2012-07-07 10:39:05
Γράφει ο Κώστας Πανταζής
Το εκλογικό αποτέλεσμα, τόσο στις 6 Μάη όσο και στις 17 Ιούνη, αποτελεί για το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική και Προοδευτική Παράταξη μια συντριπτική και επώδυνη ήττα. Η μεγάλη συρρίκνωση των εκλογικών ποσοστών μας, σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2009 αλλά και προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, θέτει ζητήματα στρατηγικού και υπαρξιακού χαρακτήρα για την Παράταξη. Θέτει, τέλος, και την ηγεσία του χώρου προ των ευθυνών της.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έβαλε, και ορθά, στην ατζέντα το ζήτημα της ανασύνθεσης και της ανασυγκρότησης της Δημοκρατικής Σοσιαλιστικής Παράταξης. Είναι κάτι εξάλλου, το οποίο το θέτει, μας αρέσει δεν μας αρέσει, το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα. Κόμμα που χάνει το 70% και πλέον της δύναμής του ή θα αλλάξει ή θα πάψει να υπάρχει.
Η ανασυγκρότηση όμως είναι μία βαθιά πολιτική διαδικασία. Μπορεί να επιβάλλει αλλαγές προσώπων ή αλλαγές δομών, πρέπει όμως να υπακούει σε μία πολιτική λογική. Πρέπει να υπηρετεί ένα όραμα, ένα στόχο. Πρέπει να υποτάσσεται σε ένα πλαίσιο αξιών.
Συνεπώς, το εγχείρημα ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ πρέπει καταρχήν να απαντήσει σε ένα πρώτο, θεμελιώδες ερώτημα: τι εκφράζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Ποιο είναι το ιδεολογικό του στίγμα, η ιδεολογική του ταυτότητα. Ποιες είναι οι δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας και ποια η κοινωνική συμμαχία, που οφείλει να συστήσει και να εκφράσει.
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι μία απάντηση, που δίνεται με συνθήματα. Είναι κατεξοχήν ουσιαστική. Αν εξάλλου δεν είναι ουσιαστική, δεν θα οδηγήσει σε ανασυγκρότηση και αναγέννηση αλλά σε περαιτέρω συρρίκνωση και αποδιάρθρωση .
Παράμετρος σημαντική στο ερώτημα αυτό είναι η εξής: Μας εκφράζει ένα κόμμα μικρό σε εκλογικό ποσοστό, όπως συγκυριακά διαμορφώθηκε, το οποίο θα παίζει έναν περιορισμένο ρόλο στα πολιτικά πράγματα του τόπου ή επιθυμούμε την επανίδρυση ενός μεγάλου πλειοψηφικού ρεύματος. Και αυτό το ερώτημα, μπορεί να πει κάποιος, έχει αυτονόητη απάντηση. Δεν έχει ωστόσο αυτονόητες πρακτικές. Ιδίως, όταν είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να υποκατασταθεί το ΠΑΣΟΚ στο διαχρονικό του ρόλο από τον ΣΥΡΙΖΑ .
Ερώτημα δεύτερο, στο εγχείρημα ανασυγκρότησης, είναι αν η ανασύνθεση της Δημοκρατικής Παράταξης θα προέλθει από τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ ή από τη συγχώνευσή του με άλλους χώρους. Θεωρώ βέβαια ότι όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά. Όμως στην πολιτική υπάρχουν μόνο τρεις μαθηματικές πράξεις. Η αφαίρεση, η διαίρεση και ο πολλαπλασιασμός. Δεν υπάρχει άθροιση δυνάμεων ή Ένωση δυνάμεων. Και ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, ο πολλαπλασιασμός δυνάμεων είναι η κύρια επιδίωξη που πρέπει να έχει το όποιο εγχείρημα.
