2012-07-10 09:56:33
Dr Amin Hoteit
Σήμερα, και στο πλαίσιο του πολέμου εναντίον του «Άξονα Αντίστασης» που επικεντρώνεται στην Συρία, που έγινε η αρένα των στρατιωτικών επιχειρήσεων που συνοψίζονται στην τρομοκρατία και τις απειλές για στρατιωτική επέμβαση, οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως η Δύση οδηγεί τη στρατηγική της «διαχείρισης κρίσεων» της.
Μετά το ρίξιμο στη μάχη ό τι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χωρίς να καταφύγει σε ένα συμβατικό πόλεμο, επέλεξε μια πολιτική στρατιωτικών ασκήσεων σχεδιασμένων για να ασκήσει πίεση και να τρομοκρατήσει τον εχθρό.
Οι πρώτες ασκήσεις οι λεγόμενες «το λιοντάρι σε συναγερμό» έλαβαν χώρα στο έδαφος της Ιορδανίας, πριν από λίγες εβδομάδες, και είχαν σαφώς στόχο να στείλουν μήνυμα προς τη Συρία. Οι επόμενες, γνωστές ως «ο ιπτάμενος αετός» πραγματοποιήθηκαν στην Τουρκία, και σύμφωνα με τους Αμερικανούς και την «Οργάνωση επιτιθέμενων» τους, υποτίθεται ότι έστειλαν ακόμη πιο δυνατό μήνυμα στη Συρία καθώς και στο μέτωπο της άρνησης, επισημαίνοντας στο εχθρό ότι η επίθεση θα συνεχιστεί μέχρι να φτάσει στους στόχους της, που δεν είναι τίποτα λιγότερο από το να αποξενώσουν τη Συρία από το Ιράν και τη διάλυση του Άξονα Αντίστασης!
Τα γυμνάσια αυτά συνέπεσαν με την ενίσχυση με όπλα των τρομοκρατών που δρουν σήμερα στη Συρία, έτσι ώστε να μπορούν να αυξήσουν τις εγκληματικές και καταστροφικές επιχειρήσεις τους στο εσωτερικό της χώρας.
Στη συνέχεια, και για να τεθεί η πίεση στο μέγιστο, ευρωπαϊκές φωνές ωθούμενες από το Ισραήλ άρχησαν πάλι να κινήσουν το χαρτί της στρατιωτικής επιλογής κατά του Ιράν και του ειρηνικού πυρηνικού του προγράμματος. Και αυτό, σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη, τη Βαγδάτη και τη Μόσχα δεν θα οδηγήσουν στην παραίτηση από το Ιράν των δικαιωμάτων του, έτσι ώστε η Δύση να ικανοποιηθεί, και το Ισραήλ, αρκετά καθησυχασμένο, να πάψει να καλέσει για πόλεμο.
Το ίδιο έγινε στο Λίβανο, όπου ένα ακούραστο έργο έλαβε χώρα για να προκαλέσει την αντίσταση.
Ξεκίνησε με την απαγωγή έντεκα επισκεπτών των ιερών τόπων υπό την άμεση αιγίδα της Τουρκίας, και μετά ακολουθήθηκε από όλα τα είδη πιέσεων σε πολιτικούς και πολίτες, όπως για παράδειγμα, η επιχείρηση «των κοπτών του δρόμου» που πιθανώς δεν θα ήταν η τελευταία για να εμποδίσουν την βόρεια είσοδο της πόλης της Σιδώνας, απαιτώντας τον αφοπλισμό της αντίστασης, ειρωνική πράξη όταν συγκρίνει κανείς τη σημασία αυτού που διεκδικείται με αυτή του οποίου διεκδικεί! Ωστόσο, εκείνοι που ήταν πίσω από αυτή την απαίτηση γνώριζαν όσο καλά και εκείνοι που την διατύπωσαν ότι ήταν αδύνατο να ικανοποιηθεί. Την προγραμμάτισαν όμως για άλλους σκοπούς, μεταξύ άλλων για να δημιουργήσουν μια κατάσταση σύγκρουσης που θα παγίδευε την Χεζμπολάχ σε μια ατμόσφαιρα ηχητικών βομβών και βομβών καπνού για να αποσπαστεί η προσοχή από ό, τι συμβαίνει στο Βόρειο Λίβανο, δηλαδή, να πιέζει το κράτος που υποτίθεται ότι δεν θα ήταν σε θέση να ελέγξει τη κατάσταση σε μια περιοχή που, σταδιακά, θα ελεγχόταν από τις ένοπλες συμμορίες που προορίζονται να ασκούν τη τρομοκρατία τους στη Συρία.
