2012-07-18 18:22:03
από το Μαρικάκι
Δεν μπορεί να πει κανείς αν οι τακτικές επιλογές των κομμάτων για την αποδόμηση το ένα του άλλου οδηγεί μακριά την πολιτική ζωή της χώρας μέσα στη... γενικότερη κατάρρευση της οικονομίας και της κοινωνίας. Ωστόσο, να που στη μετάβαση του πολιτικού σκηνικού προς την αναμορφωμένη του σύνθεση (η οποία θα είναι το αποτέλεσμα των σημερινών διεργασιών) το γαϊτανάκι των πιέσεων μεταξύ όμορων υποτίθεται χώρων δεν έχει τέλος.
Ο Βενιζέλος έχει διαρκώς το νου του στους δύο άλλους «επιλαχόντες» που διεκδικούν την ηγεμονία στην ανασύσταση της κεντροαριστεράς, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ στους οποίους όμως προφανώς επιφυλάσσει διαφορετικό χειρισμό. Παίζει πιο φιλικά με τη ΔΗΜΑΡ την οποία ευελπιστεί, ως πάλαι ποτέ κόμμα εξουσίας, να ενσωματώσει με κάποιο τρόπο, ωστόσο δεν διστάζει να γίνει πιο δηκτικός με τον Φώτη Κουβέλη όταν αυτός αποκαλύπτει αυτόνομες ηγετικές φιλοδοξίες. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πεδίο σαδιστικής φραστικής εκτόνωσης του Μπένι στην προσπάθεια να του ανακόψει την πορεία προς την εξουσία, με τα τερτίπια της «εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης» και άλλες τέτοιες εφευρέσεις
. Η ΔΗΜΑΡ με τη σειρά της, αν και έχει μπει σε έναν υπόγειο ανταγωνισμό με το ΠΑΣΟΚ του Μπένι επιφυλάσσει γι’ αυτό την αβρότητά της σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο έχει να επιδείξει μόνο τους … κυνόδοντές της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιστοίχως, αφού αποδεκάτισε κυρίως το ΚΚΕ με την τακτική της ενότητας της αριστεράς, μετεκλογικά έχει να ασχοληθεί περισσότερο με τη ΔΗΜΑΡ η οποία άλλωστε έδωσε πάτημα με τη συμμετοχή της στην συγκυβέρνηση. Αν και προεκλογικά είχε μια χαμηλών τόνων αντιμετώπιση του «φίλου Φώτη» σήμερα οι συγκρούσεις είναι καθημερινές. Ωστόσο η θέση του δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση οπότε θεωρητικά έχει άνεση κινήσεων. Γιατί η ΔΗΜΑΡ του επιστρέφει τις επιθέσεις με όπλο την πίεση για το θέμα της μονομερούς η μη καταγγελίας της δανειακής σύμβασης και της ακύρωσης του μνημονίου, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανώς πιέστηκε προεκλογικά.
Σε αυτό το επίμαχο σημείο επιμένει να «στρίβει το μαχαίρι» και το ΚΚΕ, τόσο ευθέως με τη ρητορική του όσο και με την πρόταση νόμου για την Κατάργηση των μνημονίων και τα δανειακών συμβάσεων. Μπορεί το ΚΚΕ να μην παίζει στην ανασύσταση της Κεντροαριστεράς διεκδικεί, όμως, τουλάχιστον την επιστροφή των ψηφοφόρων του.
Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ στην πραγματικότητα είναι από την αρχή ως το τέλος μια μονομερή πράξη, και αυτό προφανώς είναι κάτι που φέρνει αμηχανία στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία δεν εκφράστηκε ρητά και κατηγορηματικά υπέρ, εφόσον το σχέδιο περιλαμβάνει και την κατάργηση των εφαρμοστικών, αλλά άφησε ανοιχτό το τι θα κάνει με επίσημη αιτία διαχωρισμού το επί της αρχής ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ. Το ζήτημα αυτό που ενδεχομένως πιέζει τον ΣΥΝ στο εσωτερικό του, αφού η πλευρά Λαφαζάνη έδειξε ενθουσιασμό τη στιγμή που η ηγεσία αντιλαμβάνεται τις παγίδες, πιθανότατα θα καταλήξει με έναν συμβιβασμό σύμφωνα με τον οποίο θα ψηφιστούν κάποια σημεία. Και πιθανότατα δεν θα επηρεάσει ιδιαίτερα την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τις εντυπώσεις που θα αφήσει στους πιο προσεκτικούς παρατηρητές οι οποίοι είναι λίγοι.
