτες, για αγυάλιστες πόρπες και για μη προβλεπόμενες φαβορίτες; Ξεχάσατε τη δαμόκλειο σπάθη του Αξιωματικού Επιτηρητή, του Λοχία Υπηρεσίας, ακόμη και των ιδιωτών καθηγητών που μας επέβαλαν ποινές παίζοντας με τις ατομικές ελευθερίες μας και με τα συναισθήματά μας;
Δεν ανησυχείτε καθόλου που αυτός ο ανορθολογισμός διαιωνίζεται, και προπάντων ούτε το ηθικό, το φρόνημα και την αυτοπεποίθηση των στελεχών ενδυναμώνει, ούτε δρα καταλυτικά σε επιχειρησιακό επίπεδο. Αντίθετα μάλιστα, καλλιεργεί αισθήματα μίσους αλλά και ήσσονος προσπάθειας”.
Και συνεχίζουν στον ίδιο τόνο:
“Στρατιωτικές σχολές: ένας παραδοσιακός μυθικός λαβύρινθος, σε κάθε γωνία του οποίου καιροφυλακτεί ένας Μινώταυρος έτοιμος να κατασπαράξει τους νεαρούς απροστάτευτους σπουδαστές, με το σύνολο των Μινώταυρων να απαρτίζουν μία σαθρή και κυνική συντεχνιακή νομενκλατούρα η οποία απολαμβάνει κάποια ιδιαίτερα προνόμια που οικοδομήθηκαν και άπλετα προσφέρθηκαν κάτω από την καπνομίχλη μίας φαιάς ταπεινής συναλλαγής. Οι δοσίλογοι, οι αυλικοί, οι γυρολόγοι, τα φερέφωνα του συστήματος και οι αιμοσταγείς ροβεσπιέροι, αποτελούν αναπόσπαστα γρανάζια του αλλοτριωτικού μηχανισμού επανακοινωνικοποίησης των σπουδαστών των παραγωγικών σχολών. Όλοι αυτοί ως σύγχρονοι μισθοφόροι του Δαρείου και συναισθανόμενοι τη μικρότητά τους, αναζητούν από τους μπολσεβίκους του συστήματος προστάτιδες δυνάμεις”.
On Alert
.
Eglimatikotita
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πάει Γιουβέντους
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Συνεχίζεται η πώληση ελληνικών νησιών μέσω Internet
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
