2012-07-09 20:34:44
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
Λυπάμαι αλλά η συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης δεν στάθηκε στο ύψος των απαιτήσεων, ούτε των περιστάσεων.
Θα δεχτώ ενδεχομένως το ελαφρυντικό της κόπωσης από μια πολύμηνη αντιπαράθεση. Επί της ουσίας, όμως, η πραγματική Ελλάδα με τις απαιτήσεις, τις ανάγκες και τα προβλήματά της έμεινε εκτός Βουλής.
Σε καμία περίπτωση, με άλλα λόγια, δεν είχες την εντύπωση ότι η τριήμερη παρέλαση των πολιτικών αντιστοιχούσε στη σκληρή αλήθεια μιας καθημαγμένης χώρας που ψάχνει κάπου να ακουμπήσει και κάπως να αναπνεύσει.
Ακούσαμε τις τυποποιημένες κομματικές κορόνες, τη στιγμή που κορυφαία ζητήματα όπως η δημόσια ασφάλεια, η εγκληματικότητα, η υποβάθμιση της ζωής στις γειτονιές, η μετανάστευση κ.ο.κ. έμειναν ουσιαστικά έξω από τη συζήτηση.
Γι' αυτήν την Ελλάδα του φόβου και της ανασφάλειας δεν ακούστηκαν πολλά πράγματα. Κανείς δεν θέλησε να την εκπροσωπήσει επί της ουσίας.
Λες και το πρόβλημα του τόπου είναι αν θα πουληθεί η ΔΕΗ ή το Ελληνικό και όχι η καθημερινή δυστυχία των ανθρώπων.
Κρίμα. Διότι ήταν η ευκαιρία μιας εθνικής παιδαγωγικής.
Ακόμη κι έτσι, όμως, οι στρατηγικές των δυο πλευρών ήταν απολύτως ορατές.
Από τη μια πλευρά, η συγκυβέρνηση μεταφέρει τη σύγκρουση στο Δημόσιο για να διαμορφώσει ένα νέο οικονομικό κλίμα και να ελαφρύνει το βάρος που έχει πέσει στον ιδιωτικό τομέα.
Θα το πάει μέχρι τέλους; Μακάρι. Αλλά οι παλαιότεροι έχουμε δει πολλές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες να εξανεμίζονται μπροστά στα χαρακώματα των συντεχνιών και των συνδικάτων του Δημοσίου.
Από την άλλη, η αντιπολίτευση εμφανίστηκε «σαν έτοιμη από καιρό» να υιοθετήσει όλες τις παθογένειες που προσάπτει στους άλλους και να αντισταθεί σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, όπως ή όπου κι αν εκδηλωθεί.
Μέσα σε αυτό το πνεύμα ήταν ίσως αναμενόμενη αλλά εντυπωσιακή η σύγκλιση επιχειρημάτων, συνθημάτων και ρητορικής μεταξύ Τσίπρα, Καμμένου και Μιχαλολιάκου - όσο μπόρεσε κανείς να τα παρακολουθήσει Ας ελπίσουμε απλώς για την υγεία της δημοκρατίας μας ότι το εντυπωσιακό ήταν μόνο συμπτωματικό.
Ισως το πιο αισιόδοξο συμπέρασμα του τριημέρου ήταν τελικά ότι οι πρώτες αψιμαχίες δείχνουν να οδεύουμε σε μια πραγματική σύγκρουση. Πραγματική εννοώ ως προς το περιεχόμενό της.
Διότι θα έχουμε για πρώτη φορά δυο πολιτικά στρατόπεδα να αναμετρώνται στο διαχρονικό πεδίο της ελληνικής κακοδαιμονίας: το πεδίο του κράτους. Μια χαρά!
Κι επειδή άκουσα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να απειλεί ήδη με διώξεις και φυλακίσεις τους αντιπάλους του, να του υπενθυμίσω ίσως πως αν ανοίξουν οι πόρτες της φυλακής ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα τις περάσει πρώτος.
πηγη:tanea.gr
Λυπάμαι αλλά η συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης δεν στάθηκε στο ύψος των απαιτήσεων, ούτε των περιστάσεων.
