2012-07-06 23:17:06
Του Γιώργου Παυλόπουλου*
Δεν έχει συμπληρωθεί ούτε μία εβδομάδα από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, η λήξη της οποίας συνοδεύτηκε από διθυραμβικούς τίτλους και αναλύσεις περί της υποχώρησης ή, ακόμη χειρότερα, της ήττας των Γερμανών Ο Μόντι ανέπνευσε βαθιά, ο Ολάντ αισθάνθηκε νικητής και ο Ραχόι μπόρεσε να πανηγυρίσει με την ησυχία του τον θρίαμβο τον Φούριας Ρόχας στον τρίτο συνεχόμενο τελικό μιας μεγάλης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Χθες, όμως, η κατήφεια επέστρεψε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Οι εξελίξεις μιλούν από μόνες τους. Οι αποδόσεις για τα 10ετή ισπανικά κρατικά ομόλογα ξεπέρασαν και πάλι το όριο συναγερμού του 7%, που θεωρείται ως η πύλη της κολάσεων – ή, με άλλα λόγια, του μνημονίου. Θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανείς ότι για να συμβεί αυτό, έβαλε το χεράκι του και το Βερολίνο, που ξεκαθάρισε ότι οριστική απόφαση για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών δεν θα υπάρξει προτού παραδοθεί η έκθεση της τρόικας.
Την ίδια στιγμή, στην Ιταλία, ο δανεισμός αντίστοιχης χρονικής διάρκειας πληρώνεται και πάλι με «πέναλτι» άνω του 6%. Οι αγωνιώδεις εκκλήσεις του Μόντι προς τους βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνησή του να εγκρίνουν το συντομότερο δυνατό τις περικοπές ύψους 26 δις ευρώ, μέχρι το 2014, δεν δείχνουν να πιάνουν τόπο. Και σε πολιτικό επίπεδο, όλοι καραδοκούν: από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι που δεν διστάζει να κάνει λόγο ακόμη και για έξοδο από το ευρώ και τον μέχρι πρότινος κωμικό και νυν πολιτικό αστέρα Μπέμπε Γκρίλο που «σαρώνει» στις δημοσκοπήσεις, μέχρι τα συνδικάτα τα οποία ακονίζουν τα σπαθιά τους.
Όσο για την άμοιρη Κύπρο, οι κραυγές του υπουργού Οικονομικών ότι «το PSI στην Ελλάδα μας σκότωσε» δεν φαίνεται να συγκινούν κανέναν στις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη ή το Βερολίνο. Οι σκουροντυμένοι γύπες της τρόικα «ξεσκονίζουν» τα βιβλία της, για να επιβάλλουν την ποινή που αρμόζει στην περίπτωση – συνυπολογίζοντας, ενδεχομένως, την εκδίκηση που αναζητούν κάποιοι από την εποχή του «όχι» στο Σχέδιο Ανάν Έτσι, μένει η Γαλλία του Φρανσουά Ολάντ να στέκεται περήφανη και αλύγιστη στις πιέσεις. Βεβαίως, και εκεί είναι γεγονός ότι έχει αρχίσει ήδη η «πλύση εγκεφάλου» για την ανάγκη περικοπών. Ωστόσο, για ευνόητους (και επικοινωνιακούς) λόγους, ο νέος της πρόεδρος ξεκινά την επίθεση από τις επιχειρήσεις και τα υψηλά εισοδήματα, με την επιβολή έκτακτης φορολογίας. Πόσο, λέτε, θα χρειαστεί η σύγχρονη Βαστίλη για να πέσει, αφήνοντας εντελώς ελεύθερο το πεδίο στα γερμανικά πάντσερ;
Όχι πολύ – και μετά, ο πόλεμος θα κριθεί από την αντίσταση των ίδιων των κοινωνιών. Όπως γίνεται πάντα, άλλωστε *στην Ημερησία
planet-greece
Δεν έχει συμπληρωθεί ούτε μία εβδομάδα από τη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, η λήξη της οποίας συνοδεύτηκε από διθυραμβικούς τίτλους και αναλύσεις περί της υποχώρησης ή, ακόμη χειρότερα, της ήττας των Γερμανών Ο Μόντι ανέπνευσε βαθιά, ο Ολάντ αισθάνθηκε νικητής και ο Ραχόι μπόρεσε να πανηγυρίσει με την ησυχία του τον θρίαμβο τον Φούριας Ρόχας στον τρίτο συνεχόμενο τελικό μιας μεγάλης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης. Χθες, όμως, η κατήφεια επέστρεψε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Οι εξελίξεις μιλούν από μόνες τους. Οι αποδόσεις για τα 10ετή ισπανικά κρατικά ομόλογα ξεπέρασαν και πάλι το όριο συναγερμού του 7%, που θεωρείται ως η πύλη της κολάσεων – ή, με άλλα λόγια, του μνημονίου. Θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανείς ότι για να συμβεί αυτό, έβαλε το χεράκι του και το Βερολίνο, που ξεκαθάρισε ότι οριστική απόφαση για την ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών δεν θα υπάρξει προτού παραδοθεί η έκθεση της τρόικας.
