ΝΕΑ VIDEO NEA PHOTO NEA

 | 

Οι πρυτάνεις σώθηκαν. Το Πανεπιστήμιο;

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Ακούγοντας τον κ. Τσίπρα να διαπιστώνει ότι η χώρα θα αυτοκτονήσει πνευματικά αν τον Σεπτέμβριο δεν ανοίξουν τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα υποθέτω ότι κι εσείς θα σκεφτήκατε πως η ζωή έχει να διδάξει πολλά, ακόμη και σε όσους κατέχουν εξ αντανακλάσεως τη σοφία της Ιστορίας. Πολλώ δε μάλλον που, χθες το πρωί, ο κ. Παπαθεοδώρου, υπουργός και πρύτανης μαζί, σε τηλεοπτικό σταθμό, ζητούσε από όλες τις πλευρές την εγκράτεια και τη σύνεση που θα επιτρέψουν την απρόσκοπτη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης. Ναι, η ζωή έχει να διδάξει πολλά ακόμη, και στους ηγέτες της ευρωπαϊκής Αριστεράς και στους πρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστημίων, αυτούς που μέχρι προχθές τα κρατούσαν κλειστά για να μην περάσει στην επικράτειά τους ο νόμος της κυρίας Διαμαντοπούλου.

Αυτά για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν, σε πείσμα της δημόσιας ζωής, πως η σκληρή πραγματικότητα της κρίσης θα απάλλασσε τον δημόσιο βίο από το υπέρβαρο της υποκρισίας. Η υποκρισία είναι σαν το μελό. Επειδή είναι αυτοτροφοδοτούμενη δεν αναγνωρίζει όρια και αναστολές, αυτά που συνήθως επιβάλλει η πραγματικότητα.

Οφείλω όμως να ξεκαθαρίσω κάτι: δεν έχω σχέση με το Πανεπιστήμιο, όπως και δεν είχα σχέση ούτε καν ως φοιτητής. Οταν μάλιστα σπούδαζα στη χώρα των Φράγκων, εννέα έτη συναπτά, δεν θυμάμαι ποτέ να είχε αναφερθεί το όνομα του πρύτανη στο πανεπιστήμιο όπου ήμουν εγγεγραμμένος. Εκεί οι πρυτάνεις δεν έχουν την αίγλη ενός Μυλόπουλου ή ενός Παπαθεοδώρου. Ισως γιατί απλώς κάνουν τη δουλειά τους, διοικούν τα ιδρύματα και πέραν τούτου ουδέν. Γι' αυτό και κανένα από τα μεγάλα ονόματα της επιστήμης, αυτούς που θαυμάζαμε και γέμιζαν τα αμφιθέατρα, δεν καταδέχθηκε ποτέ να αναλάβει τέτοιον ρόλο.

Να ξεκαθαρίσω επίσης πως τον νόμο δεν τον έχω διαβάσει - και να τον διάβαζα δεν θα καταλάβαινα πολλά. Εκείνο όμως που ξέρω, αυτό που ξέρουν όλοι, ακόμη και όσοι δεν έχουν καμία σχέση με το πανεπιστήμιο, είναι πως ο τρόπος διοίκησης των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στη χώρα μας έχει αποδειχθεί κάτι παραπάνω από ανεπαρκής. Εχει αποδειχθεί καταστροφικός. Τα πανεπιστήμιά μας, όχι μόνον συμμετέχουν στην καταστροφή της χώρας από τη λειτουργία του δημόσιου τομέα, αλλά πρωτοστατούν και στην απαξίωσή του τροφοδοτώντας τον επί δεκαετίες ολόκληρες με την ανεπάρκειά τους. Ως εκ τούτου, η κοινή λογική λέει πως κάτι πρέπει να αλλάξει εκεί πέρα. Γι' αυτό και από την αρχή εμπιστεύθηκα όσους πανεπιστημιακούς υποστήριξαν τη μεταρρύθμιση, παρά τις όποιες επιφυλάξεις τους ή αντιρρήσεις τους. Πολλώ μάλλον που η μεταρρύθμιση αυτή δεν έγινε κατ' εντολή της τρόικας. Ηταν η μόνη απόπειρα μεταρρύθμισης εγχώριας κοπής.

Σήμερα, έναν χρόνο μετά, με τις γωνίες λιμαρισμένες, ξεδοντιασμένη η μεταρρύθμιση βαφτίζεται στην κολυμβήθρα της γενικευμένης αφασίας: είναι και δεν είναι, είναι χωρίς να είναι, ένα τίποτε μεταμφιεσμένο σε κάτι. Και όλα αυτά για να σωθούν οι πρυτάνεις που πριν γίνουν υπουργοί αρνούνταν να εφαρμόσουν τον νόμο. Οι πρυτάνεις σώθηκαν. Το πότε θα σωθεί και το πανεπιστήμιο είναι μια άλλη κουβέντα. Αν έχει κανείς τη διάθεση να το σώσει.

πηγη:tanea.gr