Τέλος, βασικό προαπαιτούμενο για μια δυναμική επανεκκίνηση, είναι ο ειλικρινής απολογισμός και η καταγραφή των αιτιών γιατί φθάσαμε ως εδώ. Είναι η ουσιαστική ερώτηση την οποία πρέπει να απαντήσουμε. Αν δεν δώσουμε αυτή την απάντηση, τότε δεν θα μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε ουσιαστικά την Παράταξη.
Συνοψίζοντας, η ανασύνθεση της Παράταξης περικλείεται στους παρακάτω άξονες.
Τι έφταιξε είναι ο πρώτος άξονας. Απολογισμός, ειλικρινής αυτοκριτική, αξιολόγηση των λανθασμένων πολιτικών, πρακτικών και χειρισμών είναι το περιεχόμενο του.
Τι και ποιους εκφράζουμε είναι ο δεύτερος άξονας. Ένας σύγχρονος πόλος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, ποια η σοσιαλιστική απάντηση στην κρίση, το πολιτικό σχέδιο της ελπίδας και της διεξόδου από την κρίση και η κοινωνική και πολιτική μας συμμαχία, είναι κατά βάση τα ζητούμενα.
Τι κόμμα χρειαζόμαστε για να υπηρετεί αυτές τις αρχές και αξίες είναι ο τρίτος άξονας. Η νέα συλλογικότητα, η δημοκρατική διαδικασία, η νέα οργανωτική δομή με ισχυρές και χειραφετημένες αιχμές στους μαζικούς χώρους (Εργαζόμενοι, Νεολαία, Φοιτητές κτλ), η συμμετοχή και η σύνθεση των ρευμάτων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού είναι κομμάτια της συζήτησης αυτής.
Επί των αξόνων αυτών και ιδίως επί της ουσίας, θα επανέλθουμε σε επόμενη αρθρογραφία.
*δημοσιεύτηκε 5.7.2012 στο περιοδικο "ΕΠΙΚΑΙΡΑ"
I-Reporter
Το εκλογικό αποτέλεσμα, τόσο στις 6 Μάη όσο και στις 17 Ιούνη, αποτελεί για το ΠΑΣΟΚ και τη Δημοκρατική και Προοδευτική Παράταξη μια συντριπτική και επώδυνη ήττα. Η μεγάλη συρρίκνωση των εκλογικών ποσοστών μας, σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2009 αλλά και προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, θέτει ζητήματα στρατηγικού και υπαρξιακού χαρακτήρα για την Παράταξη. Θέτει, τέλος, και την ηγεσία του χώρου προ των ευθυνών της.
Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έβαλε, και ορθά, στην ατζέντα το ζήτημα της ανασύνθεσης και της ανασυγκρότησης της Δημοκρατικής Σοσιαλιστικής Παράταξης. Είναι κάτι εξάλλου, το οποίο το θέτει, μας αρέσει δεν μας αρέσει, το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα. Κόμμα που χάνει το 70% και πλέον της δύναμής του ή θα αλλάξει ή θα πάψει να υπάρχει.
Η ανασυγκρότηση όμως είναι μία βαθιά πολιτική διαδικασία. Μπορεί να επιβάλλει αλλαγές προσώπων ή αλλαγές δομών, πρέπει όμως να υπακούει σε μία πολιτική λογική. Πρέπει να υπηρετεί ένα όραμα, ένα στόχο. Πρέπει να υποτάσσεται σε ένα πλαίσιο αξιών.
Συνεπώς, το εγχείρημα ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ πρέπει καταρχήν να απαντήσει σε ένα πρώτο, θεμελιώδες ερώτημα: τι εκφράζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Ποιο είναι το ιδεολογικό του στίγμα, η ιδεολογική του ταυτότητα. Ποιες είναι οι δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας και ποια η κοινωνική συμμαχία, που οφείλει να συστήσει και να εκφράσει.
