2012-07-20 11:38:04
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι διερχόμαστε τη χειρότερη κρίση μεταπολεμικά. Μία οικονομική κρίση η οποία για πολλούς από μας την υφίστανται με πόνο, ακόμη και εξαθλίωση, ενώ για άλλους δυστυχώς με τραγικά αποτελέσματα.
Μια πρώτη αναγκαία αντίδραση των υπευθύνων, αν όχι ενόχων, θα ήταν μια μεγάλη συγγνώμη, έστω και προσχηματική. Είναι αδιανόητο να βλέπουμε τον ολετήρα της χώρας, να περιφέρεται καμαρωτός, να κάνει άσχετες δηλώσεις, ακόμη και διαλέξεις, ωσάν να μη συμβαίνει τίποτε. Σε λίγο ενδέχεται να μας πει ότι μας έσωσε. Τι τραγικό τέλος αλήθεια για έναν πολιτικό.
Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε τώρα. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ο Έλληνας στις κρίσιμες στιγμές του έθνους μας, ενώνεται, ξεχνάει τις όποιες διαφορές τους και μάχεται ηρωικά για τη σωτηρία της χώρας και πάντα θριαμβεύει! «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης», έγραψε ο Όμηρος δια του Έκτορα (Ιλ. μ’ 243). Μια τέτοια στιγμή περνάμε τώρα. Σε έναν πόλεμο μάλιστα, πολύ πιο δύσκολο γιατί ο εχθρός είναι ύπουλος.
Από τη στιγμή που η Ε.Ε. μας αντιμετωπίζει ως έναν κοινό άτακτο, αν όχι εχθρό, χωρίς την απαιτούμενη αλληλεγγύη και την συμπαράσταση που θα έπρεπε να είναι δεδομένη. Από τη στιγμή που δεν αντιλαμβάνεται ότι η οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων και η αύξηση του ΦΠΑ και εκτάκτων εισφορών, εισπράττονται λιγότερα χρήματα, ενώ συγχρόνως βαθαίνει η ύφεση, εξαθλιώνονται οι πολίτες και τα μαγαζιά και οι επιχειρήσεις κλείνουν και παρόλα αυτά επιμένουν, είμαστε υποχρεωμένοι, πρώτον να διαγνώσουμε που το πάνε οι “εταίροι» μας και δεύτερο να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Είναι δική μας πλέον η ευθύνη να βρούμε διέξοδο από την κρίση και τη λύση των προβλημάτων, πριν ξεσπάσει κοινωνική έκρηξη.
Το βάρος πρέπει να το ρίξουμε στη μείωση των δαπανών μας. Δεν νοείται συνετή διαχείριση όταν οι δαπάνες να είναι περισσότερες από τα έσοδα. Είναι ο χρυσός κανόνας κάθε κράτους, κάθε οικογένειας, κάθε ατόμου και δεν χρειαζόμαστε την Τρόϊκα να μας το επιβάλει. Πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας. Πρέπει λέει, να μειώσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ. Γι’ αυτό το 3% γίνονται όλες οι θυσίες με την εξαθλίωση της κοινωνίας. Αξίζει να θυμηθούμε ότι μια τέτοια ανάγκη είχε προκύψει το 2004, όταν το έλλειμμα βρέθηκε στο 7,5% και ο τότε παρεξηγημένος υπουργός οικονομίας Γ.Αλογοσκούφης μείωσε το έλλειμμα στο 2,8% μέσα σε δύο χρόνια χωρίς να σκάσει μύτη. Επίτευγμα που κανείς δεν αντιλήφθηκε ότι μείωσε τα έξοδα του κράτους 12,5 δις Ευρώ, χωρίς κανείς να υποστεί καμία θυσία, ούτε κατ’ ουδένα τρόπο να υποφέρει. Ίσως έναν Αλογοσκούφη χρειαζόμαστε τώρα.
Κρίνεται αναγκαίο να εξηγήσουμε τη σημασία του περιβόητου 3%. Σημαίνει ότι τα κράτη θα παίρνουν συνεχώς δάνειο για την κάλυψη αυτού του 3% και θα το πληρώνουν με τόκο. Αποτρέπουν μεγαλύτερο έλλειμμα του 3% , απλά διότι θα είναι δύσκολο να πληρωθούν τα μεγαλύτερα δάνεια. Στις «αγορές» αρκεί το 3% για να έχουν πάντα όλους δανειζόμενους, εκτός ειδικών περιπτώσεων, όταν για ειδικούς λόγους αφήνουν το έλλειμμα να αυξηθεί για να τους έχουν απολύτως υποχείρια. Η συνετή λοιπόν υποχρέωσή μας είναι να μηδενιστεί το έλλειμμα, έτσι ώστε να μην χρειαζόμαστε καθόλου δανεικά για κάλυψη ελλειμμάτων. Δάνεια θα πρέπει να χρειάζονται ΜΟΝΟ για επενδυτικούς σκοπούς, τα οποία θα επιστρέφονται με κέρδος.
