2012-07-17 18:54:03
Γράφει ο Δημήτρης Κακογιάννης
Οι σύγχρονοι πολιτικοί προφανώς έχουν συγκεχυμένες ιδέες και έννοιες στα μυαλά τους.
Είναι γεγονός ορατό πλέον σε όλους ότι στην εποχή μας σίγουρα δεν υπάρχουν ηγέτες που μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει ως «χαρισματικούς».
Όχι μόνο εδώ στη χώρα μας αλλά και οπουδήποτε στον κόσμο.
Στη χώρα μας, η σημερινή γενιά ηγετών αποτελείται είτε από «γόνους» πολιτικών οικογενειών, αυτό που λέμε κοινά «τζάκια», είτε από φιλόδοξους νεόπλουτους που θέλουν να.... σφραγίσουν την καριέρα τους με ένα βουλευτικό έδρανο για να αποδείξουν ότι κάτι πέτυχαν στη ζωή τους, είτε από καριερίστες συνδικαλιστές που αφού «αγωνίστηκαν» και επέπλευσαν σε βάρος των εργαζομένων των οποίων τα συμφέροντα υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν, στην πραγματικότητα το μόνο που φρόντιζαν ήταν η προσωπική τους ανέλιξη και ευημερία, είτε τέλος από περιστασιακούς τύπους που έτυχε να αναγνωρίζονται από το κοινό λόγω της δραστηριότητάς τους και της προβολής τους από το μαγικό καπέλο της τηλεόρασης ως καλλιτέχνες, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, αθλητές, ή παρακοιμώμενοι πολιτικών που βρέθηκαν να πολιτεύονται όλως τυχαία, από την ανάγκη των κομμάτων να εμπλουτίσουν και να συμπληρώσουν αναγκαστικά τα ψηφοδέλτιά τους.
Να μη ξεχνάμε βέβαια και τους «καθηγητάδες» που μας έχουν προκύψει, οι οποίοι μπορεί να έχουν τον τίτλο, όμως δεν έχουν διαβεί την πόρτα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από τότε που κατοχύρωσαν τον «τίτλο», απλά τον ήθελαν σαν «εισιτήριο» για την πολιτική τους καριέρα.
Αυτή η σημερινή γενιά των πολιτικών δεν έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό της την έννοια του Κράτους, που την έχουν ταυτίσει με την έννοια της κυβέρνησης.
Δεν έχουν καταλάβει ότι το κράτος είναι μια οντότητα πολιτική, οργανωμένη, με συνέχεια και συνέπεια, στο πλαίσιο μιας κοινωνίας με προσδιορισμένα γεωγραφικά όρια.
Περιεχόμενο στην έννοια και την ύπαρξη του κράτους δίνουν οι υπάλληλες έννοιες όπως η κυβέρνηση, οι νόμοι και η εφαρμογή τους, η κοινωνική πρόοδος που αναπτύσσεται, η παιδεία των νέων, η ασφάλεια των πολιτών, η διαφύλαξη των συνόρων, κ.α.
Η συνισταμένη αυτών των επί μέρους εννοιών δημιουργεί και απεικονίζει θετικά ή αρνητικά την αξία του Κράτους, το κατά πόσο διαθέτει αξιοπιστία και σοβαρότητα, αναγνώριση και σεβασμό από τα άλλα όμορα ή μη κράτη.
Αυτές οι λειτουργίες δυστυχώς στη χώρα μας δεν λειτουργούν πλέον και τα αποτελέσματα τα ζούμε καθημερινά, καθώς πάψαμε πια να είμαστε κύριοι του οίκου μας και τις όποιες αποφάσεις για τη ζωή μας -ενώ ψηφίζουμε δική μας κυβέρνηση- τις παίρνουν άλλοι.
