2012-07-19 00:17:55
Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς είναι ένας καλλιτέχνης που η αναφορά στο όνομά του συγκινεί πολύ τους «γαλάζιους» (και φυσικά όχι μόνο). Και τους συγκινεί, διότι φέρνει στη μνήμη τους την «δύσκολη» εποχή της ανδρεοπαπανδρεϊκής λαίλαπας, τότε που όταν δήλωνε κανείς «δεξιός», του εξασφάλιζε μόνο διώξεις.
Κι όμως, εκείνη την εποχή τα τραγούδια του έδωσαν το έναυσμα για τη γιγάντωση της ΟΝΝΕΔ και το ξύπνημα της Δεξιάς. Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς δεν πτοήθηκε από την πολεμική εναντίον του. Αν και για πολύ καιρό μετά τον Οκτώβριο του 1981 δεν μπορούσε να δουλέψει σε κανένα μαγαζί καθώς οι ιδιοκτήτες δέχονταν απειλές από «πρασινοφρουρούς» και λοιπούς αριστερούς, αν και κάποιοι κατέστρεψαν τους δίσκους του στην δισκοθήκη της ΥΕΝΕΔ για να μην παίζουν, αν και το 1983 όταν και ετοιμαζόταν να εμφανιστεί στην πόλη στα πλαίσια των εορτασμών της Αποκριάς, δέχθηκε επίσκεψη «πράσινων» και «κόκκινων» δημοτικών συμβούλων της πόλης που του ζήτησαν ετσιθελικά να φύγει γιατί δήθεν «η παρουσία σου αποτελεί πρόκληση για το κοινό αίσθημα στην Πάτρα» (λόγω των «γαλάζιων» τραγουδιών!), αν και μπήκε στο στόχαστρο των τρομοκρατών της αριστεράς λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1983, συνέχισε.
Και τα κατάφερε. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε και όπου μιλήσαμε πολιτικά, επισημαίνει πως «σαφώς και υπάρχει δεξιά διανόηση στη χώρα» και στηλιτεύει την αριστερά, λέγοντας πως «έχει πράγματι τον τρόπο να δημιουργεί θόρυβο, να εκμεταλλεύεται καταστάσεις, να κατασκευάζει ήρωες, αλλά ταυτόχρονα να μην κάνει κουβέντα για τα αρνητικά που η ιστορία έχει καταγράψει και της έχει καταλογίσει».
Ταυτιστήκατε με τη ΝΔ, οι ΟΝΝΕΔίτες αγάπησαν τα τραγούδια σας, αλλά υπήρξαν και πολλοί, αντίπαλοι, που τα μίσησαν. Αν ξέρατε ποιες θα ήταν οι «συνέπειες», θα το ξανακάνατε;
Γράφω τραγούδια στην προσπάθεια να επικοινωνήσω με συναισθήματα, σκέψεις, ιδέες και γεγονότα, εικόνες χρώματα, μυρωδιές, ήχους χωρίς να σκέφτομαι σε πόσους ή ποιους θα αρέσουν.
Αναμφισβήτητα, τα τραγούδια αυτά τη συγκεκριμένη εποχή έγιναν αιτία να ταυτιστούν πάρα πολλοί άνθρωποι με τις συγκεκριμένες ιδέες και απόψεις και να εμψυχωθεί και να αποκτήσει φωνή ο κόσμος της παράταξης. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η προσπάθεια θεωρείται επιτυχημένη, αν συνυπολογιστεί το μέγεθος των αντιδράσεων που προκλήθηκε σε αντιπάλους και επικριτές. Αδιαφορώντας λοιπόν για τις ‘συνέπειες’, οι οποίες σίγουρα ήταν αρνητικές για μένα, την καριέρα μου και τους δικούς μου ανθρώπους, ναι, θα το ξανάκανα. Η ελευθερία της έκφρασης, αναφαίρετο δικαίωμα του καθένα μας, που στοχευμένα ερμηνεύτηκε ως «αφέλεια» και χλευάστηκε, για μένα, αποτελεί ένα από τα στοιχεία που διαφοροποιεί τους δημιουργούς από τους υπόλοιπους ανθρώπους και θεωρώ πολύ σημαντικό το πόσο ‘καθαρό’ είναι το στίγμα του κάθε ανθρώπου, παρά τα προσωπικά οφέλη.
