2012-07-11 20:29:06
Γράφει ο Φελνίκος
Η χθεσινή ενέργεια του ΠΑΣΟΚ να αποδοκιμάσει τον υπουργό Οικονομικών για τους χειρισμούς του στο Eurogroup, εάν δεν κρύβει κάποια άλλη σκοπιμότητα, είναι ακατανόητη.
Δεν μπορεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του, ενώ ο Ι. Στουρνάρας είναι ακόμη στις Βρυξέλλες και μάλιστα να ζητά συνάντηση των τριών αρχηγών προκειμένου να δουν τι θα πράξουν. Αν δεν είναι άστοχη είναι τουλάχιστον άκομψη συμπεριφορά. Θα μπορούσε να περιμένει μερικές ώρες, να επιστρέψει ο... υπουργός Οικονομικών, να συζητήσουν μαζί του οι πολιτικοί αρχηγοί και μετά μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να διατυπώσει όποιο σχόλιο ήθελε.
Εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι ο Βενιζέλος δεν ήθελε εξαρχής τον Στουρνάρα για τη θέση. Όμως, αφ’ ης στιγμής ορίστηκε, πρέπει να συμφιλιωθεί με το γεγονός, και να προσπαθήσει να τον βοηθήσει στο δύσκολο έργο που έχει αναλάβει. Ως διατελέσας και ο ίδιος υπουργός Οικονομικών, γνωρίζει πολύ καλά και τις εξόχως αρνητικές διαθέσεις των εταίρων-δανειστών μας, αλλά και το τι συνέβη στο Eurogroup.
Υποθέτω ότι θα έχει μιλήσει, στο τηλέφωνο, με τον Ι. Στουρνάρα και θα έχει μάθει τι διεμείφθη μεταξύ του Έλληνα υπουργού Οικονομικών και του προέδρου Γιούνκερ. Δεν μπορεί να μην γνωρίζει ότι όταν ο Στουρνάρας ζήτησε από τον (φιλέλληνα μην το ξεχνάμε) Γιούνκερ να περιληφθεί στο κείμενο της απόφασης και μια, έστω ήπιας διατύπωσης, αναφορά στην Ελλάδα, εκείνος όχι μόνον τον απέτρεψε, αλλά και του είπε να το ξεχάσει γιατί οι υπόλοιποι, στην περίπτωση αυτή, ήταν έτοιμοι να αποδοκιμάσουν ανοιχτά, με αναφορά στο κείμενο της απόφασης, την Ελλάδα για τον εκτροχιασμό του προγράμματος.
Δεν μπορεί να μην τα γνωρίζει αυτά ο Βενιζέλος. Θα αρκούσε ένα τηλέφωνο, αν όχι στον Στουρνάρα, τουλάχιστον στον Γιούνκερ, τον οποίον καλώς γνωρίζει, για να τα επιβεβαιώσει.
Το ερώτημα λοιπόν που ανακύπτει είναι γιατί έσπευσε ο Βενιζέλος να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για τον Στουρνάρα; Υποθέτω ότι θα πρέπει να απορρίψουμε τις δύο πρώτες απαντήσεις. Τη μία, που υποστηρίζει ότι έτσι είναι πάντα ο Βενιζέλος° βιαστικός. Και την άλλη, που θέλει τον Βενιζέλο να μην αποδέχεται ακόμη το γεγονός ότι υπουργός Οικονομικών ορίστηκε κάποιος, τον οποίον ο ίδιος εξ υπαρχής δεν ήθελε. Και οι δύο απαντήσεις δεν περιποιούν τιμή στον Βενιζέλο και δεν μπορεί να ισχύουν, αφού τον εμφανίζουν να πολιτεύεται εγωιστικά και με βάση τον συναισθηματικό του κόσμο.
