2012-07-27 22:18:25
Γράφει ο Γιώργος Μαυρωτάς
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα παγκόσμιο αθλητικό γεγονός όπου οι καλύτεροι αθλητές του κόσμου μαζεύονται για 15 μέρες κάπου όλοι μαζί για να αγωνιστούν και να συγκεντρώσουν τα φώτα όλου του πλανήτη. Αυτή η συσσώρευση προβολής έφερε και τους σπόνσορες (ή το αντίθετο, δεν είμαι βέβαιος) και την εμπορευματοποίηση και όλα για τα οποία κατηγορείται δίκαια ή άδικα αυτός ο θεσμός. Το γεγονός πάντως είναι ότι χωρίς αθλητές δεν μπορούν να υπάρξουν Ολυμπιακοί Αγώνες, τουλάχιστον προς το παρόν. Για κάθε αθλητή η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ένα όνειρο ζωής. Για δύο εβδομάδες συμμετέχει σε ένα πλανητικό γεγονός αποτελώντας μέλος μιας.. παγκόσμιας αθλητικής ελίτ. Καταξίωση, και συγχρόνως εμπειρία ζωής ανακατεμένη με τη φιλοδοξία της αθλητικής διάκρισης. Σε αυτό το όνειρο περίοπτη θέση έχει η αρχή του: Η συμμετοχή στην τελετή έναρξης.
Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων είναι συγκλονιστική εμπειρία για κάθε αθλητή
. Ειδικά για τους Έλληνες αθλητές που πάντα μπαίνουν πρώτοι στο στάδιο ανοίγοντας τιμής ένεκεν την παρέλαση των χωρών, είναι μια αξέχαστη εμπειρία. Σε όσους Ολυμπιακούς Αγώνες κι αν έχεις πάει η στιγμή της εισόδου στο Ολυμπιακό στάδιο είναι μοναδική. Μόλις ο εκφωνητής πει το “Greece” κι αρχίσεις να βαδίζεις από το τούνελ στο ταρτάν του σταδίου, νιώθεις το δέος της επίγνωσης ότι βρίσκεσαι στο επίκεντρο της προσοχής όχι μόνο για τα 70-80 χιλιάδες ζευγάρια μάτια που βρίσκονται στο στάδιο, αλλά για τα περίπου δύο δισεκατομμύρια που σε παρακολουθούν από την τηλεόραση. Σαν να ακροβατείς στο σανίδι μιας θεατρικής παράστασης όπου από κάτω το κοινό είναι όλος ο πλανήτης. Για δευτερόλεπτα σου κόβεται η αναπνοή και αν κοιτάξεις τους διπλανούς συναθλητές σου διαπιστώνεις ότι όλοι είσαστε χαμένοι στο διάστημα του πρωτόγνωρου. Μετά όμως από μερικά δευτερόλεπτα το σοκ περνάει κι αρχίζεις να το διασκεδάζεις όπως αυτό αποτυπώνεται και στους σχηματισμούς της παρέλασης που διαλύονται μετά τα πρώτα 100 μέτρα.
Αυτά τα έχετε δει και στην τηλεόραση. Στο κείμενο αυτό θα ρίξω φως σε αυτά που έχουν σχέση με την τελετή έναρξης και δεν θα δείτε σήμερα το βράδυ στην τηλεόραση, στο επίσημο άνοιγμα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Πράγματα που τα έχω ζήσει 5 φορές αλλά λίγο πολύ είναι τα ίδια. Καταρχήν η μέρα της τελετής έναρξης είναι μια μέρα όμορφης ταλαιπωρίας για τους αθλητές. Οι δυσκολίες ξεκινάνε από την αρχή. Ήδη από το μεσημέρι που αρχίζει η προετοιμασία εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα. Από τα αγόρια της αποστολής μόνο ένα 5-10% ξέρει να δένει γραβάτα. Αυτό καθιστά τους γραβατοδέτες ιδιαίτερα περιζήτητους και τρέχουν από δωμάτιο σε δωμάτιο. Καθένας από αυτούς δένει περί τις 6-7 γραβάτες (στον λαιμό του και άντε να πετύχεις το σωστό μήκος για τον συναθλητή του). Κούραση και αγωνία χωρίς μάλιστα κανένα επιπλέον επίδομα.
Τέσσερις - πέντε ώρες πριν την τελετή έναρξης μαζεύεται όλη η αποστολή και ξεκινάει για τα πούλμαν που θα την πάνε στο στάδιο (στο Λονδίνο ευτυχώς είναι δίπλα το στάδιο με το χωριό και μάλλον δεν θα χρειαστούν τα πούλμαν). Εκεί γίνεται το τσεκάρισμα αν όλοι έχουν τις διαπιστεύσεις και τα δελτία εισόδου της τελετής έναρξης (χωρίς αυτά ούτε ο Τζέημς Μποντ δεν μπαίνει μέσα ή μάλλον αυτό θα το δούμε σήμερα…). Επίσης ενημερώνονται οι πάντες ότι απαγορεύονται οι φωτογραφικές μηχανές και οι κάμερες και όλοι χασκογελάνε καθότι έχουν στην τσέπη του κουστουμιού από μία.