Σε αυτό το πλαίσιο και σε συνέχεια των κατάλληλων στρατιωτικών απαντήσεων που δόθηκαν από τη Συρία και τη Ρωσία -αποστολή ρωσικών πολεμικών πλοίων στο λιμάνι του Ταρτούς, επιτυχημένη εκτόξευση του ρωσικού διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου πάνω από την περιοχή, και η δράση της συριακής αεράμυνας η οποία κατέρριψε ένα τουρκικό αεροσκάφος που είχε παραβιάσει τον εναέριο χώρο της- άρχισαν οι ιρανικές στρατιωτικές ασκήσεις, που ονομάστηκαν «Μεγάλος Προφήτης 7» στη μνήμη της γέννησης του Ιμάμη Μαχντί [1] [2]. Είναι μεγάλης ευγλωττίας, τόσο για το περιεχόμενό τους όσο και για το μήνυμα που μεταφέρουν:
1. Όσον αφορά το περιεχόμενο, είναι σημαντικό να ενδιαφερόμαστε σοβαρά για τις στρατιωτικές δυνατότητες που αποδειχτήκαν από το Ιράν κατά τη διάρκεια αυτών των ασκήσεων ως συμπληρωματικών ενός άλλου στοιχείου της κινητής στρατιωτικής δράσης [πεζικό, τεθωρακισμένα οχήματα, ειδικές μονάδες], στοιχείο που δοκιμάστηκε διεξοδικά κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών και το οποίο απέδειξε μια πολύ μεγάλη ικανότητά στον τομέα της άμυνας, μάχης και κινητικότητας στο έδαφος, η οποία εξασφαλίζει στο Ιράν την ισχύ να εμποδίσει κάθε είδος μακροχρόνιας χερσαίας κατοχής, ανεξάρτητα από τη περιοχή της χώρας την οποία τελικά θα διαπεραστεί από εχθρική δύναμη. Και αυτά τα τελευταία γυμνάσια προστεθήκαν στον πίνακα, τονίζοντας το μέγεθος και την έκταση του χώρου διαβίωσης της ιρανικής άμυνας, και ήταν ακόμη πιο καθησυχαστικά καθώς επιβεβαίωσαν τις εξής δυνατότητες:
1,1. Την ικανότητα να εκτοξευθούν 700 πύραυλοι στα πρώτα 10 λεπτά ενός αμυντικού πολέμου, και έπειτα, την ικανότητα να ελέγχουν τις δυνατότητες εκτόξευσης τουλάχιστον 400 πυραύλων την ημέρα.
1,2. Την δυνατότητα σάρωσης και να καταστρέψουν στόχους μέχρι τα 2.000 χλμ. από τα σύνορα του Ιράν, πράγμα που σημαίνει ότι το Ιράν είναι ικανό να καταστρέψει στρατηγικούς στόχους κλειδιά στο Ισραήλ, 13 στρατιωτικές αμερικανικές η δυτικές βάσεις η χωρών του Κόλπου , 10 στρατιωτικές βάσεις στο Αφγανιστάν, και άλλες βασικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται κοντά στη διώρυγα του Σουέζ και τα Στενά του Bab el-Mandeb και του Ορμούζ. Εν ολίγοις, το Ιράν είναι ικανό να παραλύσει μια στρατιωτική επιχείρηση και την τροφοδότηση του πετρελαίου.