Ποια αξιοπιστία διακρίνει το κράτος όταν ο ένας υπουργός καταργεί π.χ. τα περιβόητα «τεκμήρια» και οδηγεί τους πολίτες στην αγορά οχημάτων μεγάλου κυβισμού και ο επόμενος τα επαναφέρει για να τα «αρπάξει» φορολογικά από τις τσέπες των πολιτών που ψάχνουν απεγνωσμένα να απαλλαγούν πουλώντας τα σε εξευτελιστικές τιμές μη αντέχοντας την υψηλή φορολογία;;
Πόση άγνοια, ανικανότητα και ασχετοσύνη πρέπει να διαθέτει μια κυβέρνηση για να καταργεί το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας όταν η ναυτιλία αποτελεί τον βασικότερο μαζί με τον τουρισμό πυλώνα της εθνικής οικονομίας;;
Βέβαια καλό θα είναι κάποιος να μας απαντήσει τι χρειαζόμαστε την κυβέρνηση και τις εκλογικές διαδικασίες όταν οι εκλεγμένοι κυβερνήτες το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ικανοποιούν τις όποιες μωροφιλοδοξίες και απωθημένα των στελεχών τους, να νέμονται τις παχυλές τους απολαβές, τα μεγαλεία που τους παρέχονται στα αξιώματά τους και τα κομματικά τους οφέλη.
Αλήθεια ο πρώην αποτυχημένος τσάρος της οικονομίας τι ανάγκες κάλυψε με την αγορά δύο θωρακισμένων αυτοκινήτων BMW σειράς 7 με γνωστή την οικονομική κρίση, λες και δεν υπήρχαν στον κυβερνητικό όρχο διαθέσιμα αυτοκίνητα;;
Το ένα από αυτά το χρησιμοποιεί ήδη ο αρχηγός του κόμματός του για τις μετακινήσεις του. Τόση ανασφάλεια αισθάνονται αυτοί οι «λαοπρόβλητοι» και «κοσμαγάπητοι» ηγέτες;; Ή μήπως τα «κυβικά» πρέπει να είναι «ανάλογα» με τον επιβάτη;;
Δεν είναι τυχαίο που η χώρα μας έχει γίνει «ρεντίκολο» στα πέρατα του κόσμου και δακτυλοδεικτούμενη περίπτωση αναξιόπιστου, ανίκανου και χρεοκοπημένου κράτους.
Άλλωστε προ ημερών ο ομοσπονδιακός πρόεδρος της Αυστρίας Χάιντς Φίσερ σε συνέντευξή του στη δημόσια Αυστριακή Τηλεόραση είπε ότι «είναι απορριπτέα μια συλλογική καταδίκη των Ελλήνων επειδή οι Έλληνες πολιτικοί έκαναν ηλιθιότητες». Ότι λέει δηλαδή σήμερα κάθε πολίτης αυτού του κράτους.
Είναι πλέον φανερή η διαπίστωση των ξένων ηγετών και μη, ότι έχουμε ηλίθιους πολιτικούς που με τις πράξεις και κυρίως τις αποφάσεις τους ταλαιπωρούν και εξουθενώνουν το λαό που του υποσχέθηκαν την όποια ευημερία για να του αποσπάσουν την ψήφο, τον οδηγούν σε εξαθλίωση χωρίς ορίζοντα ανάσχεσης, σε ύφεση χωρίς προοπτική ανάκαμψης, αλλά επί πλέον εκθέτουν και καταρρακώνουν το κύρος του Κράτους διεθνώς.
Όταν βγαίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός (ΓΑΠ) και διακηρύττει στους ευρωπαίους ομολόγους του ότι κυβερνά μια χώρα διεφθαρμένη, και αυτό το λέει ο πρωθυπουργός και όχι ένας τυχαίος, τι εντύπωση θα σχηματίσουν οι συνομιλητές του;;
Δεν είπε ότι προΐσταται μια διεφθαρμένης επί χρόνια κυβέρνησης που με τις ενέργειές της οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία, ώστε να πάρουν τα «εύσημα» αυτοί που τους αναλογούν με πρώτο τον εαυτό του, είπε για τη χώρα ώστε η αποστροφή και η αγανάκτηση να στραφεί στους πολίτες. Για τέτοια διάνοια μιλάμε, που κλήθηκε να δώσει διάλεξη και στο Χάρβαρντ στις ΗΠΑ για να μεταλαμπαδεύσει το «φωτεινό» του πνεύμα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Έχουμε φτάσει σε σημείο να ζούμε σε ένα κράτος που εξ αιτίας των πολιτικών ηγετών του, να έχει απεμπολήσει ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματά του της ασφάλειας των συνόρων του, των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, την εσωτερική του ασφάλεια και έννομη τάξη, και την υποβάθμιση της ισχύος των ενόπλων του δυνάμεων.
