2012-07-12 14:18:26
της Ελίνας Γαληνού
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, συνεχίζεται μεταξύ των αντικαθεστωτικών και των υποστηρικτών του Ασαντ. Οι ΗΠΑ, κάνουν έκκληση στον Ασαντ να αποχωρήσει ήσυχα από την εξουσία και ο ΟΗΕ εξετάζει τρόπους ειρηνικής επίλυσης του συριακού ζητήματος, προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος.
Στο μεταξύ, η Τουρκία μετά την κατάρριψη του φωτογραφικού της αεροσκάφους (που ισχυρίζεται ότι πετούσε σε διεθνή χώρο), προσέφυγε στους ευρωπαίους συμμάχους του ΝΑΤΟ, όπου βρήκε σαφή συμπαράσταση για το ενδεχόμενο που θα κινδυνεύσει η εδαφική της ακεραιότητα από τυχόν συριακή "ενόχληση", ενώ έσπευσε να μεταφέρει στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορά της με τη Συρία, για να είναι έτοιμη για όλα Τα πράγματα εξελίσσονται θερμά στην Ανατολική Μεσόγειο, σε μια περιοχή που γειτνιάζει με την Κύπρο και το Ισραήλ, και σε μια εποχή όπου οι γεωτρήσεις για τους περιζήτητους υδρογονάνθρακες της λεκάνης Λεβιάθαν, έχουν κυριολεκτικά ανάψει την προσοχή όλων. Ισως βέβαια και τα αίματα, καθώς η εκμετάλλευση αυτών των περιοχών, προσδίδει στις χώρες και τα χορικά ύδατά τους ανυπολόγιστη αξία, καθιστώντας τες ταυτόχρονα και μήλον της έριδος γιατί τα συμφέροντα είναι πολλά...
Ποιός αλήθεια θα το φανταζόταν ότι μια μικρή χώρα όπως π.χ η Συρία και η Κύπρος, θα ξεσήκωναν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από χώρες-υπερδυνάμεις του πλανήτη, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία; Αυτό όμως, το είδαμε όπως έχουμε δεί και κατανοήσει πια, γιατί άλλες χώρες όπως η Νιγηρία και το Ιράκ, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή πετρελαιοπαραγωγής, δεν έχουν δεί οι ίδιες, άσπρη μέρα! Ισως τελικά να μην είχαν άδικο κάποιοι που έλεγαν πριν τριάντα τόσα χρόνια "μακάρι να μη βρεθούν ποτέ πετρέλαια στο Αιγαίο...", εννοώντας φυσικά την ύπαρξη αιτίας που μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα και την Τουρκία σε μια σύρραξη με απρόβλεπτα αποτελέσματα...Γι΄αυτό, ίσως κάποιοι να σκέφτονται και σήμερα, "μακάρι να μην είχε βρεθεί τίποτα στη λεκάνη Λεβιάθαν,για να έχουν οι γύρω περιοχές την ησυχία τους. Ομως φαίνεται ότι το τίμημα της ποιότητας, πρέπει πάντα να πληρώνεται αδρά!
Αλλά ας γυρίσουμε στην φλεγόμενη Συρία και τις τυχόν εξελίξεις που υποκινεί. Οπως γνωρίζουμε, στην Ταρσό της Συρίας, υπάρχει μια ρωσική ναυτική βάση, η οποία αποτελεί και την μόνη έξοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο. Αρα, η υποστηρικτική στάση του Ρώσου προέδρου Πούτιν, προς τον Ασαντ, αποδεικνύει εκτός από την σταθερή τους φιλία και την ύπαρξη μιας συνεργασίας, την οποία η Ρωσία προσπαθεί με κάθε τρόπο να διευρύνει, ώστε να σταθεροποιήσει τη σχέση της με τη Συρία. Παράλληλα, είδαμε ότι το τελευταίο διάστημα, υπήρξε συνομιλία μεταξύ Κύπρου και Ρωσίας για αίτημα οικονομικής υποστήριξης προς την Κύπρο, το οποίο κατά την εκτίμηση αρκετών, μάλλον θα ευοδωθεί, παρ΄όλη την εμφανή δυσαρέσκεια των Βρυξελλών...Οχι όμως άνευ ανταλλάγματος γεωπολιτικής εξυπηρέτησης...