Όταν φτάσουν στο Ολυμπιακό στάδιο οι αθλητές και συνοδοί πάνε να περιμένουν σε κάποιο κλειστό στάδιο που υπάρχει συνήθως δίπλα για 1-2 ωρίτσες μέχρι να φτάσουν όλοι από το Ολυμπιακό χωριό. Εκεί προσπαθείς να σκοτώσεις τον χρόνο σου με χαβαλέ, συζητήσεις, βόλτες στα πέριξ, κάνοντας γνωριμίες, ή βλέποντας στις γιγαντοοθόνες το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της τελετής που έχει αρχίσει. Προσπάθειες από κάποιες μεγάλες χώρες να σπάσουν την μονοτονία φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα της χώρας τους, αντιμετωπίζονται συνήθως με γιούχα από τους υπόλοιπους.
Μια ώρα περίπου πριν από την παρέλαση των αθλητών οι Έλληνες αθλητές σηκώνονται για να πάρουν τη θέση τους στην κορυφή της πορ… συγνώμη της παρέλασης. Εκεί στην πορεία προς την είσοδο του σταδίου φτιάχνεται και η διάταξη της ομάδας. Τα κριτήρια είναι δύο: ανάστημα και παλαιότητα. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο και με πολλή διαπραγμάτευση βρίσκεται ένα modus Vivendi για την θέση που θα πάρει ο καθένας. Οι προνομιακές θέσεις είναι στην δεξιά πτέρυγα που θα είναι από την πλευρά των κερκίδων και θα κερδίσει περισσότερα πλάνα στην τηλεόραση και στις φωτογραφίες. Οι πολίστες, αν τους ψάξετε, είναι συνήθως στις δύο τελευταίες γραμμές. Οι διάφοροι παράγοντες και συνοδοί ήταν (δεν ξέρω αν ισχύει και τώρα) πάντα στις πρώτες.
Μόλις ο εκφωνητής πει τα προκαταρκτικά “…and now ladies and gentlemen, welcome the participants of the Olympic games …“ κάποια «ουάου» ακούγονται από τις κερκίδες (εμείς τα ακούγαμε από το τούνελ πριν την είσοδο). Με το άκουσμα του “Greece” η αποστολή μπαίνει στο στάδιο και βλέπεις τα χιλιάδες φλας από την κερκίδα να αποθανατίζουν τη στιγμή. Αφού κάνει το 400άρι της στο στάδιο η ελληνική αποστολή χαιρετώντας τους θεατές και αλληλοφωτογραφιζόμενοι κάθεται μετά στο γκαζόν στη μέση του γηπέδου, όπως θα έχετε μάλλον δει στην τηλεόραση. Εκεί οι αθλητές περιμένουν περίπου 2 ώρες μέχρι να μπουν όλες οι ομάδες, όρθιοι στην αρχή και μετά την πρώτη ωρίτσα καθιστοί ή και ξαπλωμένοι. Εκεί κάνεις χάζι τα αθλητικά celebrities που παρελαύνουν δίπλα σου, με το μεγαλύτερο σουξέ να το έχει η ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ. Μετά έρχεται η Ολυμπιακή σημαία, η φλόγα και ο εκάστοτε αρχηγός κράτος (λέγε με Ελισάβετ σήμερα) κηρύττει την έναρξη των αγώνων. Ακολουθούν μπαμ- μπουμ, πυροτεχνήματα που για τους πιο έμπειρους σε ολυμπιάδες αθλητές είναι σαν την πιστολιά του αφέτη. Ξεκινούν αμέσως τον αγώνα επιστροφής για τα πούλμαν που περιμένουν να τους πάνε πίσω στο ολυμπιακό χωριό ή κατευθείαν για το Ολυμπιακό χωριό με τα πόδια αν είναι κοντά. Η επιστροφή δεν γίνεται συντονισμένα (κάθε αποστολή μόνη της) αλλά όποιος πρόλαβε τον κύριο είδε. Στρατηγικής σημασίας είναι να φτάσεις από τους πρώτους στον έλεγχο ασφάλειας του χωριού για να μην ταλαιπωρηθείς με τις ώρες. Επίσης το ίδιο για το εστιατόριο όπου φτάνουν ταυτόχρονα σχεδόν όλοι οι ένοικοι του χωριού. Η διαδικασία αυτή μπορεί να κρατήσει μέχρι τις 2 το πρωί οπότε για τους άτυχους που έχουν αγώνες την επόμενη μέρα είναι δυστυχώς απαγορευτική η συμμετοχή στην τελετή έναρξης.
