2012-07-18 11:14:03
Καθώς, ο νέος ΥΕΘΑ Π.Παναγιωτόπουλος, δίνει και χάνει μια ακόμη, προπαγανδιστικού χαρακτήρα, μάχη με την Τρόικα, αφού όλα είναι προαποφασισμένα και προμελετημένα, σχετικά με τις νέες περικοπές στα ...εισοδήματα των στρατιωτικών, το δημοσίευμα της Εφημερίδας Ραντικάλ (16/7/2012), με τίτλο «ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΑΧΘΕΝΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ» βοηθά να κατανοήσουμε την σύγχρονη τουρκική πραγματικότητα και το πώς το αστικό κατεστημένο αντιμετωπίζει τους μισθοφόρους του.
Όπως στην Ελλάδα, που οι βάσεις των Στρατιωτικών και Αστυνομικών Σχολών εκτοξεύονται εξαιτίας της ανεργίας και της προοπτικής επαγγελματικής αποκατάστασης που προσφέρουν τα Σώματα Καταστολής, έτσι και στην Τουρκία δεν είναι το «εθνικό συναίσθημα» που σε ωθεί να ντυθείς στα χακί και να αναλάβεις επί χρήμασι την επιβολή των βίαιων κυβερνητικών πολιτικών, αλλά η ανέχεια, η φτώχεια, τα κοινωνικά αδιέξοδα. Από εκεί αλιεύει ο Τουρκικός Στρατός τους Μισθοφόρους του Νεοοθωμανικού δόγματος και του πολέμου κατά της Κουρδικής μειονότητας.
Το παρακάτω όμως δημοσίευμα αποκαλύπτει ότι για την κυβέρνηση Ερντογάν και τους Στρατηγούς ο Μισθοφόρος είναι ένα Τίποτε. Ή σωστότερα, είναι Αναλώσιμος, που μπορούν εύκολα να αντικαταστήσουν, περιφέροντας συχνά το νεκρό κορμί του στα τηλεοπτικά δελτία για να πωρώσουν εθνικιστικά τον λαό και να τον διχάσουν.
Ας δούμε όμως την περιπέτεια του δόλιου πατέρα του λοχία Ζιχνί Κοτς, ο οποίος απήχθη από τους αντάρτες του ΡΚΚ και έκτοτε αγνοείται, με τις επίσημες αρχές να αδιαφορούν συστηματικά!
«Aς δώσουν το παιδί μου και ας πάρουν την ψυχή μου: Ο λοχίας Ζιχνί Κοτς απήχθη από το ΠΚΚ ένα χρόνο πριν. Δεν υπάρχει καμιά είδηση από τότε.
Ο λοχίας Ζιχνί Κοτς, πουλούσε είδη καπνού στο χωριό Καρααλί της Αμάσιας, αλλά λόγω οικονομικής στενότητας άφησε αυτή την δουλειά και πήγε στον στρατό. Όταν μετά τον γάμο ήρθε και ο πρώτος του γιός ο Αλή Τζαν, η οικονομική δυσχέρεια μεγάλωσε. Κατά τα 11 χρόνια της θητείας του υπηρέτησε σε Καλλίπολη, Καισάρια και Ντιγιαρμπακίρ. Όταν στις 2/7/2011 απήχθη μαζί με τον υπαξιωματικό Αμντουλλάχ Σοπτσελέρ, υπηρετούσε προσωρινά λόγω ασθένειας στο πόδι, στην πόλη Λίτζε. Το ΠΚΚ τότε απήγαγε αλλεπάλληλα, έναν έπαρχο, έναν αστυνομικό και έναν λοχία. Η οργάνωση που έχει πέντε άτομα στα χέρια της, για να αποδείξει ότι υπάρχουν έβγαλε τους δύο στο Roj TV και τους έβαλε να μιλήσουν.
Ο Βεϊσέλ Κοτς-πατέρας του Ζιχνί Κοτς σε αυτό το διάστημα δεν έκατσε καθόλου. Ο πατέρας Κοτς για χάρη του γιού του δεν άφησε πόρτα που να μην χτύπησε. 15 υπουργοί μεταξύ των οποίων οι Ιντρίς Ναίμ Σαχίν και ο Ισμέτ Γιλμάζ, ενώ συναντήθηκε και με βουλευτές των κομμάτων AKP, CHP και BDP. Προσέφυγε στην Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πήγε ακόμα και στην KESK και στο ίδρυμα Χατζημπεκτάς που δεν έχουν σχέση με το θέμα. Αλλά όπου και αν πήγε τον άκουσαν και πέραν τούτου ουδέν. Αλλά αυτός δεν έχασε την ελπίδα του.