Μέχρι τώρα οι μειώσεις έγιναν κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα, όπου και η τεράστια ανεργία. Από το τομέα δηλαδή που συντηρεί το κράτος ολόκληρο, δηλαδή και τον δημόσιο τομέα. Επομένως η όποια μείωση δαπανών πρέπει να γίνει από τον δημόσιο τομέα αποκλειστικά! Ο πρωθυπουργός έχει ήδη εξαγγείλει τρόπους και μέτρα, όπως μείωση του αριθμού των βουλευτών στους διακόσους (θα το μπορέσει;), καθώς και τον περιορισμό των αποσπασμένων υπαλλήλων στους βουλευτές. Δραστική μείωση, αν όχι εξάλειψη των στρατιών συμβούλων στους Υπουργούς, Υφυπουργούς και Γ.Γραμματείς, οι οποίο, πέραν των εξόδων που συνεπάγονται, δημιουργούν παρενέργειες στη δημόσια διοίκηση, απαξιώνοντας τους θεσμικούς συμβούλους που είναι οι Διευθυντές και γενικοί Διευθυντές των υπουργείων, οι οποίοι τελικά αδρανοποιούνται. Η κατάργηση των ανενεργών και των μη αναγκαίων υπηρεσιών και οργανισμών του δημοσίου, καθώς και των 300 μονάδων του στρατού, οι οποίες δημιουργήθηκαν για τις ανάγκες του … εμφυλίου πολέμου, με δαπάνες 600.000 Ευρώ το χρόνο η κάθε μονάδα. Η αναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών, με ορθολογικό και σύγχρονο τρόπο λειτουργίας και κυρίως με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, που θα επιτρέψει την δραστική μείωση του προσωπικού. Όλα τα πιο πάνω πρέπει να γίνουν γρήγορα. Ακόμη και η μείωση των Υπουργείων στα 15, όπως υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός, να προχωρήσει σταδιακά, μια και η συγκυβέρνηση και οι αναγκαίες ισορροπίες συμμετοχής δεν επέτρεψαν να γίνει από την αρχή. Αξίζει να εξεταστεί, να αντικατασταθούν τα υφυπουργεία με Γ.Γραμματείες. Η δε κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι η δουλειά της είναι να κυβερνάει, να εποπτεύει και όχι να διοικεί!!!
Είναι πλέον ή βέβαιο ότι με τα πιο πάνω μέτρα, τα οποία δεν θίγουν μισθούς και συντάξεις, αλλά ούτε και απολύσεις, θα εξαλειφθεί γρήγορα το πρωτογενές έλλειμμα και σύντομα θα μπορέσουμε να καλύπτουμε και τις δανειακές μας υποχρεώσεις, αν συνδυαστεί με την πολυπόθητη ανάπτυξη, για την οποία θα ασχοληθούμε στο επόμενο σημείωμά μας. Αναλύοντας τα πιο πάνω στη σύνοδο κορυφής και όχι στην Τρόϊκα, θα μπορέσουμε να πείσουμε να μας δώσουν ένα περιθώριο χρόνου χωρίς να πληρώνουμε ούτε τόκους, ώστε να ανασάνουμε και να ανακάμψουμε, για να μπορέσουμε τότε να τους πληρώσουμε τα οφειλόμενα, με την προσδοκία να φθάσουμε στην ευημερία. Διότι «δεινή πόλις νοσούσ’ ανευρίσκειν κακά».(Ευριπίδης, Αυγή).
Στο μεταξύ το κράτος πρέπει να λειτουργήσει καταλυτικά, με αξιοκρατία και απόλυτη εφαρμογή των νόμων. Να εμπνεύσει στους πολίτες την ασφάλεια και την ευτυχία, έστω μέσα στη φτώχια μας. Ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως και παντού. Dura lex sed lex. Ας έχουμε υπόψη την ρήση του Σωκράτη ως προς το ποια πόλις διοικείται άριστα, «η μετά νόμου ζώσα και τοις αδικούσιν επεξίουσα», αλλά και του Σόλωνα η απάντηση, «εάν οι μεν πολίται τοις άρχουσι πείθονται, οι δε άρχοντες τοις νόμοις». Αυτά και κάθε κατεργάρος στον πάγκο του.
freepen.gr
Είναι σε όλους μας γνωστό ότι διερχόμαστε τη χειρότερη κρίση μεταπολεμικά. Μία οικονομική κρίση η οποία για πολλούς από μας την υφίστανται με πόνο, ακόμη και εξαθλίωση, ενώ για άλλους δυστυχώς με τραγικά αποτελέσματα.