Καθήστε λοιπόν και απολαύστε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων ένα θέαμα που εμφανίζεται κάθε τέσσερα χρόνια. Όσα κακά κι αν ακούγονται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν υπάρχει τουλάχιστον ως τώρα άλλο γεγονός στο οποίο να παρελαύνουν μαζί όλες οι χώρες του πλανήτη. Υπάρχουν πολλές αφορμές που χωρίζουν τα έθνη αλλά μόνο λίγες που τα ενώνουν. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων είναι μία από αυτές. Πιστέψτε με, αν δεν το έχεις ζήσει δεν το καταλαβαίνεις…
Kafeneio
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα παγκόσμιο αθλητικό γεγονός όπου οι καλύτεροι αθλητές του κόσμου μαζεύονται για 15 μέρες κάπου όλοι μαζί για να αγωνιστούν και να συγκεντρώσουν τα φώτα όλου του πλανήτη. Αυτή η συσσώρευση προβολής έφερε και τους σπόνσορες (ή το αντίθετο, δεν είμαι βέβαιος) και την εμπορευματοποίηση και όλα για τα οποία κατηγορείται δίκαια ή άδικα αυτός ο θεσμός. Το γεγονός πάντως είναι ότι χωρίς αθλητές δεν μπορούν να υπάρξουν Ολυμπιακοί Αγώνες, τουλάχιστον προς το παρόν. Για κάθε αθλητή η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ένα όνειρο ζωής. Για δύο εβδομάδες συμμετέχει σε ένα πλανητικό γεγονός αποτελώντας μέλος μιας.. παγκόσμιας αθλητικής ελίτ. Καταξίωση, και συγχρόνως εμπειρία ζωής ανακατεμένη με τη φιλοδοξία της αθλητικής διάκρισης. Σε αυτό το όνειρο περίοπτη θέση έχει η αρχή του: Η συμμετοχή στην τελετή έναρξης.
Η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων είναι συγκλονιστική εμπειρία για κάθε αθλητή
Αυτά τα έχετε δει και στην τηλεόραση. Στο κείμενο αυτό θα ρίξω φως σε αυτά που έχουν σχέση με την τελετή έναρξης και δεν θα δείτε σήμερα το βράδυ στην τηλεόραση, στο επίσημο άνοιγμα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Πράγματα που τα έχω ζήσει 5 φορές αλλά λίγο πολύ είναι τα ίδια. Καταρχήν η μέρα της τελετής έναρξης είναι μια μέρα όμορφης ταλαιπωρίας για τους αθλητές. Οι δυσκολίες ξεκινάνε από την αρχή. Ήδη από το μεσημέρι που αρχίζει η προετοιμασία εμφανίζονται τα πρώτα προβλήματα. Από τα αγόρια της αποστολής μόνο ένα 5-10% ξέρει να δένει γραβάτα. Αυτό καθιστά τους γραβατοδέτες ιδιαίτερα περιζήτητους και τρέχουν από δωμάτιο σε δωμάτιο. Καθένας από αυτούς δένει περί τις 6-7 γραβάτες (στον λαιμό του και άντε να πετύχεις το σωστό μήκος για τον συναθλητή του). Κούραση και αγωνία χωρίς μάλιστα κανένα επιπλέον επίδομα.
Τέσσερις - πέντε ώρες πριν την τελετή έναρξης μαζεύεται όλη η αποστολή και ξεκινάει για τα πούλμαν που θα την πάνε στο στάδιο (στο Λονδίνο ευτυχώς είναι δίπλα το στάδιο με το χωριό και μάλλον δεν θα χρειαστούν τα πούλμαν). Εκεί γίνεται το τσεκάρισμα αν όλοι έχουν τις διαπιστεύσεις και τα δελτία εισόδου της τελετής έναρξης (χωρίς αυτά ούτε ο Τζέημς Μποντ δεν μπαίνει μέσα ή μάλλον αυτό θα το δούμε σήμερα…). Επίσης ενημερώνονται οι πάντες ότι απαγορεύονται οι φωτογραφικές μηχανές και οι κάμερες και όλοι χασκογελάνε καθότι έχουν στην τσέπη του κουστουμιού από μία.
Όταν φτάσουν στο Ολυμπιακό στάδιο οι αθλητές και συνοδοί πάνε να περιμένουν σε κάποιο κλειστό στάδιο που υπάρχει συνήθως δίπλα για 1-2 ωρίτσες μέχρι να φτάσουν όλοι από το Ολυμπιακό χωριό. Εκεί προσπαθείς να σκοτώσεις τον χρόνο σου με χαβαλέ, συζητήσεις, βόλτες στα πέριξ, κάνοντας γνωριμίες, ή βλέποντας στις γιγαντοοθόνες το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της τελετής που έχει αρχίσει. Προσπάθειες από κάποιες μεγάλες χώρες να σπάσουν την μονοτονία φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα της χώρας τους, αντιμετωπίζονται συνήθως με γιούχα από τους υπόλοιπους.