Ας διερευνήσουμε τώρα τις πολιτικές απαντήσεις. Νομίζω μπορούν να δοθούν τρεις. Η πρώτη να έκανε ο Στουρνάρας του κεφαλιού του. Να παράκουσε δηλαδή την κυβερνητική εντολή. Άλλη γραμμή να του είχε δοθεί και άλλη να ακολούθησε. Να του είχε δοθεί ρητή εντολή να θέσει ανυπερθέτως το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού μνημονίου, αγνοώντας αντιδράσεις και συνέπειες. Είναι έτσι; Αν ναι, να βγουν και να το πουν καθαρά, και φυσικά πρέπει να απομακρύνουν αμέσως τον Στουρνάρα. Σε τέτοια ζητήματα δεν παίζεις.
Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι συνέβη κάτι τέτοιο. Όχι μόνον επειδή δεν πιστεύω ότι θα διέπραττε μία τέτοια ατιμία ο Στουρνάρας, αλλά και γιατί ακόμη ηχούν στ’ αυτιά μου τα επίσημα κυβερνητικά λόγια: πρώτα θα πάρουμε μέτρα που θα αποκαθιστούν την αξιοπιστία της χώρας και σε δεύτερο χρόνο θα θέσουμε το αίτημα της επαναδιαπραγμάτευσης.
Η δεύτερη πιθανή πολιτική απάντηση είναι να φοβήθηκε ο Βενιζέλος την αντίδραση της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ που κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι, παρά τις εξαγγελίες της, αποφεύγει να επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο. Να θέλησε δηλαδή να διαχωριστεί αμέσως, για να μην έχουν ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ το αναμενόμενο πολιτικό κόστος. Να εμφανιστούν ως διαφωνούντες και να ρίξουν τα βάρη αποκλειστικά στον Στουρνάρα.
Εάν αυτή είναι η σωστή απάντηση, τότε η αντίδραση είναι παιδαριώδης και κουτοπόνηρη. Και οι κουτοπόνηροι σ’ αυτούς τους καιρούς δεν ευδοκιμούν. Το πολιτικό κόστος ούτως ή άλλως υπάρχει, αφ’ ης στιγμής υπάρχει συμμετοχή στην κυβέρνηση. «Παρενοχλήσεις» τέτοιου τύπου ούτε συνετές είναι ούτε μπορεί να γίνονται αποδεκτές επειδή προκαλούν ρηγματώσεις στην κυβέρνηση.
Τον υπουργό Οικονομικών είναι υποχρεωμένοι να τον στηρίζουν. Όσο τον εκθέτουν εκτίθενται και οι ίδιοι. Και το κυριότερο, αφήνουν έκθετη την κυβέρνηση την οποίαν, υποτίθεται, στηρίζουν. Αυτή την αυτονόητη αλήθεια, να μην πατάς δηλαδή σε δύο βάρκες, φαίνεται, σε αντίθεση με τον Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ, να έχουν κατανοήσει και να υπηρετούν με συνέπεια ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ, που ως κόμμα προερχόμενο από την Αριστερά θα είχε έναν παραπάνω λόγο να εκφράσει τη διαφωνία του σε περίπτωση παρασπονδίας του Στουρνάρα.
Αν σήμερα στην σύσκεψη, οι τρεις αρχηγοί αφήσουν ακάλυπτο τον Στουρνάρα, υποθέτω είτε θα τον παραιτήσουν, αφού δεν κάνει για τη δουλειά, είτε θα παραιτηθεί ο ίδιος. Εάν όμως τον παραιτήσουν ή παραιτηθεί δεν βλέπω την κυβέρνηση να μακροημερεύει. Περιμένω λοιπόν να δω τι θα συμβεί σήμερα. Ή θα αποδειχθεί ότι ο Βενιζέλος ορθώς δυσαρεστήθηκε ή ο Στουρνάρας έκανε ότι μπορούσε και ήταν λάθος η δυσαρέσκεια του Βενιζέλου. Και τα δύο δεν μπορούν να συμβαίνουν.