Η αριστερά φωνάζει, επικαλείται αγώνες, επευφημεί αντιστασιακούς ή «αντιστασιακούς». Όμως, όπως και στην περίπτωσή σας, απ’ όπου κι αν πέρασε, παρέδωσε ρεσιτάλ ανελευθερίας και καταστολής των δραστηριοτήτων των αντιπάλων. Γιατί όμως δεν τα κατήγγειλε κανείς αυτά;
Η αριστερά έχει πράγματι τον τρόπο να δημιουργεί θόρυβο, να εκμεταλλεύεται καταστάσεις, να κατασκευάζει ήρωες, αλλά ταυτόχρονα να μην κάνει κουβέντα για τα αρνητικά που η ιστορία έχει καταγράψει και της έχει καταλογίσει. Είναι πια αποδεκτό κοινώς ότι ακραίες ιδεολογίες ένθεν κακείθεν δεν διαφέρουν παρά μόνο στο χρώμα. Στην Ελλάδα το να δηλώνει κάποιος «αριστερός» είναι ‘καλτ’. Ποιος λοιπόν έχει τη δύναμη και το ειδικό βάρος να καταγγείλει; Πρέπει να είναι κάποιος τρελός για να θελήσει να πάει ενάντια στη συγκεκριμένη μόδα της κουλτούρας και της διανόησης.
Θέλω να τονίσω ότι έχω αρκετούς φίλους που είναι αριστεροί με κεφαλαίο το Α και αισθάνομαι περήφανος να συνδιαλέγομαι μαζί τους.
Σήμερα, δεν υπάρχει ο κομματικός ακτιβισμός του παρελθόντος αν και οι εποχές είναι πιο δύσκολες από εκείνες της δεκαετίας του ’80. Πού οφείλεται αυτό, κατά την άποψή σας;
Ήρθε η ώρα της επαλήθευσης της εξίσωσης και διαπιστώνουμε ότι το αποτέλεσμα είναι λάθος. Βρισκόμαστε σε χρόνο που προσπαθούμε να διορθώσουμε τις παραμέτρους που οδήγησαν στο λάθος αποτέλεσμα. Υπάρχει δυσπιστία και αμφισβήτηση. Κάποιοι θα πουν αλήθειες και κάποιοι θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν, εκμεταλλευόμενοι τις ευκαιρίες που προσφέρει η ρευστότητα των καταστάσεων και το θυμικό των ανθρώπων. Θέλω να πιστεύω ότι θα πρυτανεύσει η καθαρή σκέψη για να μπορέσουμε μέσα από την αλήθεια, τη μία και μοναδική, να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.
Υπάρχει δεξιά διανόηση στη χώρα μας; Και αν ναι, γιατί δεν ακούστηκε μετά τη μεταπολίτευση; Γιατί αφέθηκαν όλα, στα χέρια της αριστεράς; Και όταν λέω όλα, εννοώ τον πολιτισμό, τις τέχνες, τα γράμματα, όλα Σαφώς και υπάρχει δεξιά διανόηση στη χώρα. Πάντα υπήρχε. Όμως, όλες οι κυβερνήσεις που προέκυψαν από τη μεταπολίτευση και μετά, χάιδευαν και στήριζαν ό,τι είχε σχέση με την αριστερή κουλτούρα, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν ηρεμία και ησυχία και ήπια κριτική από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία ελέγχονται από την αριστερά, παρά το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες τους δεν ανήκουν στο χώρο, όμως αμφότεροι εξυπηρετούνται.
Ας μην το αναλύσουμε παραπάνω. Όλα καλά Είστε αισιόδοξος για το αύριο;
Είμαι αισιόδοξος για το σήμερα και αυτό προσπαθώ να ζω, διορθώνοντας ταυτόχρονα λάθη και παραλείψεις που θα μου στοιχίσουν αύριο.
