2012-07-17 20:35:10
Γράφει ο Γιάννης Αντύπας
Το περασμένο Σάββατο στις 3μμ, ενώ επέστρεφα από βάρδια στην εφημερίδα στο σπίτι, μου συνέβη το εξής: Ήμουν στο αυτοκίνητο και έτρεχα περίπου με 40 χιλιόμετρα στον κεντρικό δρόμο των Μελισσίων. 15 μέτρα πριν από μία διάβαση πεζών, έξω από ένα σούπερ μάρκετ, μπαίνει στη μέση του δρόμου ένα κύριος με σακούλες φωνάζοντας «διάβαση- διάβαση». Κόντεψα να βγω από τον δρόμο για να μην πέσω επάνω του. Ο κύριος συνέχισε να φωνάζει, την ώρα που έβαζε τα πράγματα στο αυτοκίνητό του, το οποίο είχε.. παρκάρει πάνω στη διάβαση, απέναντι από το σούπερ μάρκετ. Και έλεγε για τους έλληνες που δεν έχουμε αγωγή και άλλα τέτοια.
Προσέξτε: Πάρκαρε το αυτοκίνητο σε κεντρικό δρόμο, πάνω σε διάβαση πεζών, ενώ το σούπερ μάρκετ διαθέτει άνετο πάρκινγκ. Και του έφταιγα εγώ που θα έπρεπε να έχω φερράρι για να σταματήσω όπως θα ήθελε. Αν είχα φερράρι, όμως, πάλι θα με έβριζε. Θα τα έβαζε με τους πλούσιους.
Είναι γνωστό ότι για ορισμένους ανθρώπους φταίνε πάντα οι άλλοι. Είναι, επίσης, γνωστό ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Γιατί, αν ο κύριος ήταν Ελβετός θα ήξερε ότι πατάμε το πόδι στη διάβαση και περιμένουμε το πρώτο αυτοκίνητο που μπορεί να σταματήσει. Όχι αυτό που αν επιχειρήσει να σταματήσει θα προκαλέσει ατύχημα. Και δε φωνάζουμε. Γιατί μπορεί και ο άλλος να έχει νεύρα και να γίνει χαμός. Ή μπορεί απλά να είναι απολίτιστος ή ημιμαθής σαν τον κύριο που νόμιζε ότι ήξερε τα δικαιώματά του.
Αλλά είχε κι άλλα περιστατικά το Σαββατοκύριακο. Γυρίζοντας από το μπάνιο της Κυριακής σταμάτησα να πάρω αναψυκτικά και γιαουρτάκια. Πάρκαρα σε κανονική θέση στάσης. Όταν, όμως, επιχείρησα να επιστρέψω στο δρόμο, ένα λευκό αυτοκίνητο επιτάχυνε από τα διακόσια μέτρα με στόχο να μη με αφήσει να μπω μπροστά του. Άναβε φώτα, κόρναρε. Αλλά επειδή είχα άνεση χώρου και χρόνου βγήκα. Άρχισε, λοιπόν, η κυρία που οδηγούσε να με βρίζει. Μιλάμε για βαριές κουβέντες. Αλλά έδωσα τόπο στην οργή. 150 μέτρα πιο πάνω η κυρία σταματά στη μέση του δρόμου. Την ακολουθούσε ένα λεωφορείο. Σταματά, το σκέφτεται και κάνει αναστροφή σε μονόδρομο για να μπει σε ένα στενάκι πέντε μέτρα πιο πίσω. Έκπληκτος ο οδηγός του λεωφορείου κάτι πρέπει να της είπε. Τον αρχίζει και αυτόν στα μπινελίκια. Κάπου εκεί εγκατέλειψα τον καθρέφτη και συνέχισα το δρόμο μου.
Η οικονομική κρίση έχει κάνει τη ζωή όλων πιο δύσκολη. Και ο καύσωνας μας τρέλανε. Αλλά θα πρέπει όλοι να δείξουμε την απαραίτητη ψυχραιμία. Δεν είναι δυνατόν να τα βάζουμε ο ένας με τον άλλο. Δε θα μας βγει σε καλό. Πρέπει όλοι μας να σκεφτούμε πώς θα κάνουμε τις δικές μας ζωές και τις ζωές των άλλων πιο εύκολες. Όχι να προσθέτουμε ο ένας στον άλλο περιττές εντάσεις. Αποφάσισα να γράψω για τα περιστατικά γιατί όταν τα συζητούσα με φίλους όλοι είχαν να μου που από… μερικά. Που σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Μη γίνουμε βόρειοι και νότιοι στις ίδιες μας τις γειτονιές. Να μη χάσουμε την ανθρωπιά μας. Μη ξαναγίνουμε βάρβαροι.
Και, σε κάθε περίπτωση, ας φωνάζουμε σε εκείνους που φταίνε. Όχι επί δικαίων και αδίκων.
