2012-07-15 02:17:00
Εδώ και 5 χρόνια ζούμε σε μία οικονομική ύφεση η οποία έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της
στο μεγαλύτερο και μη προνομιούχο κομμάτι της κοινωνίας μας. Καθημερινά όλοι μας
αντιμετωπίζουμε την ακρίβεια, την ανεργία, την εγκληματικότητα, την έλλειψη κρατικών
υποδομών όπως η υγεία και η ασφάλεια. Ακόμα και τα πιο απλά που υποθετικά εξασφαλίζει το
κράτος για τους πολίτες του όπως για παράδειγμα δρόμοι χωρίς λακκούβες – τάφρους και
πεζοδρόμια προσβάσιμα και για Α.Μ.Ε.Α., στην Ελλάδα ποτέ δεν ήταν δεδομένα. Η εξυπηρέτησή
μας από το κράτος σχεδόν πάντα είναι τρικυμιώδης με τη γραφειοκρατία, την πολυδιάσπαση
αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών και την μερικές φορές ελλειπή γνώση του αντικειμένου από τους
υπαλλήλους να κάνουν καθημερινές εργασίες που στο εξωτερικό τακτοποιούνται μέσω διαδικτύου
να φαντάζουν εδώ απλά αδύνατες.
Ειδικά τώρα με τα μνημόνια – μνημόσυνα της Ελληνική κοινωνίας, με τα δανεικά που μας δίνουν
με το σταγονόμετρο εκ των οποίων το μεγαλύτερο ποσοστό τους καταλήγει στις ίδιες τσέπες που
μας τα έδωσαν με τη πρόσθετη διαφορά των τόκων, δεν υπάρχει περίπτωση να διορθωθεί μία
κατάσταση η οποία δε διορθώθηκε την εποχή που το χρήμα έρεε άφθονο. Συστηματικά άλλωστε η
χώρα έπαψε να παράγει, με αποτέλεσμα σήμερα να εισάγουμε από αυτοκίνητα που σαφώς δε
φτιάχνουμε διότι πλέον δεν έχουμε τις υποδομές (λέω πλέον γιατί μερικά χρόνια πριν φτιάχναμε
αυτοκίνητα) μέχρι και οδοντογλυφίδες. Δε θα αναφέρω τις πατάτες Αιγύπτου, τις ντομάτες Ισραήλ,
τα κρεμμύδια Τουρκίας, το λάδι μας που είναι αδιάθετο και μας ανταγωνίζονται χώρες όπως η
Ιταλία και Ισπανία (έχω φάει και από τα δύο και είναι άνοστα και άχρηστα), τα τυριά και γάλατα
που μας έχουν πήξει στα Ολλανδικά και Γερμανικά λες και εδώ δεν είχαμε αγελάδες. Και λέω
είχαμε λόγω ποσοστώσεων. Πλέον δε μας επιτρέπει η Ευρώπη παραπάνω “κεφάλια” από αυτά που
έχουμε και προφανώς δε φτάνουν για να εισάγουμε σκόνη γάλα.
Αυτό όμως δεν είναι το μέγα πρόβλημα. Αυτά τα ακούμε κάθε μέρα στις ειδήσεις και ακούμε για
ανάπτυξη, για εισφορές στα ταμεία, για παραγωγή, για πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και
όλων των κλάδων που έμμεσα ή άμεσα έχουν να κάνουν με την οικοδομή. Αλλά και πάλι δεν είναι
αυτό το πρόβλημα. Τα σπίτια θέλουν κατοίκους και η χώρα μας εάν εξαιρέσουμε τις ορδές των
λαθραίων που δε θα νοικιάσουν ή δε θα αγοράσουν σπίτι να μείνουν πλένοντας τζάμια στα φανάρια
ή σκοτώνοντας για μια βιντεοκάμερα, δεν έχει μέλλον στον τομέα αυτό.
Δε γεννάει αυτή η χώρα μελλοντικούς, γηγενείς πάππου προς πάππου νέους κατοίκους. Όχι τώρα
λόγω κρίσης αλλά εδώ και 40 χρόνια. Από τότε που μας πάσαραν το φεμινισμό -και καλώς φυσικά
η γυναίκα άρχισε να εργάζεται, να σπουδάζει, να έχει ατομικό εισόδημα- αλλά το κράτος δεν
φρόντισε ένα σύνολο υποδομών να στηρίξει την οικογένεια όπου πλέον και οι δύο γονείς
εργάζονται. Άρχισε σιγά σιγά να φθίνει η φυλή μας, να γερνάει. Φτάσαμε σήμερα κάτω από ένας
εργαζόμενος να συντηρεί πέραν του ενός άτομα που δεν εργάζονται. Συνταξιούχους ή ανέργους δεν
έχει σημασία, άλλαξε ο λόγος που για να είναι τα ταμεία συντάξεων για παράδειγμα στο μέλλον
βιώσιμα, πρέπει νέες γενιές εργαζομένων να τροφοδοτούν με τις εισφορές τους.