Συνέντευξη στον Νίκο Χιδίρογλου
www.elora.gr
Κι όμως, εκείνη την εποχή τα τραγούδια του έδωσαν το έναυσμα για τη γιγάντωση της ΟΝΝΕΔ και το ξύπνημα της Δεξιάς. Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς δεν πτοήθηκε από την πολεμική εναντίον του. Αν και για πολύ καιρό μετά τον Οκτώβριο του 1981 δεν μπορούσε να δουλέψει σε κανένα μαγαζί καθώς οι ιδιοκτήτες δέχονταν απειλές από «πρασινοφρουρούς» και λοιπούς αριστερούς, αν και κάποιοι κατέστρεψαν τους δίσκους του στην δισκοθήκη της ΥΕΝΕΔ για να μην παίζουν, αν και το 1983 όταν και ετοιμαζόταν να εμφανιστεί στην πόλη στα πλαίσια των εορτασμών της Αποκριάς, δέχθηκε επίσκεψη «πράσινων» και «κόκκινων» δημοτικών συμβούλων της πόλης που του ζήτησαν ετσιθελικά να φύγει γιατί δήθεν «η παρουσία σου αποτελεί πρόκληση για το κοινό αίσθημα στην Πάτρα» (λόγω των «γαλάζιων» τραγουδιών!), αν και μπήκε στο στόχαστρο των τρομοκρατών της αριστεράς λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1983, συνέχισε.
Και τα κατάφερε. Στην συνέντευξη που μας παραχώρησε και όπου μιλήσαμε πολιτικά, επισημαίνει πως «σαφώς και υπάρχει δεξιά διανόηση στη χώρα» και στηλιτεύει την αριστερά, λέγοντας πως «έχει πράγματι τον τρόπο να δημιουργεί θόρυβο, να εκμεταλλεύεται καταστάσεις, να κατασκευάζει ήρωες, αλλά ταυτόχρονα να μην κάνει κουβέντα για τα αρνητικά που η ιστορία έχει καταγράψει και της έχει καταλογίσει».
Ταυτιστήκατε με τη ΝΔ, οι ΟΝΝΕΔίτες αγάπησαν τα τραγούδια σας, αλλά υπήρξαν και πολλοί, αντίπαλοι, που τα μίσησαν. Αν ξέρατε ποιες θα ήταν οι «συνέπειες», θα το ξανακάνατε;
Γράφω τραγούδια στην προσπάθεια να επικοινωνήσω με συναισθήματα, σκέψεις, ιδέες και γεγονότα, εικόνες χρώματα, μυρωδιές, ήχους χωρίς να σκέφτομαι σε πόσους ή ποιους θα αρέσουν.
Αναμφισβήτητα, τα τραγούδια αυτά τη συγκεκριμένη εποχή έγιναν αιτία να ταυτιστούν πάρα πολλοί άνθρωποι με τις συγκεκριμένες ιδέες και απόψεις και να εμψυχωθεί και να αποκτήσει φωνή ο κόσμος της παράταξης. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η προσπάθεια θεωρείται επιτυχημένη, αν συνυπολογιστεί το μέγεθος των αντιδράσεων που προκλήθηκε σε αντιπάλους και επικριτές. Αδιαφορώντας λοιπόν για τις ‘συνέπειες’, οι οποίες σίγουρα ήταν αρνητικές για μένα, την καριέρα μου και τους δικούς μου ανθρώπους, ναι, θα το ξανάκανα. Η ελευθερία της έκφρασης, αναφαίρετο δικαίωμα του καθένα μας, που στοχευμένα ερμηνεύτηκε ως «αφέλεια» και χλευάστηκε, για μένα, αποτελεί ένα από τα στοιχεία που διαφοροποιεί τους δημιουργούς από τους υπόλοιπους ανθρώπους και θεωρώ πολύ σημαντικό το πόσο ‘καθαρό’ είναι το στίγμα του κάθε ανθρώπου, παρά τα προσωπικά οφέλη.