Συναντάμε τον Βεϊσέλ Κοτς στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε έρθει για την κηδεία ενός συγγενή του σε τεκέ της περιοχής Εσενγιούρτ. Για μια ακόμη φορά λέει πως ¨Δεν έχασα την ελπίδα μου¨ αλλά χτυπώντας με το πόδι του κάτω λέει πως ¨Ακόμα και αυτή η πέτρα είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμένα. Εγώ ξέρω αυτά που τράβηξα ένα χρόνο τώρα. Θέλω τον γιό μου πίσω. Κανείς δεν ψάχνει. Ας μου δώσουν το παιδί μου και ας πάρουν την ψυχή μου. Εάν δεν έχω παιδί σε τι με βοηθά η πατρίδα και σε τι μπορώ να βοηθήσω εγώ ;¨ και εκφράζει τον θυμό του για τους πολιτικούς.
Λέει : ¨Να είναι καλά η πατρίδα, κάθε μέρα έχουμε κηδείες μαρτύρων. Εκεί κλαίει εκείνη η οικογένεια, εδώ κλαίει αυτή. Και οι πολιτικοί βγάζουν κέρδη από αυτά. Έρχεται κανείς μήπως από το κράτος να ενημερωθεί ; Ούτε ρωτάνε καν για την κατάσταση μας. Δεν ρωτάνε, έχουμε μήπως καμμία έλλειψη. Δεν ρωτάν για το ηθικό μας..¨
Ο Βεϊσέλ Κοτς αναφέρει πως το μεγαλύτερο του πρόβλημα είναι με τα εγγόνια του: ¨ Ο Θεός να μην δώσει σε κανέναν. Δεν μπορώ να κοιτάξω στο πρόσωπο τα εγγόνια μου και είμαι απελπισμένος. Τι να σου εξηγήσω ; Δεν βρίσκεις κουβέντα να πεις. Υπάρχει μια απελπισία. Δεν μοιάζει σε τίποτε. Στις 1 Φεβρουαρίου έχασα την γυναίκα μου. Ο γιός μου αγνοούμενος, άλλο ντέρτι. Τα εγγόνια ρωτάνε για τον μπαμπά τους και δεν μπορώ να απαντήσω. Ο Θεός να μην δώσει σε κανέναν αυτά που τραβάω. Ο Αλή Τζαν είναι 12 και ο Χασάν Χουσείν 5 χρονών. Περισσότερο δυσκολεύομαι να εξηγήσω την κατάσταση στον μικρό¨».
Εμείς καλούμε την νεολαία να γυρίσει την πλάτη στον Στρατό και τα Σώματα Ασφαλείας. Να μην δεχτεί, για ένα κομμάτι ψωμί να αποτελέσει τον Τραμπούκο του συστήματος και θα σταλεί στο εξωτερικό, σε ιμπεριαλιστικές αποστολές των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου.
Την καλούμε να αγωνιστεί μαζί με τον εργαζόμενο λαό μας και όχι να σταθεί ενάντια του.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Diktiospartakos.blogspot.com
Όπως στην Ελλάδα, που οι βάσεις των Στρατιωτικών και Αστυνομικών Σχολών εκτοξεύονται εξαιτίας της ανεργίας και της προοπτικής επαγγελματικής αποκατάστασης που προσφέρουν τα Σώματα Καταστολής, έτσι και στην Τουρκία δεν είναι το «εθνικό συναίσθημα» που σε ωθεί να ντυθείς στα χακί και να αναλάβεις επί χρήμασι την επιβολή των βίαιων κυβερνητικών πολιτικών, αλλά η ανέχεια, η φτώχεια, τα κοινωνικά αδιέξοδα. Από εκεί αλιεύει ο Τουρκικός Στρατός τους Μισθοφόρους του Νεοοθωμανικού δόγματος και του πολέμου κατά της Κουρδικής μειονότητας.
Το παρακάτω όμως δημοσίευμα αποκαλύπτει ότι για την κυβέρνηση Ερντογάν και τους Στρατηγούς ο Μισθοφόρος είναι ένα Τίποτε. Ή σωστότερα, είναι Αναλώσιμος, που μπορούν εύκολα να αντικαταστήσουν, περιφέροντας συχνά το νεκρό κορμί του στα τηλεοπτικά δελτία για να πωρώσουν εθνικιστικά τον λαό και να τον διχάσουν.
Ας δούμε όμως την περιπέτεια του δόλιου πατέρα του λοχία Ζιχνί Κοτς, ο οποίος απήχθη από τους αντάρτες του ΡΚΚ και έκτοτε αγνοείται, με τις επίσημες αρχές να αδιαφορούν συστηματικά!
«Aς δώσουν το παιδί μου και ας πάρουν την ψυχή μου: Ο λοχίας Ζιχνί Κοτς απήχθη από το ΠΚΚ ένα χρόνο πριν. Δεν υπάρχει καμιά είδηση από τότε.