Η κρίση έφερε την ανάγκη οι άνεργοι με τις οικογένειές τους να πάνω να ζήσουν με τους γονείς
τους όπου είναι αυτό εφικτό. Άδειασαν σπίτια, κανένας πλέον δεν αγοράζει. Στασιμότητα λοιπόν
στον οικοδομικό κλάδο. Τα σημάδια ανάκαμψης δεν φαίνονται γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν.
Εμείς γερνάμε, οι λαθρομετανάστες που είναι νεότεροι δεν έχουν σκοπό και στόχο αλλά και δε
μπορούν για νομικούς λόγους να κινήσουν αυτό το κομμάτι της αγοράς και συνεπώς πιστεύω πως
σύντομα θα δούμε ότι φως δεν υπάρχει και δε θα βγούμε ποτέ από αυτή την οικονομική
κατάσταση.
Το μέγα πρόβλημα εν ολίγοις είναι η υπογεννητικότητα. Δε γεννάμε. Δεν δημιουργούμε νέους
πολίτες που θα πρέπει να σιτιστούν (άρα θα παράγουμε τρόφιμα), θα πρέπει να ντυθούν, θα πρέπει
να μείνουν σε δικό τους σπίτι μόλις κάνουν οικογένεια (άρα νέοι Έλληνες μπαίνουν στην εξίσωση).
Δεν υπάρχουν οι μετά από εμάς. Οι έποικοι με τους διάφορους νόμους που υπάρχουν αλλά και με
αυτούς που συνέχεια φέρνουν οι κυβερνώντες , εγκαθίστανται στη χώρα αλλοιώνοντας τη σύνθεση
του πληθυσμού με ολέθριες συνέπειες για το μέλλον αυτής της άγιας γης. Μόνο νέοι Έλληνες θα
μείνουν εδώ, θα εργαστούν, θα συντηρήσουν τους συνταξιούχους μας, θα υπερασπιστούν τα εδάφη
της χώρας μας, θα διώξουν κάθε εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό. Εις το επανιδείν.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ-texnikos texnikossy
Eglimatikotita
στο μεγαλύτερο και μη προνομιούχο κομμάτι της κοινωνίας μας. Καθημερινά όλοι μας
αντιμετωπίζουμε την ακρίβεια, την ανεργία, την εγκληματικότητα, την έλλειψη κρατικών
υποδομών όπως η υγεία και η ασφάλεια. Ακόμα και τα πιο απλά που υποθετικά εξασφαλίζει το
κράτος για τους πολίτες του όπως για παράδειγμα δρόμοι χωρίς λακκούβες – τάφρους και
πεζοδρόμια προσβάσιμα και για Α.Μ.Ε.Α., στην Ελλάδα ποτέ δεν ήταν δεδομένα. Η εξυπηρέτησή
μας από το κράτος σχεδόν πάντα είναι τρικυμιώδης με τη γραφειοκρατία, την πολυδιάσπαση
αρμοδιοτήτων των υπηρεσιών και την μερικές φορές ελλειπή γνώση του αντικειμένου από τους
υπαλλήλους να κάνουν καθημερινές εργασίες που στο εξωτερικό τακτοποιούνται μέσω διαδικτύου
να φαντάζουν εδώ απλά αδύνατες.
Ειδικά τώρα με τα μνημόνια – μνημόσυνα της Ελληνική κοινωνίας, με τα δανεικά που μας δίνουν
με το σταγονόμετρο εκ των οποίων το μεγαλύτερο ποσοστό τους καταλήγει στις ίδιες τσέπες που
μας τα έδωσαν με τη πρόσθετη διαφορά των τόκων, δεν υπάρχει περίπτωση να διορθωθεί μία
κατάσταση η οποία δε διορθώθηκε την εποχή που το χρήμα έρεε άφθονο. Συστηματικά άλλωστε η
χώρα έπαψε να παράγει, με αποτέλεσμα σήμερα να εισάγουμε από αυτοκίνητα που σαφώς δε
φτιάχνουμε διότι πλέον δεν έχουμε τις υποδομές (λέω πλέον γιατί μερικά χρόνια πριν φτιάχναμε
αυτοκίνητα) μέχρι και οδοντογλυφίδες. Δε θα αναφέρω τις πατάτες Αιγύπτου, τις ντομάτες Ισραήλ,
τα κρεμμύδια Τουρκίας, το λάδι μας που είναι αδιάθετο και μας ανταγωνίζονται χώρες όπως η
Ιταλία και Ισπανία (έχω φάει και από τα δύο και είναι άνοστα και άχρηστα), τα τυριά και γάλατα
που μας έχουν πήξει στα Ολλανδικά και Γερμανικά λες και εδώ δεν είχαμε αγελάδες. Και λέω
είχαμε λόγω ποσοστώσεων. Πλέον δε μας επιτρέπει η Ευρώπη παραπάνω “κεφάλια” από αυτά που
έχουμε και προφανώς δε φτάνουν για να εισάγουμε σκόνη γάλα.