Η αριστερά φωνάζει, επικαλείται αγώνες, επευφημεί αντιστασιακούς ή «αντιστασιακούς». Όμως, όπως και στην περίπτωσή σας, απ’ όπου κι αν πέρασε, παρέδωσε ρεσιτάλ ανελευθερίας και καταστολής των δραστηριοτήτων των αντιπάλων. Γιατί όμως δεν τα κατήγγειλε κανείς αυτά;
Η αριστερά έχει πράγματι τον τρόπο να δημιουργεί θόρυβο, να εκμεταλλεύεται καταστάσεις, να κατασκευάζει ήρωες, αλλά ταυτόχρονα να μην κάνει κουβέντα για τα αρνητικά που η ιστορία έχει καταγράψει και της έχει καταλογίσει. Είναι πια αποδεκτό κοινώς ότι ακραίες ιδεολογίες ένθεν κακείθεν δεν διαφέρουν παρά μόνο στο χρώμα. Στην Ελλάδα το να δηλώνει κάποιος «αριστερός» είναι ‘καλτ’. Ποιος λοιπόν έχει τη δύναμη και το ειδικό βάρος να καταγγείλει; Πρέπει να είναι κάποιος τρελός για να θελήσει να πάει ενάντια στη συγκεκριμένη μόδα της κουλτούρας και της διανόησης.
Θέλω να τονίσω ότι έχω αρκετούς φίλους που είναι αριστεροί με κεφαλαίο το Α και αισθάνομαι περήφανος να συνδιαλέγομαι μαζί τους.
Σήμερα, δεν υπάρχει ο κομματικός ακτιβισμός του παρελθόντος αν και οι εποχές είναι πιο δύσκολες από εκείνες της δεκαετίας του ’80. Πού οφείλεται αυτό, κατά την άποψή σας;
Ήρθε η ώρα της επαλήθευσης της εξίσωσης και διαπιστώνουμε ότι το αποτέλεσμα είναι λάθος. Βρισκόμαστε σε χρόνο που προσπαθούμε να διορθώσουμε τις παραμέτρους που οδήγησαν στο λάθος αποτέλεσμα. Υπάρχει δυσπιστία και αμφισβήτηση. Κάποιοι θα πουν αλήθειες και κάποιοι θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν, εκμεταλλευόμενοι τις ευκαιρίες που προσφέρει η ρευστότητα των καταστάσεων και το θυμικό των ανθρώπων. Θέλω να πιστεύω ότι θα πρυτανεύσει η καθαρή σκέψη για να μπορέσουμε μέσα από την αλήθεια, τη μία και μοναδική, να αποφασίσουμε με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.
Υπάρχει δεξιά διανόηση στη χώρα μας; Και αν ναι, γιατί δεν ακούστηκε μετά τη μεταπολίτευση; Γιατί αφέθηκαν όλα, στα χέρια της αριστεράς; Και όταν λέω όλα, εννοώ τον πολιτισμό, τις τέχνες, τα γράμματα, όλα Σαφώς και υπάρχει δεξιά διανόηση στη χώρα. Πάντα υπήρχε. Όμως, όλες οι κυβερνήσεις που προέκυψαν από τη μεταπολίτευση και μετά, χάιδευαν και στήριζαν ό,τι είχε σχέση με την αριστερή κουλτούρα, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν ηρεμία και ησυχία και ήπια κριτική από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία ελέγχονται από την αριστερά, παρά το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες τους δεν ανήκουν στο χώρο, όμως αμφότεροι εξυπηρετούνται.
Ας μην το αναλύσουμε παραπάνω. Όλα καλά Είστε αισιόδοξος για το αύριο;
Είμαι αισιόδοξος για το σήμερα και αυτό προσπαθώ να ζω, διορθώνοντας ταυτόχρονα λάθη και παραλείψεις που θα μου στοιχίσουν αύριο.
Συνέντευξη στον Νίκο Χιδίρογλου
www.elora.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