1,3. Την ικανότητα να χτυπήσει τοποθεσίες ραντάρ του εχθρού που θα έβλαπτε τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας που υπάρχουν στο Ισραήλ [«Σφεντόνα του Δαβίδ», «Iron Dome», σύστημα «Βέλος»] και την δυτική αντιπυραυλική ασπίδα που φιλοξενείται από τη Τουρκία για την προστασία του Ισραήλ και της Δύσης.
2. Όσο για το μήνυμα και τις επιπτώσεις αυτών των ελιγμών των βαλλιστικών πυραύλων, τα διαβάζουμε ως εξής:
2,1. Το Ιράν είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει οποιεσδήποτε συνθήκες που θα μπορούσε να συναντήσει σε ένα «αμυντικό πόλεμο» για την προστασία της επικράτειας, των δικαιωμάτων του, και του Άξονα της Αντίστασης, εξ ου και η έμφαση σχετικά με τα κατάλληλα μέσα για να καλύψουν βασικούς στόχους σε όλα τα παλαιστινιακά εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ.
2,2. Κάθε πόλεμος εναντίον του Ιράν ή έναντι ενός συμμάχου του Άξονα της Αντίστασης δεν θα περιοριστεί μόνο στα όρια που θα οριστούν από τον εισβολέα, αλλά θα επεκταθεί σε οποιαδήποτε τοποθεσία ή περιοχή της Μέσης Ανατολής που θα αντιπροσωπεύει μια θέση ή κάποιο ενδιαφέρον για τον επιτιθέμενο, οποιασδήποτε φύσης.
2,3. Οι απειλές και ο ψυχολογικός πόλεμος που διεξάγει η Δυτική συμμαχία δεν θα αποδώσουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα και δεν θα επηρεάσουν σε τίποτα την οριστική απόφαση που έλαβε ο άξονας της Αντίστασης ... την απόφαση της απόλυτης άμυνας εναντίον οποιασδήποτε επίθεσης. Αν αυτός ο συνασπισμός επιδιώκει να πραγματοποιήσει τις απειλές του, καλύτερα να εργαστεί για να βελτιώσει τις δικές του αμυντικές δυνατότητες για να προστατευτεί από τους κινδύνους που θα μπορούσαν να τον απειλήσουν σε αντίποινα.
2,4. Ένα ισχυρό Ιράν δεν αποτελεί απειλή για τους Άραβες, αλλά μια σωτήρια γέφυρα που μπορεί να τους βοηθήσει να σπάσουν τον κύκλο της εξάρτησης και υποταγής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποτελεί ένας έμμεσος παράγοντας που θα επέτρεπε σε ορισμένους Άραβες ηγέτες να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία για να απαλλαγούν από τις ξένες στρατιωτικές βάσεις ή για να τις αποτρέψουν από το να χρησιμοποιηθούν εναντίον του Ιράν. Και στις δύο περιπτώσεις, το ενδιαφέρον θα ήταν να διασφαλιστεί η κυριαρχία τους.
3. Υπό το πρίσμα όλων των προηγούμενων, βλέπουμε ότι οι ασκήσεις «Μεγάλος Προφήτης 7» που προηγήθηκαν από τις αμυντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο συριακό έδαφος και από τις πολιτικές διακηρύξεις των τελευταίων δύο εβδομάδων, επιβεβαιώνουν με σαφήνεια τα ακόλουθα:
3,1. Η ίδια η ιδέα μιας δυτικής στρατιωτικής επιλογής κατά της Συρίας, του Ιράν, ή του άξονα αντίστασης είναι γενικά ψευδαισθητική και αδύνατη να εφαρμοστεί στην πράξη. Αν όμως επρόκειτο να συμβεί σε μια στιγμή τρέλας, δεν θα επιτύχει τους στόχους της και θα ήταν χάσιμο χρόνου. Αυτό παρά τις δηλώσεις, που αποδίδονται στον πρεσβευτή της Σαουδικής Αραβίας στη Βηρυτό, οι οποίες θα ήθελαν μια στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία χωρίς ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας να έχει αποφασιστεί για τον προσεχή Δεκέμβριο. Λόγια στα οποία δεν βλέπουμε τίποτα άλλο παρά μόνο την επιθυμία να τονιστεί το πεσμένο ηθικό των τρομοκρατών, μετά από το ξυλοδαρμό που πήραν από τις συριακές δυνάμεις ασφαλείας.