Αλήθεια γιατί έχω την εντύπωση ότι περισσότερο ικανά στελέχη συναντούμε στις υπηρεσιακές κυβερνήσεις παρά στις εκλεγμένες;;
Περισσότερο ικανός είναι ένα κομματικό στέλεχος πρώην δημοσιογράφος για υπουργός Εθνικής άμυνας από ένα μορφωμένο και γνωστού κύρους καταξιωμένο αξιωματικό γνώστη του αντικειμένου όπως ο προηγούμενος υπηρεσιακός υπουργός Εθνικής Άμυνας;;
Οι σημερινοί πολιτικοί εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία για την διάλυση του κράτους και τον εξανδραποδισμό των πολιτών του.
Η απαξίωση των ενόπλων δυνάμεων, η σταδιακή κατάργηση της γλώσσας και των κανόνων της, (μη ξεχνάμε την προσπάθεια της τέως υπουργού παιδείας όταν ήταν επίτροπος στην Ευρώπη για την κατάργηση της ελληνικής και την αποδοχή της αγγλικής γλώσσας σαν εθνική μας γλώσσα), η αθρόα προβολή από τα «σοβαρά» κανάλια τούρκικων σήριαλ, η με νόμο (ΦΕΚ 867/10-7-2006) καθιέρωση της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας στα γυμνάσια της χώρας (ίσως για να γίνονται κατανοητά τα εν λόγω σήριαλ), η αδιαφορία ή ακόμα και η αποδοχή για την άλωση της επικράτειας από λαθραίους μετανάστες στην πλειοψηφία τους με παραβατική- εγκληματική συμπεριφορά που έχουν ανεβάσει σε επίπεδα ρεκόρ τον δείκτη εγκληματικότητας, όλα αυτά «κάτι» μαρτυράνε.
Ούτε είναι τυχαίο ο κλονισμός που δέχτηκε προ καιρού η ελληνική κοινή γνώμη από την κυνική ομολογία του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ ότι από τα μυστικά κονδύλια της Τουρκίας χρηματοδοτούνταν εμπρηστικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας σε δασικές και κατοικημένες περιοχές, πίσω από τις οποίες βρίσκονταν τούρκοι πράκτορες και παρακρατικοί όπως ο Γιασάρ Οζ και ο Αμπντουλάχ Τσατλί που είχαν «ομολογήσει» τις δραστηριότητές τους «για το καλό της μητέρας πατρίδας».
Και το δικό μας κράτος τι έκανε;;
Ότι κάνει κάθε ανύπαρκτη και υποτελής οντότητα: Απολύτως τίποτα.
Κύριοι πολιτικοί,
Επί τέλους ξυπνήστε και λειτουργείστε σαν σοβαροί λειτουργοί μιας ευνομούμενης πολιτείας. Αποδείξτε ότι μπορείτε να κρατήστε το κύρος του Κράτους στα επίπεδα που το έχουν κατατάξει η ιστορία και ο πολιτισμός του.
Ξεχάστε για λίγο το «εγώ» και ασχοληθείτε με το «εμείς».
Σεβαστείτε την εμπιστοσύνη που σας δείχνει ο λαός και μη τον αφήσετε να ξεσπάσει το θυμό και την αγανάκτηση του.
Μέχρι πότε νομίζετε ότι θα λειτουργεί σαν φυλή ιθαγενών που δέχονται καθρεφτάκια και χάντρες για να παραδώσουν την ψήφο και το μέλλον τους καθώς και το μέλλον των παιδιών τους στις «άγιες» οικογένειες;
Kafeneio
Οι σύγχρονοι πολιτικοί προφανώς έχουν συγκεχυμένες ιδέες και έννοιες στα μυαλά τους.
