2012-08-02 16:11:29
Όταν η Nikki Baudains ανακάλυψε ότι είχε Πάρκινσον διαπίστωσε παράλληλα και μια μοναδική θετική επίπτωση από αυτό το πρόβλημα υγείας, της προέκυψε μια άκρως δημιουργική τάση.
Η πιο κοντινή στην τέχνη δραστηριότητα με την οποία είχε καταπιαστεί στο παρελθόν, ήταν πριν από 2 χρόνια όταν ζωγράφιζε παιδικά πρόσωπα σε πανηγύρια. Δύο μήνες όμως αφότου ξεκίνησε να λαμβάνει φάρμακα για τη νόσο του Πάρκινσον την κατέλαβε ένας διακαής πόθος να ζωγραφίζει! Ήταν μια παράξενη παρενέργεια των φαρμάκων.
Ξαφνικά η τέχνη κυριάρχησε στη ζωή της: μόλις μέσα σε 18 μήνες γέμισε με ζωγραφιές 2000 καμβάδες και άρχισε να εκθέτει τους πίνακές της δίπλα από το σπίτι της.
Όπως συμβαίνει και σε πολλούς άλλους πάσχοντες εκδήλωσε μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Σε κάποιους ασθενείς τα φάρμακα για το πάρκινσον μπορούν να εκδηλώσουν ανησυχητικές συμπεριφορές λ.χ. εθισμούς όπως π.χ. στο σεξ ή στα τυχερά παιχνίδια. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια δύσκολα διαχειρίσιμη κατάσταση καθώς από τη μια πλευρά αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους ενοχλητικά συμπτώματα, ενώ από την άλλη δεν μπορούν να διακόψουν τη φαρμακευτική αγωγή καθώς τότε δεν θα μπορούν να εργαστούν ή να ζήσουν φυσιολογικά και να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Η παρενέργεια της Nikki –αν και πιο δημιουργική- είχε και αυτή το τίμημά της: αναγκάστηκε να παρατήσει τη δουλειά της, εργαζόταν ως νοσοκόμα, και να ζωγραφίζει τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα.
Εκτός από τη δουλειά της όμως και ο γάμος της πέρασε κρίση εξαιτίας αυτής της παρενέργειας. Τόσο εκείνη, όσο και ο άνδρας της πιέστηκαν τόσο πολύ από αυτήν την κατάσταση που αποφάσισαν να χωρίσουν δοκιμαστικά για μια περίοδο.
«Είμαι υπερήφανη για όσα έχω επιτύχει στη ζωή μου, αλλά η ζωγραφική μου έχει κάνει μεγάλη ζημιά», λέει η Νίκι, που είχε μάθει να ζει πέντε χρόνια με το πάρκινσον.
«Ο σύζυγός μου δεν κατάλαβε την εμμονή μου με τη ζωγραφική, παρόλο που ξέρει ότι είναι αποτέλεσμα της φαρμακευτικής αγωγής», λέει.
Και συνεχίζει: «Ο 16χρονος γιός μου Thomas, δείχνει μεγάλη κατανόηση, αλλά πως μπορεί να μην έχει αντίκτυπο σε αυτόν το γεγονός ότι είμαι τόσες ώρες κλεισμένη σε ένα studio και ζωγραφίζω;» Λέει ακόμη ότι κοιμάται μόνο 3 ώρες της ημέρα και πως συχνά σηκώνεται τα βράδια από το κρεβάτι της για ζωγραφίσει.
Το πάρκινσον είναι μια εκφυλιστική νόσος που εξελίσσεται αργά και προσβάλλει τα εγκεφαλικά κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη, ένα νευροδιαβιβαστή που παίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό και τον έλεγχο των κινήσεων του σώματος. Εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως αδυναμία συντονισμού των κινήσεων, μυϊκή δυσκαμψία, βραδύτητα των κινήσεων, τρόμος (τρέμουλο) κυρίως ενός άνω άκρου.
Αν και η αιτία δεν είναι ξεκάθαρη φαίνεται ότι οφείλεται σε γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Εικάζεται ότι και η έκθεση σε φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο, αν και αυτό δεν έχει αποδειχθεί.