3,2. Η ιδέα μιας διαπραγμάτευσης ή συμφωνίας για μια ειρηνική λύση που θα ικανοποιούσε τη Δύση περιορίζοντας τον άξονα Αντίστασης ή αλλάζοντας τις θέσεις ορισμένων από τις συνιστώσες του είναι στείρα, διότι τα βασικά θεμελιώδη στοιχεία της Αντίστασης στη Συρία, στο Λίβανο, στο Ιράν, ακόμη και στην Παλαιστίνη, έχουν αποφασίσει τελεσίδικα και δεν θα υποχωρήσουν. Είναι πεπεισμένοι ότι το εξωφρενικό τίμημα που πρέπει να πληρωθεί σε περίπτωση σύγκρουσης θα είναι χαμηλότερο από ό, τι θα τους κοστίσει αν κερδίσει η Δύση.
Dr Amin Hoteit
Αρχικό άρθρο: Al-Tayyar
http://www.tayyar.org/Tayyar/News/PoliticalNews/ar-LB/amine-hoteit-hh-6251.htm
Το άρθρο μεταφράστηκε από τα αραβικά από το(η;)ν Mouna Alno-Nakhal για το Mondialisation.ca
Σημειώσεις:
[1] Iran: début des exercices simulant l'attaque d'une "base étrangère"
http://www.lepoint.fr/monde/iran-debut-des-exercices-simulant-l-attaque-d-une-base-etrangere-02-07-2012-1479862_24.php
[2] Dernière étape des manœuvres iraniennes : nouveau missile « Khalij Fares » http://www3.almanar.com.lb/french/adetails.php?eid=71059&frid=20&cid=20&fromval=1&seccatid=28
Πηγή
Σήμερα, και στο πλαίσιο του πολέμου εναντίον του «Άξονα Αντίστασης» που επικεντρώνεται στην Συρία, που έγινε η αρένα των στρατιωτικών επιχειρήσεων που συνοψίζονται στην τρομοκρατία και τις απειλές για στρατιωτική επέμβαση, οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως η Δύση οδηγεί τη στρατηγική της «διαχείρισης κρίσεων» της.
Μετά το ρίξιμο στη μάχη ό τι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί χωρίς να καταφύγει σε ένα συμβατικό πόλεμο, επέλεξε μια πολιτική στρατιωτικών ασκήσεων σχεδιασμένων για να ασκήσει πίεση και να τρομοκρατήσει τον εχθρό.
Οι πρώτες ασκήσεις οι λεγόμενες «το λιοντάρι σε συναγερμό» έλαβαν χώρα στο έδαφος της Ιορδανίας, πριν από λίγες εβδομάδες, και είχαν σαφώς στόχο να στείλουν μήνυμα προς τη Συρία. Οι επόμενες, γνωστές ως «ο ιπτάμενος αετός» πραγματοποιήθηκαν στην Τουρκία, και σύμφωνα με τους Αμερικανούς και την «Οργάνωση επιτιθέμενων» τους, υποτίθεται ότι έστειλαν ακόμη πιο δυνατό μήνυμα στη Συρία καθώς και στο μέτωπο της άρνησης, επισημαίνοντας στο εχθρό ότι η επίθεση θα συνεχιστεί μέχρι να φτάσει στους στόχους της, που δεν είναι τίποτα λιγότερο από το να αποξενώσουν τη Συρία από το Ιράν και τη διάλυση του Άξονα Αντίστασης!
Τα γυμνάσια αυτά συνέπεσαν με την ενίσχυση με όπλα των τρομοκρατών που δρουν σήμερα στη Συρία, έτσι ώστε να μπορούν να αυξήσουν τις εγκληματικές και καταστροφικές επιχειρήσεις τους στο εσωτερικό της χώρας.