Είναι γεγονός ορατό πλέον σε όλους ότι στην εποχή μας σίγουρα δεν υπάρχουν ηγέτες που μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει ως «χαρισματικούς».
Όχι μόνο εδώ στη χώρα μας αλλά και οπουδήποτε στον κόσμο.
Στη χώρα μας, η σημερινή γενιά ηγετών αποτελείται είτε από «γόνους» πολιτικών οικογενειών, αυτό που λέμε κοινά «τζάκια», είτε από φιλόδοξους νεόπλουτους που θέλουν να.... σφραγίσουν την καριέρα τους με ένα βουλευτικό έδρανο για να αποδείξουν ότι κάτι πέτυχαν στη ζωή τους, είτε από καριερίστες συνδικαλιστές που αφού «αγωνίστηκαν» και επέπλευσαν σε βάρος των εργαζομένων των οποίων τα συμφέροντα υποτίθεται ότι εκπροσωπούσαν, στην πραγματικότητα το μόνο που φρόντιζαν ήταν η προσωπική τους ανέλιξη και ευημερία, είτε τέλος από περιστασιακούς τύπους που έτυχε να αναγνωρίζονται από το κοινό λόγω της δραστηριότητάς τους και της προβολής τους από το μαγικό καπέλο της τηλεόρασης ως καλλιτέχνες, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, αθλητές, ή παρακοιμώμενοι πολιτικών που βρέθηκαν να πολιτεύονται όλως τυχαία, από την ανάγκη των κομμάτων να εμπλουτίσουν και να συμπληρώσουν αναγκαστικά τα ψηφοδέλτιά τους.
Να μη ξεχνάμε βέβαια και τους «καθηγητάδες» που μας έχουν προκύψει, οι οποίοι μπορεί να έχουν τον τίτλο, όμως δεν έχουν διαβεί την πόρτα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων από τότε που κατοχύρωσαν τον «τίτλο», απλά τον ήθελαν σαν «εισιτήριο» για την πολιτική τους καριέρα.
Αυτή η σημερινή γενιά των πολιτικών δεν έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό της την έννοια του Κράτους, που την έχουν ταυτίσει με την έννοια της κυβέρνησης.
Δεν έχουν καταλάβει ότι το κράτος είναι μια οντότητα πολιτική, οργανωμένη, με συνέχεια και συνέπεια, στο πλαίσιο μιας κοινωνίας με προσδιορισμένα γεωγραφικά όρια.
Περιεχόμενο στην έννοια και την ύπαρξη του κράτους δίνουν οι υπάλληλες έννοιες όπως η κυβέρνηση, οι νόμοι και η εφαρμογή τους, η κοινωνική πρόοδος που αναπτύσσεται, η παιδεία των νέων, η ασφάλεια των πολιτών, η διαφύλαξη των συνόρων, κ.α.
Η συνισταμένη αυτών των επί μέρους εννοιών δημιουργεί και απεικονίζει θετικά ή αρνητικά την αξία του Κράτους, το κατά πόσο διαθέτει αξιοπιστία και σοβαρότητα, αναγνώριση και σεβασμό από τα άλλα όμορα ή μη κράτη.
Αυτές οι λειτουργίες δυστυχώς στη χώρα μας δεν λειτουργούν πλέον και τα αποτελέσματα τα ζούμε καθημερινά, καθώς πάψαμε πια να είμαστε κύριοι του οίκου μας και τις όποιες αποφάσεις για τη ζωή μας -ενώ ψηφίζουμε δική μας κυβέρνηση- τις παίρνουν άλλοι.