Η Τουρκία, κατά τα άλλα, φαίνεται να διάγει περίοδο μεγάλης ανησυχίας, αναζητώντας μια αφορμή να παίξει κυρίαρχο ρόλο στο διεθνές σκηνικό, αλλά που θα της εξασφαλίσει όμως και τη σκυτάλη ελέγχου της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και βεβαίως, της νοτιανατολικής περιοχής της Μεσογείου. Η πρόοδος των γεωτρήσεων στα γνωστά οικόπεδα της Κύπρου, η ένωση των ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ από πέρυσι, η παρουσία της Noble Energy και η ψυχρότητα των σχέσεών της με το Ισραήλ τα τελευταία δύο χρόνια, προφανώς εντείνουν τον εκνευρισμό της. Το επεισόδιο με το αεροσκάφος της, ίσως ήταν μια απεγνωσμένη κίνηση αναζήτησης διεξόδου στις ορέξεις της για "δράση". Εάν όμως κατάφερε να "συγκινήσει" τους ευρωπαίους συμμάχους, οι οποίοι έδειξαν έτοιμοι να της ανάψουν το πράσινο φώς εναντίον της Συρίας, δεν συνέβη το ίδιο και με τη Ρωσία. Διότι ο Πούτιν αφ΄ενός σέβεται τη φιλία του με τον Σύριο ηγέτη και αφ΄ετέρου, θέλει με κάθε τρόπο να προστατέψει την μοναδική του ναυτική βάση στη Μεσόγειο. Η παρουσία της ρωσικής αρμάτας στην ανατολική Μεσόγειο, η οποία μεταφέρει όλες τις επίλεκτες δυνάμεις του στρατού, υποδηλώνει ότι η Ρωσία μάλλον ανησύχησε σοβαρά για κάποιους λόγους. Και εάν οι διαθέσεις της Τουρκίας της ήταν ήδη γνωστές ως προς τη Συρία και τον τρόπο απομάκρυνσης του Ασαντ από την εξουσία, η στάση των ευρωπαίων συμμάχων προς την Τουρκία μετά το πρόσφατο επεισόδιο, μάλλον της πυροδότησε σοβαρές ανησυχίες...
Δεν μπορεί βέβαια κανείς να προβλέψει πόσες πιθανότητες υπάρχουν για την επαλήθευση δυσοίωνων πολεμικών σεναρίων, που εμφανίζουν Ρωσία και Τουρκία να εμπλέκονται σε πολεμική σύρραξη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν μπορεί όμως κανένας και να αποκλείσει το ενδεχόμενο όσο δυσάρεστο κι΄αν ακούγεται, εφ΄όσον βλέπει ότι η Ρωσία κατεβάζει ολόκληρο στόλο, από τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό, τη Βαλτική Θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο. Ούτε είναι τυχαίο ότι τα πλοία αυτά που μεταφέρουν μονάδες τεθωρακισμένων και επίλεκτες δυνάμεις του ρωσικού στρατού, κατευθύνονται προς τις ακτές της Συρίας. Στην περίπτωση αυτή, το πιό αισιόδοξο σενάριο είναι να πρόκειται για πολεμικές ασκήσεις, αλλά.. με τα ισχύοντα δεδομένα, αυτό μοιάζει κάπως αφελές.
Το θέμα είναι τι θα κάνει η Ελλάδα, που σύμφωνα με πληροφορίες, ρωσικά πλοία την ενημέρωσαν ήδη ότι μέρος του στόλου, θα περάσει από το Αιγαίο...Αλλά τι θα κάνουν και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι εάν εξαγριωθεί πάλι η Τουρκία με κάποια αφορμή; Ποιός θα υποστηρίξει ποιόν και ποιανού την οργή θα αγνοήσει άραγε; Διότι είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι το σκηνικό στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, κοχλάζει επικίνδυνα. Και η Κύπρος με την Ελλάδα, βρίσκονται δυστυχώς μέσα σ΄αυτό και μάλιστα, σε κεντρικές θέσεις...