Στη συνέχεια, και για να τεθεί η πίεση στο μέγιστο, ευρωπαϊκές φωνές ωθούμενες από το Ισραήλ άρχησαν πάλι να κινήσουν το χαρτί της στρατιωτικής επιλογής κατά του Ιράν και του ειρηνικού πυρηνικού του προγράμματος. Και αυτό, σε περίπτωση που οι διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη, τη Βαγδάτη και τη Μόσχα δεν θα οδηγήσουν στην παραίτηση από το Ιράν των δικαιωμάτων του, έτσι ώστε η Δύση να ικανοποιηθεί, και το Ισραήλ, αρκετά καθησυχασμένο, να πάψει να καλέσει για πόλεμο.
Το ίδιο έγινε στο Λίβανο, όπου ένα ακούραστο έργο έλαβε χώρα για να προκαλέσει την αντίσταση.
Ξεκίνησε με την απαγωγή έντεκα επισκεπτών των ιερών τόπων υπό την άμεση αιγίδα της Τουρκίας, και μετά ακολουθήθηκε από όλα τα είδη πιέσεων σε πολιτικούς και πολίτες, όπως για παράδειγμα, η επιχείρηση «των κοπτών του δρόμου» που πιθανώς δεν θα ήταν η τελευταία για να εμποδίσουν την βόρεια είσοδο της πόλης της Σιδώνας, απαιτώντας τον αφοπλισμό της αντίστασης, ειρωνική πράξη όταν συγκρίνει κανείς τη σημασία αυτού που διεκδικείται με αυτή του οποίου διεκδικεί! Ωστόσο, εκείνοι που ήταν πίσω από αυτή την απαίτηση γνώριζαν όσο καλά και εκείνοι που την διατύπωσαν ότι ήταν αδύνατο να ικανοποιηθεί. Την προγραμμάτισαν όμως για άλλους σκοπούς, μεταξύ άλλων για να δημιουργήσουν μια κατάσταση σύγκρουσης που θα παγίδευε την Χεζμπολάχ σε μια ατμόσφαιρα ηχητικών βομβών και βομβών καπνού για να αποσπαστεί η προσοχή από ό, τι συμβαίνει στο Βόρειο Λίβανο, δηλαδή, να πιέζει το κράτος που υποτίθεται ότι δεν θα ήταν σε θέση να ελέγξει τη κατάσταση σε μια περιοχή που, σταδιακά, θα ελεγχόταν από τις ένοπλες συμμορίες που προορίζονται να ασκούν τη τρομοκρατία τους στη Συρία.
Σε αυτό το πλαίσιο και σε συνέχεια των κατάλληλων στρατιωτικών απαντήσεων που δόθηκαν από τη Συρία και τη Ρωσία -αποστολή ρωσικών πολεμικών πλοίων στο λιμάνι του Ταρτούς, επιτυχημένη εκτόξευση του ρωσικού διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου πάνω από την περιοχή, και η δράση της συριακής αεράμυνας η οποία κατέρριψε ένα τουρκικό αεροσκάφος που είχε παραβιάσει τον εναέριο χώρο της- άρχισαν οι ιρανικές στρατιωτικές ασκήσεις, που ονομάστηκαν «Μεγάλος Προφήτης 7» στη μνήμη της γέννησης του Ιμάμη Μαχντί [1] [2]. Είναι μεγάλης ευγλωττίας, τόσο για το περιεχόμενό τους όσο και για το μήνυμα που μεταφέρουν:
1. Όσον αφορά το περιεχόμενο, είναι σημαντικό να ενδιαφερόμαστε σοβαρά για τις στρατιωτικές δυνατότητες που αποδειχτήκαν από το Ιράν κατά τη διάρκεια αυτών των ασκήσεων ως συμπληρωματικών ενός άλλου στοιχείου της κινητής στρατιωτικής δράσης [πεζικό, τεθωρακισμένα οχήματα, ειδικές μονάδες], στοιχείο που δοκιμάστηκε διεξοδικά κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών και το οποίο απέδειξε μια πολύ μεγάλη ικανότητά στον τομέα της άμυνας, μάχης και κινητικότητας στο έδαφος, η οποία εξασφαλίζει στο Ιράν την ισχύ να εμποδίσει κάθε είδος μακροχρόνιας χερσαίας κατοχής, ανεξάρτητα από τη περιοχή της χώρας την οποία τελικά θα διαπεραστεί από εχθρική δύναμη. Και αυτά τα τελευταία γυμνάσια προστεθήκαν στον πίνακα, τονίζοντας το μέγεθος και την έκταση του χώρου διαβίωσης της ιρανικής άμυνας, και ήταν ακόμη πιο καθησυχαστικά καθώς επιβεβαίωσαν τις εξής δυνατότητες:
1,1. Την ικανότητα να εκτοξευθούν 700 πύραυλοι στα πρώτα 10 λεπτά ενός αμυντικού πολέμου, και έπειτα, την ικανότητα να ελέγχουν τις δυνατότητες εκτόξευσης τουλάχιστον 400 πυραύλων την ημέρα.