Θα δεχτώ ενδεχομένως το ελαφρυντικό της κόπωσης από μια πολύμηνη αντιπαράθεση. Επί της ουσίας, όμως, η πραγματική Ελλάδα με τις απαιτήσεις, τις ανάγκες και τα προβλήματά της έμεινε εκτός Βουλής.
Σε καμία περίπτωση, με άλλα λόγια, δεν είχες την εντύπωση ότι η τριήμερη παρέλαση των πολιτικών αντιστοιχούσε στη σκληρή αλήθεια μιας καθημαγμένης χώρας που ψάχνει κάπου να ακουμπήσει και κάπως να αναπνεύσει.
Ακούσαμε τις τυποποιημένες κομματικές κορόνες, τη στιγμή που κορυφαία ζητήματα όπως η δημόσια ασφάλεια, η εγκληματικότητα, η υποβάθμιση της ζωής στις γειτονιές, η μετανάστευση κ.ο.κ. έμειναν ουσιαστικά έξω από τη συζήτηση.
Γι' αυτήν την Ελλάδα του φόβου και της ανασφάλειας δεν ακούστηκαν πολλά πράγματα. Κανείς δεν θέλησε να την εκπροσωπήσει επί της ουσίας.
Λες και το πρόβλημα του τόπου είναι αν θα πουληθεί η ΔΕΗ ή το Ελληνικό και όχι η καθημερινή δυστυχία των ανθρώπων.
Κρίμα. Διότι ήταν η ευκαιρία μιας εθνικής παιδαγωγικής.
Ακόμη κι έτσι, όμως, οι στρατηγικές των δυο πλευρών ήταν απολύτως ορατές.
Από τη μια πλευρά, η συγκυβέρνηση μεταφέρει τη σύγκρουση στο Δημόσιο για να διαμορφώσει ένα νέο οικονομικό κλίμα και να ελαφρύνει το βάρος που έχει πέσει στον ιδιωτικό τομέα.
Θα το πάει μέχρι τέλους; Μακάρι. Αλλά οι παλαιότεροι έχουμε δει πολλές μεταρρυθμιστικές προσπάθειες να εξανεμίζονται μπροστά στα χαρακώματα των συντεχνιών και των συνδικάτων του Δημοσίου.
Από την άλλη, η αντιπολίτευση εμφανίστηκε «σαν έτοιμη από καιρό» να υιοθετήσει όλες τις παθογένειες που προσάπτει στους άλλους και να αντισταθεί σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, όπως ή όπου κι αν εκδηλωθεί.
Μέσα σε αυτό το πνεύμα ήταν ίσως αναμενόμενη αλλά εντυπωσιακή η σύγκλιση επιχειρημάτων, συνθημάτων και ρητορικής μεταξύ Τσίπρα, Καμμένου και Μιχαλολιάκου - όσο μπόρεσε κανείς να τα παρακολουθήσει Ας ελπίσουμε απλώς για την υγεία της δημοκρατίας μας ότι το εντυπωσιακό ήταν μόνο συμπτωματικό.
Ισως το πιο αισιόδοξο συμπέρασμα του τριημέρου ήταν τελικά ότι οι πρώτες αψιμαχίες δείχνουν να οδεύουμε σε μια πραγματική σύγκρουση. Πραγματική εννοώ ως προς το περιεχόμενό της.
Διότι θα έχουμε για πρώτη φορά δυο πολιτικά στρατόπεδα να αναμετρώνται στο διαχρονικό πεδίο της ελληνικής κακοδαιμονίας: το πεδίο του κράτους. Μια χαρά!
Κι επειδή άκουσα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να απειλεί ήδη με διώξεις και φυλακίσεις τους αντιπάλους του, να του υπενθυμίσω ίσως πως αν ανοίξουν οι πόρτες της φυλακής ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα τις περάσει πρώτος.
πηγη:tanea.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΣΕΡΒΟΙ ΓΙΑ ΣΤΑΝΚΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δει δη χρημάτων ή μήπως δει ήθους και νοημοσύνης;
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