Μια ώρα περίπου πριν από την παρέλαση των αθλητών οι Έλληνες αθλητές σηκώνονται για να πάρουν τη θέση τους στην κορυφή της πορ… συγνώμη της παρέλασης. Εκεί στην πορεία προς την είσοδο του σταδίου φτιάχνεται και η διάταξη της ομάδας. Τα κριτήρια είναι δύο: ανάστημα και παλαιότητα. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο και με πολλή διαπραγμάτευση βρίσκεται ένα modus Vivendi για την θέση που θα πάρει ο καθένας. Οι προνομιακές θέσεις είναι στην δεξιά πτέρυγα που θα είναι από την πλευρά των κερκίδων και θα κερδίσει περισσότερα πλάνα στην τηλεόραση και στις φωτογραφίες. Οι πολίστες, αν τους ψάξετε, είναι συνήθως στις δύο τελευταίες γραμμές. Οι διάφοροι παράγοντες και συνοδοί ήταν (δεν ξέρω αν ισχύει και τώρα) πάντα στις πρώτες.
Μόλις ο εκφωνητής πει τα προκαταρκτικά “…and now ladies and gentlemen, welcome the participants of the Olympic games …“ κάποια «ουάου» ακούγονται από τις κερκίδες (εμείς τα ακούγαμε από το τούνελ πριν την είσοδο). Με το άκουσμα του “Greece” η αποστολή μπαίνει στο στάδιο και βλέπεις τα χιλιάδες φλας από την κερκίδα να αποθανατίζουν τη στιγμή. Αφού κάνει το 400άρι της στο στάδιο η ελληνική αποστολή χαιρετώντας τους θεατές και αλληλοφωτογραφιζόμενοι κάθεται μετά στο γκαζόν στη μέση του γηπέδου, όπως θα έχετε μάλλον δει στην τηλεόραση. Εκεί οι αθλητές περιμένουν περίπου 2 ώρες μέχρι να μπουν όλες οι ομάδες, όρθιοι στην αρχή και μετά την πρώτη ωρίτσα καθιστοί ή και ξαπλωμένοι. Εκεί κάνεις χάζι τα αθλητικά celebrities που παρελαύνουν δίπλα σου, με το μεγαλύτερο σουξέ να το έχει η ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ. Μετά έρχεται η Ολυμπιακή σημαία, η φλόγα και ο εκάστοτε αρχηγός κράτος (λέγε με Ελισάβετ σήμερα) κηρύττει την έναρξη των αγώνων. Ακολουθούν μπαμ- μπουμ, πυροτεχνήματα που για τους πιο έμπειρους σε ολυμπιάδες αθλητές είναι σαν την πιστολιά του αφέτη. Ξεκινούν αμέσως τον αγώνα επιστροφής για τα πούλμαν που περιμένουν να τους πάνε πίσω στο ολυμπιακό χωριό ή κατευθείαν για το Ολυμπιακό χωριό με τα πόδια αν είναι κοντά. Η επιστροφή δεν γίνεται συντονισμένα (κάθε αποστολή μόνη της) αλλά όποιος πρόλαβε τον κύριο είδε. Στρατηγικής σημασίας είναι να φτάσεις από τους πρώτους στον έλεγχο ασφάλειας του χωριού για να μην ταλαιπωρηθείς με τις ώρες. Επίσης το ίδιο για το εστιατόριο όπου φτάνουν ταυτόχρονα σχεδόν όλοι οι ένοικοι του χωριού. Η διαδικασία αυτή μπορεί να κρατήσει μέχρι τις 2 το πρωί οπότε για τους άτυχους που έχουν αγώνες την επόμενη μέρα είναι δυστυχώς απαγορευτική η συμμετοχή στην τελετή έναρξης.
Καθήστε λοιπόν και απολαύστε την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων ένα θέαμα που εμφανίζεται κάθε τέσσερα χρόνια. Όσα κακά κι αν ακούγονται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δεν υπάρχει τουλάχιστον ως τώρα άλλο γεγονός στο οποίο να παρελαύνουν μαζί όλες οι χώρες του πλανήτη. Υπάρχουν πολλές αφορμές που χωρίζουν τα έθνη αλλά μόνο λίγες που τα ενώνουν. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων είναι μία από αυτές. Πιστέψτε με, αν δεν το έχεις ζήσει δεν το καταλαβαίνεις…
Kafeneio
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση της Σερβίας
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Μαζί με τα λουλούδια καλλιεργούσε και χασίς
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