Ποια αξιοπιστία διακρίνει το κράτος όταν ο ένας υπουργός καταργεί π.χ. τα περιβόητα «τεκμήρια» και οδηγεί τους πολίτες στην αγορά οχημάτων μεγάλου κυβισμού και ο επόμενος τα επαναφέρει για να τα «αρπάξει» φορολογικά από τις τσέπες των πολιτών που ψάχνουν απεγνωσμένα να απαλλαγούν πουλώντας τα σε εξευτελιστικές τιμές μη αντέχοντας την υψηλή φορολογία;;
Πόση άγνοια, ανικανότητα και ασχετοσύνη πρέπει να διαθέτει μια κυβέρνηση για να καταργεί το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας όταν η ναυτιλία αποτελεί τον βασικότερο μαζί με τον τουρισμό πυλώνα της εθνικής οικονομίας;;
Βέβαια καλό θα είναι κάποιος να μας απαντήσει τι χρειαζόμαστε την κυβέρνηση και τις εκλογικές διαδικασίες όταν οι εκλεγμένοι κυβερνήτες το μόνο που πετυχαίνουν είναι να ικανοποιούν τις όποιες μωροφιλοδοξίες και απωθημένα των στελεχών τους, να νέμονται τις παχυλές τους απολαβές, τα μεγαλεία που τους παρέχονται στα αξιώματά τους και τα κομματικά τους οφέλη.
Αλήθεια ο πρώην αποτυχημένος τσάρος της οικονομίας τι ανάγκες κάλυψε με την αγορά δύο θωρακισμένων αυτοκινήτων BMW σειράς 7 με γνωστή την οικονομική κρίση, λες και δεν υπήρχαν στον κυβερνητικό όρχο διαθέσιμα αυτοκίνητα;;
Το ένα από αυτά το χρησιμοποιεί ήδη ο αρχηγός του κόμματός του για τις μετακινήσεις του. Τόση ανασφάλεια αισθάνονται αυτοί οι «λαοπρόβλητοι» και «κοσμαγάπητοι» ηγέτες;; Ή μήπως τα «κυβικά» πρέπει να είναι «ανάλογα» με τον επιβάτη;;
Δεν είναι τυχαίο που η χώρα μας έχει γίνει «ρεντίκολο» στα πέρατα του κόσμου και δακτυλοδεικτούμενη περίπτωση αναξιόπιστου, ανίκανου και χρεοκοπημένου κράτους.
Άλλωστε προ ημερών ο ομοσπονδιακός πρόεδρος της Αυστρίας Χάιντς Φίσερ σε συνέντευξή του στη δημόσια Αυστριακή Τηλεόραση είπε ότι «είναι απορριπτέα μια συλλογική καταδίκη των Ελλήνων επειδή οι Έλληνες πολιτικοί έκαναν ηλιθιότητες». Ότι λέει δηλαδή σήμερα κάθε πολίτης αυτού του κράτους.
Είναι πλέον φανερή η διαπίστωση των ξένων ηγετών και μη, ότι έχουμε ηλίθιους πολιτικούς που με τις πράξεις και κυρίως τις αποφάσεις τους ταλαιπωρούν και εξουθενώνουν το λαό που του υποσχέθηκαν την όποια ευημερία για να του αποσπάσουν την ψήφο, τον οδηγούν σε εξαθλίωση χωρίς ορίζοντα ανάσχεσης, σε ύφεση χωρίς προοπτική ανάκαμψης, αλλά επί πλέον εκθέτουν και καταρρακώνουν το κύρος του Κράτους διεθνώς.
Όταν βγαίνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός (ΓΑΠ) και διακηρύττει στους ευρωπαίους ομολόγους του ότι κυβερνά μια χώρα διεφθαρμένη, και αυτό το λέει ο πρωθυπουργός και όχι ένας τυχαίος, τι εντύπωση θα σχηματίσουν οι συνομιλητές του;;
Δεν είπε ότι προΐσταται μια διεφθαρμένης επί χρόνια κυβέρνησης που με τις ενέργειές της οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία, ώστε να πάρουν τα «εύσημα» αυτοί που τους αναλογούν με πρώτο τον εαυτό του, είπε για τη χώρα ώστε η αποστροφή και η αγανάκτηση να στραφεί στους πολίτες. Για τέτοια διάνοια μιλάμε, που κλήθηκε να δώσει διάλεξη και στο Χάρβαρντ στις ΗΠΑ για να μεταλαμπαδεύσει το «φωτεινό» του πνεύμα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Έχουμε φτάσει σε σημείο να ζούμε σε ένα κράτος που εξ αιτίας των πολιτικών ηγετών του, να έχει απεμπολήσει ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματά του της ασφάλειας των συνόρων του, των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, την εσωτερική του ασφάλεια και έννομη τάξη, και την υποβάθμιση της ισχύος των ενόπλων του δυνάμεων.