InfoGnomon
Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, συνεχίζεται μεταξύ των αντικαθεστωτικών και των υποστηρικτών του Ασαντ. Οι ΗΠΑ, κάνουν έκκληση στον Ασαντ να αποχωρήσει ήσυχα από την εξουσία και ο ΟΗΕ εξετάζει τρόπους ειρηνικής επίλυσης του συριακού ζητήματος, προκειμένου να σταματήσει ο πόλεμος.
Στο μεταξύ, η Τουρκία μετά την κατάρριψη του φωτογραφικού της αεροσκάφους (που ισχυρίζεται ότι πετούσε σε διεθνή χώρο), προσέφυγε στους ευρωπαίους συμμάχους του ΝΑΤΟ, όπου βρήκε σαφή συμπαράσταση για το ενδεχόμενο που θα κινδυνεύσει η εδαφική της ακεραιότητα από τυχόν συριακή "ενόχληση", ενώ έσπευσε να μεταφέρει στρατιωτικές δυνάμεις στα σύνορά της με τη Συρία, για να είναι έτοιμη για όλα Τα πράγματα εξελίσσονται θερμά στην Ανατολική Μεσόγειο, σε μια περιοχή που γειτνιάζει με την Κύπρο και το Ισραήλ, και σε μια εποχή όπου οι γεωτρήσεις για τους περιζήτητους υδρογονάνθρακες της λεκάνης Λεβιάθαν, έχουν κυριολεκτικά ανάψει την προσοχή όλων. Ισως βέβαια και τα αίματα, καθώς η εκμετάλλευση αυτών των περιοχών, προσδίδει στις χώρες και τα χορικά ύδατά τους ανυπολόγιστη αξία, καθιστώντας τες ταυτόχρονα και μήλον της έριδος γιατί τα συμφέροντα είναι πολλά...
Ποιός αλήθεια θα το φανταζόταν ότι μια μικρή χώρα όπως π.χ η Συρία και η Κύπρος, θα ξεσήκωναν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον από χώρες-υπερδυνάμεις του πλανήτη, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία; Αυτό όμως, το είδαμε όπως έχουμε δεί και κατανοήσει πια, γιατί άλλες χώρες όπως η Νιγηρία και το Ιράκ, που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή πετρελαιοπαραγωγής, δεν έχουν δεί οι ίδιες, άσπρη μέρα! Ισως τελικά να μην είχαν άδικο κάποιοι που έλεγαν πριν τριάντα τόσα χρόνια "μακάρι να μη βρεθούν ποτέ πετρέλαια στο Αιγαίο...", εννοώντας φυσικά την ύπαρξη αιτίας που μπορούσε να οδηγήσει την Ελλάδα και την Τουρκία σε μια σύρραξη με απρόβλεπτα αποτελέσματα...Γι΄αυτό, ίσως κάποιοι να σκέφτονται και σήμερα, "μακάρι να μην είχε βρεθεί τίποτα στη λεκάνη Λεβιάθαν,για να έχουν οι γύρω περιοχές την ησυχία τους. Ομως φαίνεται ότι το τίμημα της ποιότητας, πρέπει πάντα να πληρώνεται αδρά!
Αλλά ας γυρίσουμε στην φλεγόμενη Συρία και τις τυχόν εξελίξεις που υποκινεί. Οπως γνωρίζουμε, στην Ταρσό της Συρίας, υπάρχει μια ρωσική ναυτική βάση, η οποία αποτελεί και την μόνη έξοδο της Ρωσίας στη Μεσόγειο. Αρα, η υποστηρικτική στάση του Ρώσου προέδρου Πούτιν, προς τον Ασαντ, αποδεικνύει εκτός από την σταθερή τους φιλία και την ύπαρξη μιας συνεργασίας, την οποία η Ρωσία προσπαθεί με κάθε τρόπο να διευρύνει, ώστε να σταθεροποιήσει τη σχέση της με τη Συρία. Παράλληλα, είδαμε ότι το τελευταίο διάστημα, υπήρξε συνομιλία μεταξύ Κύπρου και Ρωσίας για αίτημα οικονομικής υποστήριξης προς την Κύπρο, το οποίο κατά την εκτίμηση αρκετών, μάλλον θα ευοδωθεί, παρ΄όλη την εμφανή δυσαρέσκεια των Βρυξελλών...Οχι όμως άνευ ανταλλάγματος γεωπολιτικής εξυπηρέτησης...