Η απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι μία απάντηση, που δίνεται με συνθήματα. Είναι κατεξοχήν ουσιαστική. Αν εξάλλου δεν είναι ουσιαστική, δεν θα οδηγήσει σε ανασυγκρότηση και αναγέννηση αλλά σε περαιτέρω συρρίκνωση και αποδιάρθρωση .
Παράμετρος σημαντική στο ερώτημα αυτό είναι η εξής: Μας εκφράζει ένα κόμμα μικρό σε εκλογικό ποσοστό, όπως συγκυριακά διαμορφώθηκε, το οποίο θα παίζει έναν περιορισμένο ρόλο στα πολιτικά πράγματα του τόπου ή επιθυμούμε την επανίδρυση ενός μεγάλου πλειοψηφικού ρεύματος. Και αυτό το ερώτημα, μπορεί να πει κάποιος, έχει αυτονόητη απάντηση. Δεν έχει ωστόσο αυτονόητες πρακτικές. Ιδίως, όταν είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να υποκατασταθεί το ΠΑΣΟΚ στο διαχρονικό του ρόλο από τον ΣΥΡΙΖΑ .
Ερώτημα δεύτερο, στο εγχείρημα ανασυγκρότησης, είναι αν η ανασύνθεση της Δημοκρατικής Παράταξης θα προέλθει από τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ ή από τη συγχώνευσή του με άλλους χώρους. Θεωρώ βέβαια ότι όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά. Όμως στην πολιτική υπάρχουν μόνο τρεις μαθηματικές πράξεις. Η αφαίρεση, η διαίρεση και ο πολλαπλασιασμός. Δεν υπάρχει άθροιση δυνάμεων ή Ένωση δυνάμεων. Και ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία, ο πολλαπλασιασμός δυνάμεων είναι η κύρια επιδίωξη που πρέπει να έχει το όποιο εγχείρημα.
Τέλος, βασικό προαπαιτούμενο για μια δυναμική επανεκκίνηση, είναι ο ειλικρινής απολογισμός και η καταγραφή των αιτιών γιατί φθάσαμε ως εδώ. Είναι η ουσιαστική ερώτηση την οποία πρέπει να απαντήσουμε. Αν δεν δώσουμε αυτή την απάντηση, τότε δεν θα μπορέσουμε να ανασυγκροτήσουμε ουσιαστικά την Παράταξη.
Συνοψίζοντας, η ανασύνθεση της Παράταξης περικλείεται στους παρακάτω άξονες.
Τι έφταιξε είναι ο πρώτος άξονας. Απολογισμός, ειλικρινής αυτοκριτική, αξιολόγηση των λανθασμένων πολιτικών, πρακτικών και χειρισμών είναι το περιεχόμενο του.
Τι και ποιους εκφράζουμε είναι ο δεύτερος άξονας. Ένας σύγχρονος πόλος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, ποια η σοσιαλιστική απάντηση στην κρίση, το πολιτικό σχέδιο της ελπίδας και της διεξόδου από την κρίση και η κοινωνική και πολιτική μας συμμαχία, είναι κατά βάση τα ζητούμενα.
Τι κόμμα χρειαζόμαστε για να υπηρετεί αυτές τις αρχές και αξίες είναι ο τρίτος άξονας. Η νέα συλλογικότητα, η δημοκρατική διαδικασία, η νέα οργανωτική δομή με ισχυρές και χειραφετημένες αιχμές στους μαζικούς χώρους (Εργαζόμενοι, Νεολαία, Φοιτητές κτλ), η συμμετοχή και η σύνθεση των ρευμάτων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού είναι κομμάτια της συζήτησης αυτής.
Επί των αξόνων αυτών και ιδίως επί της ουσίας, θα επανέλθουμε σε επόμενη αρθρογραφία.
*δημοσιεύτηκε 5.7.2012 στο περιοδικο "ΕΠΙΚΑΙΡΑ"
I-Reporter
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
e-Επιλογές (6-7-2012)
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
