Πώς "μίκρυνε" η Εθνική του Ζούρου μέσα σε ενάμιση χρόνο...

2012-07-07 20:46:07

Πολλά μπορεί να πει κανείς για την ήττα-σοκ της Εθνικής ομάδας μπάσκετ από τη Νιγηρία στην οκτάδα του προολυμπιακού τουρνουά της Βενεζουέλας, που άφησε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μακριά από την τετράδα και τη διπλή, ουσιαστικά, ευκαιρία της διεκδίκησης μίας εκ των τριών πρώτων θέσεων, που οδηγούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Τεχνικές αναλύσεις από τους ειδικούς ενδεχομένως θα έχετε ήδη διαβάσει πολλές και θα έχετε εκφράσει κι εσείς τη δική σας άποψη, κάπου εκεί, ανάμεσα σε έναν φρέντο καπουτσίνο και σε μια βουτιά στη θάλασσα. Ως γνωστόν, εξάλλου, κάθε Έλληνας φίλαθλος κρύβει και έναν προπονητή μέσα του, ο οποίος βγαίνει στην επιφάνεια, σε τέτοιες περιπτώσεις, για να κάνει διαφορετικά τα πράγματα, σε σχέση με το πώς τα έκανε ο... κανονικός προπονητής, αυτός που κάθεται στην άκρη του πάγκου.

Ήδη από το βράδυ της Παρασκευής, η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε αποπληρώσει το χρέος της και με το παραπάνω, εάν κάθε αφορισμός κατά του ομοσπονδιακού τεχνικού, Ηλία Ζούρου, «χρεωνόταν» και με ένα ευρώ

. Πράγματι, πολλά μπορεί να του καταλογίσει κανείς, ειδικά όσον αφορά στο κοουτσάρισμά του κόντρα στη Νιγηρία, την επιλογή του να ποντάρει στην επιθετική έφεση και όχι στην αμυντική δεινότητα της Εθνικής, την απόφασή του να παίξει άμυνα στην τελευταία επίθεση των Νιγηριανών και να μην πάει σε φάουλ, για να έχει η «επίσημη αγαπημένη» τον τελευταίο λόγο στην αναμέτρηση Όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, το μεγαλύτερο λάθος του Ηλία Ζούρου, το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτής της Εθνικής, δεν είναι κανένα απ’ όλα τα παραπάνω.... Είναι αυτό που είχε διαφανεί ήδη από το Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, πέρυσι, όταν η Ελλάδα κατέκτησε την 6η θέση και το... πανηγύρισε, σαν να πήρε το «χρυσό»: και είναι αυτή η 100% λανθασμένη φιλοσοφία του αουτσάιντερ που πέρασε στην Εθνική, τόσω λόγω απουσιών όπως π.χ. ο Διαμαντίδης και ο Σχορτσανίτης, όσο και εξαιτίας της σταδιακής απομάκρυνσης της ΕΟΚ από τα κέντρα των αποφάσεων, με την οποία «μπολιάστηκε» η «επίσημη αγαπημένη» και έμαθε να κοιτάει δεξιά κι αριστερά για εχθρούς και... καλοθελητές, αντί να εστιάζει στο παιχνίδι της. Αυτό συνέβη και κόντρα στη Νιγηρία. Αντί να κοιτάξει τι πήγε στραβά, ο Ηλίας Ζούρος βγήκε και μίλησε για τη διαιτησία της αναμέτρησης. Συνεπακόλουθα, αμέσως μετά, η «καραμέλα» ήταν έτοιμη: αφού η FIBA έχει ανοίξει «μέτωπο» με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο, επόμενο ήταν να την «πληρώσει» η Εθνική.

Ένα φαβορί, όμως, μια ομάδα που πιστεύει στις ικανότητες και στην ανωτερότητά της, δεν αναλώνεται στην αναζήτηση άλλοθι, όταν αποτυγχάνει. Και η Εθνική Ελλάδος, στο μπάσκετ τουλάχιστον, πολλά χρόνια πριν από την αντίστοιχη του ποδοσφαίρου, μας είχε συνηθίσει να κοιτάζει τον κάθε αντίπαλο στα μάτια και να μην φοβάται κανέναν εξωαγωνιστικό παράγοντα. Αυτό ήταν το μυστικό της επιτυχίας και της διάρκειάς της τόσα χρόνια, από το έπος του 1987 και μετά.

Από το 2011 και έπειτα, όμως, η «επίσημη αγαπημένη» μετατράπηκε σε... Πανελλήνιο ή Περιστέρι (με καμία διάθεση ειρωνείας προς τα δύο αυτά ιστορικά σωματεία της Α1), να «τρώγεται με τα ρούχα της» και να εφευρίσκει εχθρούς εκτός παρκέ, μόνο και μόνο για να έχει έτοιμη μια όψιμη δικαιολογία, σε περίπτωση αποτυχίας. Όπως ακριβώς, δηλαδή, συνέβη στη Βενεζουέλα το βράδυ της 6ης Ιουλίου...

protothema.gr

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