Η ασθένεια είναι ανίατη και στόχος της θεραπείας είναι να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Υπάρχουν δύο είδη φαρμάκων για αυτόν το σκοπό, η «λεβοντόπα» που χρησιμοποιείται από την δεκαετία του εξήντα, και οι ανταγωνιστές ντοπαμίνης, που ξεκίνησαν να χρησιμοποιούνται πριν από 12 χρόνια. Και τα δύο φάρμακα σκοπό έχουν να υποκαταστήσουν την ντομπαμίνη. Η λεβοντόπα αποκαθιστά τεχνητά την ντοπαμίνη και οι ανταγωνιστές μιμούνται τον ρόλο της προσπαθώντας να ενισχύσουν τη λειτουργία των νευρικών κυττάρων.
Κάποιοι άνθρωποι όπως η Nikki λαμβάνουν συνδυαστικά τις δύο ομάδες φαρμάκων γιατί έτσι έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Η παρορμητική και καταναγκαστική συμπεριφορά αποτελεί μια γνωστή παρενέργεια των δύο τύπων φαρμάκων, αν και είναι πιο συχνή στους ντοπαμινεργικούς αγωνιστές. 17% των ασθενών αναπτύσσουν τέτοιες αλλαγές στη συμπεριφορά.
Τα προβλήματα αυτά μπορούν να ερμηνευθούν και ως επεκτάσεις των προϋπαρχόντων χαρακτηριστικών του ατόμου και εκδηλώνονται ανάλογα και με την προδιάθεση του καθενός. Για παράδειγμα κάποιος που του αρέσουν τα τυχερά παιχνίδια είναι περισσότερο πιθανό να εκδηλώσει ένα πρόβλημα σχετικό με τζόγο. Κάθε βέβαια άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στα φάρμακα.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν όσοι εκδηλώνουν τέτοια προβλήματα να τα συζητούν με τον γιατρό τους και εκείνος θα κρίνει αν είναι απαραίτητη η μεταβολή της δόσης ώστε οι παρενέργειες να μειωθούν ή και να εξαλειφθούν. Το ίδιο συνέβη και με τη Nikki η οποία υποστηρίζει ότι πριν από μερικές εβδομάδες έπαψε να έχει τόσο έντονο το πάθος της ζωγραφικής εξαιτίας κάποιων τροποποιήσεων στη δοσολογία που λάμβανε.
lifezone.gr
Η πιο κοντινή στην τέχνη δραστηριότητα με την οποία είχε καταπιαστεί στο παρελθόν, ήταν πριν από 2 χρόνια όταν ζωγράφιζε παιδικά πρόσωπα σε πανηγύρια. Δύο μήνες όμως αφότου ξεκίνησε να λαμβάνει φάρμακα για τη νόσο του Πάρκινσον την κατέλαβε ένας διακαής πόθος να ζωγραφίζει! Ήταν μια παράξενη παρενέργεια των φαρμάκων.
Ξαφνικά η τέχνη κυριάρχησε στη ζωή της: μόλις μέσα σε 18 μήνες γέμισε με ζωγραφιές 2000 καμβάδες και άρχισε να εκθέτει τους πίνακές της δίπλα από το σπίτι της.
Όπως συμβαίνει και σε πολλούς άλλους πάσχοντες εκδήλωσε μια ψυχαναγκαστική συμπεριφορά. Σε κάποιους ασθενείς τα φάρμακα για το πάρκινσον μπορούν να εκδηλώσουν ανησυχητικές συμπεριφορές λ.χ. εθισμούς όπως π.χ. στο σεξ ή στα τυχερά παιχνίδια. Οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια δύσκολα διαχειρίσιμη κατάσταση καθώς από τη μια πλευρά αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους ενοχλητικά συμπτώματα, ενώ από την άλλη δεν μπορούν να διακόψουν τη φαρμακευτική αγωγή καθώς τότε δεν θα μπορούν να εργαστούν ή να ζήσουν φυσιολογικά και να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές τους δραστηριότητες.
Η παρενέργεια της Nikki –αν και πιο δημιουργική- είχε και αυτή το τίμημά της: αναγκάστηκε να παρατήσει τη δουλειά της, εργαζόταν ως νοσοκόμα, και να ζωγραφίζει τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα.
Εκτός από τη δουλειά της όμως και ο γάμος της πέρασε κρίση εξαιτίας αυτής της παρενέργειας. Τόσο εκείνη, όσο και ο άνδρας της πιέστηκαν τόσο πολύ από αυτήν την κατάσταση που αποφάσισαν να χωρίσουν δοκιμαστικά για μια περίοδο.