Μια πρώτη αναγκαία αντίδραση των υπευθύνων, αν όχι ενόχων, θα ήταν μια μεγάλη συγγνώμη, έστω και προσχηματική. Είναι αδιανόητο να βλέπουμε τον ολετήρα της χώρας, να περιφέρεται καμαρωτός, να κάνει άσχετες δηλώσεις, ακόμη και διαλέξεις, ωσάν να μη συμβαίνει τίποτε. Σε λίγο ενδέχεται να μας πει ότι μας έσωσε. Τι τραγικό τέλος αλήθεια για έναν πολιτικό.
Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε τώρα. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ο Έλληνας στις κρίσιμες στιγμές του έθνους μας, ενώνεται, ξεχνάει τις όποιες διαφορές τους και μάχεται ηρωικά για τη σωτηρία της χώρας και πάντα θριαμβεύει! «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης», έγραψε ο Όμηρος δια του Έκτορα (Ιλ. μ’ 243). Μια τέτοια στιγμή περνάμε τώρα. Σε έναν πόλεμο μάλιστα, πολύ πιο δύσκολο γιατί ο εχθρός είναι ύπουλος.
Από τη στιγμή που η Ε.Ε. μας αντιμετωπίζει ως έναν κοινό άτακτο, αν όχι εχθρό, χωρίς την απαιτούμενη αλληλεγγύη και την συμπαράσταση που θα έπρεπε να είναι δεδομένη. Από τη στιγμή που δεν αντιλαμβάνεται ότι η οριζόντια περικοπή μισθών και συντάξεων και η αύξηση του ΦΠΑ και εκτάκτων εισφορών, εισπράττονται λιγότερα χρήματα, ενώ συγχρόνως βαθαίνει η ύφεση, εξαθλιώνονται οι πολίτες και τα μαγαζιά και οι επιχειρήσεις κλείνουν και παρόλα αυτά επιμένουν, είμαστε υποχρεωμένοι, πρώτον να διαγνώσουμε που το πάνε οι “εταίροι» μας και δεύτερο να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Είναι δική μας πλέον η ευθύνη να βρούμε διέξοδο από την κρίση και τη λύση των προβλημάτων, πριν ξεσπάσει κοινωνική έκρηξη.
Το βάρος πρέπει να το ρίξουμε στη μείωση των δαπανών μας. Δεν νοείται συνετή διαχείριση όταν οι δαπάνες να είναι περισσότερες από τα έσοδα. Είναι ο χρυσός κανόνας κάθε κράτους, κάθε οικογένειας, κάθε ατόμου και δεν χρειαζόμαστε την Τρόϊκα να μας το επιβάλει. Πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας. Πρέπει λέει, να μειώσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 3% του ΑΕΠ. Γι’ αυτό το 3% γίνονται όλες οι θυσίες με την εξαθλίωση της κοινωνίας. Αξίζει να θυμηθούμε ότι μια τέτοια ανάγκη είχε προκύψει το 2004, όταν το έλλειμμα βρέθηκε στο 7,5% και ο τότε παρεξηγημένος υπουργός οικονομίας Γ.Αλογοσκούφης μείωσε το έλλειμμα στο 2,8% μέσα σε δύο χρόνια χωρίς να σκάσει μύτη. Επίτευγμα που κανείς δεν αντιλήφθηκε ότι μείωσε τα έξοδα του κράτους 12,5 δις Ευρώ, χωρίς κανείς να υποστεί καμία θυσία, ούτε κατ’ ουδένα τρόπο να υποφέρει. Ίσως έναν Αλογοσκούφη χρειαζόμαστε τώρα.
Κρίνεται αναγκαίο να εξηγήσουμε τη σημασία του περιβόητου 3%. Σημαίνει ότι τα κράτη θα παίρνουν συνεχώς δάνειο για την κάλυψη αυτού του 3% και θα το πληρώνουν με τόκο. Αποτρέπουν μεγαλύτερο έλλειμμα του 3% , απλά διότι θα είναι δύσκολο να πληρωθούν τα μεγαλύτερα δάνεια. Στις «αγορές» αρκεί το 3% για να έχουν πάντα όλους δανειζόμενους, εκτός ειδικών περιπτώσεων, όταν για ειδικούς λόγους αφήνουν το έλλειμμα να αυξηθεί για να τους έχουν απολύτως υποχείρια. Η συνετή λοιπόν υποχρέωσή μας είναι να μηδενιστεί το έλλειμμα, έτσι ώστε να μην χρειαζόμαστε καθόλου δανεικά για κάλυψη ελλειμμάτων. Δάνεια θα πρέπει να χρειάζονται ΜΟΝΟ για επενδυτικούς σκοπούς, τα οποία θα επιστρέφονται με κέρδος.