Η Τουρκία, κατά τα άλλα, φαίνεται να διάγει περίοδο μεγάλης ανησυχίας, αναζητώντας μια αφορμή να παίξει κυρίαρχο ρόλο στο διεθνές σκηνικό, αλλά που θα της εξασφαλίσει όμως και τη σκυτάλη ελέγχου της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και βεβαίως, της νοτιανατολικής περιοχής της Μεσογείου. Η πρόοδος των γεωτρήσεων στα γνωστά οικόπεδα της Κύπρου, η ένωση των ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ από πέρυσι, η παρουσία της Noble Energy και η ψυχρότητα των σχέσεών της με το Ισραήλ τα τελευταία δύο χρόνια, προφανώς εντείνουν τον εκνευρισμό της. Το επεισόδιο με το αεροσκάφος της, ίσως ήταν μια απεγνωσμένη κίνηση αναζήτησης διεξόδου στις ορέξεις της για "δράση". Εάν όμως κατάφερε να "συγκινήσει" τους ευρωπαίους συμμάχους, οι οποίοι έδειξαν έτοιμοι να της ανάψουν το πράσινο φώς εναντίον της Συρίας, δεν συνέβη το ίδιο και με τη Ρωσία. Διότι ο Πούτιν αφ΄ενός σέβεται τη φιλία του με τον Σύριο ηγέτη και αφ΄ετέρου, θέλει με κάθε τρόπο να προστατέψει την μοναδική του ναυτική βάση στη Μεσόγειο. Η παρουσία της ρωσικής αρμάτας στην ανατολική Μεσόγειο, η οποία μεταφέρει όλες τις επίλεκτες δυνάμεις του στρατού, υποδηλώνει ότι η Ρωσία μάλλον ανησύχησε σοβαρά για κάποιους λόγους. Και εάν οι διαθέσεις της Τουρκίας της ήταν ήδη γνωστές ως προς τη Συρία και τον τρόπο απομάκρυνσης του Ασαντ από την εξουσία, η στάση των ευρωπαίων συμμάχων προς την Τουρκία μετά το πρόσφατο επεισόδιο, μάλλον της πυροδότησε σοβαρές ανησυχίες...
Δεν μπορεί βέβαια κανείς να προβλέψει πόσες πιθανότητες υπάρχουν για την επαλήθευση δυσοίωνων πολεμικών σεναρίων, που εμφανίζουν Ρωσία και Τουρκία να εμπλέκονται σε πολεμική σύρραξη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν μπορεί όμως κανένας και να αποκλείσει το ενδεχόμενο όσο δυσάρεστο κι΄αν ακούγεται, εφ΄όσον βλέπει ότι η Ρωσία κατεβάζει ολόκληρο στόλο, από τον Βόρειο Παγωμένο Ωκεανό, τη Βαλτική Θάλασσα και τον Εύξεινο Πόντο. Ούτε είναι τυχαίο ότι τα πλοία αυτά που μεταφέρουν μονάδες τεθωρακισμένων και επίλεκτες δυνάμεις του ρωσικού στρατού, κατευθύνονται προς τις ακτές της Συρίας. Στην περίπτωση αυτή, το πιό αισιόδοξο σενάριο είναι να πρόκειται για πολεμικές ασκήσεις, αλλά.. με τα ισχύοντα δεδομένα, αυτό μοιάζει κάπως αφελές.
Το θέμα είναι τι θα κάνει η Ελλάδα, που σύμφωνα με πληροφορίες, ρωσικά πλοία την ενημέρωσαν ήδη ότι μέρος του στόλου, θα περάσει από το Αιγαίο...Αλλά τι θα κάνουν και οι ευρωπαίοι σύμμαχοι εάν εξαγριωθεί πάλι η Τουρκία με κάποια αφορμή; Ποιός θα υποστηρίξει ποιόν και ποιανού την οργή θα αγνοήσει άραγε; Διότι είναι πλέον οφθαλμοφανές ότι το σκηνικό στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, κοχλάζει επικίνδυνα. Και η Κύπρος με την Ελλάδα, βρίσκονται δυστυχώς μέσα σ΄αυτό και μάλιστα, σε κεντρικές θέσεις...
InfoGnomon
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η Εθνική Ελλάδος πήγε...Μύκονο!
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μια κυβέρνηση παρωδία...
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