Αυτό όμως δεν είναι το μέγα πρόβλημα. Αυτά τα ακούμε κάθε μέρα στις ειδήσεις και ακούμε για
ανάπτυξη, για εισφορές στα ταμεία, για παραγωγή, για πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και
όλων των κλάδων που έμμεσα ή άμεσα έχουν να κάνουν με την οικοδομή. Αλλά και πάλι δεν είναι
αυτό το πρόβλημα. Τα σπίτια θέλουν κατοίκους και η χώρα μας εάν εξαιρέσουμε τις ορδές των
λαθραίων που δε θα νοικιάσουν ή δε θα αγοράσουν σπίτι να μείνουν πλένοντας τζάμια στα φανάρια
ή σκοτώνοντας για μια βιντεοκάμερα, δεν έχει μέλλον στον τομέα αυτό.
Δε γεννάει αυτή η χώρα μελλοντικούς, γηγενείς πάππου προς πάππου νέους κατοίκους. Όχι τώρα
λόγω κρίσης αλλά εδώ και 40 χρόνια. Από τότε που μας πάσαραν το φεμινισμό -και καλώς φυσικά
η γυναίκα άρχισε να εργάζεται, να σπουδάζει, να έχει ατομικό εισόδημα- αλλά το κράτος δεν
φρόντισε ένα σύνολο υποδομών να στηρίξει την οικογένεια όπου πλέον και οι δύο γονείς
εργάζονται. Άρχισε σιγά σιγά να φθίνει η φυλή μας, να γερνάει. Φτάσαμε σήμερα κάτω από ένας
εργαζόμενος να συντηρεί πέραν του ενός άτομα που δεν εργάζονται. Συνταξιούχους ή ανέργους δεν
έχει σημασία, άλλαξε ο λόγος που για να είναι τα ταμεία συντάξεων για παράδειγμα στο μέλλον
βιώσιμα, πρέπει νέες γενιές εργαζομένων να τροφοδοτούν με τις εισφορές τους.
Η κρίση έφερε την ανάγκη οι άνεργοι με τις οικογένειές τους να πάνω να ζήσουν με τους γονείς
τους όπου είναι αυτό εφικτό. Άδειασαν σπίτια, κανένας πλέον δεν αγοράζει. Στασιμότητα λοιπόν
στον οικοδομικό κλάδο. Τα σημάδια ανάκαμψης δεν φαίνονται γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουν.
Εμείς γερνάμε, οι λαθρομετανάστες που είναι νεότεροι δεν έχουν σκοπό και στόχο αλλά και δε
μπορούν για νομικούς λόγους να κινήσουν αυτό το κομμάτι της αγοράς και συνεπώς πιστεύω πως
σύντομα θα δούμε ότι φως δεν υπάρχει και δε θα βγούμε ποτέ από αυτή την οικονομική
κατάσταση.
Το μέγα πρόβλημα εν ολίγοις είναι η υπογεννητικότητα. Δε γεννάμε. Δεν δημιουργούμε νέους
πολίτες που θα πρέπει να σιτιστούν (άρα θα παράγουμε τρόφιμα), θα πρέπει να ντυθούν, θα πρέπει
να μείνουν σε δικό τους σπίτι μόλις κάνουν οικογένεια (άρα νέοι Έλληνες μπαίνουν στην εξίσωση).
Δεν υπάρχουν οι μετά από εμάς. Οι έποικοι με τους διάφορους νόμους που υπάρχουν αλλά και με
αυτούς που συνέχεια φέρνουν οι κυβερνώντες , εγκαθίστανται στη χώρα αλλοιώνοντας τη σύνθεση
του πληθυσμού με ολέθριες συνέπειες για το μέλλον αυτής της άγιας γης. Μόνο νέοι Έλληνες θα
μείνουν εδώ, θα εργαστούν, θα συντηρήσουν τους συνταξιούχους μας, θα υπερασπιστούν τα εδάφη
της χώρας μας, θα διώξουν κάθε εσωτερικό και εξωτερικό εχθρό. Εις το επανιδείν.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ-texnikos texnikossy
Eglimatikotita
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