Αλήθεια γιατί έχω την εντύπωση ότι περισσότερο ικανά στελέχη συναντούμε στις υπηρεσιακές κυβερνήσεις παρά στις εκλεγμένες;;
Περισσότερο ικανός είναι ένα κομματικό στέλεχος πρώην δημοσιογράφος για υπουργός Εθνικής άμυνας από ένα μορφωμένο και γνωστού κύρους καταξιωμένο αξιωματικό γνώστη του αντικειμένου όπως ο προηγούμενος υπηρεσιακός υπουργός Εθνικής Άμυνας;;
Οι σημερινοί πολιτικοί εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία για την διάλυση του κράτους και τον εξανδραποδισμό των πολιτών του.
Η απαξίωση των ενόπλων δυνάμεων, η σταδιακή κατάργηση της γλώσσας και των κανόνων της, (μη ξεχνάμε την προσπάθεια της τέως υπουργού παιδείας όταν ήταν επίτροπος στην Ευρώπη για την κατάργηση της ελληνικής και την αποδοχή της αγγλικής γλώσσας σαν εθνική μας γλώσσα), η αθρόα προβολή από τα «σοβαρά» κανάλια τούρκικων σήριαλ, η με νόμο (ΦΕΚ 867/10-7-2006) καθιέρωση της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας στα γυμνάσια της χώρας (ίσως για να γίνονται κατανοητά τα εν λόγω σήριαλ), η αδιαφορία ή ακόμα και η αποδοχή για την άλωση της επικράτειας από λαθραίους μετανάστες στην πλειοψηφία τους με παραβατική- εγκληματική συμπεριφορά που έχουν ανεβάσει σε επίπεδα ρεκόρ τον δείκτη εγκληματικότητας, όλα αυτά «κάτι» μαρτυράνε.
Ούτε είναι τυχαίο ο κλονισμός που δέχτηκε προ καιρού η ελληνική κοινή γνώμη από την κυνική ομολογία του πρώην πρωθυπουργού της Τουρκίας Μεσούτ Γιλμάζ ότι από τα μυστικά κονδύλια της Τουρκίας χρηματοδοτούνταν εμπρηστικές ενέργειες εναντίον της Ελλάδας σε δασικές και κατοικημένες περιοχές, πίσω από τις οποίες βρίσκονταν τούρκοι πράκτορες και παρακρατικοί όπως ο Γιασάρ Οζ και ο Αμπντουλάχ Τσατλί που είχαν «ομολογήσει» τις δραστηριότητές τους «για το καλό της μητέρας πατρίδας».
Και το δικό μας κράτος τι έκανε;;
Ότι κάνει κάθε ανύπαρκτη και υποτελής οντότητα: Απολύτως τίποτα.
Κύριοι πολιτικοί,
Επί τέλους ξυπνήστε και λειτουργείστε σαν σοβαροί λειτουργοί μιας ευνομούμενης πολιτείας. Αποδείξτε ότι μπορείτε να κρατήστε το κύρος του Κράτους στα επίπεδα που το έχουν κατατάξει η ιστορία και ο πολιτισμός του.
Ξεχάστε για λίγο το «εγώ» και ασχοληθείτε με το «εμείς».
Σεβαστείτε την εμπιστοσύνη που σας δείχνει ο λαός και μη τον αφήσετε να ξεσπάσει το θυμό και την αγανάκτηση του.
Μέχρι πότε νομίζετε ότι θα λειτουργεί σαν φυλή ιθαγενών που δέχονται καθρεφτάκια και χάντρες για να παραδώσουν την ψήφο και το μέλλον τους καθώς και το μέλλον των παιδιών τους στις «άγιες» οικογένειες;
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Οι ΗΠΑ θα χάσουν στο μέλλον από τις κυβερνο-επιθέσεις
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ηράκλειο: Δικαίωση για τους ξενοδοχοϋπάλληλους
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