Kafeneio
Το περασμένο Σάββατο στις 3μμ, ενώ επέστρεφα από βάρδια στην εφημερίδα στο σπίτι, μου συνέβη το εξής: Ήμουν στο αυτοκίνητο και έτρεχα περίπου με 40 χιλιόμετρα στον κεντρικό δρόμο των Μελισσίων. 15 μέτρα πριν από μία διάβαση πεζών, έξω από ένα σούπερ μάρκετ, μπαίνει στη μέση του δρόμου ένα κύριος με σακούλες φωνάζοντας «διάβαση- διάβαση». Κόντεψα να βγω από τον δρόμο για να μην πέσω επάνω του. Ο κύριος συνέχισε να φωνάζει, την ώρα που έβαζε τα πράγματα στο αυτοκίνητό του, το οποίο είχε.. παρκάρει πάνω στη διάβαση, απέναντι από το σούπερ μάρκετ. Και έλεγε για τους έλληνες που δεν έχουμε αγωγή και άλλα τέτοια.
Προσέξτε: Πάρκαρε το αυτοκίνητο σε κεντρικό δρόμο, πάνω σε διάβαση πεζών, ενώ το σούπερ μάρκετ διαθέτει άνετο πάρκινγκ. Και του έφταιγα εγώ που θα έπρεπε να έχω φερράρι για να σταματήσω όπως θα ήθελε. Αν είχα φερράρι, όμως, πάλι θα με έβριζε. Θα τα έβαζε με τους πλούσιους.
Είναι γνωστό ότι για ορισμένους ανθρώπους φταίνε πάντα οι άλλοι. Είναι, επίσης, γνωστό ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. Γιατί, αν ο κύριος ήταν Ελβετός θα ήξερε ότι πατάμε το πόδι στη διάβαση και περιμένουμε το πρώτο αυτοκίνητο που μπορεί να σταματήσει. Όχι αυτό που αν επιχειρήσει να σταματήσει θα προκαλέσει ατύχημα. Και δε φωνάζουμε. Γιατί μπορεί και ο άλλος να έχει νεύρα και να γίνει χαμός. Ή μπορεί απλά να είναι απολίτιστος ή ημιμαθής σαν τον κύριο που νόμιζε ότι ήξερε τα δικαιώματά του.
Αλλά είχε κι άλλα περιστατικά το Σαββατοκύριακο. Γυρίζοντας από το μπάνιο της Κυριακής σταμάτησα να πάρω αναψυκτικά και γιαουρτάκια. Πάρκαρα σε κανονική θέση στάσης. Όταν, όμως, επιχείρησα να επιστρέψω στο δρόμο, ένα λευκό αυτοκίνητο επιτάχυνε από τα διακόσια μέτρα με στόχο να μη με αφήσει να μπω μπροστά του. Άναβε φώτα, κόρναρε. Αλλά επειδή είχα άνεση χώρου και χρόνου βγήκα. Άρχισε, λοιπόν, η κυρία που οδηγούσε να με βρίζει. Μιλάμε για βαριές κουβέντες. Αλλά έδωσα τόπο στην οργή. 150 μέτρα πιο πάνω η κυρία σταματά στη μέση του δρόμου. Την ακολουθούσε ένα λεωφορείο. Σταματά, το σκέφτεται και κάνει αναστροφή σε μονόδρομο για να μπει σε ένα στενάκι πέντε μέτρα πιο πίσω. Έκπληκτος ο οδηγός του λεωφορείου κάτι πρέπει να της είπε. Τον αρχίζει και αυτόν στα μπινελίκια. Κάπου εκεί εγκατέλειψα τον καθρέφτη και συνέχισα το δρόμο μου.
Η οικονομική κρίση έχει κάνει τη ζωή όλων πιο δύσκολη. Και ο καύσωνας μας τρέλανε. Αλλά θα πρέπει όλοι να δείξουμε την απαραίτητη ψυχραιμία. Δεν είναι δυνατόν να τα βάζουμε ο ένας με τον άλλο. Δε θα μας βγει σε καλό. Πρέπει όλοι μας να σκεφτούμε πώς θα κάνουμε τις δικές μας ζωές και τις ζωές των άλλων πιο εύκολες. Όχι να προσθέτουμε ο ένας στον άλλο περιττές εντάσεις. Αποφάσισα να γράψω για τα περιστατικά γιατί όταν τα συζητούσα με φίλους όλοι είχαν να μου που από… μερικά. Που σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Μη γίνουμε βόρειοι και νότιοι στις ίδιες μας τις γειτονιές. Να μη χάσουμε την ανθρωπιά μας. Μη ξαναγίνουμε βάρβαροι.
Και, σε κάθε περίπτωση, ας φωνάζουμε σε εκείνους που φταίνε. Όχι επί δικαίων και αδίκων.
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Πλημμύρισε το Τόκιο από διαδηλωτές κατά των πυρηνικών
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Δημόσιος Φορέας Υδρογονανθράκων
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