Η τρίτη πολιτική απάντηση θα ήταν αδιανόητη και να την σκεφθεί κάποιος. Θα συνιστούσε έγκλημα κατά της χώρας. Μόνον κάποιος εντελώς αμοράλ θα μπορούσε να την υιοθετήσει. Ποιά είναι αυτή; Το ΠΑΣΟΚ σταδιακά να διαχωρίζει τη θέση του από την κυβέρνηση και κάποια στιγμή να την οδηγήσει, με δική του πρωτοβουλία και «στο όνομα του λαού», στην πτώση. Πως μπορεί να το καταφέρει αυτό; Να συμπεριφέρεται εφεξής ως αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση, να οικοδομεί ένα δήθεν φιλολαϊκό προφίλ-ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργεί προϋποθέσεις ανάκαμψης του.
Είναι αυτή η απάντηση που αιτιολογεί την δυσαρέσκεια Βενιζέλου με τον Στουρνάρα; Είναι η δυσαρέσκεια, το πρώτο βήμα μιας αποφασισθείσης στρατηγικής αποστάσεων, της Ιπποκράτους, από την κυβέρνηση; Αν ήταν μια μακιαβελική σύλληψη θα μπορούσε κάποιος να τη συζητήσει. Επειδή όμως υπερβαίνει τα όρια της ηθικής και συνιστά ατιμία σε βάρος, όχι της κυβερνήσεως και των συμμάχων που την απαρτίζουν, αλλά σε βάρος της χώρας δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνει αποδεκτή μια τέτοια απάντηση. Επιπροσθέτως, εάν ήταν αληθής θα ήταν και πολιτικά αυτοκτονική και για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Αφ’ ης στιγμής μπήκαν στο κυβερνητικό σκάφος ή όλοι μαζί θα βουλιάξουν ή όλοι μαζί θα σωθούν. Τόσο απλό για να μην το καταλαβαίνουν κάποιοι ιδιαιτέρως ευφυείς matrix24
Kafeneio
Η χθεσινή ενέργεια του ΠΑΣΟΚ να αποδοκιμάσει τον υπουργό Οικονομικών για τους χειρισμούς του στο Eurogroup, εάν δεν κρύβει κάποια άλλη σκοπιμότητα, είναι ακατανόητη.
Δεν μπορεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του, ενώ ο Ι. Στουρνάρας είναι ακόμη στις Βρυξέλλες και μάλιστα να ζητά συνάντηση των τριών αρχηγών προκειμένου να δουν τι θα πράξουν. Αν δεν είναι άστοχη είναι τουλάχιστον άκομψη συμπεριφορά. Θα μπορούσε να περιμένει μερικές ώρες, να επιστρέψει ο... υπουργός Οικονομικών, να συζητήσουν μαζί του οι πολιτικοί αρχηγοί και μετά μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να διατυπώσει όποιο σχόλιο ήθελε.
Εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι ο Βενιζέλος δεν ήθελε εξαρχής τον Στουρνάρα για τη θέση. Όμως, αφ’ ης στιγμής ορίστηκε, πρέπει να συμφιλιωθεί με το γεγονός, και να προσπαθήσει να τον βοηθήσει στο δύσκολο έργο που έχει αναλάβει. Ως διατελέσας και ο ίδιος υπουργός Οικονομικών, γνωρίζει πολύ καλά και τις εξόχως αρνητικές διαθέσεις των εταίρων-δανειστών μας, αλλά και το τι συνέβη στο Eurogroup.
Υποθέτω ότι θα έχει μιλήσει, στο τηλέφωνο, με τον Ι. Στουρνάρα και θα έχει μάθει τι διεμείφθη μεταξύ του Έλληνα υπουργού Οικονομικών και του προέδρου Γιούνκερ. Δεν μπορεί να μην γνωρίζει ότι όταν ο Στουρνάρας ζήτησε από τον (φιλέλληνα μην το ξεχνάμε) Γιούνκερ να περιληφθεί στο κείμενο της απόφασης και μια, έστω ήπιας διατύπωσης, αναφορά στην Ελλάδα, εκείνος όχι μόνον τον απέτρεψε, αλλά και του είπε να το ξεχάσει γιατί οι υπόλοιποι, στην περίπτωση αυτή, ήταν έτοιμοι να αποδοκιμάσουν ανοιχτά, με αναφορά στο κείμενο της απόφασης, την Ελλάδα για τον εκτροχιασμό του προγράμματος.