1,2. Την δυνατότητα σάρωσης και να καταστρέψουν στόχους μέχρι τα 2.000 χλμ. από τα σύνορα του Ιράν, πράγμα που σημαίνει ότι το Ιράν είναι ικανό να καταστρέψει στρατηγικούς στόχους κλειδιά στο Ισραήλ, 13 στρατιωτικές αμερικανικές η δυτικές βάσεις η χωρών του Κόλπου , 10 στρατιωτικές βάσεις στο Αφγανιστάν, και άλλες βασικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται κοντά στη διώρυγα του Σουέζ και τα Στενά του Bab el-Mandeb και του Ορμούζ. Εν ολίγοις, το Ιράν είναι ικανό να παραλύσει μια στρατιωτική επιχείρηση και την τροφοδότηση του πετρελαίου.
1,3. Την ικανότητα να χτυπήσει τοποθεσίες ραντάρ του εχθρού που θα έβλαπτε τα συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας που υπάρχουν στο Ισραήλ [«Σφεντόνα του Δαβίδ», «Iron Dome», σύστημα «Βέλος»] και την δυτική αντιπυραυλική ασπίδα που φιλοξενείται από τη Τουρκία για την προστασία του Ισραήλ και της Δύσης.
2. Όσο για το μήνυμα και τις επιπτώσεις αυτών των ελιγμών των βαλλιστικών πυραύλων, τα διαβάζουμε ως εξής:
2,1. Το Ιράν είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει οποιεσδήποτε συνθήκες που θα μπορούσε να συναντήσει σε ένα «αμυντικό πόλεμο» για την προστασία της επικράτειας, των δικαιωμάτων του, και του Άξονα της Αντίστασης, εξ ου και η έμφαση σχετικά με τα κατάλληλα μέσα για να καλύψουν βασικούς στόχους σε όλα τα παλαιστινιακά εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ.
2,2. Κάθε πόλεμος εναντίον του Ιράν ή έναντι ενός συμμάχου του Άξονα της Αντίστασης δεν θα περιοριστεί μόνο στα όρια που θα οριστούν από τον εισβολέα, αλλά θα επεκταθεί σε οποιαδήποτε τοποθεσία ή περιοχή της Μέσης Ανατολής που θα αντιπροσωπεύει μια θέση ή κάποιο ενδιαφέρον για τον επιτιθέμενο, οποιασδήποτε φύσης.
2,3. Οι απειλές και ο ψυχολογικός πόλεμος που διεξάγει η Δυτική συμμαχία δεν θα αποδώσουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα και δεν θα επηρεάσουν σε τίποτα την οριστική απόφαση που έλαβε ο άξονας της Αντίστασης ... την απόφαση της απόλυτης άμυνας εναντίον οποιασδήποτε επίθεσης. Αν αυτός ο συνασπισμός επιδιώκει να πραγματοποιήσει τις απειλές του, καλύτερα να εργαστεί για να βελτιώσει τις δικές του αμυντικές δυνατότητες για να προστατευτεί από τους κινδύνους που θα μπορούσαν να τον απειλήσουν σε αντίποινα.