Ο λοχίας Ζιχνί Κοτς, πουλούσε είδη καπνού στο χωριό Καρααλί της Αμάσιας, αλλά λόγω οικονομικής στενότητας άφησε αυτή την δουλειά και πήγε στον στρατό. Όταν μετά τον γάμο ήρθε και ο πρώτος του γιός ο Αλή Τζαν, η οικονομική δυσχέρεια μεγάλωσε. Κατά τα 11 χρόνια της θητείας του υπηρέτησε σε Καλλίπολη, Καισάρια και Ντιγιαρμπακίρ. Όταν στις 2/7/2011 απήχθη μαζί με τον υπαξιωματικό Αμντουλλάχ Σοπτσελέρ, υπηρετούσε προσωρινά λόγω ασθένειας στο πόδι, στην πόλη Λίτζε. Το ΠΚΚ τότε απήγαγε αλλεπάλληλα, έναν έπαρχο, έναν αστυνομικό και έναν λοχία. Η οργάνωση που έχει πέντε άτομα στα χέρια της, για να αποδείξει ότι υπάρχουν έβγαλε τους δύο στο Roj TV και τους έβαλε να μιλήσουν.
Ο Βεϊσέλ Κοτς-πατέρας του Ζιχνί Κοτς σε αυτό το διάστημα δεν έκατσε καθόλου. Ο πατέρας Κοτς για χάρη του γιού του δεν άφησε πόρτα που να μην χτύπησε. 15 υπουργοί μεταξύ των οποίων οι Ιντρίς Ναίμ Σαχίν και ο Ισμέτ Γιλμάζ, ενώ συναντήθηκε και με βουλευτές των κομμάτων AKP, CHP και BDP. Προσέφυγε στην Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Πήγε ακόμα και στην KESK και στο ίδρυμα Χατζημπεκτάς που δεν έχουν σχέση με το θέμα. Αλλά όπου και αν πήγε τον άκουσαν και πέραν τούτου ουδέν. Αλλά αυτός δεν έχασε την ελπίδα του.
Συναντάμε τον Βεϊσέλ Κοτς στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε έρθει για την κηδεία ενός συγγενή του σε τεκέ της περιοχής Εσενγιούρτ. Για μια ακόμη φορά λέει πως ¨Δεν έχασα την ελπίδα μου¨ αλλά χτυπώντας με το πόδι του κάτω λέει πως ¨Ακόμα και αυτή η πέτρα είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμένα. Εγώ ξέρω αυτά που τράβηξα ένα χρόνο τώρα. Θέλω τον γιό μου πίσω. Κανείς δεν ψάχνει. Ας μου δώσουν το παιδί μου και ας πάρουν την ψυχή μου. Εάν δεν έχω παιδί σε τι με βοηθά η πατρίδα και σε τι μπορώ να βοηθήσω εγώ ;¨ και εκφράζει τον θυμό του για τους πολιτικούς.
Λέει : ¨Να είναι καλά η πατρίδα, κάθε μέρα έχουμε κηδείες μαρτύρων. Εκεί κλαίει εκείνη η οικογένεια, εδώ κλαίει αυτή. Και οι πολιτικοί βγάζουν κέρδη από αυτά. Έρχεται κανείς μήπως από το κράτος να ενημερωθεί ; Ούτε ρωτάνε καν για την κατάσταση μας. Δεν ρωτάνε, έχουμε μήπως καμμία έλλειψη. Δεν ρωτάν για το ηθικό μας..¨
Ο Βεϊσέλ Κοτς αναφέρει πως το μεγαλύτερο του πρόβλημα είναι με τα εγγόνια του: ¨ Ο Θεός να μην δώσει σε κανέναν. Δεν μπορώ να κοιτάξω στο πρόσωπο τα εγγόνια μου και είμαι απελπισμένος. Τι να σου εξηγήσω ; Δεν βρίσκεις κουβέντα να πεις. Υπάρχει μια απελπισία. Δεν μοιάζει σε τίποτε. Στις 1 Φεβρουαρίου έχασα την γυναίκα μου. Ο γιός μου αγνοούμενος, άλλο ντέρτι. Τα εγγόνια ρωτάνε για τον μπαμπά τους και δεν μπορώ να απαντήσω. Ο Θεός να μην δώσει σε κανέναν αυτά που τραβάω. Ο Αλή Τζαν είναι 12 και ο Χασάν Χουσείν 5 χρονών. Περισσότερο δυσκολεύομαι να εξηγήσω την κατάσταση στον μικρό¨».
Εμείς καλούμε την νεολαία να γυρίσει την πλάτη στον Στρατό και τα Σώματα Ασφαλείας. Να μην δεχτεί, για ένα κομμάτι ψωμί να αποτελέσει τον Τραμπούκο του συστήματος και θα σταλεί στο εξωτερικό, σε ιμπεριαλιστικές αποστολές των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, προκειμένου να υπηρετήσει τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου.
Την καλούμε να αγωνιστεί μαζί με τον εργαζόμενο λαό μας και όχι να σταθεί ενάντια του.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
Diktiospartakos.blogspot.com
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εκτός ευρώ η Ελλάδα τον Ιανουάριο
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