Δεν μπορεί να μην τα γνωρίζει αυτά ο Βενιζέλος. Θα αρκούσε ένα τηλέφωνο, αν όχι στον Στουρνάρα, τουλάχιστον στον Γιούνκερ, τον οποίον καλώς γνωρίζει, για να τα επιβεβαιώσει.
Το ερώτημα λοιπόν που ανακύπτει είναι γιατί έσπευσε ο Βενιζέλος να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για τον Στουρνάρα; Υποθέτω ότι θα πρέπει να απορρίψουμε τις δύο πρώτες απαντήσεις. Τη μία, που υποστηρίζει ότι έτσι είναι πάντα ο Βενιζέλος° βιαστικός. Και την άλλη, που θέλει τον Βενιζέλο να μην αποδέχεται ακόμη το γεγονός ότι υπουργός Οικονομικών ορίστηκε κάποιος, τον οποίον ο ίδιος εξ υπαρχής δεν ήθελε. Και οι δύο απαντήσεις δεν περιποιούν τιμή στον Βενιζέλο και δεν μπορεί να ισχύουν, αφού τον εμφανίζουν να πολιτεύεται εγωιστικά και με βάση τον συναισθηματικό του κόσμο.
Ας διερευνήσουμε τώρα τις πολιτικές απαντήσεις. Νομίζω μπορούν να δοθούν τρεις. Η πρώτη να έκανε ο Στουρνάρας του κεφαλιού του. Να παράκουσε δηλαδή την κυβερνητική εντολή. Άλλη γραμμή να του είχε δοθεί και άλλη να ακολούθησε. Να του είχε δοθεί ρητή εντολή να θέσει ανυπερθέτως το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού μνημονίου, αγνοώντας αντιδράσεις και συνέπειες. Είναι έτσι; Αν ναι, να βγουν και να το πουν καθαρά, και φυσικά πρέπει να απομακρύνουν αμέσως τον Στουρνάρα. Σε τέτοια ζητήματα δεν παίζεις.
Προσωπικά, δεν θεωρώ ότι συνέβη κάτι τέτοιο. Όχι μόνον επειδή δεν πιστεύω ότι θα διέπραττε μία τέτοια ατιμία ο Στουρνάρας, αλλά και γιατί ακόμη ηχούν στ’ αυτιά μου τα επίσημα κυβερνητικά λόγια: πρώτα θα πάρουμε μέτρα που θα αποκαθιστούν την αξιοπιστία της χώρας και σε δεύτερο χρόνο θα θέσουμε το αίτημα της επαναδιαπραγμάτευσης.
Η δεύτερη πιθανή πολιτική απάντηση είναι να φοβήθηκε ο Βενιζέλος την αντίδραση της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ που κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι, παρά τις εξαγγελίες της, αποφεύγει να επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο. Να θέλησε δηλαδή να διαχωριστεί αμέσως, για να μην έχουν ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ το αναμενόμενο πολιτικό κόστος. Να εμφανιστούν ως διαφωνούντες και να ρίξουν τα βάρη αποκλειστικά στον Στουρνάρα.
Εάν αυτή είναι η σωστή απάντηση, τότε η αντίδραση είναι παιδαριώδης και κουτοπόνηρη. Και οι κουτοπόνηροι σ’ αυτούς τους καιρούς δεν ευδοκιμούν. Το πολιτικό κόστος ούτως ή άλλως υπάρχει, αφ’ ης στιγμής υπάρχει συμμετοχή στην κυβέρνηση. «Παρενοχλήσεις» τέτοιου τύπου ούτε συνετές είναι ούτε μπορεί να γίνονται αποδεκτές επειδή προκαλούν ρηγματώσεις στην κυβέρνηση.