Την κεντροδεξιά και ακροδεξιά την αφήνουμε σε αρμοδιότερους ημών, αλλά κι εκεί το πράγμα βράζει. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω είναι μια ένδειξη για τον πολιτικό σκυλοκαυγά, δικαιολογημένο εν μέρει, ο οποίος μας περιμένει αναθερμασμένος από Σεπτέμβριο. Ωστόσο, ο κόσμος έχει εξαντλήσει τα περιθώρια της υπομονής του εδώ αι καιρό topontiki.gr
Δεν μπορεί να πει κανείς αν οι τακτικές επιλογές των κομμάτων για την αποδόμηση το ένα του άλλου οδηγεί μακριά την πολιτική ζωή της χώρας μέσα στη... γενικότερη κατάρρευση της οικονομίας και της κοινωνίας. Ωστόσο, να που στη μετάβαση του πολιτικού σκηνικού προς την αναμορφωμένη του σύνθεση (η οποία θα είναι το αποτέλεσμα των σημερινών διεργασιών) το γαϊτανάκι των πιέσεων μεταξύ όμορων υποτίθεται χώρων δεν έχει τέλος.
Ο Βενιζέλος έχει διαρκώς το νου του στους δύο άλλους «επιλαχόντες» που διεκδικούν την ηγεμονία στην ανασύσταση της κεντροαριστεράς, ΔΗΜΑΡ και ΣΥΡΙΖΑ στους οποίους όμως προφανώς επιφυλάσσει διαφορετικό χειρισμό. Παίζει πιο φιλικά με τη ΔΗΜΑΡ την οποία ευελπιστεί, ως πάλαι ποτέ κόμμα εξουσίας, να ενσωματώσει με κάποιο τρόπο, ωστόσο δεν διστάζει να γίνει πιο δηκτικός με τον Φώτη Κουβέλη όταν αυτός αποκαλύπτει αυτόνομες ηγετικές φιλοδοξίες. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το πεδίο σαδιστικής φραστικής εκτόνωσης του Μπένι στην προσπάθεια να του ανακόψει την πορεία προς την εξουσία, με τα τερτίπια της «εθνικής ομάδας διαπραγμάτευσης» και άλλες τέτοιες εφευρέσεις
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιστοίχως, αφού αποδεκάτισε κυρίως το ΚΚΕ με την τακτική της ενότητας της αριστεράς, μετεκλογικά έχει να ασχοληθεί περισσότερο με τη ΔΗΜΑΡ η οποία άλλωστε έδωσε πάτημα με τη συμμετοχή της στην συγκυβέρνηση. Αν και προεκλογικά είχε μια χαμηλών τόνων αντιμετώπιση του «φίλου Φώτη» σήμερα οι συγκρούσεις είναι καθημερινές. Ωστόσο η θέση του δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη παρά το γεγονός ότι βρίσκεται στην αξιωματική αντιπολίτευση οπότε θεωρητικά έχει άνεση κινήσεων. Γιατί η ΔΗΜΑΡ του επιστρέφει τις επιθέσεις με όπλο την πίεση για το θέμα της μονομερούς η μη καταγγελίας της δανειακής σύμβασης και της ακύρωσης του μνημονίου, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανώς πιέστηκε προεκλογικά.
Σε αυτό το επίμαχο σημείο επιμένει να «στρίβει το μαχαίρι» και το ΚΚΕ, τόσο ευθέως με τη ρητορική του όσο και με την πρόταση νόμου για την Κατάργηση των μνημονίων και τα δανειακών συμβάσεων. Μπορεί το ΚΚΕ να μην παίζει στην ανασύσταση της Κεντροαριστεράς διεκδικεί, όμως, τουλάχιστον την επιστροφή των ψηφοφόρων του.
Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ στην πραγματικότητα είναι από την αρχή ως το τέλος μια μονομερή πράξη, και αυτό προφανώς είναι κάτι που φέρνει αμηχανία στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η οποία δεν εκφράστηκε ρητά και κατηγορηματικά υπέρ, εφόσον το σχέδιο περιλαμβάνει και την κατάργηση των εφαρμοστικών, αλλά άφησε ανοιχτό το τι θα κάνει με επίσημη αιτία διαχωρισμού το επί της αρχής ζήτημα της εξόδου από την ΕΕ. Το ζήτημα αυτό που ενδεχομένως πιέζει τον ΣΥΝ στο εσωτερικό του, αφού η πλευρά Λαφαζάνη έδειξε ενθουσιασμό τη στιγμή που η ηγεσία αντιλαμβάνεται τις παγίδες, πιθανότατα θα καταλήξει με έναν συμβιβασμό σύμφωνα με τον οποίο θα ψηφιστούν κάποια σημεία. Και πιθανότατα δεν θα επηρεάσει ιδιαίτερα την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, πέρα από τις εντυπώσεις που θα αφήσει στους πιο προσεκτικούς παρατηρητές οι οποίοι είναι λίγοι.
Την κεντροδεξιά και ακροδεξιά την αφήνουμε σε αρμοδιότερους ημών, αλλά κι εκεί το πράγμα βράζει. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω είναι μια ένδειξη για τον πολιτικό σκυλοκαυγά, δικαιολογημένο εν μέρει, ο οποίος μας περιμένει αναθερμασμένος από Σεπτέμβριο. Ωστόσο, ο κόσμος έχει εξαντλήσει τα περιθώρια της υπομονής του εδώ αι καιρό topontiki.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
VIDEO: Γατάκι εναντίον Doberman
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