Μέχρι τώρα οι μειώσεις έγιναν κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα, όπου και η τεράστια ανεργία. Από το τομέα δηλαδή που συντηρεί το κράτος ολόκληρο, δηλαδή και τον δημόσιο τομέα. Επομένως η όποια μείωση δαπανών πρέπει να γίνει από τον δημόσιο τομέα αποκλειστικά! Ο πρωθυπουργός έχει ήδη εξαγγείλει τρόπους και μέτρα, όπως μείωση του αριθμού των βουλευτών στους διακόσους (θα το μπορέσει;), καθώς και τον περιορισμό των αποσπασμένων υπαλλήλων στους βουλευτές. Δραστική μείωση, αν όχι εξάλειψη των στρατιών συμβούλων στους Υπουργούς, Υφυπουργούς και Γ.Γραμματείς, οι οποίο, πέραν των εξόδων που συνεπάγονται, δημιουργούν παρενέργειες στη δημόσια διοίκηση, απαξιώνοντας τους θεσμικούς συμβούλους που είναι οι Διευθυντές και γενικοί Διευθυντές των υπουργείων, οι οποίοι τελικά αδρανοποιούνται. Η κατάργηση των ανενεργών και των μη αναγκαίων υπηρεσιών και οργανισμών του δημοσίου, καθώς και των 300 μονάδων του στρατού, οι οποίες δημιουργήθηκαν για τις ανάγκες του … εμφυλίου πολέμου, με δαπάνες 600.000 Ευρώ το χρόνο η κάθε μονάδα. Η αναδιοργάνωση των δημοσίων υπηρεσιών, με ορθολογικό και σύγχρονο τρόπο λειτουργίας και κυρίως με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, που θα επιτρέψει την δραστική μείωση του προσωπικού. Όλα τα πιο πάνω πρέπει να γίνουν γρήγορα. Ακόμη και η μείωση των Υπουργείων στα 15, όπως υποσχέθηκε ο πρωθυπουργός, να προχωρήσει σταδιακά, μια και η συγκυβέρνηση και οι αναγκαίες ισορροπίες συμμετοχής δεν επέτρεψαν να γίνει από την αρχή. Αξίζει να εξεταστεί, να αντικατασταθούν τα υφυπουργεία με Γ.Γραμματείες. Η δε κυβέρνηση να αντιληφθεί ότι η δουλειά της είναι να κυβερνάει, να εποπτεύει και όχι να διοικεί!!!
Είναι πλέον ή βέβαιο ότι με τα πιο πάνω μέτρα, τα οποία δεν θίγουν μισθούς και συντάξεις, αλλά ούτε και απολύσεις, θα εξαλειφθεί γρήγορα το πρωτογενές έλλειμμα και σύντομα θα μπορέσουμε να καλύπτουμε και τις δανειακές μας υποχρεώσεις, αν συνδυαστεί με την πολυπόθητη ανάπτυξη, για την οποία θα ασχοληθούμε στο επόμενο σημείωμά μας. Αναλύοντας τα πιο πάνω στη σύνοδο κορυφής και όχι στην Τρόϊκα, θα μπορέσουμε να πείσουμε να μας δώσουν ένα περιθώριο χρόνου χωρίς να πληρώνουμε ούτε τόκους, ώστε να ανασάνουμε και να ανακάμψουμε, για να μπορέσουμε τότε να τους πληρώσουμε τα οφειλόμενα, με την προσδοκία να φθάσουμε στην ευημερία. Διότι «δεινή πόλις νοσούσ’ ανευρίσκειν κακά».(Ευριπίδης, Αυγή).
Στο μεταξύ το κράτος πρέπει να λειτουργήσει καταλυτικά, με αξιοκρατία και απόλυτη εφαρμογή των νόμων. Να εμπνεύσει στους πολίτες την ασφάλεια και την ευτυχία, έστω μέσα στη φτώχια μας. Ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως και παντού. Dura lex sed lex. Ας έχουμε υπόψη την ρήση του Σωκράτη ως προς το ποια πόλις διοικείται άριστα, «η μετά νόμου ζώσα και τοις αδικούσιν επεξίουσα», αλλά και του Σόλωνα η απάντηση, «εάν οι μεν πολίται τοις άρχουσι πείθονται, οι δε άρχοντες τοις νόμοις». Αυτά και κάθε κατεργάρος στον πάγκο του.
freepen.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Oι πιο αστείες πατέντες που έγιναν ποτέ!
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