Τον υπουργό Οικονομικών είναι υποχρεωμένοι να τον στηρίζουν. Όσο τον εκθέτουν εκτίθενται και οι ίδιοι. Και το κυριότερο, αφήνουν έκθετη την κυβέρνηση την οποίαν, υποτίθεται, στηρίζουν. Αυτή την αυτονόητη αλήθεια, να μην πατάς δηλαδή σε δύο βάρκες, φαίνεται, σε αντίθεση με τον Βενιζέλο και το ΠΑΣΟΚ, να έχουν κατανοήσει και να υπηρετούν με συνέπεια ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ, που ως κόμμα προερχόμενο από την Αριστερά θα είχε έναν παραπάνω λόγο να εκφράσει τη διαφωνία του σε περίπτωση παρασπονδίας του Στουρνάρα.
Αν σήμερα στην σύσκεψη, οι τρεις αρχηγοί αφήσουν ακάλυπτο τον Στουρνάρα, υποθέτω είτε θα τον παραιτήσουν, αφού δεν κάνει για τη δουλειά, είτε θα παραιτηθεί ο ίδιος. Εάν όμως τον παραιτήσουν ή παραιτηθεί δεν βλέπω την κυβέρνηση να μακροημερεύει. Περιμένω λοιπόν να δω τι θα συμβεί σήμερα. Ή θα αποδειχθεί ότι ο Βενιζέλος ορθώς δυσαρεστήθηκε ή ο Στουρνάρας έκανε ότι μπορούσε και ήταν λάθος η δυσαρέσκεια του Βενιζέλου. Και τα δύο δεν μπορούν να συμβαίνουν.
Η τρίτη πολιτική απάντηση θα ήταν αδιανόητη και να την σκεφθεί κάποιος. Θα συνιστούσε έγκλημα κατά της χώρας. Μόνον κάποιος εντελώς αμοράλ θα μπορούσε να την υιοθετήσει. Ποιά είναι αυτή; Το ΠΑΣΟΚ σταδιακά να διαχωρίζει τη θέση του από την κυβέρνηση και κάποια στιγμή να την οδηγήσει, με δική του πρωτοβουλία και «στο όνομα του λαού», στην πτώση. Πως μπορεί να το καταφέρει αυτό; Να συμπεριφέρεται εφεξής ως αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση, να οικοδομεί ένα δήθεν φιλολαϊκό προφίλ-ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ και να δημιουργεί προϋποθέσεις ανάκαμψης του.
Είναι αυτή η απάντηση που αιτιολογεί την δυσαρέσκεια Βενιζέλου με τον Στουρνάρα; Είναι η δυσαρέσκεια, το πρώτο βήμα μιας αποφασισθείσης στρατηγικής αποστάσεων, της Ιπποκράτους, από την κυβέρνηση; Αν ήταν μια μακιαβελική σύλληψη θα μπορούσε κάποιος να τη συζητήσει. Επειδή όμως υπερβαίνει τα όρια της ηθικής και συνιστά ατιμία σε βάρος, όχι της κυβερνήσεως και των συμμάχων που την απαρτίζουν, αλλά σε βάρος της χώρας δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνει αποδεκτή μια τέτοια απάντηση. Επιπροσθέτως, εάν ήταν αληθής θα ήταν και πολιτικά αυτοκτονική και για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Αφ’ ης στιγμής μπήκαν στο κυβερνητικό σκάφος ή όλοι μαζί θα βουλιάξουν ή όλοι μαζί θα σωθούν. Τόσο απλό για να μην το καταλαβαίνουν κάποιοι ιδιαιτέρως ευφυείς matrix24
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Απογοητευμένος ο ελληνοκαναδός επιχειρηματίας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
ΣΟΦΟ Ο...ΑΧΟΡΤΑΓΟΣ! *ΒΙΝΤΕΟ*
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