2,4. Ένα ισχυρό Ιράν δεν αποτελεί απειλή για τους Άραβες, αλλά μια σωτήρια γέφυρα που μπορεί να τους βοηθήσει να σπάσουν τον κύκλο της εξάρτησης και υποταγής στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποτελεί ένας έμμεσος παράγοντας που θα επέτρεπε σε ορισμένους Άραβες ηγέτες να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία για να απαλλαγούν από τις ξένες στρατιωτικές βάσεις ή για να τις αποτρέψουν από το να χρησιμοποιηθούν εναντίον του Ιράν. Και στις δύο περιπτώσεις, το ενδιαφέρον θα ήταν να διασφαλιστεί η κυριαρχία τους.
3. Υπό το πρίσμα όλων των προηγούμενων, βλέπουμε ότι οι ασκήσεις «Μεγάλος Προφήτης 7» που προηγήθηκαν από τις αμυντικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο συριακό έδαφος και από τις πολιτικές διακηρύξεις των τελευταίων δύο εβδομάδων, επιβεβαιώνουν με σαφήνεια τα ακόλουθα:
3,1. Η ίδια η ιδέα μιας δυτικής στρατιωτικής επιλογής κατά της Συρίας, του Ιράν, ή του άξονα αντίστασης είναι γενικά ψευδαισθητική και αδύνατη να εφαρμοστεί στην πράξη. Αν όμως επρόκειτο να συμβεί σε μια στιγμή τρέλας, δεν θα επιτύχει τους στόχους της και θα ήταν χάσιμο χρόνου. Αυτό παρά τις δηλώσεις, που αποδίδονται στον πρεσβευτή της Σαουδικής Αραβίας στη Βηρυτό, οι οποίες θα ήθελαν μια στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Συρία χωρίς ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας να έχει αποφασιστεί για τον προσεχή Δεκέμβριο. Λόγια στα οποία δεν βλέπουμε τίποτα άλλο παρά μόνο την επιθυμία να τονιστεί το πεσμένο ηθικό των τρομοκρατών, μετά από το ξυλοδαρμό που πήραν από τις συριακές δυνάμεις ασφαλείας.
3,2. Η ιδέα μιας διαπραγμάτευσης ή συμφωνίας για μια ειρηνική λύση που θα ικανοποιούσε τη Δύση περιορίζοντας τον άξονα Αντίστασης ή αλλάζοντας τις θέσεις ορισμένων από τις συνιστώσες του είναι στείρα, διότι τα βασικά θεμελιώδη στοιχεία της Αντίστασης στη Συρία, στο Λίβανο, στο Ιράν, ακόμη και στην Παλαιστίνη, έχουν αποφασίσει τελεσίδικα και δεν θα υποχωρήσουν. Είναι πεπεισμένοι ότι το εξωφρενικό τίμημα που πρέπει να πληρωθεί σε περίπτωση σύγκρουσης θα είναι χαμηλότερο από ό, τι θα τους κοστίσει αν κερδίσει η Δύση.
Dr Amin Hoteit
Αρχικό άρθρο: Al-Tayyar
http://www.tayyar.org/Tayyar/News/PoliticalNews/ar-LB/amine-hoteit-hh-6251.htm
Το άρθρο μεταφράστηκε από τα αραβικά από το(η;)ν Mouna Alno-Nakhal για το Mondialisation.ca
Σημειώσεις:
[1] Iran: début des exercices simulant l'attaque d'une "base étrangère"
http://www.lepoint.fr/monde/iran-debut-des-exercices-simulant-l-attaque-d-une-base-etrangere-02-07-2012-1479862_24.php
[2] Dernière étape des manœuvres iraniennes : nouveau missile « Khalij Fares » http://www3.almanar.com.lb/french/adetails.php?eid=71059&frid=20&cid=20&fromval=1&seccatid=28
Πηγή
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Σημαντικές οι αναπτυσσόμενες οικονομίες στην αειφόρο ανάπτυξη
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Προς συντήρηση το οδικό δίκτυο της Δ. Ελλάδας
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