«Είμαι υπερήφανη για όσα έχω επιτύχει στη ζωή μου, αλλά η ζωγραφική μου έχει κάνει μεγάλη ζημιά», λέει η Νίκι, που είχε μάθει να ζει πέντε χρόνια με το πάρκινσον.
«Ο σύζυγός μου δεν κατάλαβε την εμμονή μου με τη ζωγραφική, παρόλο που ξέρει ότι είναι αποτέλεσμα της φαρμακευτικής αγωγής», λέει.
Και συνεχίζει: «Ο 16χρονος γιός μου Thomas, δείχνει μεγάλη κατανόηση, αλλά πως μπορεί να μην έχει αντίκτυπο σε αυτόν το γεγονός ότι είμαι τόσες ώρες κλεισμένη σε ένα studio και ζωγραφίζω;» Λέει ακόμη ότι κοιμάται μόνο 3 ώρες της ημέρα και πως συχνά σηκώνεται τα βράδια από το κρεβάτι της για ζωγραφίσει.
Το πάρκινσον είναι μια εκφυλιστική νόσος που εξελίσσεται αργά και προσβάλλει τα εγκεφαλικά κύτταρα που παράγουν ντοπαμίνη, ένα νευροδιαβιβαστή που παίζει σημαντικό ρόλο στον καθορισμό και τον έλεγχο των κινήσεων του σώματος. Εκδηλώνεται με συμπτώματα όπως αδυναμία συντονισμού των κινήσεων, μυϊκή δυσκαμψία, βραδύτητα των κινήσεων, τρόμος (τρέμουλο) κυρίως ενός άνω άκρου.
Αν και η αιτία δεν είναι ξεκάθαρη φαίνεται ότι οφείλεται σε γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Εικάζεται ότι και η έκθεση σε φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο, αν και αυτό δεν έχει αποδειχθεί.
Η ασθένεια είναι ανίατη και στόχος της θεραπείας είναι να ανακουφίσει τα συμπτώματα. Υπάρχουν δύο είδη φαρμάκων για αυτόν το σκοπό, η «λεβοντόπα» που χρησιμοποιείται από την δεκαετία του εξήντα, και οι ανταγωνιστές ντοπαμίνης, που ξεκίνησαν να χρησιμοποιούνται πριν από 12 χρόνια. Και τα δύο φάρμακα σκοπό έχουν να υποκαταστήσουν την ντομπαμίνη. Η λεβοντόπα αποκαθιστά τεχνητά την ντοπαμίνη και οι ανταγωνιστές μιμούνται τον ρόλο της προσπαθώντας να ενισχύσουν τη λειτουργία των νευρικών κυττάρων.
Κάποιοι άνθρωποι όπως η Nikki λαμβάνουν συνδυαστικά τις δύο ομάδες φαρμάκων γιατί έτσι έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Η παρορμητική και καταναγκαστική συμπεριφορά αποτελεί μια γνωστή παρενέργεια των δύο τύπων φαρμάκων, αν και είναι πιο συχνή στους ντοπαμινεργικούς αγωνιστές. 17% των ασθενών αναπτύσσουν τέτοιες αλλαγές στη συμπεριφορά.
Τα προβλήματα αυτά μπορούν να ερμηνευθούν και ως επεκτάσεις των προϋπαρχόντων χαρακτηριστικών του ατόμου και εκδηλώνονται ανάλογα και με την προδιάθεση του καθενός. Για παράδειγμα κάποιος που του αρέσουν τα τυχερά παιχνίδια είναι περισσότερο πιθανό να εκδηλώσει ένα πρόβλημα σχετικό με τζόγο. Κάθε βέβαια άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά στα φάρμακα.
Οι ειδικοί συμβουλεύουν όσοι εκδηλώνουν τέτοια προβλήματα να τα συζητούν με τον γιατρό τους και εκείνος θα κρίνει αν είναι απαραίτητη η μεταβολή της δόσης ώστε οι παρενέργειες να μειωθούν ή και να εξαλειφθούν. Το ίδιο συνέβη και με τη Nikki η οποία υποστηρίζει ότι πριν από μερικές εβδομάδες έπαψε να έχει τόσο έντονο το πάθος της ζωγραφικής εξαιτίας κάποιων τροποποιήσεων στη δοσολογία που λάμβανε.
lifezone.gr
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Η απογραφή της Ομόνοιας τους άνοιξε την όρεξη… Διαβάστε
ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
eXtra Products
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