Την ίδια στιγμή, στην Ιταλία, ο δανεισμός αντίστοιχης χρονικής διάρκειας πληρώνεται και πάλι με «πέναλτι» άνω του 6%. Οι αγωνιώδεις εκκλήσεις του Μόντι προς τους βουλευτές που στηρίζουν την κυβέρνησή του να εγκρίνουν το συντομότερο δυνατό τις περικοπές ύψους 26 δις ευρώ, μέχρι το 2014, δεν δείχνουν να πιάνουν τόπο. Και σε πολιτικό επίπεδο, όλοι καραδοκούν: από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι που δεν διστάζει να κάνει λόγο ακόμη και για έξοδο από το ευρώ και τον μέχρι πρότινος κωμικό και νυν πολιτικό αστέρα Μπέμπε Γκρίλο που «σαρώνει» στις δημοσκοπήσεις, μέχρι τα συνδικάτα τα οποία ακονίζουν τα σπαθιά τους.
Όσο για την άμοιρη Κύπρο, οι κραυγές του υπουργού Οικονομικών ότι «το PSI στην Ελλάδα μας σκότωσε» δεν φαίνεται να συγκινούν κανέναν στις Βρυξέλλες, τη Φρανκφούρτη ή το Βερολίνο. Οι σκουροντυμένοι γύπες της τρόικα «ξεσκονίζουν» τα βιβλία της, για να επιβάλλουν την ποινή που αρμόζει στην περίπτωση – συνυπολογίζοντας, ενδεχομένως, την εκδίκηση που αναζητούν κάποιοι από την εποχή του «όχι» στο Σχέδιο Ανάν Έτσι, μένει η Γαλλία του Φρανσουά Ολάντ να στέκεται περήφανη και αλύγιστη στις πιέσεις. Βεβαίως, και εκεί είναι γεγονός ότι έχει αρχίσει ήδη η «πλύση εγκεφάλου» για την ανάγκη περικοπών. Ωστόσο, για ευνόητους (και επικοινωνιακούς) λόγους, ο νέος της πρόεδρος ξεκινά την επίθεση από τις επιχειρήσεις και τα υψηλά εισοδήματα, με την επιβολή έκτακτης φορολογίας. Πόσο, λέτε, θα χρειαστεί η σύγχρονη Βαστίλη για να πέσει, αφήνοντας εντελώς ελεύθερο το πεδίο στα γερμανικά πάντσερ;
Όχι πολύ – και μετά, ο πόλεμος θα κριθεί από την αντίσταση των ίδιων των κοινωνιών. Όπως γίνεται πάντα, άλλωστε *στην Ημερησία
planet-greece
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ ΠΑΝΤΩΣ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΤΡΩΣ ΑΝΤΩΝΑΚΗ ΚΟΜΑΝΕΤΣΗ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
